ILPP3/443-46/09-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2009 r. (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zajmuje się zgodnie z udzieloną koncesją, obrotem energią elektryczną. Czynności, które dokonuje Spółka polegają na sprzedaży na rzecz odbiorców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (dalej PE), energii elektrycznej.

W przepisach PE w art. 3 pkt 13, 13a i 13b zdefiniowano i rozróżniono pojęcie odbiorcy - jako każdego kto pobiera energię na podstawie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym, odbiorcę końcowego - jako każdego kto zakupuje energię na użytek własny oraz odbiorcę energii w gospodarstwie domowym - jako każdego kto nabywa energię wyłączenie na potrzeby zużycia energii w gospodarstwie domowym (tzw. grupa taryfowa G).

W przypadku rozliczeń z odbiorcami kwalifikującymi się jako przedsiębiorcy - odczyt liczników poboru energii następuje w cyklach jednomiesięcznych.

W przypadku odbiorców z grup taryfowych G - odczyty liczników są dokonywane co pięć lub sześć miesięcy, a rozliczenie następuje w okresach miesięcznych na podstawie prognoz zużycia energii elektrycznej dokonywanych na podstawie danych historycznych.

Ilość dostarczanej energii, jako prognoza na dany miesiąc, jest ustalana za pomocą specjalistycznych programów, które pozwalają na ustalenie tej wielkości jak najbardziej zgodnej z rzeczywistym poborem, co jest niezbędne dla zbilansowania energii.

Dane prognozowane są także podstawą do rozliczenia okresu pięcio - lub sześcio - miesięcznego, w tych przypadkach, w których nie można dokonać rzeczywistego odczytu licznika zainstalowanego u danego odbiorcy.

Spółka wystawia, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej VAT) oraz na podstawie wydanych przepisów wykonawczych, faktury za okresy miesięczne, w których określona jest między innymi ilość prognozowanej do zużycia energii elektrycznej, oraz pozostałe dane wymagane przez przepisy VAT, w tym termin płatności. Po dokonaniu odczytu licznika wystawiana jest faktura rozliczeniowa, w której wykazywana jest kwota do dopłaty albo nadpłata - jako wynikająca z porównania prognozowanego odbioru energii w poszczególnych miesiącach oraz ustalonego odbioru na podstawie odczytu układu pomiarowego.

Podkreślić należy, iż w przypadku energii elektrycznej prognozy są uznawane na równi z faktycznymi odczytami w celu ustalenia wielkości zużycia energii elektrycznej, ze względu na specyfikę obrotu energią elektryczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo Spółka uznała, iż jest zobowiązana rozliczyć podatek akcyzowy, wynikający z faktur prognoz oraz faktur końcowych, zgodnie z terminem płatności wynikającym z umowy lub tych dokumentów, a w przypadku, gdy nie określono terminu płatności, zgodnie z datą wystawienia faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy, terminem rozliczenia podatku akcyzowego od energii elektrycznej, jest moment terminu płatności wynikający z umów, a w przypadku braku określenia w umowie z faktur za energię elektryczną.

W opinii Spółki jest ona zobowiązana rozliczyć podatek akcyzowy z faktur prognoz wedle terminu płatności za dostarczoną wielkość energii elektrycznej, a w przypadku faktur końcowych zgodnie z terminem płatności wynikającym z takich faktury, a w przypadku braku tego terminu - wedle daty wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej ustawą, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej odbiorcy końcowemu na terytorium kraju - obowiązek podatkowy powstaje w momencie wydania tej energii.

Wydanie energii elektrycznej nie zostało zdefiniowane w ustawie, a mając na uwadze specyfikę obrotu tym towarem należy odnieść się do okresu rozliczeniowego określonego w umowie ustalającego moment dostawy.

Sprzedaż energii elektrycznej stanowi dostawę ciągłą, w której nie można ustalić momentu dokonania dostawy, ze względu na specyfikę obrotu towarem jakim jest energia elektryczna w sposób naturalny. Istotą dostawy energii elektrycznej jest zapewnienie odbiorcy możliwości jej poboru z sieci w każdym czasie w punkcie dostarczania, ale bez możliwości ustalenia w jakim momencie oraz w jakim zakresie energia zostanie z sieci pobrana. Sprzedając energię elektryczną nie można ustalić w jakim momencie, jaka ilość energii została pobrana, a można jedynie ustalić wielkość poboru na określony moment. Siłą rzeczy należy odwołać się do sztucznego, umownego kryterium rozstrzygającego o momencie dostawy, jakim jest zakończenie okresu rozliczeniowego.

W przypadku dostaw o charakterze ciągłym - jako zasadę przyjmuje się, iż dostawa następuje w momencie określonym przez strony jako ostatni dzień okresu rozliczeniowego.

Jak wskazuje Sz. Parulski "Akcyza komentarz" Zakamycze 2005, str. 146 uznać należy, iż podatnicy podatku akcyzowego są obowiązani do rozliczenia podatku w miesiącu, w którym wydano energię elektryczną rozumianą jako odczyt liczników układu pomiarowego lub ustalenie wielkości odbioru w dokumentach rozliczeniowych (fakturach).

Wskazać należy, iż obowiązek rozliczenia podatku akcyzowego nie jest związany z powstaniem obowiązku podatkowego, lecz z terminem płatności za dostarczoną energię wynikającą z faktury.

Zgodnie z art. 24 pkt 1 ustawy, obowiązek rozliczenia i zapłaty podatku akcyzowego powstaje w rozliczeniu za miesiąc, w którym upłynął termin płatności za energię określony w umowie, a w przypadku braku takiego terminu - termin określony na fakturze, a jeśli nie określono terminów płatności zgodnie z datą wystawienia faktury.

Ustawodawca, w zakresie terminu rozliczenia podatku akcyzowego od energii elektrycznej, odniósł się do terminu płatności oraz do zafakturowania dostawy. Wskazać należy, iż w przepisach ustawy analogicznie jak w przepisach VAT - ustawodawca nie określił w jaki sposób winna zostać ustalona ilość energii dostarczona odbiorcy. Wtórny, dla rozliczenia podatku akcyzowego, jest sposób ustalenia wielkości dostawy, a istotne jest zafakturowanie dostawy za okres określony w umowie określający ilość energii oraz sposób płatności. Podkreślić należy, iż termin płatności co do zasady jest określany w umowie w zakresie rozliczeń dostaw energii elektrycznej, a na fakturze jest on określany zgodnie z umową.

Spółka, dokonując rozliczenia energii elektrycznej, wystawia faktury rozliczeniowe zgodnie z przepisami odrębnymi, które pozwalają na ustalenie wielkości odbioru i wystawienie faktur przed dokonaniem dostawy. W tych przypadkach, w których na podstawie odrębnych przepisów wystawiono fakturę VAT w celu rozliczenia dostawy energii elektrycznej, wraz z określonym terminem płatności - zgodnie z art. 24 pkt 2 ustawy, obowiązkiem podatnika jest ujęcie wielkości wykazanej energii do rozliczenia podatkiem akcyzowym zgodnie z terminem płatności wynikającym z takiej faktury (umowy).

Mając na uwadze opisany stan faktyczny, w przypadku wystawienia przez Wnioskodawcę faktur VAT, w których określona jest wielkość energii dostarczonej za dany miesiąc, oraz określony jest termin płatności - Spółka, jako podatnik podatku akcyzowego jest zobowiązana do rozliczenia tego podatku za miesiąc, w którym przypada termin płatności określony na fakturze, bez względu na sposób ustalenia ilości dostarczonej energii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zagadnienie związane z opodatkowaniem energii elektrycznej uregulowane zostało przede wszystkim w dyrektywie Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L Nr 283 str. 1 z późn. zm.), zwanej dalej dyrektywą Rady 2003/96/WE.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 2 dyrektywy Rady 2003/96/WE, ma ona zastosowanie również do energii elektrycznej objętej kodem CN 2716.

W myśl art. 6 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów podlegających podatkowi akcyzowemu, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE L 76 str. 1 z późn. zm.), podatek akcyzowy co do zasady staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji lub w momencie wystąpienia ubytków, które muszą podlegać podatkowi akcyzowemu zgodnie z art. 14 ust. 3.

Powyższe postanowienia uszczegóławia przepis art. 21 ust. 5 dyrektywie Rady 2003/96/WE, w myśl którego dla celów stosowania art. 5 i 6 dyrektywy 92/12/EWG, energia elektryczna i gaz ziemny podlegają podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez dystrybutora lub redystrybutora (...). Jednostka produkująca energię elektryczną na swoje własne potrzeby jest uważana za dystrybutora. Bez względu na przepisy art. 14 ust. 1 lit. a), Państwa Członkowskie mogą zwalniać drobnych producentów energii elektrycznej, pod warunkiem że opodatkowują oni produkty energetyczne wykorzystywane do produkcji tej energii elektrycznej (...). Podatek jest nakładany i pobierany zgodnie z procedurami ustanowionymi w każdym Państwie Członkowskim.

Z brzmienia powyższych przepisów można jednoznacznie ustalić, że w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje w momencie dostawy przez dystrybutora tej energii odbiorcy końcowemu. Przyjąć też należy a contrario, iż podatek akcyzowy nie jest należny przy dostawie energii elektrycznej, która nie kończy się wskazaną w art. 6 Dyrektywy horyzontalnej, konsumpcją.

Przy czym istotne jest to, że żadna z powyższych dyrektyw nie wskazuje jednoznacznie na podmiot będący podatnikiem akcyzy od energii elektrycznej zaznaczając jednak, iż podatek jest nakładany i pobierany zgodnie z procedurami ustanowionymi w każdym Państwie Członkowskim.

Zauważyć również trzeba, iż pojęcia "dystrybutor/redystrybutor" oraz "dostawa" nie zostały zdefiniowane w dyrektywie Rady 2003/96/WE. Zgodnie z postanowieniami art. 2 dyrektywy 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącej wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej i uchylającej dyrektywę 96/92/WE (Dz. U. UE. L z 2003 r. Nr 176, str. 37) - które w związku z brakiem ww. definicji w dyrektywie Rady 2003/96/WE powinny być odczytywane jako jej uzupełnienie - "dystrybucja", to przede wszystkim transport energii elektrycznej systemami dystrybucyjnymi wysokiego, średniego i niskiego napięcia w celu dostarczania jej do odbiorców.

Mając zatem na uwadze powyższe przepisy za dystrybutora uznać należy, zarówno jednostki produkujące energię elektryczną na swoje własne potrzeby jak i podmioty transportujące energię elektryczną systemami dystrybucyjnymi wysokiego, średniego i niskiego napięcia w celu dostarczania jej do odbiorców. Powyższa dystrybucja jest przedmiotem opodatkowania akcyzą (podatek jest wymagalny) w momencie dopuszczenia jej do konsumpcji.

Polskie uregulowania dotyczące opodatkowania energii elektrycznej zawarte zostały w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11), zwanej dalej ustawą.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Zainteresowany zajmuje się obrotem energią elektryczną. Wskazuje on, iż odczyt liczników poboru energii następuje w cyklach jednomiesięcznych lub co pięć lub sześć miesięcy (rozliczenie następuje wówczas w okresach miesięcznych na podstawie prognoz zużycia energii elektrycznej dokonywanych na podstawie danych historycznych).

Spółka wystawia przy tym, faktury za okresy miesięczne, w których określona jest między innymi ilość prognozowanej do zużycia energii elektrycznej oraz pozostałe dane wymagane przez przepisy VAT, w tym termin płatności. Po dokonaniu odczytu licznika wystawiana jest faktura rozliczeniowa, w której wykazywana jest kwota do dopłaty albo nadpłata - jako wynikająca z porównania prognozowanego odbioru energii w poszczególnych miesiącach oraz ustalonego odbioru na podstawie odczytu układu pomiarowego. W przypadku energii elektrycznej prognozy są uznawane na równi z faktycznymi odczytami. Wtórny, dla rozliczenia podatku akcyzowego, jest sposób ustalenia wielkości dostawy, a istotne jest zafakturowanie dostawy za okres określony w umowie określający ilość energii oraz sposób płatności.

Wnioskodawca twierdzi przy tym, iż w przypadku wystawienia faktur VAT, w których określona jest wielkość energii dostarczonej za dany miesiąc, oraz określony jest termin płatności - Spółka, jako podatnik podatku akcyzowego, jest zobowiązana do rozliczenia tego podatku za miesiąc, w którym przypada termin płatności określony na fakturze, bez względu na sposób ustalenia ilości dostarczonej energii.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, iż z treści art. 11 pkt 2 ustawy wynika, że w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem wydania energii nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju.

W ustawie o podatku akcyzowym brak jest jednak definicji przedmiotowego wydania. Posiłkując się w tym zakresie cyt. powyżej postanowieniami zawartymi w prawie wspólnotowym stwierdzić należy, iż brak jest przesłanek do tego żeby w sposób sztuczny traktować wydanie jako moment odczytu ilości sprzedanej energii elektrycznej w oparciu o przyrządy pomiarowe.

Wydanie energii elektrycznej następuje bowiem zawsze w chwili dostarczenia jej przez dystrybutora do nabywcy końcowego, który przedmiotową energię elektryczną konsumuje.

Dystrybucja energii elektrycznej jest więc przedmiotem opodatkowania akcyzą (podatek jest wymagalny) w momencie dopuszczenia jej do konsumpcji.

W świetle art. 24 pkt 2 ustawy, w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej albo, jeżeli termin ten nie został określony w umowie - upłynął termin płatności wynikający z faktury, a jeżeli termin płatności nie został określony w umowie ani w fakturze - po miesiącu, w którym wystawiono fakturę - w przypadku sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Z kolei z przepisu art. 25 ust. 1 ustawy wynika, iż w przypadku składania deklaracji podatkowej i wpłaty akcyzy, o której mowa w art. 24 pkt 1 lub 2, za okres dłuższy niż dwa miesiące, podatnik posiadający koncesję na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne oraz podmiot reprezentujący są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, do obliczenia i zapłaty akcyzy wstępnie za okresy miesięczne, na rachunek właściwej izby celnej, na podstawie szacunków dokonanych w oparciu o ewidencję, o której mowa w art. 91.

W myśl natomiast art. 91 ust. 1 ustawy, podatnik dokonujący sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, zużywający energię elektryczną w sytuacji, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3 i 4, a także podmiot reprezentujący, o którym mowa w art. 13 ust. 5, są obowiązani do prowadzenia ilościowej ewidencji energii elektrycznej na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych u nabywcy końcowego lub podmiotu zużywającego energię, a w przypadku braku urządzeń pomiarowych - na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

Z zapisów art. 91 ust. 3 wynika ponadto, iż ww. ewidencja prowadzona jest w okresach miesięcznych.

Zauważyć należy, iż szacunki (prognozy), o których mowa w art. 25 ust. 1 ustawy, wynikają z ww. ewidencji miesięcznych, które mają być co do zasady prowadzone w oparciu o wskazania urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych.

Ewidencje te jednak mogą być - w przypadku dokonywania odczytów w innych okresach rozliczeniowych niż miesięczne - sporządzane w oparciu o prognozy, co do ilości wydanej energii elektrycznej. Istotne jest jednak, żeby zapisy ewidencji odpowiadały wskazaniom urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych w ustalonych okresach odczytywania przedmiotowych wskazań oraz ilości zadeklarowanej energii elektrycznej w składanych deklaracjach podatkowych.

Stąd też niezasadnym jest twierdzenie Zainteresowanego, iż może on dokonywać rozliczeń podatku akcyzowego również w oparciu o prognozowane ilości energii elektrycznej.

Powyższe przepisy dopuszczają jedynie w takich przypadkach dokonywanie wpłat miesięcznych (w oparciu o ewidencje prowadzoną w oparciu o prognozy co do ilości wydanej energii elektrycznej).

Tym niemniej trafnie wskazuje Wnioskodawca, iż obowiązek składania deklaracji, o których mowa w art. 24 ustawy, nie został bezpośrednio związany z kwestią obowiązku podatkowego.

Oczywistym jest jednak, iż opodatkowana ilość energii elektrycznej musi, co do zasady wynikać nie tyle z prognoz, co do tej ilości lecz powinna być to ilość faktycznie skonsumowanej energii elektrycznej, a więc i ustalonej w oparciu o wskazania urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych.

Taki sposób rozliczania akcyzy zapewnia (uwzględniając zapłatę akcyzy wstępnie za okresy miesięcznie, a po wystawieniu faktury - w oparciu o odczyty z urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych - rozliczenie poprzez złożenie deklaracji podatkowej) przede wszystkim pewność w zakresie deklarowanego podatku akcyzowego.

Wyjaśnić przy tym należy, iż skoro ww. ewidencja powinna być z zasady prowadzona w oparciu o wskazania urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych, to rozlicznie akcyzy oparte na prognozowanym zużyciu wynikającym z zapisów zawartych w ww. ewidencji, uznać należy za nieprawidłowe.

Ponadto podkreślić trzeba, iż w przypadku braku urządzeń pomiarowych wpisy dokonywane są nie na podstawie prognoz lecz na podstawie współczynnikowo określonego poziomu poboru energii przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podatnika.

Dodatkowo wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 1 i 2, powinna zawierać odpowiednio dane niezbędne do określenia w okresach miesięcznych:

Z kolei zgodnie z § 2 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie ewidencji energii elektrycznej (Dz. U. Nr 32, poz. 243), w ewidencji wykazuje się ilości energii elektrycznej dostarczonej nabywcom końcowym wynikające z faktur, ujmowane w ewidencji zgodnie z datą sprzedaży wykazaną w fakturze.

W myśl natomiast § 2 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia, w ewidencji wykazuje się szacunkowe ilości przepływów energii elektrycznej skutkujących powstaniem obowiązku podatkowego, powodujące obowiązek zapłaty wpłat miesięcznych, ujmowane w ewidencji miesiąca.

Stąd też szacunki (prognozy) mogą być podstawą jedynie do dokonania wpisu do ewidencji i zapłaty wpłat miesięcznych, natomiast faktury, które zawierają ilość wynikającą z odczytu będą również podstawą do dokonania wpisu do ewidencji (w zależności od okresu rozliczeniowego, tj. co miesiąc lub raz na kilka miesięcy) i równocześnie podstawą do złożenia deklaracji dla podatku akcyzowego.

Reasumując, choć Wnioskodawca, co do zasady prawidłowo interpretuje przepisy art. 24 pkt 2 ustawy, to nietrafnie wskazuje, iż prawidłowy jest tryb wystawiania faktur VAT, w których określona jest wielkość energii dostarczonej za dany miesiąc, bez względu na sposób ustalenia tej ilości.

Obowiązkiem Zainteresowanego jest bowiem dokonywanie wpłat miesięcznych, za okresy miesięczne, natomiast rozliczanie podatku akcyzowego, tj. składanie deklaracji podatkowej, w oparciu o ilości wydanej energii elektrycznej wynikające z odczytu z urządzeń pomiarowo-rozliczeniowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.