ILPP4/443-13/13-5/EWW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku sygnowanym datą 2 stycznia 2012 r. (data wpływu 9 stycznia 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 28 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku w związku z naprawą wadliwych towarów przez podmioty trzecie - jest prawidłowe.

W dniu 9 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku w związku z naprawą wadliwych towarów przez podmioty trzecie. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 28 marca 2013 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką produkcyjną, wyspecjalizowaną w wytwarzaniu wysokojakościowych produktów i grup produktów z tworzyw sztucznych przy wykorzystaniu form wtryskowych. Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wyrobów w Polsce oraz w krajach Unii Europejskiej, ale jest obecny również na rynkach wschodnich. Odbiorcami produktów wytwarzanych przez Wnioskodawcę są klienci z Polski oraz zagranicy.

Na wyprodukowane wyroby gotowe Wnioskodawca udziela swoim klientom rękojmi i/lub gwarancji zgodnie z przepisami polskiego Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r., Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej również jako "k.c."). W ramach udzielonej rękojmi i/lub gwarancji, Wnioskodawca zobowiązany jest w przypadku wystąpienia wad w sprzedanych produktach do ich usunięcia lub poniesienia kosztów ich usunięcia.

Sposób usunięcia wad oraz sposób rozliczenia kosztów ich usunięcia zależy od ustaleń umownych z kontrahentami Wnioskodawcy, jednakże wyróżnić można następujące sytuacje występujące w przypadku wystąpienia wad wyprodukowanych przez Wnioskodawcę wyrobów gotowych:

W przypadku wystąpienia wymienionych wyżej sytuacji, główny kontrahent Wnioskodawcy (niemiecka spółka komandytowa) wystawia na Wnioskodawcę notę obciążeniową, w której wyszczególnione są przyczyny obciążenia ze wskazaniem rodzaju wadliwości dostarczanego towaru oraz wskazaniem kosztów poniesionych przez Odbiorcę w związku z wadliwymi produktami (takimi jak przykładowo: sortowanie czy też koszty transportu lub inne wymienione wyżej).

W przypadku klientów krajowych i zgłaszanych przez nich reklamacji zdarzają się sytuacje, gdy naprawa wadliwego towaru realizowana jest przez (krajowy) podmiot trzeci, co znajduje swoje odzwierciedlenie w fakturze wystawionej na Wnioskodawcę z tego tytułu, zawierającej podatek należny.

Wnioskodawca dokumentuje zwrot towarów poprzez wystawienie faktury korygującej. Obciążenia niemieckiego Kontrahenta, związane z wadliwością dostarczanych towarów, Wnioskodawca kwalifikuje jako import usług na zasadzie art. 28b ustawy o VAT. Obciążenia podmiotów trzecich (krajowych) związanych z usunięciem wad, Wnioskodawca traktuje jako zakup usług w kraju i odlicza wykazany na fakturach podatek VAT.

W uzupełnieniu do wniosku poinformowano, iż w sytuacji przedstawionej w pkt a, produkty wadliwe dostarczone Kontrahentom są Wnioskodawcy zwracane. Nie dochodzi do wymiany produktu wadliwego, a jedynie do jego zwrotu, który jest dokumentowany przez Wnioskodawcę poprzez wystawienie faktury korygującej na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy o VAT. Dysponuje on zatem ponownie względem tych zwróconych produktów prawem do rozporządzania nimi jak właściciel. W przypadku wystąpienia wad w sprzedanych produktach, które następnie są Wnioskodawcy zwracane, na jego zlecenie wykonywane są przez Kontrahenta, w oparciu o dokonane porozumienie, odpłatne usługi takie jak m.in. przykładowo wskazane powyżej, tj.: sortowanie czy przepakowywanie wadliwych produktów, ich magazynowanie do czasu zwrotu, czy też transport produktów wadliwych, za które ostatecznie obciążany jest Wnioskodawca. Opisane wyżej czynności stanowią wyliczenie wyłącznie przykładowe, albowiem stanowią usługę zarządzania procesem reklamacyjnym wykonaną na rzecz Wnioskodawcy. Na usługę tą składa się szereg czynności, takich jak m.in. przykładowo: ustalenie przyczyny wystąpienia wady, przekazanie informacji Wnioskodawcy o wystąpieniu wady w formie protokołu, wskazanie sposobu postępowania w przypadku wystąpienia wadliwości oraz wykonanie niezbędnych czynności, takich jak: sortowanie produktu, jego przepakowanie lub transport. Za wykonaną usługę, niezależnie od udokumentowania zwrotu produktu poprzez wystawienie faktury korygującej, Wnioskodawca jest odrębnie obciążany przez Kontrahenta.

W sytuacji, gdy wadliwe produkty nie są Wnioskodawcy zwracane (pkt b), również jest on obciążany za wykonaną przez Kontrahenta usługę zarządzania procesem reklamacyjnym, opisaną powyżej, w przypadku wystąpienia wad w sprzedanych produktach. Wnioskodawca nie usuwa wad w dostarczonych przez siebie produktach.

Również w sytuacji opisanej w pkt c, Wnioskodawca nie usuwa wad w dostarczonych przez siebie produktach. Obciążenia Wnioskodawcy związane są, tak jak wyżej już wskazano, z wykonaną przez Kontrahenta usługą zarządzania procesem reklamacyjnym.

W sytuacji opisanej w pkt a dochodzi wyłącznie do zwrotu produktu wadliwego, a nie do jego wymiany.

Wnioskodawca nie nabywa usług naprawy danego produktu od swojego Kontrahenta (spółki niemieckiej). Jest on obciążany kosztami wykonania na jego rzecz usługi zarządzania procesem reklamacyjnym, która została opisana powyżej.

W sytuacjach przedstawionych w pkt b i c, obciążenia Wnioskodawcy przez swojego Kontrahenta zagranicznego nie obejmują naprawy wadliwego produktu. Obciążenia te stanowią koszty związane z wykonaniem przez Kontrahenta usługi zarządzania procesem reklamacyjnym.

Kontrahent niemiecki nie posiada siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

W odniesieniu do powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji nabywania usług od podmiotów trzecich, polegających na usunięciu stwierdzonych wadliwości w sprzedanych przez Wnioskodawcę na rzecz krajowych klientów towarach, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tej usługi.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury wystawione przez podmiot trzeci, który wykonuje usługi na rzecz Wnioskodawcy związane z usunięciem wadliwości, uprawniają go do odliczenia wykazanego w nich podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 i nast. ustawy o VAT.

W zakresie odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach związanych z naprawami związanymi z realizacją rękojmi czy też gwarancji przez podmioty trzecie, Wnioskodawca uważa, że jest on podatkiem naliczonym, o który można pomniejszyć podatek należny, zgodnie z art. 86 i nast. ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124".

Wobec powyższego brzmienia przepisów, zakup usługi naprawy zakupionej przez Wnioskodawcę jest bezpośrednio lub pośrednio związany z czynnością opodatkowaną, jaką jest sprzedaż towarów. Wielokrotnie Europejski Trybunał Sprawiedliwości twierdził w uzasadnieniu do swoich wyroków, że nie należy zawsze doszukiwać się bezpośredniego związku zakupu z dokonaną sprzedażą opodatkowaną.

Charakter bezpośredniego związku został poddany szczególnie obszernej analizie w wyroku w sprawie Midland Bank plc. (wyrok ETS z dnia 8 czerwca 2000 r. C-98/98). Dotyczyła ona odliczenia VAT naliczonego od wydatków na obsługę prawną procesu odszkodowawczego, do którego doszło w wyniku wcześniej świadczonych usług, w stosunku do których przysługiwało prawo do odliczenia VAT. Midland Bank plc. uznał, że skoro usługi prawne są konsekwencją transakcji, która dawała prawo do odliczenia podatku naliczonego, to również VAT od tych usług prawnych powinien być odliczany (pomimo, że wypłata odszkodowania nie pozostawała w bezpośrednim związku z czynnościami opodatkowanymi). W uzasadnieniu wyroku ETS stwierdził, że - co do zasady - niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Przyznał jednak, że w niektórych przypadkach brak transakcji opodatkowanej nie musi prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. Wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem usług prawnych a sprzedażą opodatkowaną, niemniej charakter wydatków na obsługę prawną powoduje, że powinny być one traktowane jako koszty ogólne. Konsekwentnie, prawo do odliczenia powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.

Stanowisko, że wydatki wprost związane z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu (lecz jednocześnie pośrednio związane bądź będące następstwem działalności gospodarczej) nie prowadzą do istnienia bezpośredniego związku z transakcją opodatkowaną, ale jednocześnie powinny być traktowane jako koszty ogólne, znalazło potwierdzenie w kilku innych wyrokach ETS, w szczególności, w wyroku w sprawie Abbey National (wyrok ETS z dnia 22 lutego 2001 r. C-408/98), dotyczącej kosztów księgowych i prawnych poniesionych przy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (zgodnie z brytyjskimi przepisami pozostającej poza zakresem VAT). ETS stwierdził, że poniesione koszty stanowią koszty ogólne działalności prowadzonej przed dokonaniem sprzedaży. Tym samym przyznał, że w stosunku do tych kosztów przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim działalność sprzedawanego przedsiębiorstwa dawała prawo do odliczenia VAT.

Podsumowując, jeżeli Wnioskodawca cały czas wykonuje czynności opodatkowane sprzedaż towarów - nie może być żadnych wątpliwości co do celowości zakupu usług związanych z usunięciem wad w sprzedanych towarach. Celem nadrzędnym takich działań jest satysfakcja klienta, co ma bezpośrednie przełożenie na dalszą sprzedaż towarów, a więc na wykonanie następnych czynności opodatkowanych VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym. Stosownie do treści powołanych przepisów, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę. Ta z kolei, w przypadku gdy jest odpłatna, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest spółką produkcyjną, wyspecjalizowaną w wytwarzaniu wysokojakościowych produktów i grup produktów z tworzyw sztucznych przy wykorzystaniu form wtryskowych. Prowadzi on sprzedaż wyrobów w Polsce oraz w krajach Unii Europejskiej, lecz jest obecny również na rynkach wschodnich. Zainteresowany wykonuje czynności opodatkowane VAT. Na wyprodukowane wyroby gotowe udziela on swoim klientom rękojmi i/lub gwarancji zgodnie z przepisami polskiego Kodeksu cywilnego (ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r., Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W ramach udzielonej rękojmi i/lub gwarancji zobowiązany jest on w przypadku wystąpienia wad w sprzedanych produktach do ich usunięcia lub poniesienia kosztów ich usunięcia. Spółka poinformowała, iż w przypadku klientów krajowych i zgłaszanych przez nich reklamacji zdarzają się sytuacje, gdy naprawa wadliwego towaru realizowana jest przez krajowy podmiot trzeci, co znajduje swoje odzwierciedlenie w fakturze wystawionej na Wnioskodawcę z tego tytułu, zawierającej podatek należny.

Zgodnie z art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Stosownie zaś do art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Obowiązek wykonywania napraw na rzecz klienta z tytułu rękojmi lub gwarancji wynika więc wprost z przepisów Kodeksu cywilnego. Źródłem powstania tego obowiązku jest umowa sprzedaży łącząca sprzedającego i kupującego oraz skutki przewidziane w tym zakresie w przepisach tego kodeksu.

Czynności naprawcze realizowane w ramach gwarancji i rękojmi mają niewątpliwie charakter usługowy. Jeżeli są one realizowane przez gwaranta na rzecz kupującego są usługami realizowanymi bez wynagrodzenia, a jako takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Sytuacja prawna kształtuje się jednak inaczej w przypadku, gdy zobowiązania gwarancyjne za gwaranta realizuje podmiot trzeci w oparciu o umowę zawartą w tym zakresie z gwarantem. W takim przypadku podmiot ten wykonuje za gwaranta i na jego rachunek stosowne czynności wynikające z gwarancji, np.: naprawy, usunięcia wad. Tym samym, realizacja przez ten podmiot zobowiązań gwarancyjnych za gwaranta, jest niewątpliwie świadczeniem usługi na rzecz tego podmiotu. Usługa ta ma charakter odpłatny i jako taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze świadczeniem przez krajowe podmioty trzecie na rzecz Zainteresowanego, usług naprawy wadliwych towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W tym miejscu należy podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Wskazać należy także, iż ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Jak poinformował Zainteresowany, nabywane przez niego usługi naprawy wadliwych towarów sprzedanych uprzednio przez niego klientom krajowym, mają na celu zapewnienie satysfakcji tych klientów, co ma bezpośrednie przełożenie na dalszą sprzedaż towarów, a więc wykonywanie czynności opodatkowanych VAT.

Biorąc zatem pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż nabywane przez Spółkę usługi naprawy wadliwych towarów, których reklamacja zgłoszona została przez krajowych klientów, mają bezpośredni związek z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi sprzedażą towarów.

Reasumując, w sytuacji nabywania usług od podmiotów trzecich, polegających na usunięciu stwierdzonych wadliwości w sprzedanych przez Wnioskodawcę na rzecz krajowych klientów towarach, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem danej usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż z dniem 1 kwietnia 2013 r. na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), zmianie uległo brzmienie przepisów art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 15 ust. 2.

Jednocześnie wskazać należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Spółki. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku własnym, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

W niniejszej interpretacji indywidualnej rozpatrzono wniosek w zakresie odliczenia podatku w związku z naprawą wadliwych towarów przez podmioty trzecie. Natomiast w zakresie importu usług oraz wystawienia faktury korygującej z tytułu zwrotu wadliwych towarów w dniu 16 kwietnia 2013 r. wydana została interpretacja indywidualna nr ILPP4/443-13/13-4/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.