ILPP3/443-22/13-2/TK - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem akcyzowym produkcji alkoholu etylowego całkowicie skażonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 2 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2013 r. Spółka złożyła do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego. Pismem z dnia 27 marca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, przekazał ww. wniosek do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów upoważnił - w drodze ww. rozporządzenia - dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji jest - w związku z § 6 ww. rozporządzenia - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi w składzie podatkowym działalność polegającą między innymi na produkcji alkoholu etylowego całkowicie skażonego. Wnioskodawca dokonuje skażenia w oparciu o metody przewidziane rozporządzeniem Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego. Tak skażony alkohol podlega zwolnieniu od podatku akcyzowego na podstawie art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Innymi słowy, skażenie alkoholu jedną z metod przewidzianych dla któregokolwiek z krajów członkowskich powoduje zwolnienie skażonego alkoholu od podatku akcyzowego. Wyżej wymienione rozporządzenie zostało zmienione rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. zmieniające załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego. Rozporządzenie wykonawcze staje się skuteczne z dniem 1 lipca 2013 r. W rozporządzeniu wprowadzono procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich, jako 3 litry alkoholu izopropylowego (IPA), 3 litry ketonu metylowo-etylowego (MEK) oraz 1 gram benzoesanu denatonium. W punkcie II załącznika przewidziano dodatkowe procedury stosowane w niektórych państwach członkowskich.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, produkcja alkoholu całkowicie skażonego, skażonego w oparciu o jedną (którąkolwiek) z procedur przewidzianych w załączniku do rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, zmienionego na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. jest zwolniona od podatku akcyzowego.

Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia po pierwsze treść art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, zgodnie z którym zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony, importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi. Jako że powołany wyżej przepis nie przewiduje rozróżnienia na procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich oraz na dodatkowe procedury skażania stosowane w niektórych państwach członkowskich, uznać należy lege non distinguente, iż każde skażenie alkoholu etylowego jedną z procedur przewidzianych w załączniku, powodować będzie zwolnienie z podatku akcyzowego. Za takim przyjęciem przemawia również treść motywów zawartych w rozporządzeniu wykonawczym nr 162/2013 z których wynika, że choć wspólna procedura skażania ma zastąpić liczne procedury stosowane w sposób niezależny w różnych państwach członkowskich do celów całkowitego skażania alkoholu, to niektóre państwa członkowskie wyraziły pragnienie zachowania ich na okres przejściowy lub bliżej nieokreślony okres czasu ze względu na szczególne wymogi techniczne. W konsekwencji w tym okresie przejściowym lub bliżej nieokreślonym okresie czasu do zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego, który jest przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej wystarczające jest jego skażenie zgodnie z którąkolwiek z dodatkowych procedur skażania stosowanych w niektórych państwach członkowskich przewidzianych w załączniku do ww. rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony, importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Zgodnie z art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego (Dz. Urz. WE L 288 z 23.11.1993, str. 12, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 9, t. 1, str. 249, z późn. zm.) substancje skażające, które są wykorzystywane w każdym Państwie Członkowskim do celów całkowitego skażenia alkoholi, zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a dyrektywy 92/83/EWG, zostały określone w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Stosownie do art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. zmieniającego załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

W myśl art. 2 ww. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013, rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2013 r., wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zainteresowany ma wątpliwość, czy produkcja alkoholu etylowego całkowicie skażonego, skażonego którąkolwiek z dodatkowych procedur skażania, stosowanych w niektórych państwach członkowskich na podstawie załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, zmienionego na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r., będzie korzystała ze zwolnienia od akcyzy oraz czy do zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego, który jest przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej, konieczne jest jego skażenie zgodnie z procedurą skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich, czy też możliwe jest skażenie zgodnie z którąkolwiek z dodatkowych procedur skażania stosowanych w niektórych państwach członkowskich, przewidzianych w załączniku do ww. rozporządzenia, zmienionego na mocy ww. rozporządzenia wykonawczego.

Analiza zapisów ww. załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 wskazuje, iż na terenie Polski mogą być stosowane wyłącznie dwie procedury całkowitego skażania alkoholu etylowego do celów zwolnienia od podatku akcyzowego.

Zwrócić należy bowiem uwagę na odmienny sposób uregulowania kwestii substancji skażających i ich wykorzystania w Państwach Członkowskich.

Budowa tego załącznika jednoznacznie wskazuje na dwie procedury.

Jedna z procedur skażania do stosowana we wszystkich państwach członkowskich Unii określona została w pkt I załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013.

W procedurze tej należy stosować na hektolitr etanolu absolutnego:

* 3 litry alkoholu izopropylowego (IPA),

* 3 litry ketonu metylowo-etylowego (MEK),

* 1 gram benzoesanu denatonium.

Państwom członkowskim zezwala się, w zakresie rynku wewnętrznego, na dodawanie barwnika w celu nadania produktowi charakterystycznej barwy, która sprawia, że jest on natychmiast rozpoznawalny.

Z kolei druga z procedur skażania, co do której ma wątpliwości Spółka, określona została w pkt II ww. załącznika. Dla "Polski" przewidziano, iż należy stosować na hektolitr etanolu absolutnego, którąkolwiek z następujących substancji:

wraz z 0,25 litra zasad pirydynowych;

wraz z 1 gramem benzoesanu denatonium.

Prawodawca wspólnotowy rozdzielił, zatem procedury skażania na:

* stosowane we wszystkich państwach członkowskich,

* stosowane w niektórych państwach członkowskich.

Cel wprowadzenia tego wyraźnego rozdzielenia zapisano w pkt 5 uwag wprowadzających rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 162/2013.

Zgodnie z nim, w swoim sprawozdaniu końcowym opublikowanym w lipcu 2011 r. grupa projektowa zaproponowała, że można by rozważyć przyjęcie procedury skażania z wykorzystaniem trzech litrów alkoholu izopropylowego (IPA), trzech litrów ketonu metylowo-etylowego (MEK) oraz jednego grama benzoesanu denatonium na hektolitr absolutnego alkoholu jako wspólnej procedury skażania do celów całkowitego skażania alkoholu. Jedną z głównych korzyści proponowanej wspólnej procedury jest to, że ma ona zastąpić liczne procedury stosowane w sposób niezależny w różnych państwach członkowskich. Dlatego też procedurę tę należy stosować jako wspólną procedurę dla wszystkich państw członkowskich do celów całkowitego skażania alkoholu w celu zapobiegnięcia uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania i nadużyciom w tej dziedzinie.

Zatem stwierdzić należy, iż produkcja alkoholu etylowego całkowicie skażonego, skażonego którąkolwiek z dodatkowych procedur skażania, stosowanych w niektórych państwach członkowskich na podstawie załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, zmienionego na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r., od dnia 1 lipca 2013 r. nie będzie korzystała ze zwolnienia od akcyzy.

Ze zwolnienia od akcyzy korzystał będzie jedynie alkohol etylowy wyprodukowany w Polsce całkowicie skażony przy zastosowaniu wyłącznie dwóch ww. procedur.

W kwestii drugiego zagadnienia wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz. U. L 316 z 31 października 1992 r., str. 21) państwa członkowskie są zobowiązane zwolnić z podatku akcyzowego alkohole, które zostały całkowicie skażone zgodnie z wymogami któregokolwiek z państw członkowskich, pod warunkiem że wymogi te zostały należycie podane do wiadomości i zaakceptowane zgodnie z warunkami określonymi w ust. 3 i 4 tego artykułu.

Zatem do zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego, który jest przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej, możliwe jest jego skażenie zgodnie z procedurą skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich lub dodatkową procedurą skażania stosowaną wyłącznie w Polsce.

Reasumując, na mocy rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r., od dnia 1 lipca 2013 r. produkcja alkoholu etylowego całkowicie skażonego na terenie Polski będzie korzystała ze zwolnienia od akcyzy tylko w przypadku zastosowania procedury skażania ustalonej do stosowania we wszystkich państwach członkowskich lub dodatkowej procedury skażania ustalonej dla Polski. W przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej alkoholu etylowego wyprodukowanego w Polsce państwa członkowskie są zobowiązane zwolnić z podatku akcyzowego alkohol, który został całkowicie skażony zgodnie z ww. procedurami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.