ILPP3/4512-1-118/15-2/JO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2015 r. (data wpływu 17 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty uzyskanej ze sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kwoty uzyskanej ze sprzedaży gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką nieruchomości gruntowych, objętych księgami wieczystymi o numerach (...) prowadzonymi przez Sąd Rejonowy. Udziały w prawie własności do tych nieruchomości Zainteresowanej wynoszą 13/18.

Pozostałe udziały należą do brata Wnioskodawczyni. Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej, ani działalności rolniczej.

Wnioskodawczyni nabyła udział we wskazanych nieruchomościach w drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu, a także na podstawie umowy dożywocia zawartej 10 września 2014 r. ze B., wujem Zainteresowanej. Na mocy umowy dożywocia Wnioskodawczyni ma obowiązek zapewnić B. dożywotnie utrzymanie, a w szczególności przyjąć go jako domownika, dostarczyć wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła, opału oraz odpowiednią pomoc i pielęgnację. Zainteresowana nie może jednak wykonywać tego obowiązku ze względu na niewystarczające warunki lokalowe. Mieszka w niewielkim, wynajętym mieszkaniu wraz ze swoją rodziną. Obecnie B. zamieszkuje z bratem i matką Wnioskodawczyni. Jest to jednak rozwiązanie tymczasowe i niemożliwe do utrzymania w dłuższym okresie czasu z uwagi na podeszły wiek matki Zainteresowanej.

Wnioskodawczyni dla wykonania ciążącego na niej obowiązku zamierza wybudować w najbliższym czasie dom na jednej z działek, których jest współwłaścicielką. Zainteresowana nie dysponuje dostatecznymi środkami finansowymi na wybudowanie domu, zachodzi konieczność sprzedaży części odziedziczonej przez Wnioskodawczynię. Brat Zainteresowanej zgadza się na dokonanie sprzedaży i będzie przystępował do aktu wspólnie z Wnioskodawczynią.

Zainteresowana dysponuje w stosunku do działek, które zamierza sprzedać decyzją o warunkach zabudowy z dnia 15 maja 2014 r. wydaną przez Wójta Gminy. W lutym 2015 r. złożyła wniosek o podział części działek wchodzących w skład ww. nieruchomości. Zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, Wnioskodawczyni uzyskała decyzję o podziale nieruchomości na mniejsze działki przeznaczone pod zabudowę domów jednorodzinnych oraz na przeprowadzenie drogi wewnętrznej. Zainteresowana wykorzystała przy tym okoliczność, że w planach gminy znalazło się wybudowanie przez gminę drogi, co pozwoliło na takie właśnie wyodrębnienie poszczególnych działek.

Uzyskanie wskazanych decyzji było spowodowane koniecznością ustalenia przez Wnioskodawczynię w jaki sposób może nastąpić podział działek oraz w konsekwencji decyzję o tym, na której z działek Zainteresowana będzie mogła wybudować dom dla siebie, swojej rodziny i wuja, którym ma się zaopiekować w ramach umowy dożywocia.

Początkowo Wnioskodawczyni planowała sprzedaż jedynie jednej z działek. Aby potwierdzić, że sprzedaż tej działki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług Zainteresowana wystąpiła z wnioskiem o interpretację podatkową. W indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 25 czerwca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, że czynność ta nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W interpretacji wskazał, że Wnioskodawczyni planuje sprzedaż tylko jednej działki.

Obecnie w związku z koniecznością pozyskania środków na budowę domu Zainteresowana rozważa sprzedaż również pozostałych działek.

W związku z uzyskaniem decyzji o podziale nieruchomości, Wnioskodawczyni planuje w przyszłości sprzedać następujące działki:

* Z nieruchomości objętej księgą wieczystą numer (...) działki o numerach 9/1, 9/2, 9/3, 9/5, 32/1, 32/2, 32/3, 32/4, 32/5,

* Z nieruchomości objętej księgą wieczystą numer (...) działki o numerach 13/2. 13/3, 13/5, 13/6, 13/7, 13/8, 31/3, 31/4, 31/5, 31/6.

Gdy będzie taka możliwość Zainteresowana zamierza, także sprzedać działki o numerach 9/4, 13/4, które są przeznaczone na przeprowadzenie drogi wewnętrznej. Potencjalnym nabywcą może okazać się w tej sytuacji Gmina.

Wnioskodawczyni nie zna się na obrocie nieruchomościami. W związku z tym przy zawieraniu transakcji sprzedaży wskazanych działek, Zainteresowana planuje korzystać z usług pośrednika, agenta nieruchomości. W jego obowiązkach będzie leżało znalezienie klientów oraz doprowadzenie do zawarcia finalnych umów. Wnioskodawczyni nie planuje podejmowania żadnych osobistych czynności zmierzających do poszukiwania nabywców działek. Zainteresowana nie przeprowadzała, także żadnych inwestycji w celu zwiększenia atrakcyjności tych działek jak np. doprowadzenie mediów. Działki, którymi dysponuje nigdy nie były przedmiotem najmu, ani nie była prowadzona na nich działalność gospodarcza.

Dotychczas Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży części działki o numerze 9 wchodzącej w skład nieruchomości. Nabywca tej działki zgłosił się jednak samodzielnie do Zainteresowanej jeszcze w trakcie procedury podziału nieruchomości. Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych kroków zmierzających do zdobycia klientów. W wyniku sprzedaży Zainteresowana pozyskała część środków finansowych potrzebnych na wybudowanie domu, jednak są one zdecydowanie niewystarczające.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni, chcąc wybudować dom i wypełnić ciążący na niej obowiązek wynikający z umowy dożywocia, jest zmuszona dokonać dalszej sprzedaży działek w tym celu Zainteresowana będzie angażować do ich sprzedaży pośrednika, który przejmie na siebie czynności zmierzające do pozyskania klientów oraz zawarcia finalnych umów. W związku z tym Wnioskodawczyni liczy, że zaplanowana sprzedaż przebiegnie szybko i bezproblemowo, co pozwoli na szybsze pozyskanie koniecznych środków pieniężnych na budowę domu oraz tym samym przejęcie przez Zainteresowaną obowiązków wynikających z umowy dożywocia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota uzyskana ze sprzedaży wskazanych działek gruntu będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota uzyskana ze sprzedaży wskazanych działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawczyni nie będzie wykonywała przy tej operacji działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dana czynność była zatem opodatkowana podatkiem od towarów i usług muszą występować łącznie dwa warunki. Po pierwsze dana czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegającym opodatkowaniu, a po drugie przy jej dokonywaniu dana osoba musi występować jako podatnik.

Artykuł 7 ustawy o podatku od towarów usług stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Transakcja sprzedaży jest zatem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług dostawą towarów. Pierwszy z wymienionych warunków jest zatem bezspornie spełniony.

Wnioskodawczyni ma jednak wątpliwości czy planowana przez nią sprzedaż nie zostanie potraktowana jako wykonywanie działalności gospodarczej. Według Zainteresowanej nie ma ku temu podstaw. Działalność gospodarcza, zgodnie z przyjętym stanowiskiem, charakteryzuje się pewnym zorganizowaniem, stałością, powtarzalnością i niezależnością.

Działalność handlowców charakteryzuje się natomiast aktywną postawą mającą na celu doprowadzić do sprzedaży danej rzeczy. Uznaje się za takie, w przypadku obrotu nieruchomościami, np. reklamę, odralnianie go, doprowadzanie do niego mediów czy zakup nieruchomości gruntowej, jej podział i w dalszej kolejności obrót wydzielonymi działkami. Wszystkie te działania mają charakter inwestycyjny.

Przeciwnością działalności gospodarczej jest wykonywanie prawa własności w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Charakteryzuje się ono niezorganizowanym charakterem. Czynności podejmowane w ramach takiego zarządu nie są w konsekwencji opodatkowane podatkiem od towarów usług.

Czynnikiem rozróżniającym pomiędzy sprzedażą działek w ramach działalności gospodarczej, a w ramach zarządu majątkiem prywatnym jest zatem nie ilość transakcji, czy ich wielkość. Znaczenie mają natomiast aktywne działania sprzedającego w zakresie obrotu nieruchomościami, których Wnioskodawczyni nie wykonywała. Takie stanowisko zajął Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-180/10 i C-181/10.

Zainteresowana nabyła działki w wyniku dziedziczenia, a także umowy dożywocia. Jedyną formą aktywności podjętej przez Wnioskodawczynię było wystąpienie z wnioskiem o warunki zabudowy oraz o podział nieruchomości do Wójta Gminy. Czynności te były podyktowane prywatnymi potrzebami. Zainteresowana nie prowadziła jakiejkolwiek formy reklamy nakierowanej na zdobycie klientów zainteresowanych nabywaniem działek. Nie przeprowadzała także żadnych inwestycji w celu zwiększenia atrakcyjności tych działek, jak np. doprowadzenie mediów. Działki nigdy nie były przedmiotem najmu, ani nie była prowadzona na nich działalność gospodarcza. Wnioskodawczyni nie sprzedawała także wcześniej działek, poza incydentalnym przypadkiem gdy klient sam się do niej zwrócił jeszcze na etapie postępowania o podział nieruchomości.

Warto zaznaczyć, że Zainteresowana otrzymała udział w działkach tytułem dziedziczenia i umowy dożywocia, nie nabyła ich zatem w celach inwestorskich czy handlowych. Działalność Wnioskodawczyni nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W szczególności Zainteresowana nie podjęła zaplanowanego ciągu działań faktycznych i prawnych, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, podobną do działalności podejmowanej przez osoby prowadzące działalność gospodarczą np. deweloperów.

Przy transakcjach sprzedaży działek Wnioskodawczyni planuje korzystać z usług profesjonalnego pośrednika, gdyż sama nie posiada wiedzy o obrocie nieruchomościami. Zainteresowana nie będzie dokonywała żadnych osobistych starań o pozyskanie klientów lub zmierzających do zwiększenia ich atrakcyjności. Wnioskodawczyni zależy wyłącznie na sprawnym pozyskaniu środków pieniężnych, które pozwolą na wybudowanie domu dla niej, jej rodziny oraz wuja, którym się opiekuje w ramach umowy dożywocia.

Powyższe okoliczności wskazują, że nie można z tytułu dokonania planowanych czynności uznać Zainteresowanej za podatnika podatku od towarów i usług. Konsekwencją tego będzie zatem brak opodatkowania opisanej w zdarzeniu przyszłym transakcji podatkiem od towarów i usług.

Podobne stanowisko zawierają inne interpretacje podatkowe wydane w podobnym zdarzeniu przyszłym np. Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 stycznia 2015 r. o sygn. IPTPP4/443-876/14-4/OS.

Dodatkowym potwierdzeniem tego jest fakt, że zawieranie umów sprzedaży Wnioskodawczyni będzie zlecać profesjonaliście ze względów praktycznych i finansowych (Zainteresowana uważa, że pośrednik lepiej się zajmie sprawą i uzyska lepszą cenę) w związku z tym Wnioskodawczyni nie działa w tym zakresie zawodowo - profesjonalnie (wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1118/11). Zainteresowana uważa, że takie transakcje zakwalifikowane są jako czynności zarządu majątkiem własnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów, czy budowli, mieści się współwłasność, jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest także udział w gruncie, czy budowli (w prawie własności nieruchomości).

W związku z powyższym, sprzedaż udziału w prawie własności gruntu należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z kolei art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegająca opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą, istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży działek, podjeła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywa 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 112.

Trybunał orzekł m.in., że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie gruntu nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowych, objętych księgami wieczystymi. Zainteresowana nie prowadzi działalności gospodarczej, ani rolniczej. Wnioskodawczyni otrzymała udział w działkach tytułem dziedziczenia i umowy dożywocia, nie nabyła ich zatem w celach inwestorskich czy handlowych. Jedyną formą aktywności podjętej przez Wnioskodawczynię było wystąpienie z wnioskami o warunki zabudowy oraz o podział nieruchomości. Czynności te były podyktowane prywatnymi potrzebami. Zainteresowana nie prowadziła jakiejkolwiek formy reklamy nakierowanej na zdobycie klientów zainteresowanych nabyciem działek. Nie przeprowadzała także żadnych inwestycji w celu zwiększenia atrakcyjności tych działek. Zainteresowana planuje korzystać z usług pośrednika, agenta nieruchomości. W jego obowiązkach będzie leżało znalezienie klientów oraz doprowadzenie do zawarcia finalnych umów. Działki te nigdy nie były przedmiotem najmu, ani nie była prowadzona na nich działalność gospodarcza. Wnioskodawczyni nie sprzedawała wcześniej działek, poza incydentalnym przypadkiem gdy klient sam się do niej zwrócił jeszcze na etapie postępowania

o podział nieruchomości.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Zainteresowanej dotyczą kwestii określenia, czy kwota uzyskana ze sprzedaży działek, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Ponadto działki, o których mowa we wniosku, nie były wykorzystywane przez Zainteresowanej w działalności gospodarczej oraz nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie odpłatnych umów cywilnoprawnych, co mogłoby wskazywać na ekonomiczne wykorzystanie gruntu.

Zatem w analizowanej sprawie w celu dokonania sprzedaży działek nabytych w drodze dziedziczenia, Wnioskodawczyni nie będzie angażowała środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie będzie wykazywała aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Jak wynika z wniosku Zainteresowana w celu sprzedaży działek dokonała podziału nieruchomości, jednakże przy zawieraniu transakcji sprzedaży wskazanych działek planuje korzystać z usług pośrednika (agenta nieruchomości) i to w jego obowiązkach będzie znalezienie klientów oraz doprowadzenie do zawarcia finalnych umów. Potwierdza to fakt, że Wnioskodawczyni nie zajmuje się profesjonalnie takimi czynnościami i dlatego też ww. działań nie można uznać za zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się w sposób specjalistyczny obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

W przedmiotowej sprawie należy zatem uznać, że Wnioskodawczyni, dokonując sprzedaży udziałów w działkach będących przedmiotem wniosku, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynności te nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Sprzedaż ta będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przez Zainteresowaną przedmiotowych działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o przedstawione przez Wnioskodawczynię zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy stwierdzić, że sprzedaż udziału w działkach opisanych we wniosku nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zainteresowana, w związku z tą dostawą będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania prywatnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie wypełniała przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że przed dokonaniem sprzedaży nie będzie podejmowała działań wykraczających poza zakres zarządu majątkiem prywatnym.

Reasumując, kwota uzyskana ze sprzedaży działek gruntu w okolicznościach opisanych we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla współwłaścicieli sprzedawanych gruntów.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

A zatem należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.