ILPP3/4512-1-97/15-2/DC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji inwestycji pn.: "Przebudowa ulicy..." - jest prawidłowe.

W dniu 6 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji inwestycji pn.: "Przebudowa ulicy...".

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zawarła w dniu 5 kwietnia 2011 r. z przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą umowę użyczenia. Strony umowy stwierdziły, że w związku z zatwierdzoną koncepcją zabudowy i zagospodarowania terenu zachodzi konieczność wybudowania nowego zjazdu i przebudowy części ulicy. Z umowy wynika, że Gmina (dalej także "Użyczający") użycza nieodpłatnie przedsiębiorcy (dalej także "Biorący") pas drogowy w części niezbędnej do wybudowania nowoprojektowanego zjazdu i wykonania remontu nawierzchni wskazanego odcinka jezdni. Wydanie przedmiotu użyczenia następuje w celu budowy zjazdu z ulicy na teren stanowiący własność Biorącego. Teren Biorącego przeznaczony był na budowę budynku handlowo-usługowego. Biorący zobowiązany był na własny koszt do przygotowania odpowiedniej dokumentacji projektowej oraz wybudowania zjazdu. Biorący zobowiązany był przekazać, a Użyczający przejąć przedmiot umowy na następujących zasadach: zjazd, odcinek ulicy oraz parking wraz z infrastrukturą towarzyszącą zostaną wybudowane zgodnie z uzgodnioną i zatwierdzoną przez Gminę dokumentacją, odbiór techniczny zostanie dokonany przy udziale przedstawicieli gminy, przekazanie majątku na rzecz gminy nastąpi na podstawie protokołu zdawczo - odbiorczego po przeprowadzeniu odbioru technicznego. Biorący zobowiązał się do nieodpłatnego przekazania wykonanego chodnika wraz z zagospodarowanym terenem po zlikwidowanym zjeździe oraz wykonanego remontu nawierzchni jezdni i parkingów na rzecz Gminy i nie będzie żądał zwrotu nakładów poniesionych na wytworzenie ww. majątku. Przekazanie powyższego miało nastąpić w terminie do 31 października 2011 r. Strony postanowiły, że w przypadku opóźnienia w realizacji pawilonu dopuszcza się wydłużenie terminu wykonania remontu nawierzchni jezdni, parkingów i wykonania chodnika nie dłużej niż do dnia oddania pawilonu handlowego. Ponadto Strony ustaliły, że w przypadku nie wykonania przez Biorącego wskazanego zakresu robót Gmina wykona zastępczo wymieniony zakres robót, a Biorący zobowiązuje się pokryć koszty związane z ich wykonaniem w terminie 14 dni od daty doręczenia faktury uwzględniając poniesione przez Gminę koszty wykonania tych robót. W związku z tym, że do dnia 31 października 2011 r. Biorący nie wykonał zakresu robót objętych umową, a mieszkańcy osiedla nalegali na niezwłoczne wykonanie modernizacji jezdni i parkingu, Gmina zrealizowała w latach 2013-2014 inwestycję pn.: "Przebudowa ulicy..." obejmującą swoim zakresem dokumentację i roboty, które miał wykonać Biorący. Wydatki na realizację inwestycji zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Gminę. Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina nie odliczała VAT naliczonego przy realizacji ww. inwestycji. W dniu 5 maja 2015 r. w protokole odbioru Strony dokonały odbioru prac wymienionych w umowie użyczenia, przy czym Gmina wykonała zakres prac w zakresie większym niż określony w umowie użyczenia, stąd rozliczenie nastąpi wg kosztorysu różnicowego. Biorący zobowiązał się do pokrycia kosztu prac ustalonego w oparciu o kosztorys różnicowy na podstawie faktury VAT. Strony stwierdziły, że odstąpiono od wykonania przebudowy istniejącego zjazdu na działkę Biorącego ze względu na brak konieczności dokonania tej przebudowy (obecna lokalizacja spełnia wymogi techniczne i jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania). Gmina wystawiła dla Biorącego fakturę VAT za roboty wykonane na podstawie umowy użyczenia i odprowadziła VAT należny od tej transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Gmina ma prawo odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji inwestycji: "Przebudowa ulicy..." w części odpowiadającej robotom ostatecznie sfinansowanym przez przedsiębiorcę zobowiązanego do pokrycia kosztów części robót na podstawie umowy użyczenia. Czy w przypadku posiadania prawa do odliczenia części VAT naliczonego w trakcie realizacji inwestycji Gmina może odzyskać VAT naliczony poprzez złożenie korekt deklaracji za okresy, w których ponoszone były koszty na realizację inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że już w trakcie realizacji inwestycji Gmina zakładała przyszłe zrefakturowanie części kosztów na przedsiębiorcę w ramach zawartej umowy użyczenia, a więc dokonanie na rzecz przedsiębiorcy sprzedaży opodatkowanej stawką 23%, Gmina uważa, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w trakcie realizacji inwestycji w części odpowiadającej robotom, których koszt został przerzucony na przedsiębiorcę. Gmina uważa, że ma prawo odzyskania części podatku naliczonego w trakcie realizacji inwestycji poprzez złożenie deklaracji korygujących za okres realizacji inwestycji w zakresie odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, korzystania z nabytych rzeczy). Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, niebędące dostawą towarów.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W myśl art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą umowę użyczenia. Strony umowy stwierdziły, że w związku z zatwierdzoną koncepcją zabudowy i zagospodarowania terenu zachodzi konieczność wybudowania nowego zjazdu i przebudowy części ulicy. Z umowy wynika, że Gmina użycza nieodpłatnie przedsiębiorcy pas drogowy w części niezbędnej do wybudowania nowoprojektowanego zjazdu i wykonania remontu nawierzchni wskazanego odcinka jezdni. Biorący zobowiązany był na koszt własny do przygotowania odpowiedniej dokumentacji projektowej oraz wybudowania zjazdu. Biorący zobowiązany był przekazać, a Użyczający przejąć przedmiot umowy. Strony postanowiły, że w przypadku opóźnienia w realizacji pawilonu dopuszcza się wydłużenie terminu wykonania remontu nawierzchni jezdni, parkingów i wykonania chodnika nie dłużej niż do dnia oddania pawilonu handlowego. Ponadto Strony ustaliły, że w przypadku nie wykonania przez Biorącego wskazanego zakresu robót Gmina wykona zastępczo wymieniony zakres robót, a Biorący zobowiązuje się pokryć koszty związane z ich wykonaniem. W związku z tym, że Biorący nie wykonał zakresu robót objętych umową, Gmina zrealizowała inwestycję obejmującą swoim zakresem dokumentację i roboty, które miał wykonać Biorący. Wydatki na realizację inwestycji zostały udokumentowane fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę. Gmina jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina nie odliczała VAT naliczonego przy realizacji ww. inwestycji. Gmina wystawiła dla Biorącego fakturę VAT za roboty wykonane na podstawie umowy użyczenia i odprowadziła VAT należny od tej transakcji.

W związku z powyższym opisem sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji inwestycji oraz tego czy może odzyskać VAT naliczony poprzez złożenie korekt.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260 z późn. zm.), budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Zgodnie z ust. 2 cyt. artykułu, szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o których mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi a Biorącym.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że na tle przedstawionego opisu sprawy rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Biorącym powinny odbywać się na zasadach ogólnych wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności. Wnioskodawca ponosi koszty przebudowy drogi, jednakże nie jest faktycznym odbiorcą czerpiącym korzyści z tej czynności. Zatem, Wnioskodawca ponosząc koszty budowy lub przebudowy układu komunikacyjnego spowodowane inwestycjami niedrogowymi, będzie działał w imieniu własnym, lecz na rachunek innego podmiotu (inwestora inwestycji niedrogowych). A zatem poniesione koszty, gdzie odbiorcą usługi jest inwestor, a nie podmiot obciążony (Wnioskodawca) przez świadczącego usługę, powinny zostać przeniesione przez Wnioskodawcę na faktycznego odbiorcę.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wskazał tut. Organ powyżej, Wnioskodawca obciążając, w ramach umów cywilnoprawnych, Biorącego inwestycji niedrogowej kosztami przebudowy odcinka ulicy oraz parkingu wraz z infrastrukturą, będzie świadczył usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że ponoszone koszty przebudowy odcinka ulicy oraz parkingu wraz z infrastrukturą będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Zatem, z uwagi na spełnienie pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego w świetle przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z ww. kosztami.

Reasumując, Zainteresowany ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z kosztami przebudowy odcinka ulicy oraz parkingu wraz z infrastrukturą, ponieważ wydatki te będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę sprawującego zarząd dróg, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek, o których mowa w art. 88 ustawy.

Przechodząc do kwestii odzyskania podatku VAT naliczonego przez złożenie korekt deklaracji za okresy, w których ponoszone były koszty na realizację inwestycji tut. Organ informuje, że w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo - prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na mocy art. 86 ust. 13 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.) jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast od 1 stycznia 2014 r. - w związku z późn. zm. wprowadzonymi ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35, z późn. zm.) - ww. przepisy art. 86 ust. 10, 11 i 13 ustawy otrzymały następujące brzmienie:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy).

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d, 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

W art. 81b § 1 ww. ustawy wskazano, że uprawnienie do skorygowania deklaracji:

W świetle § 2 cyt. wyżej artykułu, korekta złożona w przypadku, o którym mowa w § 1 pkt 1, nie wywołuje skutków prawnych.

Korekta deklaracji (zeznań) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu. Może on dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem wyjaśniającym przyczynę korekty.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że Wnioskodawcy - zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi VAT, na podstawie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy - przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych dotyczących przebudowy odcinka ulicy oraz parkingu wraz z infrastrukturą.

Zatem, w odniesieniu do wydatków poniesionych w wyniku realizacji przedmiotowej inwestycji, udokumentowanych fakturami otrzymanymi do dnia 31 grudnia 2013 r. Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała fakturę lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. Jeżeli Wnioskodawca nie odliczył podatku naliczonego w ww. terminach to ma prawo - na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy - dokonać odliczenia nieodliczonego podatku naliczonego poprzez złożenie korekt deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług za okresy, w których wystąpiło prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie później jednak, niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym prawo to wystąpiło.

Natomiast, w odniesieniu do wydatków poniesionych w wyniku realizacji przedmiotowej inwestycji, udokumentowanych fakturami otrzymanymi od dnia 1 stycznia 2014 r., Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy od nabytych towarów i usług oraz Wnioskodawca otrzyma fakturę dokumentującą transakcję, lub w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. W sytuacji zaś, gdy Wnioskodawca nie odliczył podatku naliczonego w ww. terminach, to ma prawo - na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy - zrealizować to prawo poprzez dokonanie korekt deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług za okresy, w których powstało prawo odliczenia podatku naliczonego, tj. za pierwszy okres rozliczeniowy, w którym spełnił wszystkie warunki do dokonania odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.