ILPP3/4512-1-119/15-2/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2015 r. (data wpływu 17 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty uzyskanej ze sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty uzyskanej ze sprzedaży gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowych, objętych księgami wieczystymi o numerach (...) prowadzonymi przez Sąd Rejonowy. Udziały w prawie własności do tych nieruchomości Wnioskodawcy wynoszą 5/18. Pozostały udział należy do siostry Zainteresowanego. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie prowadzi również działalności rolniczej.

Zainteresowany nabył udział we wskazanych nieruchomościach w drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu. Siostra Wnioskodawcy prócz udziału nabytego w drodze dziedziczenia nabyła udział w tej nieruchomości również na podstawie umowy dożywocia zawartej 10 września 2014 r. ze B., wujem Zainteresowanego. Siostra Wnioskodawcy na mocy umowy dożywocia ma obowiązek zapewnić ich wujowi dożywotnie utrzymanie, a w szczególności przyjąć go jako domownika, dostarczyć wyżywienie, ubrania, mieszkanie, światła, opału oraz odpowiednią pomoc i pielęgnację. Nie może ona jednak wykonać tego obowiązku ze względu na niewystarczające warunki lokalowe. Mieszka ona w niewielkim, wynajętym mieszkaniu wraz ze swoją rodziną. Obecnie zatem B. zamieszkuje u Zainteresowanego, gdzie zamieszkuje też jego matka. Jest to jednak rozwiązanie tymczasowe i niemożliwe do utrzymania w dłuższym okresie czasu z uwagi na podeszły wiek matki Wnioskodawcy i niewystarczające warunki lokalowe.

Siostra Zainteresowanego zwróciła się do niego z prośbą o wyrażenie zgody na sprzedaż części nieruchomości, którą nabył w drodze spadku. Zgoda taka jest konieczna z uwagi na to, że Wnioskodawca i siostra są współwłaścicielami nieruchomości. Jako uzasadnienie sprzedaży części nieruchomości siostra Zainteresowanego wskazuje na wykonanie ciążącym na niej obowiązku zapewnienia opieki wujowi. Zamierza ona wybudować w najbliższym czasie dom na jednej z działek. Jako, że nie dysponuje ona dostatecznymi środkami finansowymi na wybudowanie domu, zachodzi konieczność sprzedaży części nieruchomości. Wnioskodawca wstępnie wyraził zgodę na dokonanie sprzedaży części nieruchomości wspólnej.

Zainteresowany wraz z siostrą dysponuje w stosunku do działek, które zamierza sprzedać decyzją o warunkach zabudowy z dnia 15 maja 2014 r. wydaną przez Wójta Gmina. W lutym 2015 r. złożyli także wnioski o podział części działek wchodzących w skład ww. nieruchomości zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w wyniku czego uzyskali także decyzję o podziale nieruchomości na mniejsze działki przeznaczone pod zabudowę domów jednorodzinnych oraz na przeprowadzenie drogi wewnętrznej. Wykorzystali przy tym okoliczność, że w planach gminy znalazło się wybudowanie przez tą gminę drogi, co pozwoliło na takie właśnie wyodrębnienie poszczególnych działek.

Uzyskanie wskazanych decyzji było spowodowane koniecznością ustalenia przez siostrę Wnioskodawcy w jaki sposób może nastąpić podział działek oraz w konsekwencji decyzję o tym, na której z działek siostra Zainteresowanego będzie mogła wybudować dom dla siebie, swojej rodziny i wuja, którym ma się zaopiekować w ramach umowy dożywocia.

Początkowo Wnioskodawca wraz z siostrą planowali sprzedaż jedynie jednej z działek. Aby potwierdzić, że sprzedaż tej działki nie będzie podlegała podatkiem od towarów i usług Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o interpretację podatkową. W indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 25 czerwca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, że czynność ta nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. We wniosku Wnioskodawca wskazał, że planuje wraz z siostrą sprzedaż tylko jednej działki. Obecnie w związku z koniecznością pozyskania środków na budowę domu Zainteresowany wraz z siostrą rozważa sprzedaż również innych działek.

W związku z uzyskaniem decyzji o podziale nieruchomości, planują oni w przyszłości sprzedać następujące działki:

* Z nieruchomości objętej księgą wieczystą numer (...) działki o numerach 9/1, 9/2, 9/3, 9/5, 32/1, 32/2, 32/3, 32/4, 32/5.

* Z nieruchomości objętej księgą wieczystą numer (...) działki o numerach 13/2, 13/3, 13/5, 13/6, 13/7, 13/8, 31/3, 31/4, 31/5, 31/6.

Gdy będzie taka możliwość zamierzają także sprzedać działki o numerach 9/4, 13/4, które są przeznaczone na przeprowadzenie drogi wewnętrznej. Potencjalnym nabywcą może okazać sie w tej sytuacji gmina.

Wnioskodawca ani jego siostra nie zna się jednak na obrocie nieruchomościami. W związku z tym przy zawieraniu transakcji sprzedaży wskazanych działek planują korzystać z usług pośrednika, agenta nieruchomości. Uważają, że będzie to lepsze zarówno pod względem praktycznym jak i twierdzą, że pośrednik może uzyskać lepszą cenę sprzedaży. W jego obowiązkach będzie leżało bowiem znalezienie klientów oraz doprowadzenie do zawarcia finalnych umów. Zainteresowany ani jego siostra nie planują podejmowania żadnych osobistych czynności zmierzających do poszukiwania nabywców działek. Wnioskodawca nie przeprowadzał także żadnych inwestycji w celu zwiększenia atrakcyjności tych działek, jak na przykład doprowadzenie mediów. Działki, którymi dysponuje nigdy nie były przedmiotem najmu, ani nie była prowadzona na nich działalność gospodarcza.

Jak wskazano powyżej, dotychczas Zainteresowany wraz z siostrą dokonali sprzedaży części działki o numerze 9 wchodzącej w skład nieruchomości. Nabywca tej działki zgłosił się jednak samodzielnie do nich jeszcze w trakcie procedury podziału nieruchomości. Sprzedający nie podejmowali żadnych kroków zmierzających do zdobycia klientów. W wyniku sprzedaży została pozyskana część środków finansowych potrzebnych na wybudowanie domu, jednak są one zdecydowanie niewystarczające.

Wnioskodawca wyrazi zgodę na sprzedaż wyłącznie takiej liczby działek, jaka będzie niezbędna do pozyskania odpowiednich środków ma budowę domu przez jego siostrę. Środki przypadające na niego planuje przeznaczyć na polepszenie swoich warunków mieszkaniowych oraz na zabezpieczenie przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota uzyskana ze sprzedaży wskazanych działek gruntu będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota uzyskana ze sprzedaży wskazanych działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, bowiem nie będzie on wykonywał przy tej operacji działalności gospodarczej.

Zgodnie z artykułem 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z artykułem 15 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dana czynność była zatem opodatkowana podatkiem od towarów i usług muszą występować łącznie dwa warunki. Po pierwsze dana czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, a po drugie przy jej dokonywaniu dana osoba musi występować jako podatnik.

Artykuł 7 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Transakcja sprzedaży jest zatem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług dostawą towarów. Pierwszy z wymienionych warunków jest zatem bezspornie spełniony.

Wnioskodawca ma jednak wątpliwości co do tego czy planowana przez niego sprzedaż nie zostanie potraktowana jako wykonywanie działalności gospodarczej. Według niego nie ma ku temu podstaw. Działalność gospodarcza, zgodnie z przyjętym stanowiskiem, charakteryzuje się pewnym zorganizowaniem, stałością, powtarzalnością i niezależnością.

Działalność handlowców charakteryzuje się natomiast aktywną postawą mającą na celu doprowadzić do sprzedaży danej rzeczy. Uznaje się za takie, w przypadku obrotu nieruchomościami, na przykład reklamę, odrolnianie go, doprowadzanie do niego mediów czy zakup nieruchomości gruntowej, jej podział w dalszej kolejności obrót wydzielonymi działkami. Wszystkie te działania mają charakter inwestycyjny.

Przeciwnością działalności gospodarczej jest wykonywanie prawa własności w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Charakteryzuje się ono niezorganizowanym charakterem. Czynności podejmowane w ramach takiego zarządu nie są w konsekwencji opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Czynnikiem rozróżniającym pomiędzy sprzedażą działek w ramach działalności gospodarczej, a w ramach zarządu majątkiem prywatnym jest zatem nie ilość transakcji, czy ich wielkość. Znaczenie mają natomiast aktywne działania sprzedającego w zakresie obrotu nieruchomościami, których Podatniczka nie wykonywała. Takie stanowisko zajął Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-180/10 i C-181/10.

Wnioskodawca nabył działki w wyniku dziedziczenia. Jedyną formą aktywności podjętej przez Zainteresowanego było wystąpienie wspólnie z siostrą z wnioskiem o warunki zabudowy oraz z wnioskiem o podział nieruchomości do Wójta Gminy. Jak już wcześniej wspomniano, było to podyktowane jednak prywatnymi potrzebami jego siostry - planowaną budową domu na jednej z działek.

Wnioskodawca nie prowadził jakiejkolwiek formy reklamy nakierowanej na zdobycie klientów zainteresowanych nabywaniem działek. Nie przeprowadzał także żadnych inwestycji w celu zwiększenia atrakcyjności tych działek, jak na przykład doprowadzenie mediów. Działki nigdy nie były przedmiotem najmu, ani nie była prowadzona na nich działalność gospodarcza. Zainteresowany nie sprzedawał także wcześniej działek, poza incydentalnym przypadkiem gdy klient sam się do niego zwrócił jeszcze na etapie postępowania o podział nieruchomości.

Warto podkreślić, że Wnioskodawca otrzymał udział w działkach tytułem dziedziczenia. Nie nabył ich zatem w celach inwestorskich czy handlowych. Działalność Zainteresowanego nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W szczególności Wnioskodawca nie podjął zaplanowanego ciągu działań faktycznych i prawnych, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, podobną do działalności podejmowanej przez osoby prowadzące działalność gospodarczą, np. deweloperów. Działań takich nie podejmowała także jego siostra.

Przy transakcjach sprzedaży działek Zainteresowany planuje korzystać z usług profesjonalnego pośrednika, gdyż sam nie posiada wiedzy o obrocie nieruchomościami. Wiedzy takiej nie posiada także jego siostra. Nie będą oni dokonywali żadnych osobistych starań o pozyskanie klientów lub zmierzających do zwiększenia atrakcyjności działek. Wnioskodawcy zależy wyłącznie na sprawnym pozyskaniu środków pieniężnych, które pozwolą na wybudowanie przez jego siostrę domu, do którego przyjmie wuja, którym obecnie opiekuje się Zainteresowany.

Powyższe okoliczności wskazują, że nie można z tytułu dokonania planowanych czynności uznać Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług. Konsekwencją tego będzie zatem brak opodatkowania opisanej transakcji podatkiem od towarów i usług.

Podobne stanowisko zawierają inne interpretacje podatkowe, np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 stycznia 2015 r. o sygnaturze IPTPP4/443-876/14-4/OS.

Dodatkowym potwierdzeniem tego jest także fakt, że skoro zawieranie umów sprzedaży Zainteresowany wraz z siostrą chcą zlecić profesjonaliście ze względów praktycznych i finansowych, to sami nie działają w tym zakresie zawodowo - profesjonalnie (tak: wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1118/11). Wnioskować zatem należy, że takie transakcje są zakwalifikowane jako czynności zarządu majątkiem własnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r.,poz. 121 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, czy budowli, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie, czy budowli (w prawie własności nieruchomości).

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegająca opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą, istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 112.

Trybunał orzekł m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie gruntu nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowych. Zainteresowany nie prowadzi działalności gospodarczej, nie prowadzi również działalności rolniczej. Wnioskodawca nabył udział we wskazanych nieruchomościach w drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu. Jedyną formą aktywności podjętej przez Wnioskodawcę było wystąpienie z wnioskami o warunki zabudowy oraz o podział nieruchomości. Czynności te były podyktowane prywatnymi potrzebami. Zainteresowany nie prowadził jakiejkolwiek formy reklamy nakierowanej na zdobycie klientów zainteresowanych nabyciem działek. Nie przeprowadzał także żadnych inwestycji w celu zwiększenia atrakcyjności tych działek. Wnioskodawca planuje korzystać z usług pośrednika, agenta nieruchomości. W jego obowiązkach będzie leżało bowiem znalezienie klientów oraz doprowadzenie do zawarcia finalnych umów. Działki te nigdy nie były przedmiotem najmu, ani nie była prowadzona na nich działalność gospodarcza. Wnioskodawca nie sprzedawał wcześniej działek, poza incydentalnym przypadkiem gdzie klient sam się do niego zwrócił jeszcze na etapie postępowania o podział nieruchomości.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii określenia, czy kwota uzyskana ze sprzedaży działek, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto działki, o których mowa we wniosku, nie były wykorzystywane przez Zainteresowanego w działalności gospodarczej oraz nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie odpłatnych umów cywilnoprawnych, co mogłoby wskazywać na ekonomiczne wykorzystanie gruntu.

Zatem w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży działek nabytych w drodze dziedziczenia, Wnioskodawca nie będzie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie będzie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Jak wynika z wniosku Zainteresowany w celu sprzedaży działek dokonał podziału nieruchomości, jednakże przy zawieraniu transakcji sprzedaży wskazanych działek planuje korzystać z usług pośrednika (agenta nieruchomości) i to w jego obowiązkach będzie znalezienie klientów oraz doprowadzenie do zawarcia finalnych umów. Potwierdza to fakt, że Wnioskodawca nie zajmuje się profesjonalnie takimi czynnościami i dlatego też ww. działań nie można uznać za zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się w sposób specjalistyczny obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

W przedmiotowej sprawie należy zatem uznać, że Wnioskodawca, dokonując sprzedaży udziałów w działkach będących przedmiotem wniosku, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynności te nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Sprzedaż ta będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w działkach opisanych we wniosku nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowany, w związku z tą dostawą będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniał przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że przed dokonaniem sprzedaży nie będzie podejmował działań wykraczających poza zakres zarządu majątkiem prywatnym.

Reasumując, kwota uzyskana ze sprzedaży działek gruntu w okolicznościach opisanych we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla współwłaścicieli sprzedawanych gruntów.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.