ILPP3/443-6/12-3/TW - Podatek akcyzowy w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2011 r. (data wpływu 3 stycznia 2012 r.) uzupełnionym pismem sygnowanym data 30 grudnia 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2012 r.) oraz pismem z dnia 15 marca 2012 r. (data wpływu 15 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych.

Pismem sygnowanym data 30 grudnia 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2012 r.) oraz pismem z dnia 15 marca 2012 r. (data wpływu 15 marca 2012 r.) uzupełniono przedmiotowy wniosek w zakresie opisu zdarzenia przyszłego, pytania oraz własnego stanowiska.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Spółdzielnia), zwraca się z prośbą o zakwalifikowanie go jako płatnika podatku akcyzowego zwolnionego z opłacania akcyzy za wyroby węglowe. Spółdzielnia motywuje to tym, że została powołana w październiku 1994 r. przez pracowników A celem zarządzania wykupionymi nieruchomościami, budynkami oraz administracyjnie infrastrukturą towarzyszącą budynkom mieszkalnym, między innymi kotłownią służącą na potrzeby bytowe mieszkańcom do ogrzania gospodarstw domowych.

Działanie to było wspierane przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa, która zarządzała zasobami rolnymi zgodnie z ustawą o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi z roku 1991.

Zawarte umowy w marcu 1995 r. o administrowanie w oparciu o ustawę o własności lokali pomiędzy Spółdzielnią a właścicielami mieszkań określają, iż administrator winien dbać o sprawność techniczną wszystkich mediów na terenie nieruchomości w tym zaopatrywać w energię cieplną wszystkie gospodarstwa domowe na potrzeby bytowe ich mieszkańców.

Spółdzielnie, działające na podstawie ustawy z dnia 15 listopada 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, nie prowadzą działalności gospodarczej w rozumienie ustawy prawo działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem art. 2 ust. 1 ustawy o działalności gospodarczej działalnością taką jest działalność zarobkowa, a więc nastawiona na osiągnięcie zysków. Wnioskodawca informuje, że prowadzi działalność "non profit" bowiem tak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Spółdzielnia z własnej kotłowni (przekazanej w styczniu 2002 r. aktem notarialnym z zasobów Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa), wytwarza ciepło i przesyła do 54 lokali mieszkalnych na potrzeby bytowe w siedmiu wspólnotach mieszkaniowych.

Ze złożonego uzupełnienia do wniosku wynika, iż Wnioskodawca ogrzewać będzie gospodarstwa domowe miałem węglowym kod CN 2701.

Spółdzielnia wskazała ponadto, iż jest zakładem energochłonnym w rozumieniu art. 31a ust. 10 ustawy udział zakupów wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi powyżej 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Wnioskodawca wyjaśnił również, iż nie posiada żadnego prawa do użytkowania (tytułu prawnego), mieszkań do których dostarcza ciepło.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca pośrednio ma prawo być zwolniony od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo być zwolniony od podatku akcyzowego od wyrobów węglowych, tj. miału węglowego ponieważ produkuje i produkować będzie energię cieplną służącą wyłącznie gospodarstwom domowym na terenie wspólnot mieszkaniowych, do których doprowadzane jest ciepło (nie ma innych pomieszczeń typu biura czy sklepy bądź pomieszczenia, w których mogłaby być prowadzona działalność gospodarcza).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółdzielnia powstała w października 1994 r. (powołali ją pracownicy A celem zarządzania wykupionymi nieruchomościami, budynkami oraz administracyjnie infrastrukturą towarzyszącą budynkom mieszkalnym, między innymi kotłownią służącą na potrzeby bytowe mieszkańcom do ogrzania gospodarstw domowych).

Zwrócić uwagę należy na fakt, iż w marcu 1995 r. zawarte zostały umowy o administrowanie w oparciu o ustawę o własności lokali pomiędzy Spółdzielnią a właścicielami mieszkań, które określają, iż administrator winien dbać o sprawność techniczną wszystkich mediów na terenie nieruchomości w tym zaopatrywać w energię cieplną wszystkie gospodarstwa domowe na potrzeby bytowe ich mieszkańców.

Zainteresowany z własnej kotłowni wytwarza ciepło i przesyła do 54 lokali mieszkalnych na potrzeby bytowe w siedmiu wspólnotach mieszkaniowych.

Wnioskodawca ogrzewać będzie gospodarstwa domowe miałem węglowym kod CN 2701.

Uważa przy tym, że skoro dostarcza energię cieplną służącą wyłącznie gospodarstwom domowym na terenie wspólnot mieszkaniowych to przysługuje mu zwolnienie od podatku.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, iż przeznaczenie węgla do celów opałowych - jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy - pozawala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych.

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Natomiast w świetle art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu akcyzą.

Z powyższego wynika, m.in., iż przepis art. 31a ust. 2 ustawy wymienia na jakie cele (w tym przypadku uprzywilejowane zwolnieniem) mogą zostać przeznaczone wyroby węglowe.

Natomiast podmiotem uprawnionym do zwolnienia jest zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, podmiot korzystający ze zwolnień wskazanych w ust. 2 tego przepisu - zwalnia się bowiem od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy (...) podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Podmiot zużywający to w myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy, podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

W świetle powyższego, podmiot zużywający wyroby węglowe będzie korzystał ze zwolnienia jeśli zużyje wyroby węglowe do jednego z enumeratywnie wskazanych w ustępie 2 celów (przeznaczeń).

Przepis art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy stanowi, iż zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe (...).

Ustawa nie zawiera jednak definicji legalnej pojęcia "gospodarstwo domowe". Odwołać należy się zatem do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika j. polskiego, wydawnictwo naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, iż gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy - str. 144 - to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe.

Gospodarstwo domowe to przede wszystkim pomieszczenia mieszkalne (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych).

Podmiot korzystający ze zwolnienia w trybie art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zobligowany jest zatem nadać nabytym wyrobom węglowym określone przeznaczenie, tj. w rozpatrywanym przypadku muszą być one zużyte przez gospodarstwo domowe (generalnie przez pomieszczenia mieszkalne). Istotna jest zatem tożsamość podmiotu korzystającego ze zwolnienia oraz gospodarstwa domowego. Upraszczając rozpatrywane zagadnienie, podmiot korzystający ze zwolnienia musi posiadać tytuł prawny do pomieszczeń mieszkalnych żeby spełnić warunek wskazany w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Podmiot nabywający wyroby węglowe w celu zużycia ich w zwolnieniu deklaruje w dokumencie dostawy to przeznaczenie. Gdy ww. tożsamość nie będzie zachowana podmiot nabywający wyroby węglowe będzie wyłącznie dostarczał wyprodukowane ciepło do różnego rodzaju odbiorców, a nie zużywał je w określonym w dokumencie dostawy celu.

Natomiast z opisu sprawy wynika, iż Spółdzielnia nie posiada żadnego tytułu prawnego do mieszkań, które zamierza ogrzewać. Sam fakt, iż może ona wyroby zużyć we własnej kotłowni a ciepło dostarczyć do pomieszczeń mieszkalnych (gospodarstw domowych) nie oznacza, iż wyroby węglowe zużywane są przez gospodarstwa domowe. W tym przypadku zużywają one tylko ciepło wyprodukowane przez Spółdzielnię.

Należy jednak zauważyć, iż Wnioskodawca w uzupełnieniu do wniosku wskazał, że jest zakładem energochłonnym w rozumieniu art. 31a ust. 10 ustawy.

Tym samym wyjaśnić należy, iż w myśl art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez zakłady energochłonne do celów opałowych.

Przepis art. 31a ust. 10 ustawy, zawiera definicję tego zakładu - przez zakłady energochłonne rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Biorąc pod uwagę opis zawarty we wniosku oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych do celów opałowych w trybie art. 31a ust. 1 pkt 1 w związku z art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy, tj. jako zakład energochłonny.

Dodać należy, iż stanowisko Zainteresowanego w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, jednakże z uwagi na zastosowanie innej argumentacji niż wskazana przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.