ILPP3/443-146/10-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 20 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obrotu olejami opałowymi - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obrotu olejami opałowymi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Spółka) zamierza w oparciu o zmienione ustawą z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 151, poz. 1013) przepisy ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.) sprzedawać wyroby akcyzowe określone w art. 89 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o podatku akcyzowym, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, gdy towar ten będzie nabywany do celów opałowych uprawniających do stosowania stawek akcyzy określonych w ust. 1 pkt 10 po obniżonej stawce akcyzy. Wnioskodawca zamierza dokonywać opisanej powyżej sprzedaży w miejscu swojej siedziby, za pomocą urządzenia dostosowanego do wydawania oleju opałowego przeznaczonego na cele opalowe.

Ustawa o podatku akcyzowym w art. 89 ust. 10 pkt 3 wskazuje jednak, iż sprzedawca obowiązany jest zastosować stawkę akcyzy określoną w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy albo odmówić sprzedaży wyrobów określonych w art. 89 ust. 1 pkt 10 ustawy, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej w przypadku, gdy adres pod który sprzedawca dostarczył wyroby akcyzowe jest inny niż wskazany w oświadczeniu nabywcy miejsce (adres), gdzie znajduje się urządzenie grzewcze.

Konieczność uzyskania odpowiedzi na przedmiotowe zapytanie podatkowe zrodziła zmiana przepisów ustawy o podatku akcyzowym, która wprowadziła zapis w art. 89 ust. 10 pkt 3 ustawy, iż to sprzedawca wyrobów akcyzowych w opisanym w przepisie, ma obowiązek zastosować stawkę akcyzy określoną w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy albo odmówić sprzedaży tych wyrobów w przypadku, gdy adres, pod który sprzedawca dostarczył wyroby akcyzowe jest inny niż wskazany w oświadczeniu nabywcy jako miejsce, gdzie znajduje się urządzenie grzewcze. Ustawodawca wprowadzając zapis, że sprzedawca dostarcza wyroby akcyzowe pod adres wskazany w oświadczeniu nabywcy jako miejsce (adres) gdzie znajduje się urządzenie grzewcze nie sprecyzował w ustawie pojęcia dostawy oraz miejsca dostawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedawca wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym, ma obowiązek każdorazowo w przypadku sprzedaży wyrobów akcyzowych, określonych w art. 89 ust. 1 pkt 10 tej ustawy, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej dostarczać (transportować) wyroby akcyzowe pod adres, gdzie znajduje się miejsce (adres) urządzenia grzewczego.

Zdaniem Wnioskodawcy, na sprzedawcy nie ciąży obowiązek dostarczania (transportowania) wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym, do miejsca gdzie znajduje się urządzenie grzewcze i firma może sprzedawać te wyroby w miejscu swojej siedziby bez obowiązku dostarczania towaru bezpośrednio do miejsca, gdzie znajduje się urządzenie grzewcze.

Według Zainteresowanego obowiązki powinny być ograniczone tylko do odebrania oświadczenia od nabywcy takich wyrobów akcyzowych m.in. w przedmiocie miejsca (adresu), gdzie znajduje się urządzenie grzewcze.

Przepis art. 89 ust. 10 pkt 3 ustawy, wskazuje, iż sprzedawca obowiązany jest zastosować stawkę akcyzy określoną w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy albo odmówić sprzedaży wyrobów określonych w art. 89 ust. 1 pkt 10 ustawy osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej w przypadku, gdy adres pod który sprzedawca dostarczył wyroby akcyzowe jest inny niż wskazany w oświadczeniu nabywcy miejsce (adres), gdzie znajduje się urządzenie grzewcze.

Z uwagi na fakt, iż ustawodawca w ustawie o podatku akcyzowym nie sprecyzował pojęcia dostawy i miejsca dostawy, należy uznać, iż tak jak w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów usług), a miejscem dostawy towarów nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (art. 22 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług). Stąd też należy uznać, iż na podatniku nie ciąży obowiązek dostarczenia (transportowania) ww. towarów do miejsca gdzie znajduje się urządzenie grzewcze nabywcy, a jedynie obowiązek odebrania w chwili sprzedaży (dostawy) ww. towarów oświadczenia nabywcy m.in. w przedmiocie miejsca (adresu) gdzie znajduje się urządzenie grzewcze. Odmienna interpretacja w istotny i nadmierny sposób ograniczałaby swobodę prowadzenia działalności gospodarczej przez sprzedawcę ww. wyrobów akcyzowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.), zwana dalej ustawą, określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1).

Zgodnie z art. 89 ust. 5 ustawy, sprzedawca wyrobów akcyzowych nieobjętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i 15, jest obowiązany w przypadku sprzedaży:

Treść powołanego przepisu jednoznacznie wskazuje, iż podmioty, które zajmują się sprzedażą wyrobów energetycznych i chcą zastosować do tych wyrobów preferencyjne stawki akcyzy, określone w art. 89 ust. 1 pkt 9, 10 i 15 ustawy muszą uzyskać od nabywcy oświadczenie, że nabywane wyroby są przeznaczone do celów opałowych lub będą sprzedane z przeznaczeniem do celów opałowych. Innymi słowy, warunkiem koniecznym do zastosowania obniżonej stawki akcyzy przez sprzedawcę oleju opałowego przeznaczonego na cele opałowe jest posiadanie oświadczenia złożonego przez nabywcę, o którym mowa w art. 89 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy.

W myśl art. 89 ust. 8 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, powinno zawierać:

Oświadczenie powinno zatem zawierać m.in. określenie liczby posiadanych urządzeń grzewczych, w których mogą być wykorzystane te wyroby oraz miejsc (adresów), gdzie znajdują się te urządzenia. Powyższe obowiązki prawodawca nałożył na sprzedawcę opisanych we wniosku paliw opałowych niezależnie od miejsca dostawy tych wyrobów.

Zgodnie natomiast z art. 89 ust. 9 ustawy osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej nabywająca wyroby akcyzowe określone w ust. 1 pkt 9, 10 i 15 jest obowiązana do okazania sprzedawcy dokumentu, o którym mowa w ust. 8 pkt 1, w celu potwierdzenia jej tożsamości. Natomiast w myśl ust. 10 omawianego artykułu, sprzedawca wyrobów akcyzowych określonych w ust. 1 pkt 9, 10 i 15 osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej jest obowiązany zastosować stawkę akcyzy określoną w ust. 4 pkt 1 albo odmówić sprzedaży tych wyrobów w przypadku, gdy:

W opisie zawartym we wniosku wskazano, iż Spółka zamierza sprzedawać wyroby akcyzowe określone w art. 89 ust. 1 pkt 10 ustawy, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej, gdy towar ten będzie nabywany do celów opałowych. Wnioskodawca zamierza dokonywać opisanej powyżej sprzedaży w miejscu swojej siedziby, za pomocą urządzenia dostosowanego do wydawania oleju opałowego przeznaczonego na cele opalowe.

Na podstawie uregulowań zawartych w wyżej cyt. art. 89 ust. 5 pkt 2 ustawy stwierdzić należy, iż żeby zastosować stawkę akcyzy właściwą dla paliw opałowych, Zainteresowany zobowiązany będzie uzyskać od podmiotu nabywającego przedmiotowe paliwo, oświadczenie, że nabywane wyroby będą przeznaczone do celów opałowych.

Z kolei, zastosowanie stawki wskazanej w art. 89 ust. 4 pkt 1 ustawy albo odmowa sprzedaży tych wyrobów, w trybie cyt. powyżej art. 89 ust. 10 ustawy, możliwe są wyłącznie w przypadku zaistnienia jednej z enumeratywnie wymienionych w nim okoliczności.

Stwierdzić również należy, iż kwestia miejsca sprzedaży ww. wyrobów nie została uregulowana w analizowanych przepisach. Wskazują one jedynie, iż w przypadku użycia wyrobów, o których mowa w ust. 1 pkt 9, 10 i 15, do napędu silników spalinowych, użycia ich, gdy nie spełniają warunków określonych w szczególnych przepisach w zakresie prawidłowego znakowania i barwienia, a także ich posiadania w zbiorniku podłączonym do odmierzacza paliw lub sprzedaży z takiego zbiornika, stosuje się odpowiednio stawkę 1822,00 zł/1000 litrów, a w przypadku gdy ich gęstość w temperaturze 15°C jest równa lub wyższa od 890 kilogramów/metr sześcienny - 2047,00 zł/1000 kilogramów.

Reasumując, sprzedawca wyrobów akcyzowych określonych w art. 89 ust. 1 pkt 10 ustawy, nie ma obowiązku w przypadku ich sprzedaży, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej dostarczać (transportować) tych wyrobów do miejsca, gdzie znajdują się urządzenia grzewcze.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.