ILPP3/443-55/14-2/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2014 r. (data wpływu 26 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów gazowych - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy wyrobów gazowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy z ZZ dokonuje zakupu gazu ziemnego o kodzie CN 2711 21 00. Zainteresowany otrzymuje z tego tytułu faktury VAT, na podstawie których dokonywana jest płatność. Gaz wykorzystywany jest dla celów opałowych gospodarstw domowych, tzn. wykorzystywany jest tylko i wyłącznie przez członków i nie członków posiadających spółdzielcze prawa do lokali, jak i przez właścicieli posiadających pełne prawo własności do lokali, celem podgrzewania posiłków na kuchenkach gazowych oraz podgrzewania wody użytkowanej w pralniach znajdujących się w budynkach mieszkalnych. Gaz wykorzystywany jest w gospodarstwach domowych znajdujących się wyłącznie w zasobach Wnioskodawcy. Zainteresowany nie prowadzi ewidencji nabytego i zużytego gazu na cele opałowe. Z faktur dokumentujących zakup gazu wynika, że Wnioskodawca nabywa rocznie około 100 tysięcy m#179; gazu ziemnego o kodzie CN 2711 21 00. Mieszkańcy uiszczają opłaty ryczałtowe za zużycie gazu łącznie z opłatami za mieszkanie. Kwota opłaty kalkulowana jest na podstawie faktycznych kosztów zużycia gazu, jakimi obciążany jest Zainteresowany przez sprzedawcę gazu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca zużywając paliwo gazowe wyłącznie na potrzeby opałowe gospodarstw domowych jest zwolniony od podatku akcyzowego w myśl art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, na mocy art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, zwolnienie od akcyzy dotyczy wyrobów gazowych zużywanych przez gospodarstwa domowe. Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 z późn. zm.) spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby osób, o zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, które w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą. W świetle powyższego Spółdzielnia jako dobrowolne zrzeszenie mieszkańców zużywać będzie nabyty gaz o kodzie CN 2711 21 00 w gospodarstwach domowych dla celów opałowych. Dlatego też zakup gazu ziemnego przez Zainteresowanego w celu wykorzystywania go przez gospodarstwa domowe w kuchenkach gazowych w lokalach mieszkalnych do przygotowywania posiłków przez mieszkańców podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego. Warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 jest wykorzystywanie gazu o kodzie CN 2711 21 00 w ilościach nieprzekraczających 10 650 m#179; rocznie (art. 31b ust. 6 pkt 1b). Wnioskodawca w 2013 r. wykorzystał około 100 tys. m#179; gazu ziemnego o kodzie CN 2711 21 00. Zgodnie z art. 31b ust. 6 pkt 3b Zainteresowany złoży oświadczenie sprzedawcy gazu, że nie używa tych wyrobów na inne potrzeby niż prowadzenie gospodarstw domowych przez mieszkańców. Mieszkańcy za zużyty gaz płacą na konto Wnioskodawcy ryczałtową opłatę łącznie z opłatami za mieszkanie. Pobierane przez Zainteresowanego opłaty są zwolnione z podatku VAT. W związku z powyższym Wnioskodawca po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 31b ust. 2 pkt 1 oraz ust. 6 pkt 3b ustawy o podatku akcyzowym podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego. Zainteresowany posiada w swoich zasobach również lokale w użytkowe w najmie. Nie korzystają one jednak w żaden sposób z nabywanego przez Wnioskodawcę gazu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 752) - zwanej dalej ustawą - użyte w ustawie określenie "wyroby akcyzowe" oznacza - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1b ustawy, określenie "wyroby gazowe" oznacza - wyroby energetyczne o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, 2711 29 00 i pozostałe paliwa opałowe, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 lit. b, z wyłączeniem wyrobów energetycznych o kodzie CN 2901 10 00.

Z kolei zgodnie z art. 9c ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku wyrobów gazowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu - w tym przypadku Spółdzielni - zaś użycie wyrobów gazowych przez finalnego nabywcę gazowego jest przedmiotem opodatkowania jedynie w ściśle określonych przypadkach, o których mowa w art. 9c ust. 1 pkt 5 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje zakupu gazu ziemnego o kodzie CN 2711 21 00. Gaz wykorzystywany jest dla celów opałowych gospodarstw domowych, tj. wyłącznie do podgrzewania posiłków na kuchenkach gazowych oraz podgrzewania wody użytkowanej w pralniach znajdujących się w budynkach mieszkalnych. Gaz wykorzystywany jest w gospodarstwach domowych znajdujących się wyłącznie w zasobach Wnioskodawcy. Z faktur dokumentujących zakup gazu wynika, że Wnioskodawca nabywa rocznie około 100 tysięcy m³ gazu ziemnego o kodzie CN 2711 21 00. Mieszkańcy uiszczają opłaty ryczałtowe za zużycie gazu łącznie z opłatami za mieszkanie. Kwota opłaty kalkulowana jest na podstawie faktycznych kosztów zużycia gazu, jakimi obciążany jest Zainteresowany przez sprzedawcę gazu.

Z powyższych przepisów wynika, że w zakresie obrotu wyrobami gazowymi podstawową zasadą jest ich opodatkowanie. Tym niemniej ustawa przewiduje określone wyłączenia od ww. zasady.

Na mocy art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby gazowe o kodach CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00 i 2711 29 00 przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwa domowe.

Przy czym zgodnie z art. 31b ust. 6 pkt 1 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest w przypadku wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 - sprzedaż tych wyrobów w ilościach nieprzekraczających:

Zatem w zależności od rodzaju i grupy gazu ziemnego, sprzedaż gazu finalnemu nabywcy gazowemu w ilościach nieprzekraczających powyższych limitów, jest zwolniona od akcyzy.

Kwestia oświadczenia pojawia się dopiero po przekroczeniu ww. ilości sprzedawanego gazu.

Zgodnie bowiem z art. 31b ust. 6 pkt 3 lit. b ustawy, w przypadku sprzedaży wyrobów gazowych o kodzie CN 2711 21 00 w ilościach większych niż określone w pkt 1, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, jest uzyskanie od nabywcy tych wyrobów oświadczenia, że nie używa tych wyrobów na inne potrzeby niż prowadzenie gospodarstwa domowego, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, albo oświadczenia o ilości tych wyrobów używanych na inne potrzeby niż prowadzone gospodarstwo domowe, w tym na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, określonej przez nabywcę proporcjonalnie do wykorzystanej na te potrzeby powierzchni nieruchomości z uwzględnieniem mocy urządzeń grzewczych.

Natomiast kwestia przeznaczenia - w tym przypadku wyrobów gazowych do celów opałowych przez gospodarstwa domowe - wynikająca z uregulowań art. 31b ust. 2 pkt 1 ustawy koresponduje dodatkowo z przepisem art. 31b ust. 8 ustawy. Stanowi on, że na potrzeby zastosowania zwolnienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, za gospodarstwo domowe nie uznaje się nieruchomości w całości wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, w którym użycie wyrobów, o których mowa w ust. 6 pkt 1 lub 2, nie przekracza ilości określonych w tych przepisach.

Przeznaczenie wyrobów gazowych do celów opałowych przez gospodarstwa domowe uprawnia zatem do zwolnienia od podatku. W opisanym przypadku należy zbadać czy do celów opałowych gaz przeznaczany jest przez gospodarstwo (gospodarstwa) domowe.

W świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222), celem spółdzielni mieszkaniowej (...) jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków oraz ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu.

Zauważyć należy, że Spółdzielnie mieszkaniowe są celowymi jednostkami organizacyjnymi. Są to podmioty powołane do działania w ww. zakresie na rzecz swoich członków (np. gospodarstw domowych).

Fakt ten odróżnia zatem Spółdzielnie od podmiotów gospodarczych wytwarzających ciepło w celach gospodarczych. Jednocześnie - w odróżnieniu od tych podmiotów - pozwala on na zachowanie warunku przeznaczenia nabywanych wyrobów gazowych do celów opałowych przez gospodarstwa domowe.

Istotą każdego z tych zużyć jest bowiem albo zużycie bezpośrednie (w gospodarstwach domowych) albo pośrednie, tj. w podmiocie upoważnionym do działania na rzecz mieszkańców (w kotłowni Spółdzielni). Ów stosunek prawny łączący mieszkańców ze Spółdzielnią pozwala więc na przyjęcie, że przeznaczenie nabywanego gazu zostaje w tym przypadku dochowane.

Przy czym warunkiem zwolnienia jest złożenie stosownego oświadczenia - przez podmiot dokonujący nabyć wyrobów gazowych - w trybie art. 31b ust. 6 pkt 1 lit. a ustawy. Zwolnienie od podatku przysługuje przy tym bez względu na to czy gaz zużywany jest w kuchenkach gazowych każdego z gospodarstw domowych, czy też w kotłowni Spółdzielni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.