ILPP3/443-38/14-3/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2014 r. (data wpływu 19 lutego 2014 r.) uzupełnionym w dniu 17 kwietnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zużycia wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

W dniu 19 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zużycia wyrobów węglowych.

W dniu 17 kwietnia 2014 r. uzupełniono wniosek w zakresie podpisu osoby uprawnionej do reprezentowania Wnioskodawcy oraz brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej Wspólnota Mieszkaniowa) ustanowiony został przez właścicieli mieszkań i administruje budynkiem mieszkalnym o łącznie powierzchni ok 817 m², składającym się na 213 mieszkań.

Wspólnota Mieszkaniowa posiada własną kotłownię na węgiel (miał i eko-groszek) i wytwarza energię cieplną na potrzeby ogrzewania lokali mieszkalnych współwłaścicieli oraz części wspólnych nieruchomości wspólnej a także na podgrzewanie wody ciepłej na potrzeby współwłaścicieli.

W związku z wejściem w życie z dniem 2 stycznia 2012 r. zmian związanych z opodatkowaniem węgla podatkiem akcyzowym Wnioskodawca musi płacić za opał znacznie więcej, gdyż dostawcy węgla żądają od niego potwierdzania z urzędu celnego czy jest on zwolniony od podatku akcyzowego. Natomiast urząd celny nie chce wydawać takiego potwierdzenia o zwolnieniu.

Dostawcy mają wątpliwości czy wspólnoty mieszkaniowe należy zaliczyć do gospodarstw domowych i doliczają podatek akcyzowy za węgiel, co oznacza wyższe ceny.

W związku z powyższym, Wnioskodawca oświadcza, że Wspólnota Mieszkaniowa nie prowadzi działalności gospodarczej, a kotłownia produkuje ciepło wyłącznie na potrzeby własnej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wspólnotę Mieszkaniową można zaliczyć do gospodarstw domowych.

2. Czy jest ona zwolniona od podatku na podstawie art. 31a ustawy o podatku akcyzowym.

3. Czy Wspólnota Mieszkaniowa objęta jest zwolnieniem od akcyzy ma obowiązek rejestracji w urzędzie celnym.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup do własnej kotłowni należy traktować jako zakup dla gospodarstwa domowego, ponieważ Wspólnotę Mieszkaniową tworzy ogół właścicieli lokali mieszkalnych, którzy wchodzą w skład nieruchomości wspólnej (budynku mieszkalnego z kotłownią).

Właściciele mieszkań zarządzają wspólnym majątkiem oraz wspólnym budżetem w celu zaspokajania potrzeb znajdujących się w nieruchomościach gospodarstw domowych. Tak więc Wnioskodawca, który nie posiada również osobowości prawnej powinien być traktowany jako indywidualne gospodarstwo domowe i tym samym powinien być na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym zwolniony od naliczania tego podatku, tak jak gospodarstwa domowe. Będąc zwolnionym od akcyzy Wnioskodawca nie będzie więc podlegać obowiązkowi rejestracji w urzecie celnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Wspólnota Mieszkaniowa) posiada kotłownię na węgiel (miał i eko-groszek) i wytwarza energię cieplną na potrzeby ogrzewania lokali mieszkalnych współwłaścicieli oraz części wspólnych nieruchomości a także na podgrzewanie wody na potrzeby współwłaścicieli.

Zainteresowany oświadcza, że nie prowadzi działalności gospodarczej, a kotłownia produkuje ciepło wyłącznie na potrzeby własnej nieruchomości, tj. budynku mieszkalnego składającego się z 213 mieszkań.

Zasadą jest, że obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą. Przede wszystkim opodatkowaniu podlega sprzedaż tych wyrobów na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu (art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy).

Z kolei w myśl art. 9a ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1.

Natomiast w myśl art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez gospodarstwo domowe (...).

W świetle powyższego, sprzedaż wyrobów węglowych będzie korzystała ze zwolnienia od podatku pod warunkiem ich przeznaczenia do celów opałowych przez gospodarstwo domowe. W przeciwnym wypadku nabyte wyroby będą podlegały opodatkowaniu akcyzą (art. 9a ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy).

Ustawa nie zawiera przy tym definicji legalnej pojęcia "gospodarstwo domowe". Odwołać należy się zatem do jego znaczenia językowego. Z Małego słownika języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1999, str. 231 wynika, iż gospodarstwo to m.in. posiadłość wiejska obejmująca grunty i zabudowania, natomiast domowy - str. 144 ww. słownika - to w szczególności odnoszący się do domu. Dom to pomieszczenia mieszkalne, miejsce stałego zamieszkania jak i ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych, gospodarstwo domowe.

Gospodarstwo domowe to przede wszystkim pomieszczenia mieszkalne (służy jako miejsce stałego zamieszkania, w którym koncentruje się ogół spraw, obowiązków rodzinnych domowych).

Podmiot korzystający ze zwolnienia w trybie art. 31a ust. 1 pkt 3 ustawy, zobligowany jest zatem nadać nabytym wyrobom węglowym określone przeznaczenie, tj. w rozpatrywanym przypadku muszą być one zużyte przez gospodarstwo domowe (generalnie przez pomieszczenia mieszkalne). Istotna jest zatem tożsamość podmiotu korzystającego ze zwolnienia oraz gospodarstwa domowego (ww. pomieszczeń).

Upraszczając rozpatrywane zagadnienie, podmiot korzystający ze zwolnienia musi posiadać tytuł prawny do pomieszczeń mieszkalnych żeby spełnić warunek wskazany w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy. Przy czym to ten podmiot ma zużywać nabyte wyroby akcyzowe a nie np. nabywać ciepło od innego podmiotu.

Zauważyć należy, że wspólnoty mieszkaniowe są celowymi jednostkami organizacyjnymi. Są to podmioty powołane do działania na rzecz swoich członków (np. gospodarstw domowych).

Fakt ten odróżnia wspólnoty mieszkaniowe składające się z gospodarstw domowych od podmiotów gospodarczych wytwarzających ciepło w celach gospodarczych. Jednocześnie - w odróżnieniu od tych podmiotów - pozwala on na zachowanie warunku przeznaczenia nabywanych wyrobów gazowych do celów opałowych przez gospodarstwa domowe.

Istotą każdego z tych zużyć jest bowiem albo zużycie bezpośrednie (w gospodarstwach domowych) albo pośrednie, tj. w podmiocie upoważnionym do działania na rzecz mieszkańców (w kotłowni Wspólnoty Mieszkaniowej). Ów stosunek prawny łączący mieszkańców ze Wspólnotą Mieszkaniową pozwala więc na przyjęcie, że przeznaczenie nabywanych wyrobów węglowych zostaje w tym przypadku dochowane.

Przy czym Wspólnota Mieszkaniowa nie będzie miała obowiązku rejestracji w urzędzie celnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.