ILPP3/4512-1-19/15-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2015 r. (data wpływu 17 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korygowania dodatkowych danych zawartych w fakturze - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korygowania dodatkowych danych zawartych w fakturze.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą pod określoną nazwą na mocy art. 16 ust. 3a i 3b ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.) dalej: ustawa o podatku akcyzowym, uzyskał od właściwego dla swojego miejsca zamieszkania urzędu celnego Potwierdzenie przyjęcia powiadomienia o zamiarze rozpoczęcia działalności gospodarczej jako pośredniczący podmiot węglowy oraz dokonał rejestracji na formularzu AKC-R. Jest on także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność Zainteresowanego polega na zakupie wyrobów węglowych jako pośredniczący podmiot węglowy a następnie na sprzedaży tych wyrobów finalnym nabywcom węglowym w tym m.in. podmiotom zwolnionym na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego. Wnioskodawca, przy każdej sprzedaży do podmiotu korzystającego ze zwolnienia, wystawia faktury wpisując dodatkowe informacje, tj. pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy. Z uwagi na to, iż przepisy nie wskazują wymaganego miejsca na fakturze, w którym przedmiotowe dane należy wpisywać, Wnioskodawca te dodatkowe informacje wpisuje w polu "uwagi" (gdy druk faktury takie pole zawiera) lub w dowolnym miejscu (gdy druk faktury takiego pola nie zawiera). Jednostką miary stosowaną przez Zainteresowanego w rozliczeniach są tony. Dlatego też chcąc wypełnić warunek zwolnienia wskazany w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, w zakresie podawania ilości wyrobów węglowych w kilogramach, zmuszony jest do dodatkowego wskazywania tonażu w przeliczeniu na kilogramy.

W zaistniałym stanie faktycznym po sprzedaży wyrobów węglowych do finalnego nabywcy węglowego korzystającego ze zwolnienia Wnioskodawca wystawił fakturę, w której w polu "uwagi" wskazał pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy. Finalny nabywca węglowy potwierdził podpisem na fakturze nabycie tych wyrobów.

Następnie finalny odbiorca węglowy zauważył, że na fakturze widnieje niepoprawna podstawa prawna skorzystania ze zwolnienia wpisana w polu "uwagi" na fakturze i wystąpił do Wnioskodawcy, aby ten wystawił fakturę korygującą zmieniając wpis w polu "uwagi" na właściwy, tj. przez niego wskazany. Zainteresowany odmówił stojąc na stanowisku, że ta zmiana może być skorygowana wyłącznie notą korygującą zgodnie z art. 106k ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. - dalej: ustawa o VAT), przez odbiorcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zaistnienia pomyłki dotyczącej dodatkowych informacji wymaganych przez art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, tj. pozycji CN wyrobów węglowych, ich ilości w kilogramach i/lub ich przeznaczenia uprawniającego do zwolnienia od akcyzy, wpisanych w dowolnym miejscu na fakturze, np. w polu "uwagi" podmiotem zobowiązanym do skorygowania treści tych informacji jest finalny nabywca węglowy poprzez wystawienie noty korygującej zgodnie z art. 106k ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zaistnienia pomyłki dotyczącej dodatkowych informacji wymaganych przez art. 3la ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, tj. pozycji CN wyrobów węglowych, ich ilości w kilogramach i ich przeznaczenia uprawniającego do zwolnienia od akcyzy, wpisanych w dowolnym miejscu na fakturze np. w polu "uwagi" podmiotem zobowiązanym do skorygowania treści tych informacji jest finalny nabywca węglowy poprzez wystawienie noty korygującej zgodnie z art. 106k ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106k ustawy o VAT nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą.

W zaistniałym stanie faktycznym to nabywca zauważył niepoprawnie wskazane na fakturze przeznaczenie uprawniające do zwolnienia i winien wystawić notę korygującą. Przedmiotowy błąd nie znajduje się wśród enumeratywnie wymienionych przypadków, w których nie wystawia się notę korygującą, tj. pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy o VAT:

* pkt 8 miara i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

* pkt 9 cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

* pkt 10 kwota wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

* pkt 11 wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

* pkt 12 stawka podatku;

* pkt 13 sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

* pkt 14 kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty/dotyczące poszczególnych stawek podatku;

* pkt 15 kwota należności ogółem.

Co do pkt 8 należy wyjaśnić, że Wnioskodawca stosuje w rozliczeniach jednostkę miary jaką jest tona, a więc zmuszony jest powtórzyć ilość sprzedanych wyrobów węglowych w kilogramach traktując ją jako informację dodatkową (wypełniającą rygor art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym) w dowolnym miejscu na fakturze. Ewentualna pomyłka z zakresu ilości w kilogramach wpisana w dowolnym miejscu na fakturze stanowiąca wypełnienie obowiązku z art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT nie ma wpływu na prawidłowe rozliczenie transakcji albowiem nie jest pozycją faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 8 ustawy o VAT.

Ponadto na uwagę zasługuje fakt, że z powodu opodatkowania wyrobów węglowych podatkiem akcyzowym Wnioskodawca wystawiając fakturę za każdym razem musi uzyskać od finalnego nabywcy węglowego informację czy jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia od podatku akcyzowego i czy będzie korzystał z tego prawa. Zgodnie z wolą finalnego podmiotu węglowego Wnioskodawca sporządza odpowiednio fakturę. Podpis na fakturze stanowi jednocześnie oświadczenie, że finalny nabywca węglowy jest uprawniony do zwolnienia w myśl art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym i będzie z tego prawa korzystał. W przeciwnym bowiem razie Wnioskodawca jest zobowiązany pobrać podatek akcyzowy od finalnego nabywcy węglowego. Dlatego też to na finalnym nabywcy węglowym ciąży obowiązek posiadania wiedzy czy jest uprawnionym podmiotem do skorzystania ze zwolnienia z podatku akcyzowego, czy będzie z niego korzystał oraz czy po zakupie nie podejmie działań, które byłyby niezgodne z warunkami zwolnienia podatkowego. Wnioskodawca najpierw musi uzyskać decyzję od finalnego nabywcy węglowego w tym zakresie, aby następnie poprawnie wystawić dokument. Inaczej rzecz miałaby się, gdyby finalny nabywca węglowy zmienił decyzję tzn. pierwotnie zdecydowałby, że będzie korzystał ze zwolnienia, a następnie zrezygnował z korzystania ze zwolnienia podatkowego. W takim razie Wnioskodawca byłby zobowiązany do skorygowania dokumentu fakturą korygującą, ponieważ nastąpiłaby zmiana w wartości podatku.

W przedmiotowej sprawie bez znaczenia pozostaje to w jakich okolicznościach doszło do pomyłki w fakturze w zakresie przeznaczenia uprawniającego do zwolnienia: czy była to omyłka pisarska sporządzającego dokument czy finalny nabywca węglowy błędnie podał informacje w sprawie przeznaczenia wyrobów węglowych. Ważny jest natomiast fakt, że to finalny nabywca węglowy spostrzegł błąd w fakturze w zakresie informacji dodatkowych. Stąd biorąc pod uwagę przepis art. 106k ustawy o VAT oraz fakt, że Wnioskodawca nie ma wiedzy o ewentualnym istnieniu podstawy i jej rodzaju do skorzystania ze zwolnienia podatkowego przez finalny podmiot węglowy należy w pełni uznać za zasadne stanowisko Wnioskodawcy, że to finalny nabywca węglowy winien w przedmiotowej sprawie wystawić notę korygującą, a nie jak domaga się odbiorca fakturę korygującą wystawioną przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., zawierają przepisy art. 19a znowelizowanej ustawy o VAT.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 19a ust. 1 tej ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwila dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Podstawą opodatkowania - według art. 29a ust. 1 ustawy - z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Powołany wyżej artykuł określa zasadę ogólną odnoszącą się do podstawy opodatkowania. W myśl tej zasady ogólnej podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Natomiast faktura jest dokumentem wystawianym dla potrzeb dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zasady wystawiania oraz przechowywania faktur reguluje art. 2 pkt 31 i 32, art. 106a-106q, art. 112 i art. 112a ustawy oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485).

Jak stanowi art. 2 pkt 31 i 32 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

* fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie;

* fakturze elektronicznej - rozumie się przez to fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

W myśl przepisu art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zgodnie z art. 16 ust. 3a i 3b ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.). Jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jego działalność polega na zakupie wyrobów węglowych jako pośredniczący podmiot węglowy a następnie na ich sprzedaży finalnym nabywcom węglowym w tym m.in. podmiotom zwolnionym na podstawie art. 31a ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Zainteresowany, przy każdej sprzedaży do podmiotu korzystającego ze zwolnienia, wystawia faktury wpisując dodatkowe informacje, tj. pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy. Z uwagi na to, iż przepisy nie wskazują wymaganego miejsca na fakturze, w którym przedmiotowe dane należy wpisywać, Wnioskodawca te dodatkowe informacje wpisuje w polu "uwagi" (gdy druk faktury takie pole zawiera) lub w dowolnym miejscu (gdy druk faktury takiego pola nie zawiera). Jednostką miary stosowaną przez Zainteresowanego w rozliczeniach są tony.

W zaistniałym stanie faktycznym po sprzedaży wyrobów węglowych do finalnego nabywcy węglowego korzystającego ze zwolnienia Wnioskodawca wystawił fakturę, w której w polu "uwagi" wskazał pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy. Finalny nabywca węglowy potwierdził podpisem na fakturze nabycie tych wyrobów.

Następnie finalny odbiorca węglowy zauważył, że na fakturze widnieje niepoprawna podstawa prawna skorzystania ze zwolnienia wpisana w polu "uwagi" na fakturze i wystąpił do Wnioskodawcy, aby ten wystawił fakturę korygującą zmieniając wpis w polu "uwagi" na właściwy, tj. przez niego wskazany. Zainteresowany odmówił stojąc na stanowisku, że ta zmiana może być skorygowana wyłącznie notą korygującą zgodnie z art. 106k ustawy, przez odbiorcę.

Wyjaśnić zatem należy, że dane, które powinna zawierać faktura zostały określone w art. 106e ustawy. W powołanym rozporządzeniu Ministra Finansów wskazano natomiast przypadki, w których faktura może zawierać węższy zakres danych niż określony w art. 106e ustawy. Jednocześnie należy podkreślić, iż przepisy art. 106e ustawy stanowią odzwierciedlenie obowiązujących w tym zakresie regulacji dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 2006, str. 1 z późn. zm.), zmienionych przez dyrektywę Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do przepisów dotyczących fakturowania (Dz.Urz.UE.L 189 z 2010 r., str. 1).

Stosownie do art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Podkreślić należy, że przepisy dyrektywy 2006/112/WE w brzmieniu nadanym dyrektywą 2010/45/UE nie zezwalają na wprowadzenie obowiązku podawania w fakturach danych innych niż wymienione w art. 226 dyrektywy VAT.

Natomiast powołane przepisy o podatku od towarów i usług, które znajdują umocowanie w regulacjach unijnych, nie nakładają obowiązku podawania w fakturze informacji o podstawie prawnej skorzystania ze zwolnienia od podatku akcyzowego z uwagi na przeznaczenie nabywanych wyrobów węglowych.

W praktyce niejednokrotnie faktury zawierają jednak dodatkowe dane, nieprzewidziane powołanymi przepisami o podatku od towarów i usług, umieszczane w tym dokumencie dla potrzeb kontrahentów w związku z daną transakcją (w tym np. oświadczenie o przeznaczeniu wyrobów węglowych). Przepisy prawa podatkowego nie stoją na przeszkodzie umieszczaniu takich dodatkowych informacji w fakturze, pod warunkiem, iż zabieg ten nie zakłóci czytelności faktury. Jednak jak wyżej wskazano nie jest możliwe wprowadzenie obowiązku podawania takich danych w fakturze.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, że regulacje zawarte w art. 106j ustawy dotyczące przypadków i zasad wystawiania faktur korygujących, odnoszą się wyłącznie do korygowania danych, których podanie w fakturze jest wymagane na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1

#8722; podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

Przepisy ustawy o VAT nie regulują zatem zasad korygowania danych (w tym oświadczenia o przeznaczeniu wyrobów węglowych), których podanie w fakturze nie jest wymagane na podstawie tych regulacji. Zatem sposób korygowania takich dodatkowych danych wykazanych w fakturze dla potrzeb kontrahentów w związku z daną transakcją powinien zatem zostać określony przez strony umowy.

Przy czym jak stanowi art. 106k ust. 1 ustawy, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Zgodnie z ust. 2 faktura, o której mowa w ust. 1, wymaga akceptacji wystawcy faktury.

Zgodnie z art. 106k ust. 3 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących (art. 106k ust. 4 ustawy).

Podsumowując, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że przepisy ustawy nie sprzeciwiają się, aby korygowanie takich danych następowało w drodze wystawienia przez nabywcę noty korygującej (nota korygująca powinna zostać zaakceptowana przez wystawcę faktury). Nie jest natomiast możliwe skorygowanie takich danych poprzez wystawienie faktury korygującej na podstawie art. 106j ustawy.

Reasumując, w przypadku zaistnienia pomyłki dotyczącej dodatkowych informacji wymaganych przez art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, tj. pozycji CN wyrobów węglowych, ich ilości w kilogramach i/lub ich przeznaczenia uprawniającego do zwolnienia od akcyzy, wpisanych w dowolnym miejscu na fakturze, np. w polu "uwagi" Wnioskodawca nie jest podmiotem zobowiązanym do skorygowania treści tych informacji w formie faktury korygującej. Natomiast przepisy ustawy nie sprzeciwiają się, aby korygowanie takich danych następowało w drodze wystawienia przez nabywcę noty korygującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.