ILPP3/4512-1-146/15-2/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2015 r. (data wpływu 17 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką w dniu 14 czerwca 2007 r. nabył udział we współwłasności nieruchomości gruntowej. Zakupiony grunt zgodnie z rejestrem gruntów zakwalifikowany jest do gruntów ornych. Zgodnie natomiast z uchwałą z dnia 10 października 2002 r. zakupione nieruchomości gruntowe znajdują się na obszarze przeznaczonym pod 4MN - teren zabudowy mieszkaniowej niskiej intensywności. Zainteresowany wskazał, że powierzchnia zakupionej nieruchomości wynosiła (...) ha, i została podzielona na 26 działek o numerach od (...). Wnioskodawca wraz z żoną posiada udział w tej nieruchomości wynoszący (...). Zainteresowany wyjaśnił, że działki te nie zostały wyposażone w żadne media, a także ich właściciele nie dokonują żadnych profesjonalnych działań zmierzających do sprzedaży podzielonego gruntu. Jedyne czynności jakie zostały dokonane sprowadzały się do podziału zakupionej nieruchomości gruntowej na 26 działek. Żaden z współwłaścicieli nie zajmuje się zawodowo profesjonalną sprzedażą nieruchomości. Zakup nieruchomości gruntowej, o której mowa w niniejszym wniosku miał na celu wyłącznie ulokowanie posiadanych oszczędności. W chwili obecnej współwłaściciele podjęli decyzję o sprzedaży jednej z działek, wartość tej transakcji nie przekroczy kwoty (...) zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowej działki winna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług w związku z zapisem art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedający nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki w opisanych wyżej okolicznościach nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wniosek taki wynika między innymi z tego, że Zainteresowany nie posiada statusu podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym nie mają do niego zastosowania ani zwolnienia przedmiotowe podmiotowe, ani wyłączenia z tych zwolnień, gdyż mają one zastosowanie wyłącznie do podatników podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zatem w niniejszej sprawie istotnym jest to, czy przyszłą sprzedaż będzie można zakwalifikować do działalności gospodarczej, która zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów i wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W niniejszej sprawie żadna z czynności dokonanych przez wnioskodawcę nie może być zaliczona, ani do czynności ciągłych, ani do czynności mających charakter profesjonalnej działalności na co wskazuje między innymi to, że do tej pory, a od momentu zakupu nieruchomości minęło ponad 8 lat nie została sprzedana żadna działka. Oznacza to, że jeżeli nawet w roku bieżącym nastąpiłaby sprzedaż jednej z działek nie można tego zaliczyć do działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym w niniejszej sprawie nie ma zastosowania przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług stanowiący, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych, gdyż Zainteresowany nie jest podatnikiem tego podatku. Oznacza to, że w tej sytuacji nie ma także zastosowania wyłączenie, o którym jest mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, w sytuacji gdyby Wnioskodawca dokonał sprzedaży działki, w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku transakcja ta nie będzie podlegać przepisom o podatku od towarów i usług tym samym kupujący zobowiązany będzie do zapłacenia podatku od czynności cywilnoprawnych w wymiarze 2% od podstawy opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarówi usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że towarem jest również udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt (lub udział w gruncie) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką w dniu 14 czerwca 2007 r. nabył udział we współwłasności nieruchomości gruntowej. Zakupiony grunt zgodnie z rejestrem gruntów zakwalifikowany jest do gruntów ornych. Zgodnie natomiast z uchwałą z dnia 10 października 2002 r. zakupione nieruchomości gruntowe znajdują się na obszarze przeznaczonym pod 4MN - teren zabudowy mieszkaniowej niskiej intensywności. Zainteresowany wskazał, że powierzchnia zakupionej nieruchomości wynosiła 1,8393 ha i została podzielona na 26 działek o numerach od (...). Wnioskodawca wraz ze swoją żoną posiada udział w tej nieruchomości wynoszący (...). Zainteresowany wyjaśnił, że działki te nie zostały wyposażone w żadne media, a także ich właściciele nie dokonują żadnych profesjonalnych działań zmierzających do sprzedaży podzielonego gruntu. Jedyne czynności jakie zostały dokonane sprowadzały się do podziału zakupionej nieruchomości gruntowej na 26 działek. Żaden z współwłaścicieli nie zajmuje się zawodowo profesjonalną sprzedażą nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w takiej sytuacji transakcja sprzedaży udziału w jednej działce podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowany podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży udziału w działce, nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem od towarów i usług nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie występują.

Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż udziałów w opisanej działce przez Wnioskodawcę stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Zainteresowany bowiem nie prowadzi działalności gospodarczej, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, mającej związek z przedmiotowymi gruntami. Wnioskodawca również nie poniósł nakładów związanych z przygotowaniem tych nieruchomości do sprzedaży. Działki nie zostały wyposażone w żadne media. Właściciele nie dokonują żadnych profesjonalnych działań zmierzających do sprzedaży podzielonego gruntu. Jedynymi czynnościami jakie zostały dokonane sprowadzały się do podziału zakupionej nieruchomości gruntowej na 26 działek.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że pomimo, że udział w gruncie, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, to z okoliczności sprawy nie wynika, aby Zainteresowany dokonując sprzedaży udziału w przedmiotowej działce, podejmował działania zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Dokonując opisanej we wniosku dostawy Wnioskodawca będzie wykonywał zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

Zatem, Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziału w działce, o której mowa we wniosku, korzysta z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie stanowi wykonywania działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży ww. działek, a dostawę tych nieruchomości - cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że dokonując dostawy udziału w działce będącej przedmiotem pytania Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przez Zainteresowanego opisanego we wniosku udziału w działce wydzielonej z nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, nie będzie miał zastosowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o przedstawiony opis sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Podkreślenia wymaga, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego i własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje,

w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. Z uwagi na to, że przedmiotowy wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego

z współwłaścicieli gruntów, zaznacza się, że niniejsza interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych współwłaścicieli.

Pozostali współwłaściciele chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.