ILPP3/4512-1-143/15-4/WN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 grudnia 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP3/4512-1-143/15-4/WN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Fundacji przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2015 r. (data wpływu 16 września 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2015 r. (data wpływu 6 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla sprzedaży biletów wstępu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku dla sprzedaży biletów wstępu. Pismem z dnia 2 listopada 2015 r. (data wpływu 6 listopada 2015 r.) uzupełniono przedmiotowy wniosek w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności Fundacji (dalej: Wnioskodawca) jest podejmowanie różnorodnych aktywności na rzecz studentów i absolwentów jednej z uczelni wyższych zlokalizowanych na terenie kraju.

Poza realizacją swoich podstawowych celów statutowych takich jak poprawa zaplecza socjalno-bytowego studentów, pomoc w rozwoju studentom oraz absolwentom, wspieranie działalności naukowej, Wnioskodawca m.in.:

1.

organizuje bale absolwenckie, bale "półmetkowe", bale "otrzęsinowe", imprezy studenckie (taneczne, integracyjne, w tym bale tematyczne) oraz dyskoteki. W trakcie niektórych z tych imprez, w zależności od ich charakteru, Wnioskodawca może zapewnić uczestnikom m.in. oprawę muzyczną, udział w konkursach i usługę gastronomiczną,

2.

przygotowuje projekcje filmowe, pokazy kinowe, pokazy kina pod chmurką, pokazy plenerowe, sztuki teatralne. W trakcie niektórych tego rodzaju imprez, Wnioskodawca może zapewnić uczestnikom udział w konkursach i usługę gastronomiczną.

Wskazane powyżej imprezy skierowane są przede wszystkim do studentów, doktorantów i absolwentów oraz pracowników uczelni wyższych. Dodatkowo, mogą w nich brać udział także osoby niezwiązane w jakikolwiek sposób, zarówno obecnie jak i w przeszłości, z uczelnią wyższą.

Warunkiem uczestnictwa w wydarzeniach opisanych powyżej jest nabycie od Wnioskodawcy biletu.

W celu doprecyzowania stanu faktycznego Wnioskodawca wyjaśnia, że wskazane powyżej imprezy organizuje samodzielnie bądź przy współpracy z innym podmiotem lub też powierza ich organizację podmiotom profesjonalnie zajmującym się przygotowywaniem tego typu wydarzeń. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

W piśmie z dnia 2 listopada 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wskazał, że:

1. Uczestnictwo w konkursach, usługa gastronomiczna i oprawa muzyczna mieszczą się ramach nabywanych biletów, nie jest pobierana za nie dodatkowa opłata od klientów.

2. "Imprezy studenckie" odbywać się będą w wynajętych salach tanecznych, salach dyskotekowych, bądź salach wielofunkcyjnych.

3. Opisane "imprezy studenckie" posiadają element serwowania posiłku jako czynność dodatkową, towarzyszącą głównej idei imprezy, czyli integracji środowiska akademickiego oraz elementu rozrywkowego jakim są wspomniane konkursy czy oprawa muzyczna. Poprzez podanie posiłku należałoby rozumieć usługę gastronomiczną świadczoną na miejscu bądź rozumianą jako dostarczenie przygotowanych uprzednio produktów, która nie jest wykonywana przez Fundację jako organizatora wydarzenia, a przez podmiot trzeci, działający na zlecenie organizatora.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Jaką stawką podatku od towarów i usług Wnioskodawca winien opodatkować sprzedaż biletów wstępu na imprezy opisane szczegółowo w stanie faktycznym.

Zdaniem Wnioskodawcy, do sprzedaży biletów na wszystkie opisane w stanie faktycznym imprezy, możliwe jest zastosowanie 8% stawki VAT.

Swoje stanowisko Zainteresowany opiera na następującym rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej jako UoVAT.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UoVAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają w szczególności odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 UoVAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 UoVAT. W opinii Wnioskodawcy, organizacja imprez opisanych szczegółowo w stanie faktycznym, a w szczególności możliwość wstępu na nie, jest bezsprzecznie świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 UoVAT.

Kolejnym krokiem do właściwego rozliczenia należnego podatku od towarów i usług, jest wybór odpowiedniej stawki VAT. Zgodnie z art. 41 UoVAT stawka podatku wynosi 22% (tzw. stawka podstawowa), z zastrzeżeniem ust. 2-12c. art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl zaś ust. 2 wskazanego przepisu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% (tzw. stawka obniżona), z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Stosownie zaś do art. 146a UoVAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawki podatku od towarów i usług, wynoszą odpowiednio 23% oraz 8%. W opinii Wnioskodawcy do sprzedawanych przez niego biletów na bale absolwenckie, bale półmetkowe, bale otrzęsinowe, imprezy studenckie (taneczne, integracyjne, w tym bale tematyczne) oraz dyskoteki, możliwe jest zastosowanie 8% stawki podatku od towarów i usług, w oparciu o art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 183 zał. nr 3 do UoVAT.

Zgodnie z poz. 183 zał. nr 3 do UoVAT jako opodatkowanie stawką 8% wskazano, bez względu na symbol PKWiU, usługi związane z rozrywka i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Stwierdzić należy, że żaden z przepisów UoVAT nie definiuje pojęcia "wstępu na imprezy", dlatego też w opinii Wnioskodawcy zasadnym jest posłużenie się słownikowym (potocznym) rozumieniem tego pojęcia.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu jako możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś. W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy pod pojęciem "wstępu" w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do UoVAT, należy właśnie rozumieć możliwość wejścia na imprezę, prawo uczestniczenia w imprezie.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pojęcia wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie. I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki - możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej - możliwość tańczenia, na imprezę sportowa - możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie wskazać, że w poz. 183 zał. nr 3 do UoVAT ustawodawca nie wskazał dodatkowych warunków, czy to podmiotowych czy przedmiotowych, jakie muszą być spełnione, aby można było skorzystać z opodatkowania w oparciu o stawkę 8% biletów wstępu np. na dyskoteki.

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy zasadnym jest zastosowanie do sprzedaży biletów na bale "półmetkowe", bale "otrzęsinowe", imprezy studenckie czy dyskoteki, stawki 8%.

W opinii Wnioskodawcy, powyższej klasyfikacji nie zmieni fakt, jeśli w trakcie niektórych z tych imprez zapewni uczestnikom dodatkowe świadczenia np. usługę gastronomiczną, która ma jedynie na celu uatrakcyjnić samą imprezę, np. bal "półmetkowy".

Zgodnie z art. 29a ust. 1 UoVAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się rożne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

W sytuacji więc, gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., sygn. C-349/96 stwierdzając, że "Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej". Z powyższego wynika zatem, że celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej - dominującej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, że w przypadku jeśli Wnioskodawca w trakcie np. balu "półmetkowego" zapewni uczestnikom również możliwość skorzystania np. z usługi gastronomicznej to świadczenie za które Wnioskodawca pobiera opłatę jest świadczeniem złożonym, w którym świadczeniem głównym będzie np. wstęp na bal "półmetkowy". Świadczenia dodatkowe, które obejmuje opłata, takie jak np. oprawa muzyczna czy usługa gastronomiczna nie stanowią celu samego w sobie i należy je traktować jako element pewnej większej całości, stanowiącej jedno świadczenie, w którym usługa wstępu na bal ma charakter usługi głównej. Wnioskodawca zauważył że podobne stanowisko do zaprezentowanego powyżej, podzielane jest również przez organy podatkowe. Wskazać tu można w szczególności indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w dniu 28 maja 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP2/443-251/12 -2/RR), w której organ potwierdził prawo podatnika do zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do sprzedaży biletów wstępu na dyskoteki czy indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w dniu 12 marca 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn IPPP1/443-1367/14-5/k.c.), w której organ potwierdził możliwość opodatkowania 8% stawką podatku od towarów i usług sprzedaży biletów wstępu na bal.

Jeśli chodzi zaś o opodatkowanie sprzedaży biletów na projekcje filmowe, pokazy kinowe, pokazy kina pod chmurką, pokazy plenerowe, sztuki teatralne czy pokazy taneczne, to w opinii Wnioskodawcy możliwość zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług, w oparciu o poz. 182 zał. 3 do UoVAT, ew. poz. 184 tegoż załącznika.

We wskazanej poz. 182 zał. 3 do UoVAT ustawodawca wskazał, że 8% stawką mogą być opodatkowane usługi kulturalne i rozrywkowe - wyłącznie w zakresie wstępu na widowiska artystyczne włączając przedstawienia cyrkowe oraz do obiektów kulturalnych

Na wstępie Wnioskodawca zaznaczył, że w jego opinii, wskazane powyżej rozumienie "wstępu", ma również zastosowanie do wstępu na widowiska artystyczne, o których mowa w poz. 182 zał. 3 do UoVAT.

Kolejnym krokiem jest właściwe zrozumienie pojęcia "widowiska artystycznego". Z uwagi na brak "widowiska artystycznego" w prawie podatkowym odnieść się trzeba do znaczenia potocznego tego pojęcia. Widowisko artystyczne może być w opinii Wnioskodawcy rozumiane jako wydarzenie niosące jakiś przekaz artystyczny, odbywające się w obecności publiczności. Pokaz filmu, sztuki czy tańca ma w sobie niewątpliwe wymiar artystyczny.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał on prawo do zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług, do sprzedawanych przez niego biletów na różnego rodzaju pokazy filmowe, teatralne czy taneczne. W opinii Wnioskodawcy, możliwość zastosowania 8% stawki podatku do sprzedaży biletów wstępu na organizowane pokazy filmowe czy teatralne nie stoi na przeszkodzie fakt, że Wnioskodawca nie prowadzi kina czy teatru, a jedynie organizuje pokazy filmów czy przedstawień teatralnych. W poz. 182 zał. nr 3 do UoVAT, ustawodawca nie wprowadził bowiem ograniczenia co do formalnej strony organizacji widowiska artystycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy, na powyższą klasyfikację nie wpłynie fakt, jeśli w trakcie niektórych widowisk artystycznych (np. pokazu filmowego) zapewni uczestnikom dodatkowe świadczenie (np. usługę gastronomiczną), które mają jedynie uatrakcyjnić samą imprezę, jaką jest np. pokaz filmowy.

Główną usługą świadczoną przez Wnioskodawcę jest możliwość uczestnictwa w widowisku artystycznym, np. pokazie filmowym czy tanecznym, potencjalna możliwość skorzystania z usługi gastronomicznej jest w opinii Wnioskodawcy usługą poboczną, nie mającą wpływu na sposób opodatkowania sprzedaży biletu na dane wydarzenie artystyczne.

W opinii Wnioskodawcy, jeśli do sprzedawanych przez niego biletów wstępu na organizowane przez niego przedsięwzięcia artystyczne takie jak projekcje filmowe, pokazy kinowe, pokazy kina pod chmurką, pokazy plenerowe, sztuki teatralne czy pokazy taneczne, nie miałaby zastosowanie możliwość opodatkowania stawką 8% w oparciu o poz. 182 zał. 3 do UoVAT, możliwe byłoby zastosowanie stawki 8% w oparciu o poz. 184 tegoż załącznika.

Zgodnie z poz. 184 zał. 3 do UoVAT prawo do zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług przewidziane jest m.in. dla pozostałych usług w zakresie kultury - wyłącznie w zakresie wstępu.

Podobnie jak w przypadku powyżej wskazanych definicji, UoVAT nie zawiera pojęcia kultury. W związku z powyższym zasadnym jest sięgnięcie do słownikowego rozumienie tego przepisu, Encyklopedia Popularna w haśle "kultura" podaje, że jest to "całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania" (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (http://sjp.pwrl.pl/), kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory". Przez potoczne rozumienie pojęcia "kultura" możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

Również w tym przypadku Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że w jego opinii, wskazane powyżej rozumienie "wstępu", ma również zastosowanie do wstępu na widowiska artystyczne, o których mowa w poz. 184 zał. 3 do UoVAT.

Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego, w opinii Wnioskodawcy istnieje możliwość do zastosowania 8% stawki podatku do sprzedaży biletów na projekcje filmowe, pokazy kinowe, pokazy kina pod chmurką, pokazy plenerowe, sztuki teatralne czy pokazy taneczne.

Wnioskodawca zaznaczył, że stanowisko zbieżne z tym, które zostało zaprezentowane powyżej prezentują także organy podatkowe. Wskazać tu można indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną dnia 17 stycznia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPP1/443-864/12-3/RG), w której organ potwierdził prawo podatnika do zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług do sprzedaży biletów wstępu na seanse kinowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

2.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy stanowi, iż zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a.

podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b.

indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z powyższego wynika, iż ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy korzystać mogą jedynie usługi kulturalne świadczone przez:

* podmioty prawa publicznego;

* podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym, wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej;

* indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Ustosunkowując się do powyższych przepisów wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć "kultura" i "usługa kulturalna". Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu, posłużyć się można wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (www.sjp.pwn.pl)), kultura oznacza "materialną i umysłową działalność społeczeństw oraz jej wytwory".

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r. poz. 406, z późn. zm.), działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 43 ust. 19 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1.

usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;

2.

wstępu:

a.

na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

b.

do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,

c.

do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;

3.

wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;

4.

usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;

5.

działalności agencji informacyjnych;

6.

usług wydawniczych;

7.

usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;

8.

usług ochrony praw.

Zatem, w pierwszej kolejności zauważyć należy, że stosownie do art. 43 ust. 19 ustawy, ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, nie mogą korzystać m.in. usługi:

* związane z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach,

* wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,

* wstępu do parków rekreacyjnych, na plaże i do miejsc o charakterze kulturalnym,

* związane z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach.

Tym samym, przedmiotowa działalność Wnioskodawcy w zakresie świadczenia usług polegających na przygotowaniu projekcji filmowych, pokazów kinowych, pokazów kina pod chmurką, pokazów plenerowe, sztuk teatralnych, nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy. Z uwagi na powyższe w następnej kolejności należy ustalić, jaką stawką podatku VAT będzie opodatkowana przedmiotowa usługa.

W załączniku Nr 3 do ustawy stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, zawarto m.in. usługi:

* poz. 182 - bez względu na symbol PKWiU - "Usługi kulturalne i rozrywkowe - wyłącznie w zakresie wstępu: 1) na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe, 2) do obiektów kulturalnych";

* poz. 183 - bez względu na symbol PKWiU - "Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne";

* poz. 184 - bez względu na symbol PKWiU - "Usługi bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałe usługi w zakresie kultury - wyłącznie w zakresie wstępu".

Należy zauważyć, że w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie definiuje się pojęcia "wstępu". W konsekwencji należy sięgnąć do wykładni językowej, aby poznać jego znaczenie. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem tym należy rozumieć "możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś".

Wstęp należy rozumieć zatem jako możliwość wejścia "gdzieś", prawo uczestniczenia w "czymś", przy czym nie ma znaczenia forma biletu, tzn. czy jest to jednorazowy bilet wstępu, czy też karnet upoważniający do kilku wejść.

Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki - możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej - możliwość tańczenia, na imprezę sportową - możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, na siłownię - możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego - możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

W ustawie nie znajdziemy również definicji sformułowania "dyskoteki" ani słowa "sale taneczne", użytych w ww. przepisach. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (www.sjp.pwn.pl) przez "dyskotekę" należy rozumieć zabawę młodzieżową, na której tańczy się przy muzyce disco; też: lokal w którym odbywają się takie zabawy. Natomiast "sala" oznacza duże pomieszczenie przeznaczone na zebrania, uroczystości, widowiska itp. Z przywołanej definicji można wywnioskować, że sale taneczne będą pomieszczeniami, w których mogą odbywać się imprezy taneczne.

Wnioskodawca podaje, że świadczone przez niego usługi, składają się z różnych świadczeń dodatkowych, które mają na celu przede wszystkim uatrakcyjnić usługę główną.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W celu ustalenia, czy świadczenia stanowią kilka niezależnych świadczeń czy jedno świadczenie, należy poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej transakcji.

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Innymi słowy, w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej. Stanowisko takie przedstawił również TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., sygn. C-349/96 stwierdzając, że "Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

Z powyższego wynika zatem, że celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej - dominującej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca m.in.:

1.

organizuje bale absolwenckie, bale "półmetkowe", bale "otrzęsinowe", imprezy studenckie (taneczne, integracyjne, w tym bale tematyczne) oraz dyskoteki. W trakcie niektórych z tych imprez, w zależności od ich charakteru, Wnioskodawca może zapewnić uczestnikom m.in. oprawę muzyczną, udział w konkursach i usługę gastronomiczną,

2.

przygotowuje projekcje filmowe, pokazy kinowe, pokazy kina pod chmurką, pokazy plenerowe, sztuki teatralne. W trakcie niektórych tego rodzaju imprez, Wnioskodawca może zapewnić uczestnikom udział w konkursach i usługę gastronomiczną.

Wskazane powyżej imprezy skierowane są przede wszystkim do studentów, doktorantów i absolwentów oraz pracowników uczelni wyższych. Dodatkowo, mogą w nich brać udział także osoby niezwiązane w jakikolwiek sposób, zarówno obecnie jak i w przeszłości, z uczelnią wyższą. Warunkiem uczestnictwa w wydarzeniach opisanych powyżej jest nabycie od Wnioskodawcy biletu. Uczestnictwo w konkursach, usługa gastronomiczna i oprawa muzyczna mieszczą się ramach nabywanych biletów, nie jest pobierana dodatkowa opłata od klientów za ich wykonanie. Powołane wyżej "imprezy studenckie" odbywać się będą w wynajętych salach tanecznych, salach dyskotekowych, bądź salach wielofunkcyjnych i posiadają element serwowania posiłku jako czynność dodatkową, towarzyszącą głównej idei imprezy, czyli integracji środowiska akademickiego oraz elementu rozrywkowego jakim są wspomniane konkursy czy oprawa muzyczna.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości jaką stawką podatku od towarów i usług winien opodatkować sprzedaż biletów wstępu na imprezy opisane szczegółowo w stanie faktycznym.

W odniesieniu do powyższego zauważyć należy, że opłaty za wstęp (bilety) ustalone zostaną w jednakowej wysokości. Nie będzie zatem miała miejsca sytuacja, w której opłata za wstęp będzie zróżnicowana w zależności od tego, czy uczestnik będzie uczestniczył w niektórych konkursach, korzystał z usługi gastronomicznej, czy też nie. Tym samym zgodzić się należy, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi wstępu na imprezy są usługami, których podstawową cechą jest przyznanie prawa wstępu na te imprezy, dodatkowy zaś element tego świadczenia jest drugorzędny i fakultatywny - przy czym nawet możliwość skorzystania z tego elementu - pozostaje bez wpływu na cenę świadczenia (biletu).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, że świadczenia za które Wnioskodawca pobiera opłatę jest świadczeniem złożonym, w którym świadczeniem głównym będzie wstęp. Wstęp w okolicznościach opisanej sprawy jest rozumiany jako "prawo do uczestniczenia w czymś". W tym przypadku jest to prawo do uczestniczenia w imprezach organizowanych przez Wnioskodawcę.

Świadczenia dodatkowe, które obejmuje opłata, takie jak oprawa muzyczna, udział w konkursach czy usługa gastronomiczna nie stanowią celu samego w sobie i należy je traktować jako element pewnej większej całości, stanowiącej jedno świadczenie, w którym usługa wstępu ma charakter usługi głównej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi, gdzie w ramach jednej opłaty uczestnicy otrzymują dodatkowe świadczenia, takie jak oprawa muzyczna, udział w konkursach czy usługa gastronomiczna, uznać należy za usługę złożoną, dla której usługę zasadniczą stanowi wstęp na bal, a pozostałe usługi są usługami pomocniczymi.

W sytuacji, gdy transakcja składa się z kilku elementów stanowiących jedną dostawę towarów lub świadczenie usług, tj. gdy jeden element należy postrzegać jako usługę pomocniczą względem usługi głównej, usługa pomocnicza jest opodatkowana tak jak usługa główna.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że usługi wstępu na bale absolwenckie, bale "półmetkowe", bale "otrzęsinowych", imprezy studenckie oraz dyskoteki są usługami w zakresie "wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne" opodatkowanymi preferencyjną 8% stawką podatku od towarów i usług, wynikającą z art. 41 ust. 2 w powiązaniu z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT w związku z pozycją 183 załącznika nr 3 ustawy.

Natomiast mając na uwadze powyższe - na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 w związku z poz. 182 i 184 załącznika nr 3 do ustawy - usługi dot. wstępu na projekcje filmowe, pokazy kinowe, pokazy kina pod chmurką, pokazy plenerowe, sztuki teatralne uznać za usługi o charakterze kulturalnym, w związku z czym ww. usługi można zaliczyć do grupy usług mieszczących się w poz. 182 załącznik nr 3 w sytuacjach gdy są one związane ze wstępem na widowiska artystyczne lub wstępem do obiektów kulturalnych oraz w poz. 184 ww. załącznika w pozostałych przypadkach, a w konsekwencji, świadczenie to podlegać będzie opodatkowaniu obniżoną do wysokości 8% stawką podatku, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca winien opodatkować sprzedaż biletów wstępu na imprezy opisane szczegółowo w stanie faktycznym 8% stawką podatku.

Ponadto zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl