ILPP4/443-153/14-2/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko reprezentowanej przez pełnomocnika doradcę podatkowego przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów od szwedzkiego kontrahenta - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów od szwedzkiego kontrahenta.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna rozważa możliwość podjęcia działalności gospodarczej, w ramach której przewiduje m.in. dokonywanie transakcji o następującym przebiegu:

1. Wnioskodawczyni będzie nabywać od szwedzkiego kontrahenta towary, które będą następnie przemieszczane do Niemiec,

Dla potrzeb niniejszej transakcji Wnioskodawczyni będzie podawać polski numer NIP VAT-UE.

Przy tym, jeśli chodzi o drugi z opisanych powyżej etapów transakcji, zaznaczenia wymaga, że w rezultacie dokonywanej przez niemiecką spółkę obróbki towarów powstaną resztki poprodukcyjne. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami z zakresu prawa ochrony środowiska, wynikającymi z prawa europejskiego, Wnioskodawczyni nie jest uprawniona do przewożenia nieużytkowych odpadów poprodukcyjnych #61485; jako przedsiębiorca nieposiadający zezwoleń w tym zakresie. W związku z tym, w analizowanej sytuacji, resztki poprodukcyjne nadające się do dalszego wykorzystania, będą transportowane do Polski, natomiast złom pozostanie za granicą (zostanie odsprzedany podmiotowi dokonującemu obróbki).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawczyni zwraca się z prośbą o dokonanie oceny prawidłowości jej stanowiska, zgodnie z którym będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonywanymi wewnątrzwspólnotowymi nabyciami towarów od szwedzkiego kontrahenta.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przemieszczenie przez nią towarów nabywanych ze Szwecji na terytorium Niemiec stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, "przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz".

W myśl natomiast ust. 2, "przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Jako że w rezultacie rozpatrywanej transakcji Wnioskodawczyni będzie nabywać prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, a towary te w wyniku dokonanej dostawy zostaną przemieszczone z terytorium Szwecji do Niemiec i jednocześnie zarówno nabywca jak i dokonujący dostawy mają status podatników VAT, przesłanki wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów są spełnione.

Wyjaśnienia wymaga dalej, gdzie w przypadku ww. nabycia znajduje się miejsce dostawy.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Ust. 2 tego przepisu stanowi natomiast, że nie wyłączając zastosowania ust. 1, w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

Zakładając zatem, że Wnioskodawczyni nie dokonywałaby opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w Niemczech, właściwe będzie rozliczenie podatku należnego z tego tytułu w Polsce, na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy o VAT.

Powstaje natomiast pytanie, czy w związku z przedmiotowym nabyciem Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Jednocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W przedmiotowym przypadku towary, nabywane przez Wnioskodawczynię od szwedzkiego kontrahenta, będą, po ich przetworzeniu w Niemczech, wykorzystywane w działalności handlowej Wnioskodawczyni w Polsce, tj. będą przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży na terytorium Polski. Wobec powyższego uznać należy, że podstawowy warunek powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z przedmiotowym wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów jest spełniony.

Dodatkowo na uwadze mieć należy regulację przewidzianą w art. 88 ust. 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c, w przypadku opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 25 ust. 2, na terytorium kraju z powodu podania numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10, w sytuacji gdy towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z powyższego przepisu wynika brak prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdy wysyłka towaru, pomimo podania polskiego VAT UE, kończy się w innym kraju UE.

Jednakże, zdaniem Wnioskodawczyni, sytuacja opisana w stanie faktycznym nie jest objęta regulacją art. 88 ust. 6 ustawy o VAT, w związku z czym w analizowanym przypadku będzie jej przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciami towarów.

Wniosek ten jest implikacją faktu, że w efekcie transakcji dokonywanej przez Wnioskodawczynię towary będą ostatecznie trafiać do Polski i będą tu przedmiotem wykonywanych przez nią czynności opodatkowanych. Należy zatem uznać, że towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu będą się znajdować na terytorium Polski, co wyłącza zastosowanie ograniczenia wynikającego z art. 88 ust. 6 ustawy o VAT.

Należy tu podkreślić, że przytoczone wyżej wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego zostało dodane do art. 88 ust. 6 z dniem 1 kwietnia 2013 r. Wprowadzenie tego wyłączenia motywowane było przez autorów nowelizacji tym, że w przypadku gdy podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia i doprowadza do jego opodatkowania w państwie rejestracji podatkowej, a nie w państwie przeznaczenia towarów, to towary w tym państwie zwykle nie służą działalności opodatkowanej. Nie ma więc uzasadnienia dla odliczenia podatku naliczonego.

Jeszcze raz należy zatem wskazać, że sytuacja, której chciał zapobiec ustawodawca, wprowadzając art. 88 ust. 6, nie realizuje się w przedmiotowym przypadku. Towary będące przedmiotem opisanego w stanie faktycznym wewnątrzwspólnotowego nabycia dokonywanego przez Wnioskodawczynię będą służyły działalności opodatkowanej wykonywanej przez nią w Polsce. Z powyższych względów uzasadnione jest, zdaniem Wnioskodawczyni przyjęcie, że art. 88 ust. 6 nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Podsumowując, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonywanymi wewnątrzwspólnotowymi nabyciami towarów od szwedzkiego kontrahenta. Dla prawidłowości powyższej konkluzji nie ma przy tym znaczenia ewentualne dokonywanie przez Wnioskodawczynię sprzedaży na rzecz niemieckiego kontrahenta złomu powstającego w wyniku obróbki towarów w Niemczech. Czynność taka będzie bowiem następstwem konieczności spełnienia wymogów europejskiego prawa ochrony środowiska. Z punktu widzenia podatku VAT stanowić będzie całkowicie odrębną transakcję, której skutki rozpatrywać należy na gruncie niemieckich przepisów o VAT i która pozostaje bez wpływu na sposób rozpoznania analizowanej transakcji zgodnie z polską ustawą o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Artykuł 9 ust. 2 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

Przez zwrot "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy rozumieć czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawo własności". Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach działalności gospodarczej, którą podejmie Wnioskodawczyni, zamierza ona nabywać od szwedzkiego kontrahenta towary, które będą następnie przemieszczane do Niemiec. Zarówno Zainteresowana jak i kontrahent szwedzki posiadać będą status podatników VAT. Dla potrzeb przedmiotowych transakcji Wnioskodawczyni będzie podawać polski numer NIP VAT-UE. Na zlecenie Zainteresowanej, na towarach tych będą wykonywane w Niemczech przez niemiecką spółkę usługi (uszlachetnianie/obróbka), za które Wnioskodawczyni ponosić będzie odpłatność. W rezultacie wykonywanej usługi powstaną resztki poprodukcyjne, które częściowo zostaną na terenie Niemiec odsprzedane firmie dokonującej obróbki. W dalszej kolejności towary będą przewożone do Polski, gdzie będą przez Zainteresowaną wykorzystywane do wykonywania działalności opodatkowanej VAT (będą sprzedawane na terytorium Polski).

Jak wynika z powyższego, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni będzie dokonywała kilku odrębnych transakcji. Najpierw dokona nabycia towarów od kontrahenta szwedzkiego, które w wyniku tego nabycia będą przetransportowane z terytorium Szwecji do Niemiec. Następnie, nabędzie na terytorium Niemiec usługi wykonywane na nabytym towarze przez niemiecką spółkę (uszlachetnianie/obróbka). Kolejno dokona tam sprzedaży powstałego w wyniku wykonywanej usługi złomu. Natomiast towar powstały w wyniku wykonanej na nim usługi przemieści z terytorium Niemiec do Polski.

Przedmiotem pytania Zainteresowanej jest pierwsza planowana przez nią transakcja, czyli wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od kontrahenta szwedzkiego, które będą przemieszczone z terytorium Szwecji na terytorium Niemiec - spełniające definicję wynikającą z art. 9 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy #61485; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

Jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów podlega opodatkowane w kraju, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W sytuacji, gdy nabywca poda przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, to nabycie to oprócz tego, że podlega opodatkowaniu w kraju zakończenia wysyłki lub transportu, podlega opodatkowaniu w kraju, którego numerem posłużył się nabywca.

Przepisy przewidują jednak, że w takim przypadku wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie nastąpi w kraju, którego numer został wykorzystany, jeżeli nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów: zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII ustawy.

Zatem miejscem opodatkowania dokonanego przez Zainteresowaną wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od kontrahenta szwedzkiego - stosownie do brzmienia art. 25 ust. 1 ustawy - będzie terytorium Niemiec, czyli miejsce zakończenia wysyłki towarów. Transakcja ta winna zostać opodatkowana na terytorium Niemiec zgodnie z tamtejszymi przepisami.

Jak wynika z przedstawionych informacji, dla transakcji nabycia towarów od szwedzkiego kontrahenta, które następnie zostaną przetransportowane do Niemiec, Wnioskodawczyni poda polski numer VAT-UE. Tym samym nabycie dokonane przez Zainteresowaną podlegać będzie opodatkowaniu również w Polsce - zgodnie z art. 25 ust. 2 ustawy #61485; a co za tym idzie powinno być rozliczone w kraju.

Wnioskodawczyni zwróciła się z prośbą o dokonanie oceny prawidłowości jej stanowiska, zgodnie z którym będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonanym wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów od kontrahenta szwedzkiego (transport towarów zakończony na terytorium Niemiec).

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy #8722; w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Artykuł 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy określa, że kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Analiza art. 86 ust. 1 ustawy wskazuje, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu jednakże pod warunkiem, że nie wystąpią okoliczności przewidziane w art. 88 ustawy.

Jedna z takich okoliczności wskazana została w art. 88 ust. 6 ustawy, zgodnie z którym #61485; nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c, w przypadku opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 25 ust. 2, na terytorium kraju z powodu podania numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10, w sytuacji gdy towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z sytuacją wskazaną w ww. przepisie będziemy mieli do czynienia w niniejszej sprawie, tj. nabywca (Wnioskodawczyni) zobowiązana będzie do opodatkowania nabycia wewnątrzwspólnotowego od kontrahenta szwedzkiego w kraju wydania numeru, którym się posłuży (numer polski), natomiast zakończenie transportu lub wysyłki towarów zakończy się w innym państwie członkowskim (Niemcy).

W tym miejscu zaznaczyć należy, że rozliczeniu podatkiem VAT podlega - co do zasady - każda transakcja z osobna. Zatem na sposób rozliczenia dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od kontrahenta szwedzkiego - zakończonego na terytorium Niemiec - nie będą miały wpływu: ani zakup usług na terytorium Niemiec, ani sprzedaż tam złomu, w końcu nie będzie miało wpływu także przemieszczenie (dokonane przez Zainteresowaną) towaru powstałego w wyniku wykonania na nim usług na terytorium Polski i to, że towar ten będzie tu przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W takim stanie sprawy, Wnioskodawczyni - na podstawie art. 88 ust. 6 ustawy #61485; nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku wynikającego z opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Zainteresowanej, zgodnie z którym będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z dokonywanym wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów od szwedzkiego kontrahenta.

Prawidłowość stanowiska tut. Organu potwierdza wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 kwietnia 2010 r. w połączonych sprawach C-536/08 Staatssecretaris van Financiën v. X i C-539/08 fiscale eenheid Facet BV/Facet Trading BV (Zb.Orz. 2010, s. I-3581), w którym Trybunał uznał, że zaakceptowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego w "państwie rejestracji" w przypadku, gdy towary zostały w istocie rzeczy przywiezione do innego państwa członkowskiego, mogłoby "stanowić zagrożenie dla skuteczności art. 28b część A ust. 2 akapity drugi i trzeci VI dyrektywy, ponieważ podatnik po skorzystaniu z prawa do odliczenia w państwie członkowskim identyfikacji podatkowej nie byłby dłużej skłaniany do wykazywania opodatkowania spornego nabycia wewnątrzwspólnotowego w państwie członkowskim zakończenia wysyłki lub transportu. Takie rozwiązanie mogłoby w rezultacie zagrażać stosowaniu podstawowej zasady, zgodnie z którą w odniesieniu do nabycia wewnątrzwspólnotowego uważa się, że miejsce opodatkowania znajduje się w państwie członkowskim zakończenia wysyłki lub transportu, to znaczy w państwie członkowskim ostatecznej konsumpcji, która jest przedmiotem systemu przejściowego". Trybunał podkreślił także, że zgodnie z art. 17 ust. 2 lit. d VI dyrektywy prawo do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu towarów i usług pośrednich nabytych przez podatnika jest uwarunkowane tym, że towary i usługi nabyte w ten sposób służą wykonywaniu czynności podatnika podlegających opodatkowaniu. Skoro więc towary opodatkowane z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego uznanego za dokonany w państwie członkowskim identyfikacji podatkowej nie zostały w rzeczywistości wwiezione do tego państwa członkowskiego, to tym samym "rzeczone transakcje nie mogą zostać uznane za dające prawo do odliczenia w rozumieniu art. 17 VI dyrektywy. W związku z tym takie nabycie wewnątrzwspólnotowe nie może korzystać z ogólnego systemu odliczenia przewidzianego w ww. artykule".

Podkreślić ponownie należy, że dokonane przez Zainteresowaną wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od kontrahenta szwedzkiego zostanie zakończone na terytorium Niemiec, czyli w wyniku tej transakcji towary nie zostaną wwiezione na terytorium kraju ("państwo rejestracji").

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.