ILPP3/4512-1-231/15-2/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2015 r. (data wpływu 13 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki gruntowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. Zainteresowany jest lekarzem i wykonuje swój zawód w "A". W dniu 14 stycznia 1997 r. Wnioskodawca nabył drogą darowizny od swoich rodziców gospodarstwo rolne składające się nieruchomości gruntowych stanowiących grunty rolne oraz budynek mieszkalny i budynki gospodarcze. Gospodarstwo składało się łącznie z 5 działek, znajdujących się obok siebie. Zainteresowany nie dzielił oraz nie wytyczał dróg na opisanych działkach. Podział działek i wytyczenia dróg dokonał Urząd Miasta, bez zgody i woli Wnioskodawcy, w ramach planu zagospodarowania przestrzennego miasta. Ponadto, Zainteresowany w dniu 14 stycznia 1997 r. otrzymał tytułem darmym 3 nieruchomości rolne od swoich rodziców. Aktualnie trwają rozmowy dotyczące zbycia jednej z darowanych działek, działki 23, która została przez miasto podzielona na działkę o nr 23/1, 23/2, 23/3, 23/4, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Ze względu na sytuację osobistą Wnioskodawca planuje zbyć opisaną działkę.

W opisanej wyżej sytuacji, potencjalni nabywcy zgłosili się do Zainteresowanego. Wnioskodawca nie podejmował działań zmierzających do znalezienia potencjalnych nabywców. Działka nie była nigdy udostępniana osobom trzecim. Zainteresowany nie podejmował też żadnych działań mających na celu podniesienie atrakcyjności działki i tym samym przygotowania jej do sprzedaży. Działka była użytkowana dla celów rolnych, a uzyskane z niej płody rolne były sprzedawane do czasu wydania przez Dyrektora Zarządu Geodezji, Kartografii i Katastru decyzji z dnia 22 grudnia 2010 r. zatwierdzającej podział nieruchomości. Od tego momentu działka nie była użytkowana dla celów rolnych i w chwili obecnej leży ugorem. Wnioskodawca pobiera jedynie najniższą dopłatę rolną przewidzianą dla tego typu nieruchomości. Zainteresowany, w którego majątku znajduje się przedmiotowa nieruchomość rolna planuje zbyć przedmiotową nieruchomość. Wnioskodawca nie podejmował oraz nie zamierza podjąć żadnych działań marketingowych w związku z przedmiotową nieruchomościami. Zainteresowany nie podejmował aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, która wskazywałaby że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie nieruchomości ogłoszenia w internecie podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy) itd.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż gruntu rolnego, księga wieczysta, w przedmiotowym przypadku podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości rolnej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W opisanym przypadku nie będzie miała miejsce transakcja podlegająca opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Sprzedaż nieruchomości nie będzie miała charakteru obrotu profesjonalnego, a będzie stanowiła standardowy zarząd majątkiem prywatnym. W związku z tym Zainteresowany, jako sprzedawca nieruchomości, nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów usług według art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 VATU "Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności". W myśl ust. 2 "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych". Należy zatem wywnioskować, iż aby dana sprzedaż (odpłatna dostawa towaru) stanowiła czynność związaną z działalnością gospodarczą, konieczne jest spełnienie kilku przesłanek. Po pierwsze, sprzedaż musi odbywać się w ramach prowadzonej przez jednostkę działalności gospodarczej. Po drugie, podmiot dokonujący obrotu nieruchomością musi angażować w sprzedaż środki podobne do wykorzystywania przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 8 ust. 1 akapitu 2 dyrektywy 2006/112/WE z dnia 19 grudnia 2006 r. zmienionej dyrektywą 2006/138/WE. Mając na uwadze brzmienie art. 15 ust. 2 VATU istotny jest cel zarobkowy zbycia nieruchomości, związany ściśle ze sferą profesjonalną który uwidacznia się w systematyczności i powtarzalności działań, ukierunkowanie na osiągnięcie zysku, prowadzenie intensywnych przedsięwzięć marketingowych związanych ze zbyciem nieruchomości. Pogląd ten znalazł swoje odzwierciedlenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, m.in. wyrok z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych o sygn. C-180/10 (Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów) oraz C-181/10 (Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie), gdzie stwierdzono, iż "jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej".

Analogiczny pogląd ma swoje odzwierciedlenie również i w orzecznictwie krajowym. W wyroku NSA z dnia 30 grudnia 2014 r. w spr. o sygn. akt I FSK 2106/13 podkreślono, iż "Działalność ta przybrała formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność Skarżącego, która przybrała formę zorganizowaną (np. nabycie nieruchomości, ogłoszenia w Internecie podjęte w celu sprzedaży, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług geodezyjnych i pośrednictwa nieruchomościami). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywał ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu pojedynczych z nich.".

Transponując powyższe na grunt przedmiotowego przypadku sprzedaży nieruchomości rolnej, należy wysnuć wniosek, iż Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik podatku od towarów usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 VATU, gdyż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie wpisuje się w sferę działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 VATU, a stanowić będzie przejaw standardowego zarządzania majątkiem prywatnym przez Zainteresowanego, ponieważ przedmiotowa nieruchomość należy i należeć będzie w chwili zbycia do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Sprzedaż nieruchomości nie wpisuje się w definicję działalności profesjonalnej, gdyż nie odbywa się ona w sposób zorganizowany (jest czynnością jednorazową), brak w jej przypadku podjęcia przez Zainteresowanego intensywnych działań marketingowych czy prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie usług związanych z obrotem nieruchomościami.

Dlatego też słuszne i uzasadnione jest stanowisko Wnioskodawcy o niepodleganiu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem - w świetle przytoczonych powyżej przepisów - grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntu istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej #61485; Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm. #61485; (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej. W dniu 14 stycznia 1997 r. nabył on drogą darowizny od swoich rodziców gospodarstwo rolne składające się z nieruchomości gruntowych stanowiących grunty rolne oraz budynek mieszkalny i budynki gospodarcze. Gospodarstwo składało się łącznie z 5 działek, znajdujących się obok siebie. Zainteresowany nie dzielił oraz nie wytyczał dróg na opisanych działkach. Podział działek i wytyczenia dróg dokonał Urząd Miasta, bez zgody i woli Wnioskodawcy, w ramach planu zagospodarowania przestrzennego miasta. Ponadto, Zainteresowany w dniu 14 stycznia 1997 r. otrzymał tytułem darmym 3 nieruchomości rolne od swoich rodziców. Trwają rozmowy dotyczące zbycia jednej z darowanych działek, działki 23, która została przez miasto podzielona na działkę o nr 23/1, 23/2, 23/3, 23/4, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Ze względu na sytuację osobistą Wnioskodawca planuje zbyć opisaną działkę.

W opisanej wyżej sytuacji, potencjalni nabywcy zgłosili się do Zainteresowanego. Wnioskodawca nie podejmował działań zmierzających do znalezienia potencjalnych nabywców. Działka nie była nigdy udostępniana osobom trzecim. Zainteresowany nie podejmował też żadnych działań mających na celu podniesienie atrakcyjności działki i tym samym przygotowania jej do sprzedaży. Działka była użytkowana dla celów rolnych, a uzyskane z niej płody rolne były sprzedawane do czasu wydania przez Dyrektora Zarządu Geodezji, Kartografii i Katastru decyzji z dnia 22 grudnia 2010 r. zatwierdzającej podział nieruchomości. Od tego momentu działka nie była użytkowana dla celów rolnych i w chwili obecnej leży ugorem. Wnioskodawca pobiera jedynie najniższą dopłatę rolną przewidzianą dla tego typu nieruchomości. Zainteresowany, w którego majątku znajduje się przedmiotowa nieruchomość rolna (nr księgi wieczystej WR1K 00021581/9) planuje zbyć przedmiotową nieruchomość. Wnioskodawca nie podejmował aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, która wskazywałaby że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie nieruchomości ogłoszenia w internecie podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy) itd.

Brak jest więc przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Zatem Wnioskodawca sprzedając działkę 23 nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Powyższe wynika z tego, że sprzedaż przez Wnioskodawcę tej działki stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie zbywając ww. działkę stanowiącą jego majątek prywatny, Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego #61485; stosownie do zapisów orzecznictwa #61485; transakcja zbycia działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż działki 23 objętej księgą wieczystą nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wydając niniejszą interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.