ILPP3/443-52/10-2/TW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 lipca 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP3/443-52/10-2/TW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu 26 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyrobów akcyzowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie wyrobów akcyzowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (zwany również Spółką) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zbieraniu zwłok zwierzęcych, ich transporcie do zakładu utylizacyjnego oraz utylizacji. Ponadto Spółka utylizuje również inne odpady zwierzęce. w procesie utylizacji, jako produkt uboczny, powstaje mączka oraz utylizacyjny tłuszcz zwierzęcy (dalej: tłuszcz utylizacyjny) klasyfikowany do kodu CN 1518 00 95. Produkty te powstają w składzie podatkowym prowadzonym przez Spółkę.

Część tłuszczu utylizacyjnego powstającego w procesie utylizacji odpadów zwierzęcych sprzedawana jest do kontrahentów Spółki, którzy wykorzystują zakupiony tłuszcz utylizacyjny do produkcji estrów kwasów tłuszczowych, przeznaczonych następnie do produkcji biopaliw.

Dostawy tłuszczu utylizacyjnego realizowane są zarówno do kontrahentów krajowych, jak również podmiotów unijnych - w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Po stronie Spółki powstała wątpliwość, czy tłuszcz utylizacyjny dostarczany do podmiotów produkujących estry kwasów tłuszczowych, wykorzystywane do produkcji biopaliw, jest wyrobem akcyzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy tłuszcz utylizacyjny, klasyfikowany do kodu CN 1518 00 95, dostarczany do podmiotów produkujących estry kwasów tłuszczowych, wykorzystywane następnie jako dodatek do biopaliw, jest wyrobem akcyzowym na tym etapie obrotu.

2.

W przypadku potwierdzenia, że tłuszcz utylizacyjny na tym etapie obrotu nie jest wyrobem akcyzowym, czy Spółka zobowiązana jest ujmować ten tłuszcz w ewidencji, o której mowa w art. 53 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym oraz w informacji o wyrobach akcyzowych w składzie podatkowym, o której mowa w art. 21 ust. 6 tej ustawy.

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowiska.

1. Brak możliwości uznania tłuszczu utylizacyjnego za wyrób akcyzowy na etapie, w którym jest on dostarczany do podmiotów produkujących estry kwasów tłuszczowych, wykorzystywane do produkcji biopaliw.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym tłuszcz utylizacyjny dostarczany do podmiotów produkujących estry kwasów tłuszczowych, wykorzystywane następnie do produkcji biopaliw, nie jest wyrobem akcyzowym na tym etapie obrotu.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, wyroby akcyzowe definiowane są jako: wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z treścią załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, pod pozycją 12 znajdują się wyroby sklasyfikowane do podpozycji ex 1518 00 Taryfy celnej - Tłuszcze i oleje, zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, napowietrzane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją 1516; niejadalne mieszaniny lub produkty z tłuszczów lub olejów, zwierzęcych lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów lub olejów z działu 15 Nomenklatury Scalonej, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych.

Analiza treści pozycji 12 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym dowodzi, że aby dany wyrób uznać za wyrób akcyzowy, konieczne jest spełnienie przez ten wyrób łącznie dwóch warunków, tj.:

* klasyfikacji do podpozycji 1516 00 Taryfy celnej, oraz

* przeznaczenia do celów opałowych lub napędowych (to kryterium zostało wskazane expresis verbis w brzmieniu pozycji 12 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, ale również wynika z oznaczenia "ex" przed wskazaniem podpozycji Taryfy celnej).

Tak skonstruowana treść pozycji nr 12 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym oznacza, że w przypadku niespełnienia przez wyrób choćby jednej z dwóch wskazanych powyżej przesłanek - danego wyrobu nie można uznać za wyrób akcyzowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Tłuszcz utylizacyjny sprzedawany do kontrahentów Spółki na cele związane z produkcją estrów kwasów tłuszczowych spełnia wyłącznie pierwszy warunek konieczny do uznania go za wyrób akcyzowy, tj. jest klasyfikowany do podpozycji 1518 00 Taryfy celnej (tu: kod CN 1518 00 95).

W momencie dostawy tłuszczu utylizacyjnego do producentów estrów kwasów tłuszczowych, wykorzystywanych do produkcji biopaliw, tłuszczowi temu nie można przypisać bezpośredniego przeznaczenia do celów napędowych lub opałowych.

Tym samym nie jest spełniony drugi z warunków, o którym mowa w pozycji nr 12 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym.

Na etapie dostawy do kontrahentów Spółki, Wnioskodawca nie decyduje o przeznaczeniu tłuszczu utylizacyjnego do celów opałowych lub napędowych. To kontrahenci Spółki, po dokonaniu zakupu mogą, aczkolwiek nie muszą, przeznaczyć zakupiony tłuszcz utylizacyjny do produkcji estrów kwasów tłuszczowych, które następnie stanowić będą dodatek do biopaliw. Spółka pragnie podkreślić, iż na etapie sprzedaży do kontrahentów nie jest w stanie z całą pewnością przesądzić, do jakich celów zostanie wykorzystany przedmiotowy produkt.

Ze względu na brak możliwości przypisania tłuszczowi utylizacyjnemu bezpośredniego przeznaczenia na cele napędowe lub grzewcze już na etapie dostawy od Spółki do podmiotów produkujących estry kwasów tłuszczowych, wykorzystywana jako składniki biopaliw, tłuszcz ten nie może zostać uznany za wyrób akcyzowy w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Z punktu widzenia podatku akcyzowego, istotny jest moment, w którym dokonuje się określenia przeznaczenia wyrobu na cele opałowe lub napędowe (opodatkowane akcyzą) bądź też cele pozostałe (nieopodatkowane). Moment ten jest kluczowy dla ustalenia, kiedy dany wyrób staje się wyrobem akcyzowym (mowa tutaj oczywiście jedynie o wyrobach, które są wyrobami akcyzowymi ze względu na przeznaczenie). w konsekwencji moment ten jest także istotny z punktu widzenia ustalenia podmiotu odpowiedzialnego za uiszczenie podatku akcyzowego od takiego wyrobu.

Minister Finansów, w interpretacji indywidualnej ITPP3/443-158/09/ZG z dnia 1 grudnia 2009 r., stwierdził, że: "wskazać należy, iż przedmiotowy plastyfikator nie będąc wyrobem akcyzowym na wcześniejszym etapie obrotu, stał się wyrobem energetycznym na mocy art. 86 ust. 3 ustawy, w chwili przeznaczenia go jako dodatek do paliwa opałowego. w tej sytuacji podatnikiem będzie podmiot dokonujący zmiany przeznaczenia, a tym samym zmiany statusu wyrobu".

Co prawda powołana powyżej interpretacja indywidualna dotyczy odmiennego stanu faktycznego od tego przedstawionego w niniejszym wniosku, niemniej jednak, jej główne tezy pozostają aktualne również odnośnie oceny statusu tłuszczu utylizacyjnego dostarczanego producentom estrów kwasów tłuszczowych jako wyrobu akcyzowego.

Po pierwsze, zacytowana indywidualna interpretacja dotyczy wyrobu (plastyfikatora), który ze względu na klasyfikację taryfową nie powinien być traktowany jako wyrób akcyzowy (takim wyrobem plastyfikator staje się dopiero w momencie przeznaczenia go na cele napędowe lub grzewcze). w przypadku Spółki, tłuszcz utylizacyjny również nie powinien być traktowany jako wyrób akcyzowy, w tym wypadku ze względu na brak możliwości przypisania mu przeznaczenia na cele napędowe lub grzewcze w momencie dostawy do producentów estrów kwasów tłuszczowych.

Status wyrobu akcyzowego tłuszcz utylizacyjny może uzyskać na późniejszym etapie obrotu, w którym dany podmiot nada mu przeznaczenie na cele napędowe lub grzewcze.

Po drugie, Minister Finansów w powołanej indywidualnej interpretacji stwierdził, że ocena, co do uznania czy dany wyrób jest wyrobem akcyzowym powinna mieć miejsce w momencie nadania takiemu wyrobowi przeznaczenia na cele opałowe lub grzewcze. Świadczy o tym stwierdzenie Ministra Finansów, że zmiana przeznaczenia wyrobu pociągnie za sobą zmianę jego statusu (z wyrobu nieakcyzowego na akcyzowy). w przypadku Spółki nie dochodzi co prawda do zmiany przeznaczenia wyrobu, niemniej jednak nadanie przeznaczenia napędowego tłuszczowi utylizacyjnemu nastąpi na późniejszym etapie obrotu niż dostawa tłuszczu do producentów estrów kwasów tłuszczowych.

Biorąc pod uwagę, że moment przeznaczenia danego wyrobu determinuje jego status dla celów akcyzowych, w opisywanej sytuacji tłuszcz utylizacyjny stanie się wyrobem akcyzowym na późniejszym etapie obrotu aniżeli dostarczenie do producentów estrów kwasów tłuszczowych. w tym momencie nie może być mowy o bezpośrednim przeznaczeniu tłuszczu na cele napędowe lub grzewcze.

Ponadto, w tym kontekście Spółka pragnie wskazać na pismo Ministra Finansów AE-II-063-3. 2/MG/07/845 z 16 lipca 2007 r., w którym minister wyjaśnia, iż o kwestii uznania danego wyrobu za akcyzowy zharmonizowany, winno decydować jego bezpośrednie przeznaczenie do celów napędowych. Ponadto Minister Finansów stwierdza, że " (...) w sytuacji, gdy producent czystego oleju roślinnego sprzedaje go jedynie jako surowiec służący innemu podmiotowi do wytworzenia biokomponentu w postaci estrów metylowych kwasów tłuszczowych dodawanych następnie do paliw, nie można przyjąć, że decyduje on o bezpośrednim przeznaczeniu takiego oleju do celów napędowych".

Mimo, że powołane powyżej pismo Ministra Finansów dotyczy stanu prawnego sprzed 1 marca 2009 r., niemniej jednak jego główne tezy pozostają aktualne również w obecnym stanie prawnym. Wynika to przede wszystkim z faktu, że tezy pisma dotyczą kryterium przeznaczenia jako okoliczności determinującej status danego wyrobu jako wyrobu akcyzowego.

Przekładając powyższe na przypadek Spółki stwierdzić należy, że dostarczany przez nią tłuszcz utylizacyjny do producentów estrów kwasów tłuszczowych, wykorzystywanych w produkcji biopaliw, jest jedynie surowcem służącym tym producentom do wytworzenia biokomponentów. Tym samym nie można przyjąć, zgodnie z tym co podkreślił Minister Finansów, że na tym etapie obrotu tłuszcz utylizacyjny jest bezpośrednio przeznaczony do celów napędowych (lub grzewczych).

Mając na uwadze powyższe rozważania, zdaniem Spółki, tłuszcz utylizacyjny dostarczany do podmiotów produkujących z niego estry kwasów tłuszczowych, wykorzystywane jako dodatek do biopaliw, jest tzw. produktem energetycznym podwójnego zastosowania w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 4 lit. b tiret drugie Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE, I z dnia 31 października 2003 r.), zwana dalej dyrektywą energetyczną.

Zgodnie z brzmieniem powołanego przepisu, produkt energetyczny ma podwójne zastosowanie w przypadku, gdy jest wykorzystywany zarówno jako paliwo do ogrzewania oraz w celach innych niż jako paliwo silnikowe i paliwo do ogrzewania.

W świetle powyższej regulacji, tłuszcz utylizacyjny ma charakter produktu podwójnego zastosowania, co oznacza, że:

* w przypadku przeznaczenia na cele opałowe lub napędowe powinien podlegać opodatkowaniu akcyzą; podczas gdy

* w przypadku przeznaczenia na cele inne niż opałowe lub napędowe opodatkowanie akcyzą nie powinno nastąpić.

Oprócz powyższych rozważań, należy zwrócić uwagę, że odmienna interpretacja przepisów ustawy o podatku akcyzowym doprowadziłaby do absurdalnych konkluzji. Należałoby bowiem uznać, że podmiot dokonujący sprzedaży wyrobów, które mogą, ale nie muszą zostać wykorzystane do celów opałowych lub napędowych zobowiązany jest do zapłaty akcyzy bez względu na faktyczne późniejsze wykorzystanie sprzedawanych wyrobów. Tym samym podmiot dokonujący sprzedaży zobowiązany byłby do zapłaty akcyzy w związku ze zdarzeniem przyszłym (ponieważ sprzedawca w momencie sprzedaży nie decyduje o późniejszym przeznaczeniu wyrobów podwójnego zastosowania), które być może w ogóle nie nastąpi (w sytuacji w której nabywca nie zdecyduje się na wykorzystanie wyrobów na cele opałowe lub napędowe).

Ponadto, w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, opodatkowanie wyrobów podwójnego zastosowania po stronie podmiotu dokonującego sprzedaży stałoby w oczywistej sprzeczności z generalnym charakterem podatku akcyzowego, jako podatku obciążającego finalną konsumpcję. w tym kontekście warto również zaznaczyć, że nadanie przeznaczenia akcyzowego (na cele napędowe lub grzewcze) tłuszczowi utylizacyjnemu dostarczanemu podmiotom zlokalizowanym w innych niż Polska państwach UE, będzie miało miejsce poza Polską. Stąd też dopiero po opuszczeniu przez tłuszcz utylizacyjny terytorium RP będzie można mówić o tym tłuszczu jako o wyrobie akcyzowym.

Podsumowując powyższe rozważania, w związku z tym, że tłuszcz utylizacyjny:

* nie spełnia łącznych warunków nałożonych brzmieniem poz. 12 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym:

* jest produktem podwójnego zastosowania w rozumieniu dyrektywy energetycznej;

* a jego opodatkowanie na etapie dostawy do podmiotów, które dopiero w późniejszym okresie dokonają faktycznego określenia przeznaczenia wyrobu stoi w sprzeczności z podstawową zasadą podatku akcyzowego;

Spółka stoi na stanowisku, iż tłuszcz utylizacyjny, dostarczany do podmiotów produkujących estry kwasów tłuszczowych, wykorzystywane do produkcji biopaliw, na tym etapie obrotu nie jest wyrobem akcyzowym.

2. Brak obowiązku ujmowania tłuszczu utylizacyjnego dostarczanego do podmiotów produkujących estry kwasów tłuszczowych, wykorzystywane do produkcji biopaliw, w ewidencji, o której mowa w art. 53 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym oraz w informacji o wyrobach akcyzowych, o której mowa w art. 21 ust. 6 tej ustawy.

Artykuł 53 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym, nakłada na podmiot prowadzący skład podatkowy obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej lub ilościowo-wartościowej wyrobów akcyzowych.

Z kolei art. 21 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym nakłada na podmiot prowadzący skład podatkowy obowiązek składania do właściwego naczelnika urzędu celnego informacji o wyrobach akcyzowych w składzie podatkowym.

Obydwa ww. przepisy nakładają obowiązki dokumentacyjno-sprawozdawcze na podmiot prowadzący skład podatkowy, dotyczące wyrobów akcyzowych w rozumieniu art. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Skoro, jak zostało wykazane powyżej, tłuszcz utylizacyjny dostarczany do producentów estrów nie jest wyrobem akcyzowym, to brak jest obowiązku po stronie Spółki ujmowania tego tłuszczu w:

* ewidencji wyrobów akcyzowych (art. 53 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym); jak również

* informacji o wyrobach akcyzowych w składzie podatkowym (art. 21 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym).

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby akcyzowe - wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Wnioskodawca wskazał, iż w procesie utylizacji, jako produkt uboczny, powstaje mączka oraz utylizacyjny tłuszcz zwierzęcy klasyfikowany do kodu CN 1518 00 95. Część tłuszczu utylizacyjnego powstającego w procesie utylizacji odpadów zwierzęcych sprzedawana jest do kontrahentów Spółki, którzy wykorzystują zakupiony tłuszcz utylizacyjny do produkcji estrów kwasów tłuszczowych, przeznaczonych następnie do produkcji biopaliw.

Po stronie Zainteresowanego powstała wątpliwość, czy tłuszcz utylizacyjny dostarczany do podmiotów produkujących estry kwasów tłuszczowych, wykorzystywane do produkcji biopaliw, jest wyrobem akcyzowym.

Wyjaśnić zatem należy, iż zgodnie z pozycją 12 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych, prawodawca wskazał na niektóre z wyrobów klasyfikowanych do pozycji CN ex 1518 00.

Są to tłuszcze i oleje, zwierzęce lub roślinne i ich frakcje, gotowane, utlenione, odwodnione, siarkowane, napowietrzane, polimeryzowane przez ogrzewanie w próżni lub w gazie obojętnym, lub inaczej modyfikowane chemicznie, z wyłączeniem objętych pozycją 1516; niejadalne mieszaniny lub produkty z tłuszczów lub olejów, zwierzęcych lub roślinnych, lub z frakcji różnych tłuszczów lub olejów z działu 15 Nomenklatury Scalonej, gdzie indziej niewymienione ani niewłączone - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych.

Z powyższego wynika, iż niektóre z wyrobów klasyfikowanych do pozycji CN 1518 00 uznawane są za wyroby akcyzowe. Warunkiem jest wskazane powyżej przeznaczenie ich do celów opałowych lub napędowych.

W opinii Wnioskodawcy, na etapie dostawy do kontrahentów, Spółka nie decyduje o przeznaczeniu tłuszczu utylizacyjnego do celów opałowych lub napędowych.

Kwestię tą wyjaśnić należy wskazując w pierwszej kolejności na uregulowanie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, w świetle którego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest produkcja wyrobów akcyzowych.

Zatem opodatkowanie produkcji - a nie kolejnych etapów obrotu wyrobami akcyzowymi - determinuje już ich kwalifikację jako wyrobów akcyzowych. Innymi słowy, co do zasady wyrobem akcyzowym musi być już towar na tym etapie, a nie dopiero na etapie jego sprzedaży (która nie jest objęta z zasady zakresem przedmiotowym opodatkowania akcyzą).

Zauważyć przy tym należy, iż prawodawca nie sprecyzował pojęcia "przeznaczyć". w pierwszej kolejności należy więc odnieść się do jego językowego znaczenia.

Przeznaczyć - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., Warszawa 2005 r., str. 800 - jest to z góry określić, obrać coś do zrealizowania jakiegoś celu; przekazać dla kogoś, na czyjś użytek, czyjąś korzyść. Przeznaczyć lokal na biuro.

Jeśli zatem Wnioskodawca "z góry" nie określił celu opałowego lub napędowego produkowanych wyrobów, to nie można uznać, iż spełniona zostaje przesłanka ich przeznaczenia do ww. opodatkowanych celów. Oznacza to również, iż wyroby te nie są dystrybuowane z takim przeznaczeniem albowiem Wnioskodawca nie produkuje ani paliw opałowych, ani napędowych.

Konsekwencją powyższego jest przyjęcie - jak wynika ze złożonego wniosku - określonego profilu działalności gospodarczej i wykluczenie produkowania wyrobów, których etap przetworzenia (oraz przeznaczenie i oferowanie) pozwala na ich kwalifikację jako paliwa opałowego oraz paliwa silnikowego w rozumieniu art. 86 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Wiąże się to ze szczególnym uregulowaniem zawartym w pozycji 44 ww. załącznika nr 1 do ustawy, w świetle którego bez względu na kod CN wyrobami akcyzowym są również pozostałe wyroby przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub paliwa opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych.

Z zapisów zawartych w ww. pozycji wynika, iż produkcja towarów nieakcyzowych nie wyklucza uznania ich za takie w sytuacji, gdy są jednak przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż (lub używane) jako paliwa silnikowe lub paliwa opałowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych lub paliw opałowych.

Jednakże z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w przedstawionym przypadku opisane wyroby są sprzedawane do kontrahentów Spółki, którzy dopiero wykorzystują zakupiony tłuszcz utylizacyjny do produkcji estrów kwasów tłuszczowych, przeznaczonych następnie do produkcji biopaliw. Tym samym są to surowce - a nie wyroby wskazane w ww. pozycjach załącznika nr 1 do ustawy - które mogą zostać nabyte od Zainteresowanego w celu produkcji paliw opałowych lub silnikowych (czynności opodatkowanej akcyzą).

Dodatkowo, w opinii tut. Organu zauważyć należy, iż skoro ww. wyroby nie są wyrobami akcyzowymi (w konsekwencji produktami energetycznymi), to nie znajduje zastosowania przepis art. 2 ust. 4 lit. b tiret drugie dyrektywy Rady 2003/96/WE, który odnosi się wyłącznie do produktów energetycznych - wyrobów wskazanych m.in. w przepisie art. 2 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 2003/96/WE.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przedstawionym przypadku nie znajdują również zastosowania przepisy art. 53 ust. 5 oraz art. 21 ust. 6 ustawy o podatku akcyzowym, które nakładają na podmiot prowadzący skład podatkowy obowiązek prowadzenia ewidencji ilościowej lub ilościowo-wartościowej wyrobów akcyzowych oraz informacji o wyrobach akcyzowych w składzie podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl