ILPP4/443-121/11-2/JKa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 9 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów niezbędnych do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 9 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów niezbędnych do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług dokonuje dostaw towarów do klientów na terytorium Wspólnoty, rozumianych zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Zgodnie z art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług, dla zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług podatnik ma obowiązek posiadania w swojej dokumentacji dowodów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zgodnie z art. 42 ust. 3 cyt. ustawy, m.in. dowodem potwierdzającym dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów są dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Przewoźnicy, z usług których Spółka korzysta, zwrócili się z propozycją, aby listy przewozowe CMR były przekazywane w formie skanów tych dokumentów w formacie PDF lub innej postaci.

Zainteresowany wskazał, iż będzie posiadał inne dokumenty opisane w art. 42 ust. 3.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa, Zainteresowany posiadając w swojej dokumentacji dokument w postaci wydruku listu przewozowego otrzymanego drogą elektroniczną w postaci PDF lub innym formacie, z którego będzie wynikało jednoznacznie, iż towar został dostarczony do nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego niż terytorium kraju, będzie uprawniona do zastosowania stawki 0%, bez konieczności gromadzenia innych dokumentów opisanych w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie dokumentu od przewoźnika odpowiedzialnego za przewóz towarów w formie skanu w dowolnej formie, a następnie wydrukowanie go i posiadanie w swojej dokumentacji będzie uprawniało go, pod warunkiem spełnienia innych koniecznych przesłanek opisanych w art. 42, do zastosowania stawki 0%.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 stycznia 2010 r. wydanego w sprawie I FSK 807/09, gdyż jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny nie ma "podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie elektronicznej lub przesłanemu faksem". Naczelny Sąd Administracyjny rozważając orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przyjął za własne twierdzenia Trybunału wskazując, iż odnosząc się bezpośrednio do wymogów formalnych, jakie mają spełniać podatnicy, aby uzyskać prawo do zwolnienia od podatku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ETS stwierdził, co następuje: "Jeśli chodzi o dowody, jakie podatnicy muszą przedstawić w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, to należy stwierdzić, że żaden przepis VI Dyrektywy nie dotyczy tej kwestii bezpośrednio. Pierwsza część zdania w art. 28c część A tej dyrektywy mówi jedynie, że do państw członkowskich należy określenie warunków, na jakich zwalniają one od podatku wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Oczywiście art. 22 VI Dyrektywy nakłada na podatników określone obowiązki formalne dotyczące księgowości, wystawiania faktur i deklaracji podatkowych oraz przedstawiania organom podatkowym zestawień. Ustęp 8 tego artykułu przyznaje jednak państwom członkowskim możliwość wprowadzenia innych obowiązków, które uznają one za niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych.

Jednak z utrwalonego orzecznictwa wynika, że przepisy, do przyjęcia których państwa członkowskie są upoważnione na podstawie art. 22 ust. 8 VI Dyrektywy w celu zapewnienia prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych, nie powinny wykraczać poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tychże celów (zob. wyrok z dnia 21 marca 2000 r. w sprawach połączonych od C-110/98 do C-147/98 Gabalfrisa i in., Rec. str. 1-1577, pkt 52 oraz postanowienie z dnia 3 marca 2004 r. w sprawie C-395/02 Transport Service, Rec. str. I-1991, pkt 29). Przepisy te nie mogą być więc wykorzystywane w sposób, który podważałby neutralność podatku VAT, stanowiącą podstawową zasadę wspólnego systemu podatku VAT ustanowionego przez przepisy wspólnotowe w tej dziedzinie (zob. wyrok z dnia 19 września 2000 r. w sprawie C-454/98 Schmeink Cofreth i Strobel, Rec. str. I-6973, pkt 59 oraz wyrok z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-255/02 Halifax i in., Zb.Orz. str. I-1609, pkt 92)". Konstatując powyższe Trybunał stwierdził, "że przepis krajowy, który w istocie uzależnia prawo do zwolnienia od podatku dostawy wewnątrzwspólnotowej od spełnienia obowiązków formalnych, nieuwzględniając wymogów merytorycznych, a w szczególności nie biorąc pod uwagę kwestii, czy zostały one spełnione, wykracza poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia prawidłowego poboru podatku". Mając również na względzie samą konstrukcję przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 i przepisu art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, określających obowiązki podatnika w zakresie posiadania w swojej dokumentacji dowodów, w tym między innymi dokumentu otrzymanego od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za transport towarów, należy przyjąć, iż nie jest wymagane aby dokumenty będące dowodami, w szczególności listy przewozowe CMR, miały być przekazane w formie oryginalnych dokumentów przez przewoźnika (spedytora) Zainteresowanemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

W oparciu o art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (...).

Przez sprzedaży - na mocy art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka w ramach działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do klientów na terytorium Wspólnoty.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 - art. 106 ust. 1 ustawy.

Z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, iż Wnioskodawca z tytułu dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest zobowiązany wystawić fakturę VAT dokumentującą tą transakcję.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z analizy sprawy wynika, iż przedmiotem pytania Zainteresowanego jest udokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w przypadku, gdy przewozu towaru dokonuje przewoźnik.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Zaznaczyć należy, że jeżeli wystawiona przez Spółkę faktura VAT posiada wszystkie elementy wymienione w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), nie musi on posiadać specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca poinformował, że dla celów dowodowych w zakresie potwierdzenia dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, oprócz innych dokumentów opisanych w art. 42 ust. 3 ustawy, posiadał będzie dokument w postaci wydruku listu przewozwego otrzymanego drogą elektroniczną w postaci PDF lub innym formacie, z którego będzie wynikało jednoznacznie, iż towar został dostarczony do nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego

Zdaniem tut. Organu, posiadany przez Zainteresowanego dokument, o którym mowa powyżej, uznać należy za dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Dowody zawarte w art. 42 ust. 11 ustawy mają zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami, które nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy.

Zatem stwierdzić należy, że posiadane przez Spółkę dokumenty łącznie potwierdzać będą w sposób jednoznaczny dostarczenie towaru do nabywcy. Wobec powyższego będzie ona posiadała dokumenty uprawniające ją do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Reasumując, Zainteresowany posiadając w swojej dokumentacji dokument w postaci wydruku listu przewozowego otrzymanego drogą elektroniczną w postaci PDF lub innym formacie, z którego będzie wynikało jednoznacznie, iż towar został dostarczony do nabywcy na terytorium innego kraju członkowskiego niż terytorium kraju wraz z pozostałymi dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy, będzie uprawniony do zastosowania stawki 0%, bez konieczności gromadzenia innych dokumentów opisanych w art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.