ILPP3/443-79/14-5/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2014 r. (data wpływu 28 maja 2014 r.) uzupełnionym pismami z dnia 28 maja 2014 r. (data wpływu 29 maja 2014 r.) oraz z dnia 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu 27 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyrobów gazowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyrobów gazowych. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 28 maja 2014 r. (data wpływu 29 maja 2014 r.) oraz z dnia 22 sierpnia 2014 r. (data wpływu 27 sierpnia 2014 r.) w zakresie pełnomocnictwa dla osoby podpisanej na wniosku do reprezentowania Wnioskodawcy, opisu zdarzenia przyszłego, przeformułowania pytań oraz stanowiska Zainteresowanego w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest sprzedawcą gazu ziemnego o kodzie CN 2711 21 00 następujących rodzajów:

Najpóźniej z dniem 1 sierpnia 2014 r. wchodzi w życie obowiązek nałożony rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie paliwami gazowymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059) w zakresie jednostek rozliczeniowych. Wskazane rozporządzenie zmienia jednostkę rozliczeniową w sprzedaży gazu ziemnego i nakłada na przedsiębiorstwa energetyczne sprzedające gaz ziemny obowiązek rozliczania sprzedanego gazu w kWh - zamiast dotychczasowych m^3. Ustawa o podatku akcyzowym nie przewiduje takich jednostek jak kWh. Akcyza jest naliczana od gigadżuli (GJ) na 1000 metrów sześciennych (m³). Zatem w Ustawie o podatku akcyzowym jednostką wyjściową są m³.

Wskazane rozporządzenie Ministra Gospodarki nakłada na przedsiębiorstwa energetyczne obowiązek wykazania w rozliczeniu z odbiorcą (tekst jedn.: na fakturze) następujących elementów:

1. Stany wskazań układu pomiarowego na początku i na końcu okresu rozliczeniowego, określone w m^3,

2. Zużycie paliw gazowych w okresie rozliczeniowym, wyrażone w m^3,

3. Wartość współczynnika konwersji (który umożliwia przeliczenie m³ na kWh),

4. Zużycie paliw gazowych w okresie rozliczeniowym, wyrażone w kWh.

Zatem - mimo obowiązku przejścia na jednostkę dostarczonej odbiorcy energii (kWh), na fakturze muszą pozostać ilości określane w m^3, które stanowią podstawę do wyliczenia zużycia w okresie.

Artykuł 88 ust. 7 Ustawy o podatku akcyzowym wskazuje:

"Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe, które wynoszą:

(...)

Artykuł 88 ust. 8 Ustawy o podatku akcyzowym wskazuje:

"W przypadku sprzedaży finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych do obliczenia podstawy opodatkowania tych wyrobów przyjmuje się ilość tych wyrobów wynikającą z faktury dokumentującej ich sprzedaż"

Wnioskodawca pozostawi na fakturze 2 jednostki:

1. Metry sześcienne (m³)

2. kWh.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego. Wnioskodawca jest pośredniczącym podmiotem gazowym, zarejestrowanym w dniu 29 października 2013 r. przez Urząd Celny. Zainteresowany płaci akcyzę od sprzedanego gazu ziemnego oraz sprzedanej energii elektrycznej. Pytanie Wnioskodawcy dotyczy wyłącznie akcyzy od sprzedawanego gazu ziemnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane uzupełnieniu do wniosku):

Czy w związku z tym, że w ustawie o podatku akcyzowym nie ma żadnego odniesienia do nowych jednostek rozliczeniowych (tekst jedn.: kWh) Zainteresowany może kalkulować akcyzę od m^3, tzn., czy Wnioskodawca może ustalać zużycie gazu ziemnego u odbiorców w m³ i wyłącznie od rzeczywiście pobranych m³ gazu naliczać akcyzę. Czy Zainteresowany nie musi w rejestrach i przy komunikacie dla odbiorcy o wartości pobranej akcyzy odnosić się do innych jednostek rozliczeniowych niż m³.

Zdaniem Wnioskodawcy, akcyzę od gazu ziemnego należy liczyć od zużytych i odebranych m³ gazu ziemnego, w rejestrach i naliczeniach akcyzy nie musi być odniesienia do innych jednostek rozliczeniowych (tekst jedn.: kWh), ponieważ ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje innych jednostek rozliczeniowych - takich jak kWh.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752) - dalej zwanej ustawą - wyroby gazowe to wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

W myśl art. 9c ust. 1 ustawy - w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Na mocy art. 9c ust. 2 ustawy - za sprzedaż finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych uznaje się czynności, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 1-8 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15°C lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest pośredniczącym podmiotem gazowym i sprzedawcą gazu ziemnego o kodzie CN 2711 21 00 następujących rodzajów:

* gaz ziemny wysokometanowy grupy E,

* gaz ziemny zaazotowany grupy Lw.

Zainteresowany ma wątpliwość jakie jednostki miary winien stosować przy obrocie wyrobami gazowymi i obliczaniu akcyzy.

Zgodnie z art. 88 ust. 7 pkt 4 ustawy - do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe, które wynoszą dla wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00:

Na mocy art. 88 ust. 8 ustawy - w przypadku sprzedaży finalnemu nabywcy gazowemu wyrobów gazowych do obliczenia podstawy opodatkowania tych wyrobów przyjmuje się ilość tych wyrobów wynikająca z faktury dokumentującej ich sprzedaż.

Zgodnie z art. 89 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy - stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych: gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycja CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:

* skroplonych - 695,00 zł/1000 kilogramów,

* w stanie gazowym - 11,04 zł/1 gigadżul (GJ).

W myśl art. 89 ust. 1 pkt 13 ustawy - stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycja CN 2711, przeznaczonych do celów opałowych - 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Podsumowując, Zainteresowany - na podstawie przepisów dotyczących podatku akcyzowego - zobowiązany jest podawać ilość wyrobów gazowych w GJ, czyli w jednostce miary, w której wyrażona jest stawka podatku akcyzowego.

Zatem przedmiotowy gaz należy przeliczyć na ww. jednostkę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte zapytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.