ILPP3/443-176/09-2/TK - Możliwość uznania za użycie oleju opałowego niezgodne z przeznaczeniem przechowywania oleju na stacji paliw w zbiorniku podziemnym z podłączoną pompą elektryczną do tłoczenia oleju ze zbiornika do cysterny samochodowej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 9 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP3/443-176/09-2/TK Możliwość uznania za użycie oleju opałowego niezgodne z przeznaczeniem przechowywania oleju na stacji paliw w zbiorniku podziemnym z podłączoną pompą elektryczną do tłoczenia oleju ze zbiornika do cysterny samochodowej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2009 r. (data wpływu 12 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie przechowywania oleju opałowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie przechowywania oleju opałowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi od roku 1990 działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży paliw i oleju opałowego.

Sprzedaż oleju opałowego dokonywana jest bezpośrednio u odbiorców z wykorzystaniem autocysterny wyposażonej w urządzenie pomiarowo-wydawcze.

W celu zapewnienia ciągłości dostaw dla stałych odbiorców oleju opałowego Zainteresowany chciałby, szczególnie w sezonie zimowym, dysponować pewnym zapasem oleju opałowego. Wnioskodawca planuje przechowywanie tego oleju w zbiorniku podziemnym wyposażonym w pompę - nie odmierzacz paliw. Olej przepompowywany byłby do cysterny i dostarczany bezpośrednio do odbiorców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przechowywanie oleju opałowego na stacji paliw w zbiorniku podziemnym z podłączoną pompą elektryczną do tłoczenia oleju ze zbiornika do cysterny samochodowej (nie odmierzacz paliw) należy uznać za niekwalifikujące się do przypadków wskazanych w art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, przechowywanie oleju opałowego w zbiorniku podziemnym z podłączoną pompą nie jest przypadkiem wskazanym w art. 89 ust. 4 ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, ponieważ zbiornik nie jest podłączony do odmierzacza paliw ani nie dokonuje się bezpośrednio sprzedaży oleju z tego zbiornika. Zbiornik służy wyłącznie jako przejściowy magazyn oleju opałowego a sprzedaż dokonywana jest z wykorzystaniem autocysterny w ramach dostaw bezpośrednio do klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy.

Warunkiem uprawniającym do zastosowania stawki akcyzy jest m.in. przeznaczenie wyrobów energetycznych w określonym celu. w przypadku paliw opałowych - zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy - jest to przede wszystkim przeznaczenie ich do użycia, oferowanie na sprzedaż lub używanie do celów opałowych.

Stosownie do art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania m.in. olejów opałowych w przypadku użycia do celów napędowych, z wyłączeniem celów żeglugi jest ich ilość, wyrażona w litrach, która może być przechowywana w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub w zbiorniku pojazdu bądź innego środka przewozowego. Ponadto za użycie olejów opałowych, o których wyżej mowa, niezgodne z przeznaczeniem uznaje się również ich posiadanie lub sprzedaż ze zbiornika podłączonego do odmierzacza paliw (art. 88 ust. 4 ustawy).

Powyższe regulacje należy traktować jako przepisy szczególne, z treści których wynika, iż sam fakt posiadania olejów opałowych w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw jest warunkiem wystarczającym, aby wyroby takie uznać za użyte niezgodne z przeznaczeniem. w tym przypadku nie ma potrzeby przedstawiania dowodów na jakie cele faktycznie były używane ww. oleje opałowe, a sytuacja taka powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Kluczowym zagadnieniem wymagającym analizy jest wyjaśnienie pojęcia odmierzacz paliw, gdyż w stosunku do oleju opałowego przechowywanego w zbiorniku podłączonym do takiego urządzenia powstaje obowiązek podatkowy (posiadanie oleju opałowego w zbiorniku, który nie jest podłączony do odmierzacza paliw nie rodzi obowiązku podatkowego).

Zgodnie z art. 88 ust. 5 ustawy, za odmierzacz paliw określony w odrębnych przepisach uznaje się instalację pomiarową przeznaczoną do tankowania pojazdów silnikowych, małych łodzi i małych samolotów.

Jako odrębne przepisy należy rozpatrywać rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla przyrządów pomiarowych (Dz. U. z 2007 r. Nr 3, poz. 27) - zwane dalej rozporządzeniem.

W rozporządzeniu tym, w załączniku Nr 5 "Zasadnicze wymagania dla instalacji pomiarowych" ust. 1.1 pkt 6 znajduje identyczna definicja odmierzacza paliw jak w art. 88 ust. 5 ustawy.

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 18 rozporządzenia, instalacja pomiarowa to przyrząd pomiarowy przeznaczony do ciągłego i dynamicznego pomiaru ilości (objętości lub masy) cieczy innych niż woda, składający się z licznika oraz innych urządzeń niezbędnych do zapewnienia poprawnego pomiaru lub ułatwiających przeprowadzanie czynności pomiarowych. Zatem w świetle przedstawionych definicji każdy odmierzacz paliw jest instalacją pomiarową, natomiast nie każda instalacja pomiarowa jest odmierzaczem paliw.

Ponadto, aby stwierdzić czy dana instalacja pomiarowa jest odmierzaczem paliw w ust. 9 załącznika Nr 5 "Zasadnicze wymagania dla instalacji pomiarowych" do rozporządzenia, Minister Gospodarki określił jakie warunki powinien spełniać taki odmierzacz paliw, a mianowicie:

1.

jego wskazania nie powinny być możliwe do skasowania podczas pomiaru;

2.

rozpoczęcie nowego pomiaru powinno być wstrzymane do czasu skasowania ostatniego wskazania;

3.

jeżeli instalacja pomiarowa wyposażona jest w liczydło należności, to różnica między należnością wskazaną a należnością obliczoną na podstawie ceny jednostkowej i wskazanej ilości nie powinna być większa niż należność odpowiadająca Emin.; różnica ta nie może być jednak mniejsza niż wartość najmniejszej jednostki monetarnej używanej do rozliczeń.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że aby uznać instalację pomiarową służącą do dystrybuowania paliw za odmierzacz paliw należy wziąć pod uwagę szereg czynników.

Reasumując, posiadanie przez Wnioskodawcę oleju opałowego, w zbiorniku z podłączoną instalacją wyposażoną jedynie w pompę elektryczną do tłoczenia oleju, niespełniającą wymogów, o których mowa wyżej, nie może być uznane za użycie oleju opałowego niezgodne z przeznaczeniem - do celów napędowych.

W tym przypadku nie powstaje obowiązek podatkowy i podatek akcyzowy nie staje się wymagalny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl