ILPP3/443-23/14-2/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ewidencji wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ewidencji wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Zmiana przepisów w dziedzinie podatku akcyzowego w zakresie dotyczącym wyrobów węglowych, która weszła w życie dnia 20 września 2013 r. wprowadziła obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przez pośredniczący podmiot węglowy. Ewidencja dotyczy sprzedaży wyrobów na rzecz finalnego nabywcy węglowego. Dane jakie powinna obejmować ww. ewidencja zostały zapisane w art. 91a ustawy o podatku akcyzowym. Jednym z nich jest obowiązek podawania numerów dokumentów dostawy lub innych dokumentów używanych w jego charakterze oraz wskazania danych nabywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy ewidencja powinna obejmować sprzedaż wyrobów węglowych objętych akcyzą.

2. Czy ewidencja powinna dotyczyć sprzedaży wyrobów w ilości 200 kg, gdy nie występuje dokument dostawy i gdy zazwyczaj nie są znane dane nabywcy (sprzedaż paragonowa).

Zdaniem Wnioskodawcy, ewidencja sprzedaży, o której mowa w art. 91a ustawy o podatku akcyzowym, nie powinna dotyczyć sprzedaży wyrobów węglowych z naliczoną akcyzą.

Ewidencja sprzedaży wymieniona w art. 91a ww. ustawy nie obejmuje dostaw w ramach sprzedaży paragonowej.

Ad. 1

Z art. 91a ustawy wynika, że ewidencja sprzedaży wyrobów węglowych obejmuje transakcje dokonywane z udziałem finalnego nabywcy węglowego. Jej treścią, zgodnie z art. 91a ust. 1 pkt 4 ustawy, winny być m.in. takie dane jak numer i data dokumentu dostawy lub innego dokumentu go zastępującego. Jednocześnie z treści ww. normy nie wynika aby te dane były podawane fakultatywnie. Brak jest bowiem zapisów mogących na to explicite wskazywać. W efekcie dane dotyczące dokumentu dostawy są wymagane obligatoryjnie. Przy tym wprowadzenie do obrotu prawnego dokumentu dostawy ma miejsce, gdy sprzedaż do ww. odbiorców obejmuje dostawy węgla podlegające zwolnieniu od akcyzy (vide art. 31a ust. 3 ustawy). Zdaniem Zainteresowanego, okoliczność ta dowodzi, że ewidencja sprzedaży odwołująca się do ww. dokumentu może dotyczyć wyłącznie dostaw zwolnionych od podatku. Jednocześnie sprzedaż wyrobów węglowych z naliczoną akcyzą jest dokumentowana poprzez składanie deklaracji podatkowych AKC-WW. W efekcie w ten sposób pośredniczący podmiot węglowy rozlicza wspomniane dostawy. Ich zdublowanie poprzez odnotowywanie tych faktów w ewidencji sprzedaży byłoby bezzasadne i pozostaje w sprzeczności z duchem reformy prowadzonej na drodze nowelizowanej ustawy.

Ad. 2

Sprzedaż paragonowa dotyczy transakcji o niewielkiej wartości i ma zastosowanie w detalicznej dystrybucji węgla. Z tych też powodów zarówno pod rządami starych jak i nowych przepisów akcyzowych dostawy zostały zwolnione z wymogu wystawiania dokumentu dostawy zachowując przy tym prawo do ulg podatkowych. Jako wielkość graniczną dla tego typu dostaw wyznaczono ilość 200 kg. Cechą ww. transakcji jest anonimowość nabywcy, który odstępując od żądania wystawiania faktur godzi się na potwierdzenie transakcji poprzez wydanie mu paragonu zakupu. Przenosząc powyższe na grunt obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży w sposób nakreślony zapisami art. 91a ust. 1 ustawy, taki tryb sprzedaży nie tylko uniemożliwia wskazanie danych w postaci numeru dokumentu dostawy ale również eliminuje podawanie personaliów nabywcy. W rezultacie ewentualne braki takiej ewidencji mogą być poważną anomalią. Za anomalię należy uważać ich uzupełnienia na drodze "zgoda nie podawania danych przez nabywcę" w chwili wystawiania paragonu. Jest to nie tylko niezgodne z praktykami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i ochronie danych osobowych ale również kłóci się z zamiarami ustawodawcy w dziedzinie akcyzy. Ponadto wymóg legitymowania (ustalenie tożsamości odbiorcy) obejmuje jedynie dostawy na rzecz innego pośredniczącego podmiotu węglowego i dotyczy wyłącznie określenia jego statusu (vide art. 9a ust. 5 ustawy). Brak analogicznych rozwiązań przy dostawach do finalnego nabywcy węglowego kupującego wyroby węglowe w ilości do 200 kg zwalnia zarówno ze szczególnych wymogów dokumentacyjnych, a tym samym również powinno zwalniać od obowiązków ewidencyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) - dalej zwanej ustawą - wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Pod poz. 19 tego załącznika został wymieniony węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych o kodzie CN 2701.

Pod poz. 20 wyżej wskazanego załącznika został wymieniony węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych o kodzie CN 2702.

Z kolei pod poz. 21 ww. załącznika został wymieniony koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych o kodzie CN 2704 00.

W myśl art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy - w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy - finalny nabywca węglowy to podmiot, który:

- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Na mocy art. 31a ust. 1 ustawy - zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych:

W myśl art. 31a ust. 3 pkt 1 ustawy - warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, w przypadku sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, jest wystawienie przez podmiot sprzedający wyroby węglowe dokumentu dostawy lub faktury, jeżeli określa ona pozycję CN wyrobów węglowych, ich ilość w kilogramach i ich przeznaczenie uprawniające do zwolnienia od akcyzy, oraz potwierdzenie podpisem nabycia tych wyrobów przez finalnego nabywcę węglowego.

Zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy - podpis potwierdzający nabycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, może zostać złożony:

Stosownie do art. 91a. ust. 1 ustawy - pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu jest obowiązany prowadzić ewidencję wyrobów węglowych zawierającą następujące dane:

W myśl art. 91 ust. 1 pkt 4 ustawy - ewidencja wyrobów węglowych powinna zwierać m.in. datę wystawienia i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu. Przepis ten koresponduje z art. 31a ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, zgodnie z którym warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy jest wystawienie dokumentu dostawy potwierdzającego ich sprzedaż finalnemu nabywcy węglowemu.

W ewidencji, o której mowa w art. 91a ust. 1 ustawy, odnotowuje się zatem tylko sprzedaż na terenie kraju wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy potwierdzoną dokumentem dostawy lub innym dokumentem zastępującym dokument dostawy, na podstawie którego te wyroby zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Reasumując, do ewidencji wyrobów węglowych nie wpisuje się wyrobów węglowych sprzedawanych na terenie kraju finalnemu nabywcy węglowemu z zapłaconą akcyzą oraz wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, do której nie stosuje się warunku wystawienia dokumentu dostawy, zgodnie z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z 16 września 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1108).

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionych stanów faktycznych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionych stanów faktycznych, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.