ILPP3/443-65/08/09/11-S/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 522/10 - stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2008 r. (data wpływu 26 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie produkcji, dystrybucji oraz obrotu energią elektryczną.

Większość wytworzonej energii elektrycznej jest sprzedawana i wydawana do sieci najwyższego napięcia, której operatorem jest P (...) S.A. (dalej zwana: P (...)) w ramach umowy zawartej z Pxx S.A. (dalej zwana: Pxx).

Ponadto, część produkowanej przez Spółkę energii elektrycznej przeznaczana jest na tzw. potrzeby ogólne, tj.:

Przeznaczając część wyprodukowanej energii elektrycznej na potrzeby ogólne, Spółka nie przesyła jej we wskazane powyżej miejsca (a więc do firm z otoczenia, obiektów administracyjno-gospodarczych oraz obiektów uczestniczących w procesach produkcyjnych energii elektrycznej) tylko i wyłącznie przy użyciu własnej infrastruktury.

Powyższe wynika z faktu, iż należące do Spółki bloki produkujące energię elektryczną są na pewnym odcinku połączone ze wskazanymi powyżej celami infrastrukturą przesyłową podmiotu trzeciego, tj. siecią najwyższego napięcia P (...).

W związku z powyższymi uwarunkowaniami technicznymi, w ramach wydawanej (mierzonej licznikami znajdującymi się na styku infrastruktury Spółki oraz infrastruktury P (...)) przez Spółkę do sieci najwyższego napięcia energii elektrycznej znajduje się również energia elektryczna, która została przez Spółkę przeznaczona w określonej ilości na potrzeby ogólne.

Równolegle z wydaniem energii elektrycznej, Spółka pobiera z sieci najwyższego napięcia (zmierzoną licznikami znajdującymi się na styku infrastruktury P (...) oraz infrastruktury Spółki) energię elektryczną zużywaną właśnie na potrzeby ogólne.

Konieczność pobierania przez Spółkę z sieci najwyższego napięcia energii zużywanej na potrzeby ogólne jest uwarunkowana technicznie, jak również wynika ze względów bezpieczeństwa. Przede wszystkim, energia ta służy do procesów produkcyjnych, zapewnia bezpieczne odstawienia i uruchomienia bloków produkcyjnych, służy do zasilania urządzeń i całych ciągów technologicznych, zabezpiecza zaplecze administracyjno-gospodarcze (a więc np. biurowce) Spółki. Tym samym, zapewnia bezpieczną pracę Wnioskodawcy, jako jednego z największych producentów energii elektrycznej w Polsce.

Co do zasady, przy odpowiedniej infrastrukturze możliwe byłoby wprawdzie zasilanie wszystkich urządzeń i maszyn na terenie Spółki energią elektryczną pochodzącą bezpośrednio z jej własnych bloków produkcyjnych. Takie rozwiązanie wykluczają jednak względy bezpieczeństwa. Jeżeli generatory zostają odstawione (np. w wyniku awarii czy okresowych napraw i przeglądów technicznych) musi istnieć układ poboru energii elektrycznej z sieci umożliwiający funkcjonowanie Spółki.

Zgodnie z przyjętym przez Spółkę, Pxx oraz P (...) rozwiązaniem (funkcjonuje ono od czerwca 2006 r.), Spółka wprowadziła tzw. jednostkę grafikową potrzeb ogólnych (JGo), przy pomocy której, określa (grafikuje) zużycie energii elektrycznej przeznaczonej na potrzeby ogólne. Wprowadzenie jednostki grafikowej nastąpiło wg zasad określonych, przez PSE Operator, w Instrukcji Ruchu i Eksploatacji Sieci Przesyłowej - wersja 1.2 - część "Bilansowanie systemu i zarządzanie ograniczeniami systemowymi", obowiązującej od 1 czerwca 2006 r.

Innymi słowy, określona (zgrafikowana) część wydawanej przez Spółkę do sieci najwyższego napięcia energii elektrycznej nie jest przedmiotem sprzedaży, ani jakiejkolwiek innej czynności prawnej na rzecz Pxx. Ponadto, pobierana przez Spółkę energia elektryczna w ilości zgrafikowanej nie jest przedmiotem umowy sprzedaży na rzecz Spółki. Zamiarem stron jest bowiem to, aby energia ta niejako "korzystała" jedynie z infrastruktury przesyłowej P (...), na pewnym odcinku w drodze od bloków produkcyjnych Spółki do jednostki grafikowej potrzeb ogólnych.

Wnioskodawca zauważył, iż w sieci najwyższego napięcia nieustannie znajduje się energia elektryczna pochodząca z różnych źródeł i od różnych podmiotów. Po tym jak wpłynie ona do sieci najwyższego napięcia nie jest możliwym rozróżnienie jej rodzaju czy ustalenie źródła pochodzenia. Z technicznego punktu widzenia nie jest możliwe jednoznaczne stwierdzenie, czy do jednostki potrzeb ogólnych Spółki powraca dokładnie ta sama energia elektryczna, która została uprzednio zgrafikowana, wyprodukowana i wydana do sieci najwyższego napięcia przez Spółkę. Ponadto, ze względu na jednorodność wyrobu, jakim jest energia elektryczna kwestia ta pozostaje bez jakiegokolwiek znaczenia praktycznego dla stron.

Spółka zaznacza również, że ilości zgrafikowanej energii elektrycznej ustalane są w oparciu o prognozowane zużycie.

Funkcjonowanie jednostki grafikowej potrzeb ogólnych wiąże się z występowaniem odchyleń pomiędzy ilością energii elektrycznej zgrafikowanej przez Spółkę na potrzeby ogólne oraz ilością energii elektrycznej rzeczywiście przez nią pobranej z sieci najwyższego napięcia. I tak:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w zakresie energii elektrycznej grafikowanej na potrzeby ogólne, po stronie Spółki dwukrotnie występują czynności opodatkowane podatkiem akcyzowym, tj. zarówno z tytułu wydania energii elektrycznej do sieci najwyższego napięcia, jak również z tytułu sprzedaży energii elektrycznej firmom z otoczenia, jej zużycia na cele administracyjno-gospodarcze oraz zużycia w procesach produkcyjnych (choć w tym przypadku czynność ta korzystałaby ze zwolnienia z podatku akcyzowego na podstawie § 3 ust. 2 rozporządzania Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego).

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie energii elektrycznej grafikowanej na jednostkę potrzeb ogólnych, po stronie Spółki nie wystąpią dwukrotnie czynności opodatkowane podatkiem akcyzowym, gdyż samo wydanie energii elektrycznej do sieci najwyższego napięcia nie jest przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym. Opodatkowaniu temu podlegać będzie natomiast sprzedaż energii elektrycznej firmom z otoczenia, jej zużycie na cele administracyjno-gospodarcze oraz zużycie w procesach produkcyjnych (choć w tym przypadku czynność ta korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego).

Zainteresowany twierdzi, iż w odniesieniu do energii elektrycznej, przedmiot opodatkowania podatkiem akcyzowym został przez ustawodawcę określony w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym "opodatkowaniu akcyzą podlegają sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju".

Spółka podkreśla, iż ustawa o podatku akcyzowym nie zawiera definicji sprzedaży. W opinii Spółki, zasadnym jest zatem posłużenie się w tym zakresie definicją określoną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (dalej: k.c.).

Zgodnie z art. 535 k.c., "przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę".

W świetle ww. regulacji Wnioskodawca uważa, iż wydanie do sieci najwyższego napięcia zgrafikowanej przez Spółkę energii elektrycznej na potrzeby ogólne samo w sobie nie wypełnia definicji sprzedaży i tym samym nie stanowi odrębnego przedmiotu opodatkowania podatkiem akcyzowym. Jak Spółka bowiem wskazała w stanie faktycznym niniejszego wniosku, zgrafikowana ilość energii elektrycznej nie jest przedmiotem sprzedaży na rzecz Pxx ani P (...).

W związku z powyższym Zainteresowany twierdzi, że przewidziana przez ustawodawcę w art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym czynność wystąpi natomiast jedynie z tytułu sprzedaży zgrafikowanej energii elektrycznej na rzecz firm z otoczenia.

Wnioskodawca wskazuje również, że w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, "za sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju uważa się również:

Spółka podkreśla, iż powyższy katalog zawiera wprawdzie relatywnie szeroki zakres czynności opodatkowanych podatkiem akcyzowym, lecz żadna z nich, zdaniem Zainteresowanego, nie znajduje zastosowania w odniesieniu do zdarzenia polegającego na wydawaniu przez Spółkę zgrafikowanej energii elektrycznej do sieci najwyższego napięcia w ilości przeznaczonej na potrzeby ogólne.

Wnioskodawca jest zdania, że art. 4 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym ma charakter katalogu zamkniętego.

W świetle powyższego, Spółka twierdzi, że nie dokonuje przekazania, zamiany, wydania bądź darowizny energii elektrycznej w oparciu o art. 4 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, w szczególności nie dokonuje ona wydania energii elektrycznej w zamian za inne czynności podlegające opodatkowaniu (pkt 3), w zamian za wierzytelności (pkt 4), w miejsce świadczenia pieniężnego (pkt 5) czy w zamian za czynności niepodlegające opodatkowaniu (pkt 7).

Wnioskodawca uważa też, że nie dokonuje zamiany zgrafikowanej energii elektrycznej (pkt 3) lub jej darowizny.

Zgodnie bowiem z art. 603 k.c., "przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy". Wolą stron natomiast w opisywanym stanie faktycznym nie jest wymiana jednego dobra na rodzajowo inne celem zaspokojenia istniejącego zapotrzebowania. Zainteresowany twierdzi, iż zamiarem stron nie jest przeniesienie własności zgrafikowanej energii elektrycznej Spółki na P (...), a jedynie wprowadzenie zgrafikowanej energii elektrycznej do sieci najwyższego napięcia celem równoległego odbioru takiej samej energii elektrycznej, gdyż niemożliwe z przyczyn technicznych jest przechowanie i przesył energii elektrycznej przez Spółkę jedynie za pomocą własnej infrastruktury przesyłowej.

Zdaniem Wnioskodawcy sytuacja ta najbardziej przypomina umowę depozytu nieregularnego (art. 845 k.c.), gdyż Spółka zostaje zwolniona z konieczności magazynowania i przesyłu we własnym zakresie energii elektrycznej i odbiera na potrzeby własne taką samą energię (ale nie tą samą), a P (...) rozporządza całością wprowadzonej energii w obranym przez siebie celu.

Spółka ponadto twierdzi, iż nie można w danym stanie faktycznym uznać za darowiznę wprowadzenia zgrafikowanej energii elektrycznej do sieci najwyższego napięcia, ponieważ zgodnie z art. 888 k.c., "przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku". Istotą darowizny jest, zdaniem Zainteresowanego bezpłatność świadczenia darczyńcy kosztem swojego majątku, a cechy tej nie można natomiast przypisać Spółce w rozpatrywanym stanie faktycznym.

Wnioskodawca wskazuje, że jego wolą jest wprowadzenie energii elektrycznej do sieci wysokiego napięcia celem odbioru takiej samej energii elektrycznej przez Spółkę, a nie bezpłatne przysporzenie na rzecz P (...).

Zainteresowany zauważył, iż w ustawie o podatku akcyzowym, ustawodawca wielokrotnie posługuje się pojęciem wydania wyrobów akcyzowych i wskazał na przepis art. 6 ust. 5 tej ustawy, który stanowi, iż "w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem jej wydania".

Ponadto, podkreślił, iż w art. 4 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, wymienione zostały przykłady wydań wyrobów akcyzowych na konkretne cele i w konkretnych okolicznościach, które to czynności stanowią przedmiot opodatkowania podatkiem akcyzowym.

W świetle powyższego, na szczególną uwagę zasługuje fakt, iż ani w art. 4 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, ani w ust. 2 tego przepisu ustawodawca nie przewidział regulacji, zgodnie z którą opodatkowaniu podlegałaby sama czynność wydania wyrobów akcyzowych, tj. niezależnie od jej celów czy okoliczności. Wręcz przeciwnie, mimo relatywnie szerokiego zakresu katalogu art. 4 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, przepis ten wymienia zamkniętą listę ścisłych przypadków, gdy w kontekście konkretnych celów i okolicznościach czynność wydania wyrobów akcyzowych podlega opodatkowaniu, np. wydanie w zamian za wierzytelności, wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego, etc.

Zdaniem Wnioskodawcy, żaden z przepisów ustawy o podatku akcyzowym nie wskazuje, że wolą ustawodawcy jest opodatkowanie każdego rodzaju wydania wyrobów akcyzowych, tj. bez względu na cel i okoliczności takiej czynności. Jeżeli natomiast właśnie cel taki przyświecałby racjonalnemu ustawodawcy, to mając w szczególności na uwadze fakt, iż wielokrotnie posługuje się on pojęciem wydania wyrobów akcyzowych (a więc doskonale znane jest mu znaczenie tego pojęcia), odpowiednia regulacja zakładająca opodatkowanie podatkiem akcyzowym każdy rodzaj wydania powinna znaleźć się w art. 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Zainteresowany twierdzi, iż przyjęcie odmiennego od prezentowanego przez Spółkę stanowiska byłoby sprzeczne z zasadą racjonalnego ustawodawcy również w tym aspekcie, iż prowadziłoby do wniosku, iż co najmniej art. 4 ust. 2 pkt 3, pkt 4, pkt 5 i pkt 7 ustawy o podatku akcyzowym byłyby przepisami niepotrzebnymi, skoro opodatkowaniu podatkiem akcyzowym i tak podlegałoby każde wydanie wyrobów akcyzowych.

Spółka stwierdza, że konieczność pobierania przez nią z sieci najwyższego napięcia energii elektrycznej zgrafikowanej na potrzeby ogólne jest uwarunkowana technicznie i wynika ze względów bezpieczeństwa.

Jeżeli generatory zostają odstawione (np. w wyniku awarii czy okresowych napraw i przeglądów technicznych) musi istnieć układ poboru energii elektrycznej z sieci umożliwiający funkcjonowanie Spółki.

Wnioskodawca uważa, że stanowisko, zgodnie z którym o zobowiązaniu podatkowym względem zgrafikowanej energii elektrycznej wydanej do sieci najwyższego napięcia na potrzeby ogólne przesądzać będą względy techniczne oraz względy bezpieczeństwa, prowadziłoby do wypaczenia zamiaru ustawodawcy, który nie dąży do opodatkowania oderwanego od innych aspektów wydania energii elektrycznej czy wręcz jej produkcji, ale posługuje się w tym zakresie precyzyjną definicją czynności opodatkowanych, tj. sprzedażą, lub innymi konkretnymi czynnościami z nią równoważnymi.

Zainteresowany twierdzi, że wykazał praktykowane przez nią grafikowanie energii elektrycznej na potrzeby ogólne, nie wiąże się po jej stronie z dwukrotnym wystąpieniem czynności opodatkowanych podatkiem akcyzowym bowiem samo wydanie energii elektrycznej do sieci najwyższego napięcia nie powinno być postrzegane jako przedmiot opodatkowania podatkiem akcyzowym, gdyż czynność taka nie została określona w art. 4 ustawy o podatku akcyzowym, w tym także w zamkniętym katalogu ust. 2 tego przepisu.

Ponadto, Spółka podkreśla, że wydanie przez nią energii elektrycznej nie może być analizowane w oderwaniu od faktu, iż stanowi ono jedynie element składowy faktycznych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, tj.:

* sprzedaży energii elektrycznej firmom z otoczenia,

* zużyciu na cele administracyjno-gospodarcze oraz

* zużyciu w procesach produkcyjnych (choć w tym przypadku czynność ta korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego).

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach zgłoszeń do P (...) zgłasza również energię, przeznaczoną do zużycia na potrzeby ogólne, pobieraną przez transformatory potrzeb ogólnych. Zgodnie z Instrukcją Ruchu i Eksploatacji Sieci Przesyłowej - wersja 1.2, Spółka dokonuje zgłoszeń jednostek grafikowych wytwórczych oraz jednostki grafikowej odbiorczej. Spółka zgłasza jaką ilość energii elektrycznej dostarczy z określonej jednostki grafikowej wytwórczej w celu realizacji umów sprzedaży zawartych przez Spółkę oraz dodatkowo jaką ilość energii elektrycznej z podaniem określonej jednostki grafikowej wytwórczej dostarczy na jednostkę grafikową odbiorczą, tj. na przedmiotowe potrzeby ogólne. Zdaniem Zainteresowanego zgłoszenia dokonywane na podstawie Instrukcji Ruchu i Eksploatacji Sieci Przesyłowej - wersja 1.2 dowodzą, iż energia dostarczona na potrzeby ogólne nie jest "energią anonimową", ale energią elektryczną pochodzącą od Spółki.

W świetle powyższego Spółka stwierdza, iż prezentowane przez nią w niniejszym wniosku stanowisko znajduje potwierdzenie w samej konstrukcji podatku akcyzowego, która w odróżnieniu od np. systemu podatku od towarów i usług zakłada mechanizm jednokrotnego opodatkowania.

Odmienne od zaprezentowanego przez Spółkę w niniejszym wniosku stanowisko prowadziłoby natomiast do niedopuszczalnego wniosku, iż grafikowana przez Spółkę energia elektryczna podlegałaby podwójnemu opodatkowaniu, tj. zarówno z tytułu wydania jej do sieci najwyższego napięcia (co, jak Spółka wskazuje powyżej nie znajduje jakiegokolwiek uzasadnienia w przepisach ustawy o podatku akcyzowym), a następnie po raz drugi z tytułu jej sprzedaży firmom z otoczenia, jej zużycia na cele administracyjno-gospodarcze oraz zużycia w procesach produkcyjnych (choć w tym przypadku sprzedaż korzysta ze zwolnienia z podatku akcyzowego).

W dniu 21 listopada 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP3/443-65/08-2/TK stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2008 r. jest nieprawidłowe. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 9 grudnia 2008 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 7 stycznia 2009 r. znak ILPP3/443W-14/08-2/TW. W dniu 12 lutego 2009 r. wpłynęła do tutejszego organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie. Wyrokiem z dnia 13 lipca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 293/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

Dnia 16 października 2009 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 października 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 293/09 w sprawie doręczenia odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę wydał w dniu 14 stycznia 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPP3/443-65/08/09-S/TK stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2008 r. jest nieprawidłowe. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 3 lutego 2010 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 5 marca 2010 r. znak ILPP3/443/W-2/10-2/TW. W dniu 8 kwietnia 2010 r. wpłynęła do tutejszego organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie. Wyrokiem z dnia 30 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 522/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

Dnia 6 sierpnia 2010 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 522/10 w sprawie doręczenia odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.

Pismem z dnia 6 września 2010 r. nr ILRP-007-160/10-1/EŚ została wniesiona przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu skarga kasacyjna od wyroku z dnia 30 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 522/10 Wojewódzkiego Sądu Administracyjny we Wrocławiu.

Wyrokiem z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt I GSK 906/10 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił ww. skargę kasacyjną.

Dnia 21 listopada 2011 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 522/10 w sprawie doręczenia odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Naczelnego Sąd Administracyjnego z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt I GSK 906/10 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 30 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 522/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.