ILPP3/443-9/09-2/TK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 maja 2009 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP3/443-9/09-2/TK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2009 r. (data wpływu 26 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia podstawy opodatkowania energii elektrycznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie określenia podstawy opodatkowania energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wydobycie i przetwarzanie rud metali oraz sprzedaż wyprodukowanej miedzi, metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych.

Spółka w ramach prowadzonej działalność dokonuje zakupów energii elektrycznej. Zakupiona energia jest w przeważającej części zużywana na własne potrzeby Spółki.

W związku z wejściem w życie w dniu 1 marca 2009 r. ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej ustawą, Spółka, z uwagi na posiadanie koncesji na obrót, przesyłanie i dystrybucję energii elektrycznej, stanie się podatnikiem podatku akcyzowego w zakresie energii elektrycznej. W konsekwencji, Zainteresowany będzie zobowiązany uiszczać akcyzę m.in. od energii zużytej na własne potrzeby - na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 91 ust. 1 ustawy, podatnik zużywający energię na własne potrzeby jest obowiązany do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

W przypadku Wnioskodawcy, system jej własnych urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych wygląda następująco:

1.

Spółka nabywa energię elektryczną na napięciu 110 kV.

2.

Następnie energia elektryczna jest poddawana transformacji w stacji transformatorowej, na której poziom napięcia energii w wysokości 110 kV zostaje poddany transformacji do poziomu napięcia 6 kV lub 10 kV.

3.

Przed stacją transformatorową znajduje się zalegalizowane urządzenie pomiarowe, oplombowane i spełniające warunki ustawy o miarach, którego wskazania są obecnie podstawą do określenia ilości energii dostarczonej Wnioskodawcy i dokonania rozliczenia z dostawcą.

4.

Za stacją transformatorową znajduje się wewnętrzna sieć dystrybucyjna Zainteresowanego złożona m.in. z sieci o napięciu 6 kV lub 10 kV. Za stacją transformatorową (na sieciach wewnętrznych Spółki o napięciu 6 i 10 kV) znajdują się urządzenia pomiarowe Spółki, które po dokonaniu odpowiednich czynności będą spełniać wymogi związane z legalizacją.

Na podstawie porównania wskazań urządzeń pomiarowych przed i po transformacji, Wnioskodawca ustalił, że straty powstałe w procesie transformacji wynoszą od 1,5% do 3% nabywanej energii.

W rezultacie więc, rozliczenie z dostawcą energii i zapłata za dostarczoną energię następuje według ilości większej niż faktycznie zużywana, bowiem nie uwzględnia strat energii powstających podczas procesu transformacji.

W związku z faktem, iż na gruncie nowych przepisów akcyzowych Spółka będzie obowiązana do uiszczania akcyzy od energii elektrycznej m.in. od zużycia własnego, w celu określenia podstawy opodatkowania w podatku akcyzowym, zamierza ona wykorzystać, dla pomiaru zużycia własnego energii elektrycznej, wskazania urządzeń pomiarowych znajdujących się na wewnętrznej sieci dystrybucyjnej za stacją transformatorową po ich odpowiedniej legalizacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisu art. 91 ust. 1 ustawy, w celu określenia podstawy opodatkowania akcyzą z tytułu zużycia energii elektrycznej, Wnioskodawca powinien uwzględniać wskazania urządzeń pomiarowych znajdujących się na wewnętrznej sieci dystrybucyjnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu określenia podstawy opodatkowania z tytułu zużycia energii elektrycznej, powinien on uwzględniać wskazania urządzeń pomiarowych zainstalowanych na wewnętrznej sieci dystrybucyjnej za stacją transformatorową, natomiast straty w energii elektrycznej powstałe w procesie transformacji wyliczone na podstawie różnicy wskazań urządzeń pomiarowych przed i po transformacji należy uznać za straty powstałe w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, o których mowa w art. 9 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z tym artykułem, straty te nie są uznawane za zużycie energii elektrycznej i w związku z tym nie będą podlegać opodatkowaniu akcyzą przez Spółkę.

W związku z faktem, że w analizowanej sytuacji przedmiotem opodatkowania jest zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią (art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy), Wnioskodawca jako posiadacz koncesji, będzie obowiązany do określenia podstawy opodatkowania w celu zadeklarowania i zapłaty akcyzy w odpowiedniej wysokości.

Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej ilość, wyrażona w megawatogodzinach (MWh). Podstawą opodatkowania w analizowanej sytuacji powinna więc być ilość energii elektrycznej zużytej przez Spółkę.

Z kolei sposób określania zużycia własnego energii elektrycznej wynika wprost z art. 91 ust. 1 ustawy.

Przepis ten stanowi, że ilościowa ewidencja energii elektrycznej powinna być dokonywana na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u podmiotu zużywającego energię. Z brzmienia powyższego przepisu wynika, że urządzenia pomiarowe powinny należeć do infrastruktury przesyłowej podmiotu zużywającego energię elektryczną. W przypadku Zainteresowanego, urządzeniami odpowiadającymi powyższej przesłance są urządzenia znajdujące się za stacją transformatorową. To te urządzenia bowiem, wskazują rzeczywistą wartość zużycia energii elektrycznej przez Spółkę.

Ponadto Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z przepisem art. 9 ust. 2 ustawy, za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją.

Jednocześnie należy zauważyć, że ustawodawca nie zawarł definicji legalnej przedmiotowych strat ani w ustawie, ani w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.). Pomocne może być natomiast, odwołanie się do definicji przesyłu i dystrybucji energii elektrycznej zawartej w ustawie - Prawo energetyczne. Zgodnie z art. 3 tej ustawy, przez przesyłanie rozumie się transport energii elektrycznej sieciami przesyłowymi w celu ich dostarczania do sieci dystrybucyjnych lub odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci przesyłowych, natomiast dystrybucja to transport energii elektrycznej sieciami dystrybucyjnymi w celu ich dostarczania odbiorcom. W związku z powyższym, za straty energii elektrycznej powstałe w wyniku przesyłu lub dystrybucji, należy uznać wszelkie straty energii, które powstają w związku z jej transportem sieciami przesyłowymi i dystrybucyjnymi do momentu dostarczenia energii do odbiorcy. A więc, w analizowanym przypadku, do odbioru ich przez Spółkę na wewnętrznych sieciach dystrybucyjnych na podstawie wskazań urządzeń pomiarowych.

W opinii Zainteresowanego istnienie różnic we wskazaniach ilości energii elektrycznej na urządzeniach pomiarowych znajdujących się przed i za transformatorem pozwala wnioskować o powstawaniu strat w procesie transformacji energii elektrycznej. Należy przy tym podkreślić, że straty te nie wynikają ze zużycia w związku z przesyłaniem lub dystrybucją energii, a więc nie wynikają z konsumpcji energii przez sam transformator. W związku z powyższym, bezsprzecznym jest fakt, iż różnice w pomiarze powstałe w związku z transformacją napięcia energii elektrycznej nie są związane z użyciem energii w związku z jej przesyłem lub dystrybucją, stanowią natomiast straty powstałe w wyniku przesyłania i dystrybucji energii elektrycznej.

Jak już bowiem wspomniano, zarówno przesyłanie, jak i dystrybucja energii elektrycznej stanowią rodzaj jej transportu. Bezsprzecznie, proces zachodzący w transformatorze ma również charakter transportu energii (energia jest przenoszona z sieci o wysokim napięciu do sieci o niższym napięciu). Ponadto, transformator stanowi element sieci dystrybucyjnej, a więc uzasadnione jest uznanie strat na transformacji za straty powstałe w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej ustawą, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1.

nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,

2.

sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju,

3.

zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2,

4.

zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię,

5.

import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,

6.

zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Stosownie do art. 88 ust. 2 ustawy, podstawą opodatkowania energii elektrycznej jest jej ilość, wyrażona w megawatogodzinach (MWh).

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, zużywający energię elektryczną w sytuacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4, a także podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5, są obowiązani do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

Z kolei, stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, podmiot dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej lub eksportu energii elektrycznej jest obowiązany do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, a w przypadku braku takich możliwości - na podstawie dokumentów rozliczeniowych.

W myśl art. 91 ust. 3 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych:

1.

ilości wyprodukowanej oraz zakupionej energii elektrycznej - w megawatogodzinach (MWh),

2.

ilości energii elektrycznej dostarczonej nabywcom końcowym,

3.

ilości energii elektrycznej dostarczonej podmiotom niebędącym nabywcami końcowymi,

4.

dat dokonania płatności wynikających z umów właściwych do rozliczeń z tytułu dostaw,

5.

ilości energii elektrycznej, od których powstał obowiązek naliczenia i zapłaty akcyzy,

6.

kwot akcyzy należnej do zapłaty od energii elektrycznej,

7.

ilości energii elektrycznej zwolnionej od akcyzy,

8.

ilości energii elektrycznej zużytej na potrzeby własne,

9.

ilości energii elektrycznej dostarczonej wewnątrzwspólnotowo albo wyeksportowanej,

10.

ilości strat powstałych w wyniku przesyłu i rozdziału energii elektrycznej.

Natomiast art. 91 w ust. 4 ustawy, wskazuje, że jeżeli brak jest urządzeń pomiarowych pozwalających na precyzyjne określenie ilości, o których mowa w ust. 3 pkt 8 i 10, prowadzący ewidencję określa ilości szacunkowe.

Mając na względzie art. 91 ust. 5 ustawy, wskazać należy, że ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia.

W opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym wskazano, iż Wnioskodawca posiada koncesję na obrót, przesyłanie i dystrybucję energii elektrycznej i z dniem 1 marca 2009 r. stanie się podatnikiem podatku akcyzowego w zakresie energii elektrycznej. W konsekwencji, Spółka będzie zobowiązana uiszczać akcyzę m.in. od energii zużytej na własne potrzeby - na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Spółka wskazała, iż system jej własnych urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych wygląda następująco:

* Spółka nabywa energię elektryczną na napięciu 110 kV.

* Następnie energia elektryczna jest poddawana transformacji w stacji transformatorowej, na której poziom napięcia energii w wysokości 110 kV zostaje poddany transformacji do poziomu napięcia 6 kV lub 10 kV.

* Przed stacją transformatorową znajduje się zalegalizowane urządzenie pomiarowe, oplombowane i spełniające warunki ustawy o miarach, którego wskazania są obecnie podstawą do określenia ilości energii dostarczonej Wnioskodawcy i dokonania rozliczenia z dostawcą.

* Za stacją transformatorową znajduje się wewnętrzna sieć dystrybucyjna Zainteresowanego złożona m.in. z sieci o napięciu 6 kV lub 10 kV. Za stacją transformatorową (na sieciach wewnętrznych Spółki o napięciu 6 i 10 kV) znajdują się urządzenia pomiarowe Spółki, które po dokonaniu odpowiednich czynności będą spełniać wymogi związane z legalizacją.

Na podstawie porównania wskazań urządzeń pomiarowych przed i po transformacji, Wnioskodawca ustalił, że straty powstałe w procesie transformacji wynoszą od 1,5% do 3% nabywanej energii.

W rezultacie więc, rozliczenie z dostawcą energii i zapłata za dostarczoną energię następuje według ilości większej niż faktycznie zużywana, bowiem nie uwzględnia strat energii powstających podczas procesu transformacji.

Dlatego że, Spółka będzie obowiązana do uiszczania akcyzy m.in. od zużytej na własne potrzeby energii elektrycznej, w celu określenia podstawy opodatkowania w podatku akcyzowym, zamierza wykorzystać, dla pomiaru zużycia własnego energii elektrycznej, wskazania urządzeń pomiarowych znajdujących się na wewnętrznej sieci dystrybucyjnej za stacją transformatorową po ich odpowiedniej legalizacji.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy, za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że jeżeli przedmiotowe straty energii są stratami powstałymi w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją, to nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl