ILPP4/443-198/11-4/EWW - Zwolnienie z podatku VAT usługi diagnostyki termoregulacyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu 4 marca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku VAT w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej usługi pod nazwą "Diagnostyka termoregulacyjna" - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku VAT w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej usługi pod nazwą "Diagnostyka termoregulacyjna". Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 maja 2011 r. (data wpływu 27 maja 2011 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 29 marca 2010 r. Spółka otrzymała z Urzędu Statystycznego kwalifikację usługi pod nazwą "Diagnostyka termoregulacyjna", opierającą się na bezdotykowym, bezinwazyjnym pomiarze oddawanego przez ciało promieniowania cieplnego z wykorzystaniem analizatora podczerwieni, mieszczącą się w grupowaniu PKWiU 86 - "Usługi w zakresie opieki zdrowotnej".

W tym samym piśmie otrzymała ona informację, że zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów, do celów podatkowych nadal stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów, dla której wymienione usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 85.1 "Usługi w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego".

W dniu 7 lipca 2010 r. Wnioskodawca otrzymał od Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu - jako Organu upoważnionego do wydawania interpretacji interpretację indywidualną określającą jako prawidłowe zdanie Spółki co do interpretacji przez nią przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku od towarów i usług w omawianym zakresie.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, iż usługa diagnostyczna - zwana diagnostyką termoregulacyjną (w skrócie: diagnostyka TRD) - to metoda diagnostyki zdrowia polegająca na bezdotykowym pomiarze ciała człowieka czujnikiem podczerwieni, którą to metodę można śmiało porównać do badania USG. Polega ona na przesuwaniu specjalistycznej sondy wzdłuż ciała pacjenta zbierając dane, w tym przypadku wartości temperatury. Otrzymane wartości poddane są analizie a następnie przedstawiane w formie wykresów określając regulację energetyczną organizmu. Pozwala to pozyskać informacje o stanie funkcji badanych narządów człowieka (np.: nerek, serca, wątroby, żołądka, jelit etc.). Obok tego uzyskiwane są informacje o funkcji gruczołów dokrewnych mających przełożenie na informacje o gospodarce hormonalnej organizmu. Ponadto Spółka uzyskuje informacje o indeksach tlenowym, toksycznym, stresowym oraz ocenę stanu funkcjonowania kręgosłupa. Usługę wykonuje lekarz lub specjalista rehabilitacji w specjalistycznym gabinecie. Pozyskiwane informacje związane są tylko ze stanem zdrowia człowieka, mogą być wykonywane tylko w takim celu.

Spółka jest na etapie realizacji wniosku o określenie jej jako tzw. NZOZ-u. Procedura powinna być zakończona na przestrzeni 2011 r. Obecnie dysponuje profesjonalnymi gabinetami lekarskimi zgodnymi z procedurą Sanepidu. Jeden z jej udziałowców jest lekarzem.

Wnioskodawca wskazał również, że powyższa usługa to usługa bezpośrednio związana z opieką medyczną służącą profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. W jego siedzibie funkcjonują gabinety lekarskie, prowadzone zgodnie z procedurą ich funkcjonowania przez lekarzy specjalistów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze świadczeniem dotychczas i zamiarem świadczenia w 2011 r. i dalej, usługi pod nazwą "Diagnostyka termoregulacyjna", właściwym jest i należy zastosować stawkę VAT w wysokości "zw".

Zdaniem Wnioskodawcy, dla świadczonych usług pod nazwą "Diagnostyka termoregulacyjna" należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości "zw", ponieważ usługa ta została sklasyfikowana w grupowaniu PKWiU 85.1 i jako taka wymieniona została w poz. 9 załącznika nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Należy zaznaczyć, że w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi pod nazwą "Diagnostyka termoregulacyjna", opierające się na bezdotykowym i bezinwazyjnym pomiarze oddanego przez ciało promieniowania cieplnego z wykorzystaniem analizatora podczerwieni. Poinformował on, iż jest na etapie realizacji wniosku o określenie go jako tzw. NZOZ-u. Procedura powinna być zakończona na przestrzeni 2011 r. Obecnie dysponuje profesjonalnymi gabinetami lekarskimi zgodnymi z procedurą Sanepidu. Jeden z udziałowców Spółki jest lekarzem. Wnioskodawca wskazał również, że powyższa usługa to usługa bezpośrednio związana z opieką medyczną służącą profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. W jego siedzibie funkcjonują gabinety lekarskie, prowadzone zgodnie z procedurą ich funkcjonowania przez lekarzy specjalistów.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług pod nazwą "Diagnostyka termoregulacyjna".

W odniesieniu do usług, założenia metodologiczne klasyfikacji PKWiU 2008 nie pozwoliły na takie "przełożenie" przepisów wykorzystujących te klasyfikacje, aby zakres zwolnień, określony w załączniku nr 4 do ustawy był zgodny z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.).

Dlatego też załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku został od dnia 1 stycznia 2011 r. uchylony. Jednocześnie uregulowania dotyczące tej tematyki zostały przeniesione do treści ustawy.

Przy określaniu nowego zakresu zwolnień, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, ustalając ich zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów (w szczególności Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej).

W związku z powyższym, od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), zmieniono brzmienie art. 43 ustawy.

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Jednakże zarówno w jej treści, jak i przepisów wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zastosowania zwolnienia od podatku VAT, dotyczące zarówno dostawy towarów jak i świadczenia usług, zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., wyznaczenie zakresu zwolnienia usługi z opodatkowania podatkiem VAT następowało poprzez zidentyfikowanie usługi (czynności) w klasyfikacji statystycznej (PKWiU). Zwolnienie miało charakter wyłącznie przedmiotowy.

W znowelizowanej ustawie o podatku od towarów i usług w poszczególnych punktach art. 43 ust. 1 ustawy, wymieniono czynności zwolnione od podatku wskazując na ich cechy, charakter i okoliczności wykonania.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane przez zakłady opieki zdrowotnej.

Zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz zakładów opieki zdrowotnej na ich terenie (art. 43 ust. 1 pkt 18a ustawy).

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, powołane powyżej przepisy ustawy nie mają zastosowania w przypadku zwolnienia od podatku usług będących przedmiotem zadanego pytania.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwolnieniu podlegają również usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywanych zawodów:

Z powyższego przepisu wynika, że od dnia 1 stycznia 2011 r. zwolnieniu od podatku podlegają usługi opieki medycznej, które spełniają określone warunki - służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i świadczone są w ramach wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa i osób wykonujących czynności w ramach zawodów, o których mowa w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej. Zwolnienie to ma zatem charakter przedmiotowo-podmiotowy.

W tym miejscu wskazać należy także na brzmienie art. 132 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze.

Zdefiniowanie w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zakresu zwolnienia poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał Sprawiedliwości UE określeniom "postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych". Ponadto orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40).

Z powołanego przepisu jednoznacznie wynika, iż dla zastosowania zwolnienia od VAT istotny będzie cel wykonywanych świadczeń. Ze zwolnienia będą generalnie korzystać tylko te czynności, które mają charakter diagnostyczny lub terapeutyczny (leczniczy). Jeśli świadczenie nie będzie służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, to wówczas nie będzie ono objęte zwolnieniem podatkowym.

Warto przywołać tu ugruntowane stanowisko Trybunału Sprawiedliwości UE, że zwolnienia zawarte w art. 132 Dyrektywy, stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich (np. wyrok C-307/01, pkt 52). Oznacza to, że zakres przedmiotowy zwolnień zawartych w art. 132 Dyrektywy powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności (spowodowanych różnicami w ustawodawstwach krajowych) w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE. Jak już powyżej wyjaśniono, przy definiowaniu zwolnienia usług w zakresie opieki medycznej, oparto się zatem przede wszystkim na przepisach dyrektywy oraz orzecznictwie.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Trybunał Sprawiedliwości UE pojęcie "opieka medyczna" dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Innymi słowy aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel.

Zwolnieniu od podatku VAT podlegają więc tylko świadczenia, które mają bezpośrednio na celu diagnozę, opiekę lub terapię. W przypadku jedynie hipotetycznego związku świadczenia ze wskazanymi celami, zwolnienie nie przysługuje.

Z orzecznictwa Trybunału sprawiedliwości UE jednoznacznie wynika, że zwolnieniu od podatku nie powinny podlegać takie usługi, których celem nie jest ochrona zdrowia.

Rzecznik Generalny w sprawie C-262/08 zauważył, iż: "Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania". Rzecznik zauważa również, że: "działalność, którą uznano za części składowe opieki medycznej (leczenia medycznego), obejmuje: opiekę terapeutyczną jako część usługi ambulatoryjnej świadczonej przez wykwalifikowane pielęgniarki; leczenie psychoterapeutyczne świadczone przez wykwalifikowanych psychologów; prowadzenie badań lekarskich bądź pobieranie krwi lub innych próbek do badania pod kątem występowania choroby, na rzecz pracodawców lub ubezpieczycieli, albo poświadczanie zdolności medycznej do odbycia podróży, jeżeli celem tych usług zasadniczo pozostaje ochrona zdrowia zainteresowanych osób; oraz badania medyczne umożliwiające obserwację i zbadanie pacjentów, zanim zajdzie konieczność diagnozowania, rozciągnięcia opieki bądź leczenia potencjalnej choroby, zlecone przez internistów i wykonywane przez zewnętrzne laboratoria prywatne". Dodatkowo Rzecznik zauważa, iż: "usługi są ściśle związane z opieką szpitalną i medyczną (leczeniem szpitalnym i medycznym) jedynie wówczas, gdy są one rzeczywiście świadczone jako usługi pomocnicze względem takiej opieki świadczonej pacjentom jako świadczenie główne, tylko wówczas jeżeli wpisują się one w logiczny sposób w ramy świadczenia tejże opieki i stanowią w procesie świadczenia tejże opieki niezbędny etap, aby osiągnąć cele terapeutyczne, którym służą, gdyż jedynie takie usługi mogą mieć wpływ na koszty opieki zdrowotnej, która staje się dostępna w drodze zwolnienia od podatku".

Ponadto, w wyroku tym wskazano w pkt 30, że jak wynika już z orzecznictwa Trybunału, wykonane zapobiegawczo świadczenia medyczne mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania z tytułu art. 13 część A ust. 1 lit. b) lub c) szóstej dyrektywy. W rzeczywistości nawet jeżeli w pewnych przypadkach okaże się, że osoby poddane badaniom lub innym zabiegom lekarskim o charakterze zapobiegawczym nie cierpią z powodu jakiejkolwiek choroby lub zaburzeń zdrowia, to włączenie omawianych świadczeń w zakres pojęcia "opieki medycznej" i "świadczeń opieki medycznej" jest zgodne z celem redukcji kosztów opieki medycznej, który przyświeca zarówno przewidzianemu w art. 13 część A ust. 1 lit. b) szóstej dyrektywy zwolnieniu z opodatkowania, jak i zwolnieniu przewidzianemu w lit. c) tego samego ustępu (zob. podobnie, ww. wyrok w sprawie L.u.P., pkt 29 i przytoczone tam orzecznictwo). Zatem świadczenia medyczne, które zostały wykonane w celu ochrony zdrowia, w tym również w celu utrzymania bądź przywrócenia dobrego stanu zdrowia ludzi, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 13 część A ust. 1 lit. b) i c) wskazanej dyrektywy (zob. podobnie ww. wyroki w sprawie Unterpertinger, pkt 40 i 41, a także w sprawie d'Ambrumenil i Dispute Resolution Services, pkt 58 i 59).

Należy więc mieć na uwadze, że wyżej powołane przepisy ustawy zwalniają od podatku wyłącznie usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, nie zwalniają zatem wszystkich świadczeń, które można wykonać w ramach wykonywania zawodów medycznych, ale tylko służące określonemu celowi. Zauważyć zatem można, że wszędzie tam, gdzie nie ma bezpośredniego związku z leczeniem nie ma prawa do zastosowania zwolnienia od podatku VAT. Świadczenie usług, dokonywane w ramach wykonywania zawodu lekarza, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli nie odpowiadają one koncepcji opieki medycznej. Jeśli głównym celem usług medycznych nie jest ochrona, w tym zachowanie lub odtworzenie zdrowia, ale raczej udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących pewne prawne konsekwencje, nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku. Jeżeli usługa polega na wydaniu ekspertyzy lekarskiej, to chociaż wyniki tej usługi należą do kompetencji świadczącego usługi medyczne i mogą obejmować działania, które są typowe dla zawodów medycznych, to jednak, aby do takiego katalogu świadczeń zastosować przedmiotowe zwolnienie muszą one służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Jak wskazał Zainteresowany, usługa diagnostyczna - zwana diagnostyką termoregulacyjną, to metoda diagnostyki zdrowia polegająca na bezdotykowym pomiarze ciała człowieka czujnikiem podczerwieni. Pozwala to pozyskać informacje o stanie funkcji badanych narządów człowieka (np.: nerek, serca, wątroby, żołądka, jelit etc.). Obok tego uzyskiwane są informacje o funkcji gruczołów dokrewnych mających przełożenie na informacje o gospodarce hormonalnej organizmu. Ponadto Wnioskodawca uzyskuje informacje o indeksach tlenowym, toksycznym, stresowym oraz ocenę stanu funkcjonowania kręgosłupa. Zdaniem Spółki powyższa usługa to usługa bezpośrednio związana z opieką medyczną służącą profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

Wnioskodawca poinformował, iż usługę wykonuje lekarz lub specjalista rehabilitacji w specjalistycznym gabinecie.

Wskazać należy, że rehabilitacja medyczna to kompleksowe i zespołowe działanie na rzecz osoby niepełnosprawnej fizycznie lub psychicznie, które ma na celu przywrócenie tej osobie pełnej lub maksymalnej do osiągnięcia sprawności fizycznej lub psychicznej, a także zdolności do pracy oraz do brania czynnego udziału w życiu społecznym.

Osoba wykonująca zawód medyczny - zgodnie z art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy - to osoba, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Działalność podatnika polegająca na świadczeniu usług rehabilitacji, w sytuacji gdy świadczenia te wykonywane są przez zatrudnione u niego osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje do wykonania tych czynności (osoby wykonujące zawody medyczne), powinna być zwolniona od podatku VAT. Nie ma przy tym znaczenia forma organizacyjna prowadzonej przez podatnika działalności w ww. zakresie (osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej czy osoba fizyczna).

Istotne jest jednak, aby z dokumentacji podatnika wynikało, że wykonanie usług w zakresie opieki medycznej przypada w danym podmiocie osobie wymienionej w punktach od a) do d) art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Rozpatrując więc kwestię ewentualnego zwolnienia usług świadczonych przez Wnioskodawcę, należy dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem pytania ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz czy faktycznie wykonywane są przez osoby legitymujące się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Analiza przedmiotowego opisu sprawy w kontekście powyższych uregulowań i ustaleń wskazuje, iż lekarz oraz specjalista rehabilitacji wykonujący przedmiotową usługę diagnostyczną są osobami, które legitymują się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny. Ponadto, bez wątpienia świadczone przez nich usługi w zakresie diagnostyki termoregulacyjnej, służą profilaktyce, przywracaniu i poprawie zdrowia, co w konsekwencji oznacza, że będzie możliwe zastosowanie do nich zwolnienie od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy i powołane przepisy stwierdzić należy, że świadczenie przez Zainteresowanego usługi pod nazwą "Diagnostyka termoregulacyjna" podlegać będą zwolnieniu od podatku VAT.

Tut. Organ informuj, iż w niniejszej interpretacji stanowisko Zainteresowanego uznano za prawidłowe, jednak w oparciu o inną podstawę prawną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej usługi pod nazwą "Diagnostyka termoregulacyjna". Natomiast w pozostałych zakresach wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia z dnia 14 czerwca 2011 r. nr ILPP4/443 198/11-5/EWW, nr ILPP4/443 198/11-6/EWW i nr ILPP4/443 198/11-7/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.