ILPP4/443-154/13-2/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2013 r. (data wpływu 8 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wynajem samochodów przeznaczonych na oddanie w odpłatne użytkowanie na okres powyżej 6 miesięcy - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wynajem samochodów przeznaczonych na oddanie w odpłatne użytkowanie na okres powyżej 6 miesięcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą) - będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług - zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej prowadzi m.in. działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (nr PKD 77.11.Z). Zainteresowany, na potrzeby świadczonych usług w zakresie wynajmu samochodów, chcąc zwiększyć ilość oferowanych do wynajmu aut, zawarł kilka umów najmu z innym podmiotem gospodarczym na samochody marki Skoda. Samochody te są przeznaczone następnie do dalszego odpłatnego wynajmu zarówno osobom fizycznym, jak i podmiotom gospodarczym. Wnioskodawca wynajmuje te samochody odpłatnie, od innego podmiotu gospodarczego na podstawie zawartych umów na czas nieokreślony, z możliwością 1-miesięcznego wypowiedzenia, jednak nie krótszą niż 6 miesięcy od dnia 1 stycznia 2013 r. Umowy trwają nadal. Powyższe samochody na podstawie ww. umów są do wyłącznej dyspozycji Zainteresowanego, który oddaje samochody w odpłatny wynajem usługobiorcom, na żądane przez nich okresy czasu (minimalne 1 dzień). Samochody często oddawane są w odpłatny najem osobom fizycznym lub firmom, których pojazdy zostały uszkodzone i znajdują się w naprawie. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż nie świadczy żadnych usług w zakresie naprawy uszkodzonych pojazdów (naprawę wykonują inne podmioty) i świadczona przez niego usługa odpłatnego najmu samochodu jest samodzielną usługą najmu.

Samochody przeznaczone na wynajem, które w określonym czasie nie są wynajęte (kiedy powstaje przerwa pomiędzy poszczególnymi wynajmami), znajdują się w stanie gotowości do wynajmu i nie są w tym czasie wykorzystywane w żaden inny sposób. Wynajem powyższych aut służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych w zakresie odpłatnych umów najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany ma prawo do pełnego odliczenia kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wynajem opisanych samochodów na podstawie umów najmu, jeśli samochody te są przeznaczone (tak jak opisano powyżej) wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów najmu i będą przeznaczone do wykorzystywania na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do pełnego odliczenia kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wynajem opisanych samochodów na podstawie zawartych umów najmu. W świetle obowiązującego przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (zwanej dalej ustawą nowelizującą), ograniczenie zawarte w art. 3 ust. 1 tejże ustawy nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Jak podano w opisie sprawy Zainteresowany jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, u którego jednym z przedmiotów działalności jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek. Wnioskodawca oddaje w odpłatne używanie samochody, o których mowa w opisie sprawy, na podstawie umów najmu i nie wykorzystuje ich na żadne inne cele. Ponadto także w okresach występowania przerw pomiędzy poszczególnymi umowami najmu (kiedy któryś z samochodów nie jest aktualnie oddany w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu), samochody te znajdują się w gotowości do wynajmu i nie są wykorzystywane na żadne inne cele.

Z kolei czas na jaki Zainteresowany zawarł umowę wynajmu tych samochodów od innego podmiotu (od dnia 1 stycznia 2013 r. na czas nieokreślony i trwa nadal) pozwala na przeznaczenie ich na cele odpłatnego oddania do używania na podstawie umów najmu przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Reasumując, w przedstawionej sytuacji, Wnioskodawca posiada prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego, wynikającą z faktur zakupowych za usługę wynajmu wymienionych powyżej samochodów do dalszego ich odpłatnego wynajmu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r.) - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia oraz użytkowania samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3 7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem oraz użytkowaniem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z użytkowaniem samochodów, regulują odpowiednio przepisy art. 3 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy wskazać, iż od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. poz. 1456) w ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

* użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy "31 grudnia 2012 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2013 r.";

* w art. 9 w pkt 2 wyrazy "1 stycznia 2013 r." zastępuje się wyrazami "1 stycznia 2014 r.".

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, (...) w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku użytkowania samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania m.in. w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy użytkowane samochody i pojazdy są oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli jest to przedmiotem działalności podatnika, a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Wskazać należy, iż samo prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wynajmu, dzierżawy, leasingu itp. samochodów nie determinuje automatycznie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przy wynajmie samochodów na potrzeby działalności.

Użyte bowiem w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze", nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu użytkowania ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej wynika, że od wynajmu samochodu osobowego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej wynajem, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy lub przeznaczenie go do odsprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej prowadzi m.in. działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (nr PKD 77.11.Z). Zainteresowany, na potrzeby świadczonych usług w zakresie wynajmu samochodów, chcąc zwiększyć ilość oferowanych do wynajmu aut, zawarł kilka umów najmu z innym podmiotem gospodarczym na samochody marki Skoda. Samochody te są przeznaczone następnie do dalszego odpłatnego wynajmu zarówno osobom fizycznym, jak i podmiotom gospodarczym. Wnioskodawca wynajmuje te samochody odpłatnie, od innego podmiotu gospodarczego na podstawie zawartych umów na czas nieokreślony, z możliwością 1-miesięcznego wypowiedzenia, jednak nie krótszą niż 6 miesięcy od dnia 1 stycznia 2013 r. Umowy trwają nadal. Powyższe samochody na podstawie ww. umów są do wyłącznej dyspozycji Zainteresowanego, który oddaje samochody w odpłatny wynajem usługobiorcom, na żądane przez nich okresy czasu (minimalne 1 dzień). Samochody często oddawane są w odpłatny najem osobom fizycznym lub firmom, których pojazdy zostały uszkodzone i znajdują się w naprawie. Wynajem powyższych aut służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych w zakresie odpłatnych umów najmu.

Przedmiotem pytania Wnioskodawcy jest stwierdzenie, czy ma on prawo do pełnego odliczenia kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wynajem samochodów na podstawie umów najmu, jeśli samochody te są przeznaczone wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów najmu i będą przeznaczone do wykorzystywania na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż podatnik ma prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wynajem samochodów pod warunkiem spełnienia łącznie przesłanek, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, tj.:

Analiza powyższych regulacji jednoznacznie wskazuje, że ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy (art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej). Ponadto, w przedmiotowej regulacji ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania przez podmiot trzeci.

Zatem istotne jest, aby przeznaczenie samochodu do działalności polegającej na jego wynajmie trwało nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność wynajmu trwała minimum pół roku.

Reasumując, w sytuacji gdy samochody będące przedmiotem pytania są przeznaczone wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów najmu i będą przeznaczone do wykorzystywania na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, Zainteresowanemu przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wynajem opisanych samochodów na podstawie umów najmu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy wskazać, iż wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.