ILPP3/443-145/10-2/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 17 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania samochodu osobowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż komisową samochodów.

W dniu 8 października 2008 r. zawarł z obywatelem polskim umowę komisu przyjmując do sprzedaży komisowej samochód osobowy niezarejestrowany w Polsce.

Podstawowe warunki umowy komisu, to:

* cena sprzedaży 95.000,

* kwota należna komitentowi 92.500,

Przedmiotowy samochód został sprzedany za fakturą VAT marża w dniu 14 października 2008 r. Na warunkach określonych w umowie.

W efekcie prowizja komisowa wyniosła 2.500 zł brutto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kto przy opisanej transakcji był podatnikiem podatku akcyzowego zobowiązanym do obliczenia zadeklarowania i zapłacenia tego podatku - komitent czy komisant.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnikiem podatku akcyzowego jest w tym przypadku komitent. w świetle art. 765 kodeksu cywilnego przy umowie komisu komisant za wynagrodzeniem w formie prowizji zobowiązuje się do sprzedaży rzeczy na rachunek komitenta lecz w imieniu własnym. Zainteresowany twierdzi, iż przepis wskazuje, że wynagrodzeniem komisanta jest wyłącznie prowizja, od której komisant odprowadza podatek od towarów i usług, a transakcja odbywa się na rachunek komitenta, który otrzymuje przychody z tej transakcji pomniejszone o prowizję komisanta. Wnioskodawca uważa, że skoro wszelkie korzyści z tej transakcji (poza prowizją komisanta) otrzymuje komitent, to na nim powinien spoczywać obowiązek w podatku akcyzowym. Zdaniem Zainteresowanego, w praktyce mówimy o sprzedaży samochodu za pośrednictwem komisu, czyli beneficjentem sprzedaży jest komitent a komisant tylko świadczy usługę.

Wnioskodawca wskazał, że w ustawie z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym w żadnym przepisie nie określono, że komisant jest podatnikiem z tytułu sprzedaży samochodów osobowych niezarejestrowanych w kraju.

W art. 80 ust. 2 pkt 1 określono, że podatnikami akcyzy od samochodów są podmioty dokonujące każdej sprzedaży samochodu osobowego przed pierwszą jego rejestracją na terytorium kraju ale, Zainteresowany uważa, że skoro komitent sprzedał za pośrednictwem komisu, to on jest podatnikiem. Do dnia akcesji Polski do Unii Europejskiej podatek akcyzowy był uregulowany w tej samej ustawie co podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo wejścia w życie nowej ustawy od dnia 1 maja 2004 r. istota przepisów dotyczących opodatkowania akcyzą samochodów osobowych niezarejestrowanych na terenie kraju nie uległa zmianie. Zmiany w podatku akcyzowym w Polsce po akcesji do Unii Europejskiej nie powinny zwiększać obciążeń podatkowych jeżeli nie zostały wynegocjowane przez Polskę przed wstąpieniem do UE.

W stanie prawnym przed akcesją Polski do UE obowiązek podatku akcyzowego w takiej sytuacji spoczywał na komitencie.

Takie stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny Wyrokiem z dnia 27 marca 2007 r. sygn. akt i SA/Go 773/06.

Stanowisko to zostało potwierdzone wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 września 2009 r. sygn. akt i FSK 1017/07, w którym oddalono skargę kasacyjną Dyrektora Izby Celnej na przedmiotowy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Opodatkowanie wyrobów akcyzowych oraz zasady i tryb wprowadzania do obrotu wyrobów akcyzowych reguluje ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.), zwana dalej ustawą.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby podlegające akcyzie określone w załączniku nr 1 do ustawy. w ww. załączniku nr 1 do ustawy (Wykaz wyrobów akcyzowych) w poz. 59 wymienione zostały samochody osobowe (symbol PKWiU 34.10.2, kod CN 8703).

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy - opodatkowaniu podatkiem akcyzowym podlegają:

* sprzedaż wyrobów akcyzowych na terytorium kraju;

* nabycie wewnątrzwspólnotowe i dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Stosownie do art. 80 ust. 1 ustawy - akcyzie podlegają samochody osobowe niezarejestrowane na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Natomiast w myśl art. 80 ust. 2 - podatnikami akcyzy od samochodów są:

W myśl art. 81 ust. 1 ustawy - podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych niezarejestrowanych na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym, są obowiązane:

Uwzględniając powyższe, wskazany w opisie stanu faktycznego wniosku komitent jako podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodu osobowego będzie obowiązany do złożenia deklaracji uproszczonej i zapłaty należnego podatku akcyzowego z tego tytułu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że samochód ten następnie został przez komitenta (przed jego pierwszą rejestracją na terytorium kraju) przekazany w ramach umowy komisu komisantowi, tj. Wnioskodawcy, który odsprzedał go za fakturą VAT marża w dniu 14 października 2008 r.

Zgodnie z przepisem art. 765 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym, a skutki prawne czynności komisanta dokonanej w jego własnym imieniu powodują przejście własności z komitenta na rzecz osoby trzeciej (nabywcy).

Oznacza to, iż komisant, pomimo że działa na rachunek komitenta, zawsze występuje w imieniu własnym. w związku z tym tylko komisanta obciążają obowiązki oraz przysługują mu uprawnienia wynikające z zawartej przez niego z osobą trzecią umowy sprzedaży. Ponieważ przy sprzedaży komisowej umowa dochodzi do skutku pomiędzy nabywcą, a komisantem działającym w imieniu własnym, a nie w imieniu komitenta, to stronami umowy sprzedaży komisowej są komisant i nabywca pojazdu. Komitent jest natomiast stroną tylko zawartej umowy komisu. Zatem tylko na komisancie ciąży obowiązek zapłaty akcyzy z tytułu sprzedaży samochodu osobowego na terytorium kraju przed jego pierwszą rejestracją i to on będzie podatnikiem podatku akcyzowego.

Zgodnie z art. 82 ust. 1 ustawy, sprzedający jest obowiązany do wykazania na wystawionej fakturze kwoty akcyzy od dokonywanej odsprzedaży samochodu osobowego.

Uwzględniając powyższe, komisant wykazuje na wystawionej przez siebie fakturze VAT należny podatek akcyzowy.

Ponieważ transakcja między komitentem a Wnioskodawcą nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, komitent nie wykazuje należnej kwoty akcyzy w fakturach wystawianych na rzecz Wnioskodawcy.

W myśl przepisu art. 79 ustawy, podatnik ma prawo do obniżenia kwoty akcyzy o kwotę akcyzy zapłaconą przy nabyciu wyrobów akcyzowych niezharmonizowanych, związaną ze sprzedażą opodatkowaną lub zapłaconą od importu.

W przedstawionej sytuacji należy przyjąć, iż to komisant będzie miał prawo do obniżenia podatku akcyzowego należnego z tytułu dokonywanej przez niego sprzedaży samochodu osobowego o podatek akcyzowy zapłacony z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego tego samochodu przez komitenta. Dlatego też komitent wydając samochód komisantowi powinien przekazać również dokument potwierdzający zapłatę akcyzy na terytorium kraju. Dokument ten będzie podstawą dla komisanta do obniżenia podatku akcyzowego należnego z tytułu sprzedaży samochodu.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Przy zaistniałym podobieństwie stanu faktycznego oraz rozważań prawnych organ podatkowy uważa, iż w badanej sprawie należy jednak uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.