ILPP4/443-199/12-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 14 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 11 grudnia 1978 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem działkę położoną w ob. (...), gm. (...) nr XXX o pow. 2,06 ha - akt notarialny - umowa sprzedaży nr (...).

Dnia 14 lutego 2008 r. postanowieniem sądu rejonowego o stwierdzeniu nabycia spadku i dziale spadku nabyła ona udział 1/2 po zmarłym mężu.

W dniu 29 listopada 2011 r. Zainteresowana zawarła umowę przedwstępną na sprzedaż tej działki. Umowa warunkowa obowiązywała do dnia 31 marca 2012 r. Aneksem z dnia 30 marca 2012 r. umowa ta została przedłużona do dnia 30 czerwca 2012 r. Jednym z warunków sprzedaży jest uzyskanie interpretacji podatkowej dotyczącej podatku VAT.

Działka ta ma zostać sprzedana firmie, która w tym miejscu chce pobudować swoją inwestycję przemysłową. Działka ta położona jest na terenie przeznaczonym w planie miejscowym pod działalność gospodarczą. Objęta jest ona księgą wieczystą nr (...), stanowi grunty orne klasy R IVb, RV i RVI i wchodzi w skład gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki nr XXX będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, transakcja sprzedaży ww. działki nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Działkę nabyła ona bowiem w celach rolniczych i do dzisiaj jest ona uprawiana. W momencie jej nabycia (1978 r.) Zainteresowana nie myślała o jej sprzedaży.

Przyszła sprzedaż będzie dokonywana z majątku osobistego i bez zamiaru powtarzania i nadania zorganizowanego charakteru działalności gospodarczej. Z przedmiotowej działki Wnioskodawczyni dokonywała zbioru tylko do celów własnych. Jest ona rolnikiem ryczałtowym, obecnie na emeryturze po mężu.

Przedmiotowy grunt nigdy nie był udostępniany innym osobom, nie był dzierżawiony itp.

Poza przyszłą sprzedażą ww. działki, Zainteresowana dokonała wcześniej wraz z mężem sprzedaży działki nr 7 o pow. 1,03 ha położonej w W., stanowiącej grunty rolne. Sprzedaży tej dokonała dnia 4 lipca 1984 r. - akt notarialny nr XXX/xx.

Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności zmierzających do sprzedaży ww. działki. Nie wnioskowała ona o jej przekształcenie (gmina zrobiła to sama), nie uzbrajała terenu, nie grodziła i nie dokonywała podziałów tej działki. Nie umieszczała także ogłoszeń o chęci jej sprzedaży. Kupujący zgłosili się sami. Zainteresowana nie ma zamiaru dokonywać sprzedaży innych działek. Za ww. działkę odprowadza ona do gminy podatek rolny.

Przedmiotową działkę ma ona zamiar sprzedać jednorazowo, a pieniądze uzyskane z tej sprzedaży przeznaczać na zaspokojenie potrzeb własnych i rodziny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy, nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego stanu sprawy, podatnik w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ma nastąpić w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. UE L 347.1 z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, iż w grudniu 1978 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem działkę nr XXX o powierzchni 2,06 ha. W lutym 2008 r. postanowieniem sądu rejonowego o stwierdzeniu nabycia spadku i dziale spadku nabyła ona udział 1/2 po zmarłym mężu. W listopadzie 2011 r., Zainteresowana zawarła umowę przedwstępną na sprzedaż tej działki. Ma ona zostać sprzedana firmie, która w tym miejscu chce pobudować swoją inwestycję przemysłową. Działka ta położona jest na terenie przeznaczonym w planie miejscowym pod działalność gospodarczą. Objęta jest ona księgą wieczystą, stanowi grunty orne klasy R IVb, RV i RVI i wchodzi w skład gospodarstwa rolnego. Wnioskodawczyni nabyła niniejszą działkę w celach rolniczych (do dzisiaj jest ona uprawiana) i nie myślała ona o jej sprzedaży. Z przedmiotowej działki dokonywała ona zbioru tylko do celów własnych. Przedmiotowy grunt nigdy nie był udostępniany innym osobom, nie był dzierżawiony itp. Poza przyszłą sprzedażą ww. działki, Zainteresowana dokonała wraz z mężem w 1984 r. sprzedaży działki o powierzchni 1,03 ha stanowiącej grunty rolne. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności zmierzających do sprzedaży ww. działki. Nie wnioskowała ona o jej przekształcenie, nie uzbrajała terenu, nie grodziła i nie dokonywała podziałów tej działki. Nie umieszczała także ogłoszeń o chęci jej sprzedaży. Zainteresowana nie ma zamiaru dokonywać sprzedaży innych działek. Przedmiotową działkę ma ona zamiar sprzedać jednorazowo, a pieniądze uzyskane z tej sprzedaży przeznaczać na zaspokojenie potrzeb własnych i rodziny.

Z zawartego opisu sprawy nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawczyni, tj. podział posiadanego gruntu na mniejsze działki, wystąpienie z wnioskiem o przekwalifikowanie posiadanej nieruchomości w planie zagospodarowania przestrzennego, uzbrojenie, grodzenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, iż Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działki nr XXX nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Zainteresowaną działki będącej przedmiotem pytania, stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie, zbywając nieruchomość stanowiącą jej majątek prywatny, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Reasumując, sprzedaż przez Zainteresowaną działki nr XXX, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.