ILPP3/4512-1-11/16-4/DC - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2015 r. (data wpływu 31 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniono w dniu 11 kwietnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (zwana dalej "Wnioskodawcą" lub "Spółką") jest spółką prawa handlowego, która prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca w grudniu 2015 r. sprzedał nieruchomość należącą do prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, w wyniku dialogu negocjacyjnego z potencjalnym nabywcą, działającym w formie Spółki komandytowej (dalej jako: "Nabywca"), czego efektem było zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości (dalej również jako: "Umowa"). Nabywca jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Zgodnie z Umową przedmiotem transakcji jest zabudowana nieruchomość położona w Strzyżewicach, stanowiąca działkę gruntu o obszarze wynoszącym 1,2400 ha (jeden hektar dwadzieścia cztery ary) zabudowana budynkiem handlowo-usługowym, dla której w Sądzie Rejonowym VI Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzona jest księga wieczysta.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta w drodze transakcji zakupu w dniu 22 stycznia 2010 r. za kwotę:

* 3.334.202 zł netto powiększoną o podatek VAT - budynki, przy czym Wnioskodawca odliczył podatek VAT związany z tą transakcją;

* 180.000 EUR, tj. 829.586 PLN netto - grunty, przy czym transakcja ta nie była opodatkowana podatkiem VAT, a podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na przedmiotową nieruchomość zostały dotychczas poniesione w 2010 r. nakłady w wysokości 1.687.440,12 zł netto, a od tych nakładów odliczony został podatek VAT.

Przedmiotowa nieruchomość była dotychczas wykorzystywana przez Wnioskodawcę na potrzeby własnej działalności i nie była przez niego wynajmowana, dzierżawiona, leasingowana itp.

W świetle zróżnicowanych poglądów sądów administracyjnych oraz organów podatkowych w zakresie stosowania zwolnienia z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, Wnioskodawca oraz Nabywca, w celu uniknięcia wątpliwości, złożyli przed dniem zawarcia Umowy oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 oraz ust. 11 ustawy o VAT, o rezygnacji ze zwolnienia z opodatkowania przedmiotowej transakcji na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej, przedmiotem opisywanej transakcji jest dostawa nieruchomości. Na Nabywcę mocą Umowy nie zostały przeniesione w szczególności:

* inne składniki majątku Spółki (prawa majątkowe, roszczenia, wierzytelności, itp.),

* zobowiązania Spółki związane z nieruchomością,

* rachunki bankowe,

* pracownicy Spółki,

* umowy.

W stosunku do nieruchomości, Spółka nie prowadziła odrębnych kont księgowych i rachunków bankowych. Nieruchomość nie została w ramach majątku Spółki formalnie wyodrębniona organizacyjnie ani funkcjonalnie.

W odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu Wnioskodawca informuje, że:

* przedmiotem sprzedaży w grudniu 2015 r. była jedna działka gruntu zabudowana jednym budynkiem handlowo-usługowym;

* nakłady poniesione w kwocie 1.687.440,12 zł dotyczyły tej jednej działki zabudowanej jednym budynkiem handlowo-usługowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest opodatkowana stawką podstawową podatku VAT w wysokości 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy:

* Ad 1 - sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

* Ad 2 - sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest opodatkowana stawką podstawową podatku VAT w wysokości 23%.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Uwagi wstępne

W przedmiotowej sprawie, kluczowe dla oceny konsekwencji podatkowych zbycia nieruchomości jest ustalenie, czy nieruchomość stanowi przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa (dalej również jako: "ZCP").

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się, m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, stanowi wyjątek od ogólnej zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, i należy go zatem interpretować ściśle. Zastosowanie tego przepisu, prowadzące do wyłączenia określonej transakcji z zakresu opodatkowania VAT, uzależnione jest od możliwości uznania tej transakcji za transakcję "zbycia", przy równoczesnym określeniu jej przedmiotu jako "przedsiębiorstwo" lub "zorganizowana część przedsiębiorstwa". O ile określenie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do sprzedaży (oraz wszelkich czynności w wyniku których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel), o tyle dla celów poniższego wniosku pojęcie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP) wymaga pogłębionej analizy.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa" posłużyć się należy w tym zakresie definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Według art. 55¹ Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

W powyższym przepisie ustawodawca wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej.

Zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa przewiduje, że jest nią organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia z ZCP, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

Aby spełniona była definicja ZCP, nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej musi ona odznaczać się pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. Zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest bowiem sumą poszczególnych składników, które potencjalnie mogłyby służyć do prowadzenia odrębnego przedsiębiorstwa, lecz zorganizowanym, autonomicznym zespołem tych składników.

Zarówno doktryna, jak i orzecznictwo sądów administracyjnych (przykładowo wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 października 2014 r., sygn. I SA/Rz 594/14) wskazuje, że wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że:

* zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w istniejącej strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, zakład, poświadczone w zatwierdzonej strukturze organizacyjnej w formie wewnętrznego aktu prawnego,

* wyodrębnioną strukturą organizacyjną kieruje: kierownik, dyrektor, kadra menedżerska. której podlegają pracownicy zatrudnieni w tej komórce organizacyjnej.

Równocześnie poprzez wyodrębnienie finansowe wskazuje się często (opisane przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 4 grudnia 2013 r., sygn. I SA/Gd 1205/13):

* zdolność do samodzielności finansowej,

* prowadzenie ewidencji rachunkowej na podstawie wydzielonych kont w systemie finansowo-księgowym,

* odrębny rachunek bankowy,

* możliwe szczegółowe określenie pozycji finansowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa (w tym przychodów, kosztów, należności oraz zobowiązań na podstawie bilansu i rachunku zysków i strat),

* należności i zobowiązania związane organizacyjnie i finansowo z wyodrębnionym majątkiem służyć mają realizacji określonych zadań gospodarczych jako niezależne przedsiębiorstwo.

Dla uznania danej masy majątkowej za ZCP, konieczne jest także spełnienie przesłanki samodzielności, tj. by ZCP mogła potencjalnie stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Analiza możliwości uznania Nieruchomości za przedsiębiorstwo lub ZCP

a) Kwestia wyodrębnienia organizacyjnego

Przenosząc powyżej wskazane kryteria oceny wyodrębnienia organizacyjnego ZCP na grunt stanu faktycznego, w opinii Spółki, warunek wyodrębnienia organizacyjnego nie jest spełniony w odniesieniu do zbywanej nieruchomości.

Zbywana Nieruchomość nigdy nie została formalnie wydzielona w istniejącej strukturze organizacyjnej Spółki jako dział, wydział, oddział, zakład. Przeniesieniu nie podlega również "oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnioną część (nazwa przedsiębiorstwa)".

b) Kwestia wyodrębnienia finansowego

W ocenie Spółki, nie można również uznać Nieruchomości za wyodrębnioną finansowo w ramach Spółki.

Zbywana nieruchomość nie posiada (ani nigdy nie posiadała) zdolności do samodzielności finansowej. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółki nie wyodrębniono rachunków bankowych dla nieruchomości. Dla nieruchomości nie prowadzono również ewidencji rachunkowej na podstawie całkowicie wydzielonych kont w systemie finansowo-księgowym.

Ponadto, przedmiotem omawianej transakcji nie są objęte należności, środki pieniężne ani inne aktywa związane z funkcjonowaniem nieruchomości. Na nabywcę nie przechodzą także zobowiązania związane z nieruchomością.

c) Ocena wyodrębnienia funkcjonalnego, samodzielności

Ostatni warunek niezbędny do uznania nieruchomości za ZCP odnosi się do wyodrębnienia funkcjonalnego.

W ocenie Wnioskodawcy, zbywana przez Spółkę nieruchomość nie miałaby zdolności do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym po dokonaniu wydzielenia z przedsiębiorstwa. Nie może zostać również uznana za przedsiębiorstwo ze względu na brak kluczowych elementów wchodzących w skład kompleksu zbywanych składników, które decydują o istnieniu przedsiębiorstwa. W szczególności, wraz z nieruchomością na rzecz Nabywcy nie został przeniesiony żaden z działów Spółki ani żaden pracownik.

W związku z powyższym, nie można stwierdzić, że nieruchomość będzie w stanie funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo w takim kształcie, w jakim zostało zbyte przez Spółkę.

d) Podsumowanie

W ocenie Spółki, nieruchomość nie stanowi wyodrębnionej organizacyjnie i finansowo części przedsiębiorstwa Spółki. Równocześnie, nieruchomość nie może stanowić niezależnego przedsiębiorstwa, samodzielnie realizującego zadania gospodarcze.

W konsekwencji, opisywana transakcja sprzedaży nieruchomości nie podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT, przewidzianemu w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, gdyż nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego przepisu wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zatem w świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz powinna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych - korzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, przez którą należy rozumieć sprzedaż, a także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment sprzedaży w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy). Takie stanowisko prezentują w ostatnim czasie jednolicie organy podatkowe, gdzie tytułem przykładu można wskazać interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 listopada 2015 r. (sygn. ILPP2/4512-I-595/I5-4/JK).

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat - art. 43 ust. 7a ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna.

W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

* są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;

* złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jak wynika z przywołanych regulacji prawnych w analizowanej sprawie dla rozstrzygnięcia właściwej stawki podatku, jaka powinna zostać zastosowana na potrzeby opisanej transakcji decydującą kwestią jest to, czy sprzedaż przedmiotowego budynku dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy przedmiotowa nieruchomość została nabyta w 2010 r. przez Wnioskodawcę w ramach transakcji opodatkowanej VAT i już w tym momencie doszło do jej pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Należy mieć na uwadze, że Wnioskodawca poniósł jednak w 2010 r. nakłady na ulepszenie ww. nieruchomości w wysokości 1.687.440,12 zł netto i odliczył podatek VAT wskazany na fakturach związanych z ich nabyciem. Wartość nakładów powinna być liczona wg ich wartości netto i odnoszona do wartości początkowej nieruchomości, która co do zasady również jest kwotą netto (interpretacja indywidualna z dnia 17 marca 2014 r. sygn. ILPP1/443-I138/13 -5/AWa). Oznacza to, że w analizowanej sprawie wartość poniesionych nakładów przekroczyła 30% wartości początkowej zbywanej nieruchomości (1.687.440,12 zł / 3.334.202 zł ok. 51%).

Zatem w świetle art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, pierwsze oddanie ww. nieruchomości do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jako, że od 2010 r. przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem wynajmu, dzierżawy, leasingu lub innej usługi o podobnym charakterze, planowana sprzedaż nieruchomości stanowiła pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, a zatem nie korzystała ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż zastosowanie znalazło wykluczenie wskazane w lit. a ww. przepisu.

W przypadku przedmiotowej transakcji nie znalazło zastosowania również zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Podkreślić należy, że obie przesłanki przewidziane w treści tej regulacji muszą być spełnione łącznie, aby jego zastosowanie było możliwe.

Wnioskodawcy przysługiwało bowiem prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości (budynku), co powoduje brak wypełnienia warunku wskazanego w lit. a) ww. przepisu.

Podsumowanie

W przedmiotowej sprawie nie znalazły zastosowania zwolnienia z opodatkowania przewidziane w ustawie o VAT, w tym w szczególności art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a wskazanego aktu prawnego. Na potrzeby analizowanej transakcji nie znalazły zastosowania również stawki obniżone wskazane w ustawie o VAT.

W świetle powyższych ustaleń, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest opodatkowana stawką podstawową podatku VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.