ILPP4/443-139/11-4/EWW - Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT usług nauczania cudzoziemców języka polskiego jako języka obcego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 6 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towaru i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług nauczania cudzoziemców języka polskiego jako języka obcego - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku VAT w zakresie zwolnienia od podatku usług nauczania cudzoziemców języka polskiego jako języka obcego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 6 maja 2011 r.) o pytanie.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od dnia 1 czerwca 2006 r. Jednym z rodzajów jego działalności jest nauczanie języka polskiego jako języka obcego. Usługi świadczone są na rzecz firm oraz klientów indywidualnych. Odbiorcami usług są cudzoziemcy przyjeżdżający do Polski, dla których język polski jest językiem obcym. Do dnia 31 grudnia 2010 r. świadczone przez Spółkę usługi korzystały ze zwolnienia przedmiotowego z VAT na podstawie załącznika nr 4 do ustawy o VAT, gdyż usługi te klasyfikowane były jako usługi w zakresie edukacji o symbolu PKWiU 80.42.20.

W roku 2011 usługi w zakresie nauczania języków obcych pozostają zwolnione od podatku VAT. Nauczanie cudzoziemców języka polskiego, który to język jest dla nich niewątpliwie językiem obcym, w opinii Zainteresowanego jest nauczaniem języka obcego i jako takie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy począwszy od roku 2011 usługi w zakresie nauczania języka polskiego jako języka obcego dla odbiorców Spółki pozostają zwolnione od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, do dnia 31 grudnia 2010 r. na mocy art. 43 ust. 1 ustawy o VAT w związku z poz. 7 załącznika nr 4 do ustawy - wszystkie usługi w zakresie edukacji sklasyfikowane w PKWiU z 1997 r. pod symbolem ex 80 zwolnione były od podatku VAT. Zwolnienie to w roku 2011 zostało zawężone. Ustawodawca przewidział zwolnienie dla konkretnie wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 26-29 usług, świadczonych przez wymienione w tych przepisach jednostki.

W roku 2011 zwolnione od VAT będą między innymi usługi nauczania języków obcych oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Nauczanie cudzoziemców języka polskiego, który to język jest dla nich niewątpliwie językiem obcym, w opinii Spółki jest nauczaniem języka obcego i jako takie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi nauczania cudzoziemców języka polskiego jako języka obcego na rzecz firm oraz klientów indywidualnych.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28b ust. 1 ustawy stanowi, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

Natomiast miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d-28f, art. 28g ust. 2, art. 28h-28n.

Miejscem świadczenia usług w dziedzinie kultury, sztuki, sportu, nauki, edukacji, rozrywki oraz podobnych usług, takich jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych do tych usług, w tym świadczenia usług przez organizatorów usług w tych dziedzinach, świadczonych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, jest miejsce, w którym ta działalność faktycznie jest wykonywana (art. 28g ust. 2 ustawy).

Powyższe przepisy zawierają zasady przy ustalaniu miejsca świadczenia, a tym samym miejsca opodatkowania, usług wykonywanych dla podatników, jak i podmiotów niebędących podatnikami. Jeśli zatem w przedmiotowej sprawie miejsce świadczenia usług nauczania cudzoziemców języka polskiego, jako języka obcego, znajduje się na terytorium Polski, zastosowanie znajdą dla nich przepisy regulujące kwestie opodatkowania tych usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienia od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w poz. 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy pkt 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy, zwalnia się od podatku usługi nauczania języków obcych oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, inne niż wymienione w pkt 26, pkt 27 i pkt 29.

Natomiast na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Powołany już przepis art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy, przewiduje zwolnienie dla usług nauczania języków obcych.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do niej nie zawierają definicji języka obcego. Zatem w celu dokonania wykładni powyższego przepisu należy posiłkować się definicjami słownikowymi.

I tak, zgodnie z treścią Słownika Języka Polskiego PWN, "rodzimy" to właściwy danemu narodowi, plemieniu, domowi, miejscowy, narodowy, ojczysty. Natomiast "obcy" to nie należący do danego środowiska, rodziny, mieszkaniec, obywatel innego kraju, cudzoziemiec, nieznajomy.

Pomocna w tym zakresie jest także ustawa z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 224), której jeden z zapisów stanowi, że język polski stanowi podstawowy element narodowej tożsamości i jest dobrem narodowej kultury.

Co więcej, art. 11a tej ustawy wskazuje, że cudzoziemiec lub obywatel polski na stałe zamieszkały za granicą otrzymuje urzędowe poświadczenie znajomości języka polskiego po zdaniu egzaminu przed państwową komisją egzaminacyjną.

Natomiast art. 11b ust. 1 ww. ustawy określa, iż Państwową Komisję Poświadczania Znajomości Języka Polskiego jako Obcego, zwaną dalej "Komisją", jej przewodniczącego i członków, powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i minister właściwy do spraw oświaty i wychowania, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, spośród specjalistów w zakresie nauczania języka polskiego, w tym jako języka obcego.

Komisja liczy dziesięciu członków (art. 11b ust. 2 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 11b ust. 3 ustawy o języku polskim, do zadań Komisji należy w szczególności:

Wnioskodawca poinformował, że w ramach działalności gospodarczej prowadzi nauczanie języka polskiego dla cudzoziemców przyjeżdżających do Polski. W opinii Zainteresowanego, język polski stanowi dla tych osób język obcy i jako taki może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Jako podstawę takiego twierdzenia powołał on treść obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Mając na uwadze stan faktyczny sprawy, powołane przepisy, powyższe stanowisko Spółki uznać należy za słuszne. Niewątpliwie bowiem dla osób pochodzących z innego niż Polska kraju oraz narodowości, język polski stanowi język obcy.

Zatem w przedmiotowej sprawie do świadczonych przez Zainteresowanego usług nauczania cudzoziemców języka polskiego jako języka obcego, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 28 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Powyższe rozstrzygnięcie wydano przy założeniu, że Zainteresowanemu nie przysługuje zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26, pkt 27 i pkt 29 ustawy.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.