ILPP4/443-104/12-4/BA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2012 r. (data wpływu 7 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 14 maja 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Firma Zainteresowanego zajmuje się produkcją wypełnień do kołder i poduszek, m.in. granulatu pianki poliuretanowej. Surowiec do produkcji granulatu - piankę poliuretanową Zainteresowany odkupuje od producentów m.in. poduszek i materacy z pianki poliuretanowej, dla których stanowi on pozostałość poprodukcyjną w postaci ścinek i resztek. Po przerobie w firmie Wnioskodawcy ścinek i resztek pianki, wyroby są sprzedawane dla jego odbiorców jako pełnowartościowe ze stawką podatku 23% dla zakładów tapicerskich produkujących meble. Nabywcami wyrobów Zainteresowanego są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku VAT, nie korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ww. ustawy.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabycie ścinek i resztek z pianki z tworzyw sztucznych podlega opodatkowaniu przez nabywcę podatkiem VAT w wysokości 23%, czy należy zakwalifikować je jako odpady zwolnione od podatku VAT, które są podane w załączniku Nr 11 ustawy o podatku VAT i stosować art. 17 ust. 1 pkt 7, gdzie nabywca dokonuje adnotacji, iż "podatek VAT nalicza nabywca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT".

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie od dostawców ścinek i resztek poprodukcyjnych z tworzyw sztucznych nie należy zaliczać jako odpady i nie stosować dla nich załącznika Nr 11 ustawy o podatku VAT.

Dostawcy do swojej produkcji wytwarzają bądź zakupują piankę poliuretanową w blokach. Z bloku wycinają formatki o określonym kształcie i wymiarze niezbędnym w ich produkcji (np. wkład poduszki lub materac łóżka). Pozostałą w ten sposób niewykorzystaną część bloku stanowią ścinki i resztki niezdatne do produkcji w tym zakładzie. Nadal jest to jednak pełnowartościowy surowiec - pianka poliuretanowa. Firma odsprzedaje więc tą część firmie Zainteresowanego jako producentowi granulatu z pianki poliuretanowej. Po poddaniu zakupionego surowca pocięciu lub zmieleniu powstaje pełnowartościowy wyrób - granulat z pianki poliuretanowej, który jest sprzedawany jego odbiorcom i opodatkowany 23% podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupione resztki i ścinki nie powinny być traktowane jako odpad i nie należy stosować do tych zakupów załącznika Nr 11 ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Z kolei z dniem 1 lipca 2011 r. - w porównaniu do stanu prawnego obowiązującego przed tą datą - ustawa o podatku od towarów i usług wprowadziła modyfikację w postaci wprowadzenia załącznika nr 11 do ustawy, zawierającego katalog towarów identyfikowanych przy pomocy klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, których dostawa objęta jest mechanizmem odwróconego obciążenia.

I tak, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W oparciu o przepis art. 17 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Jeżeli choćby jeden z wymienionych warunków nie jest spełniony, nabywcy ww. towarów nie powinni rozliczać VAT z tytułu ich dostaw.

W załączniku nr 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Firma Zainteresowanego zajmuje się produkcją wypełnień do kołder i poduszek, m.in. granulatu pianki poliuretanowej. Surowiec do produkcji granulatu - piankę poliuretanową Wnioskodawca odkupuje od producentów m.in. poduszek i materacy z pianki poliuretanowej, dla których stanowi on pozostałość poprodukcyjną w postaci ścinek i resztek. Dostawcami towarów są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9. Dostawa tych towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Towary będące przedmiotem zapytania, jak wskazał Zainteresowany, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług są sklasyfikowane pod poz. 38.11.59.0 - Pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu, gdzie indziej niesklasyfikowane.

Przedmiotem pytania Wnioskodawcy jest kwestia, czy nabycie ścinek i resztek z pianki z tworzyw sztucznych podlega opodatkowaniu przez nabywcę podatkiem VAT w wysokości 23%, czy należy zakwalifikować je jako odpady, które są podane w załączniku nr 11 do ustawy i stosować art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Towary będące przedmiotem nabycia zaklasyfikowane zostały przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU 38.11.59.0 - "Pozostałe odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu, gdzie indziej niesklasyfikowane". Wobec powyższego należy stwierdzić, że nabyte przez Zainteresowanego ścinki i resztki z pianki z tworzyw sztucznych nie zostały wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 11 do ustawy, a w konsekwencji w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia podatkiem od towarów i usług.

Zatem, nabycie ścinek i resztek z pianki z tworzyw sztucznych przez Wnioskodawcę, sklasyfikowanych przez niego do symbolu PKWiU 38.11.59.0, niewymienionych w załączniku nr 11 do ustawy, nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, na dostawcy tych towarów spoczywa obowiązek rozliczenia podatku z tytułu ich sprzedaży, według stawki podatku obowiązującej na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwanym dalej rozporządzeniem.

Kwestia dotycząca obowiązku wystawiania faktur została uregulowana w § 4 ust. 1 rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z § 5 ust. 15 rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

W związku z faktem, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, Zainteresowany nie wystawia faktury z tytułu nabycia towarów będących przedmiotem pytania, z adnotacją, że "podatek VAT nalicza nabywca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT".

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Zainteresowanego we wniosku klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego, w związku z czym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o grupowania wskazane w złożonym wniosku. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.