ILPP3/443-81/12-3/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2012 r. (data wpływu 12 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania nieprzetworzonych suszonych liści tytoniu - jest prawidłowe.

W dniu 12 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania nieprzetworzonych suszonych liści tytoniu. Pismem z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) uzupełniono przedmiotowy wniosek w zakresie przeformułowania pytań i własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza kupować i sprzedawać płody rolne, w szczególności nieprzetworzone liście tytoniu. Zakupów Zainteresowany będzie dokonywać od rolników, plantatorów lub firm handlującymi nieprztworzonymi liśćmi tytoniu. Liście tytoniu będzie on kupował w stanie, w jakim przygotowują je plantatorzy przed dostarczeniem do skupów a więc będą one niepocięte, niepokruszone, nieodrzyłowane, nieprzetworzone chemicznie lub przymysłowo i wysuszone w stopniu umożliwiającym ich magazynowanie oraz transportowanie. Liście tytoniu w tej postaci nadają się do użytku w gospodarstwie rolnym np. jako środek owadobójczy. Liście Wnioskodawca będzie sprzedawał hurtowo lub detalicznie w takiej samej postaci, w jakiej je kupi, nie będzie ich w żaden sposób przetwarzał ani obrabiał. Liście tytoniu, które zamierza Zainteresowany sprzedawać nie mogą być wykorzystywane do palenia, gdyż wymagałoby to wcześniejszej obróbki, której nie będzie on dokonywać. Liście tytoniu w tej postaci nie nadają się do wykorzystania ich w cygarach czy cygaretkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od opisanej sprzedaży liści tytoniu należy rozliczyć i zapłacić podatek akcyzowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on miał obowiązku rozliczania i płacenia podatku akcyzowego od transakcji sprzedaży liści tytoniu suszonych w stanie nieprzetworzonym. Zainteresowany uważa, iż podatkowi akcyzowemu podlega tytoń do palenia (art. 98 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym), który jest pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany oraz nadający się do palenia bez konieczności jego dalszego przetwarzania. Natomiast tytoń, którym Wnioskodawca zmierza handlować nie jest pocięty, podzielony, skręcony lub przetworzony w sposób umożliwiający jego palenie a więc nie nadaje się do palenia.

Zaprezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji wydanej w analogicznej sprawie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy sygn. ITPP3/443-251/11/JK z dnia 26 marca 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą", wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W poz. 42 ww. załącznika nr 1 do ustawy, do wyrobów akcyzowych zaliczono papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki - bez względu na kod CN.

W myśl art. 98 ust. 1 ustawy, do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

Na mocy art. 98 ust. 2 ustawy, za papierosy uznaje się:

Zgodnie z art. 98 ust. 3 ustawy, do celów akcyzy, tytoń zrolowany, o którym mowa w ust. 2, uznaje się za:

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do ustalenia, co należy uznać za sześć, siedem i większą liczbę papierosów (art. 98 ust. 3a ustawy).

Stosownie do art. 98 ust. 4 ustawy, za cygara lub cygaretki, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, uznaje się:

- jeżeli są oraz mogą być przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym.

Na mocy art. 98 ust. 5 ustawy, za tytoń do palenia uznaje się:

W myśl art. 98 ust. 7 ustawy, produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 4, są traktowane jako cygara i cygaretki.

Produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych (art. 98 ust. 8 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza kupować i sprzedawać płody rolne, w szczególności nieprzetworzone liście tytoniu. Zakupów będzie dokonywać od rolników, plantatorów lub firm handlujących nieprzetworzonymi liśćmi tytoniu. Liście te Zainteresowany będzie kupował niepocięte lub pokruszone, nieodrzyłowane, nieprzetworzone chemicznie lub przemysłowo i wysuszone w stopniu umożliwiającym ich magazynowanie oraz transportowanie. Przedmiotowe liście będzie on sprzedawał hurtowo lub detalicznie w takiej samej postaci, w jakiej je kupi, nie będzie ich w żaden sposób przetwarzał ani obrabiał. Liście tytoniu, które zamierza Wnioskodawca sprzedawać nie mogą być wykorzystywane do palenia, gdyż wymagałoby to wcześniejszej obróbki, której nie będzie on dokonywać. Liście tytoniu w tej postaci nie nadają się do wykorzystania ich w cygarach czy cygaretkach.

Zainteresowany ma wątpliwość czy od sprzedaży liści tytoniu zobowiązany jest rozliczyć i zapłacić podatek akcyzowy.

Odnosząc powyższe do definicji wyrobów tytoniowych zawartych w art. 98 ustawy, stwierdzić należy, że wyroby przedstawione przez Wnioskodawcę nie spełniają warunków zawartych w art. 98 ust. 1-8 ustawy, gdyż - jak wskazał on w opisie sprawy - będą to liście tytoniu niepocięte, niepokruszone, nieodrzyłowane, nieprzetworzone chemicznie lub przemysłowo i wysuszone w stopniu umożliwiającym ich magazynowanie oraz transportowaniea w konsekwencji nie mogą być wykorzystywane (nie nadają się) do palenia.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznające, iż nie będzie on miał obowiązku rozliczenia i płacenia podatku akcyzowego od sprzedaży liści tytoniu suszonych w stanie nieprzetworzonym należało uznać za prawidłowe.

Należy jednak podkreślić, iż w postępowaniu, w przedmiocie wydania interpretacji, jest ocena prawna przedstawionego zdarzenia przyszłego, a nie dokonywanie jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek strony o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Nie oznacza to zatem, iż w toku kontroli podatkowej lub w postępowaniu podatkowym prowadzonym przez właściwy organ podatkowy w celu zweryfikowania prawdziwości okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji nie mogą zostać poczynione ustalenia faktyczne odmienne od przedstawionych przez podatnika we wniosku. W takiej sytuacji stwierdzenie odmiennego stanu faktycznego może stanowić podstawę do dokonania wobec podatnika wymiaru podatku akcyzowego. Przeszkodą tego wymiaru nie będzie wtedy interpretacja stwierdzająca, iż stanowisko strony jest prawidłowe, gdyż stanowisko to będzie się odnosić w istocie do innego stanu faktycznego, niż tego ustalonego przez organ podatkowy w postępowaniu wymiarowym (zob. m.in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Po 869/09, lex nr 541931).

Ponadto należy w tym miejscu dodatkowo wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Zainteresowanego dotyczącego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.