ILPP3/443-143/10-2/TK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2010 r. (data wpływu 9 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie oleju rzepakowego zużywanego w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła w kogeneracji,

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku.

W dniu 9 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie oleju rzepakowego zużywanego w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła w kogeneracji oraz stawki podatku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wykorzystując własne tereny i produkt w postaci dwusuwowych silników wysokoprężnych zamierza wybudować i uruchomić elektrownię. Do produkcji energii elektrycznej będzie stosować biopaliwo w postaci surowego oleju rzepakowego. Elektrownia składać się będzie z bloku kogeneracyjnego (produkcja energii elektrycznej i energii cieplnej) złożonego z dwóch silników dwusuwowych napędzających prądnice. Elektrownia wytwarzać będzie energię elektryczną o mocy 8,4 MW i energię cieplną o mocy 7,2 MW. Dzienne zapotrzebowanie na paliwo (surowy olej rzepakowy) wynosić będzie około 40 ton. W wyniku kogeneracji zostanie wytworzona energia elektryczna oraz okresowo w sezonie grzewczym jako produkt uboczny energia cieplna.

Wytworzone media zostaną sprzedane wraz z tzw. "zielonymi certyfikatami" do sieci energetycznej poprzez firmę YY, a ciepło do sieci ciepłowniczej miasta poprzez firmę X Część wytworzonej energii elektrycznej i cieplnej będzie zużywana na własne potrzeby.

Wyżej opisany stan zdarzenia przyszłego był przedmiotem wydanej interpretacji z dnia 25 października 2010 r. Spółka uważała, iż dla zakupów oleju rzepakowego w składzie podatkowym (...) będzie mogła skorzystać ze zwolnienia od akcyzy ze względu na przeznaczenie określone w art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym (pytanie nr 1 Spółki). Jednak w wydanej interpretacji Ministra Finansów stanowisko Spółki uznano za nieprawidłowe:"Jeżeli Wnioskodawca zamierza produkować energię elektryczną i ciepło w skojarzeniu nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia uregulowanego w art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy". Spółka uważa, że ustawodawca nie w pełni wdrożył postanowienia Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r., a w szczególności art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt b tej Dyrektywy, który przewiduje zastosowanie minimalnych poziomów opodatkowania dla celów przemysłowych w przypadku silników stacjonarnych. W ocenie Spółki budowa elektrowni w oparciu o silniki stacjonarne, jako nowe zjawisko, nie znalazło odzwierciedlenia w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Pomimo wydania interpretacji, Spółka ma jednak wątpliwości dotyczące podatku akcyzowego w zakresie obowiązujących stawek akcyzy na wyroby energetyczne służące do produkcji w kogeneracji energii elektrycznej i cieplnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowiska:

Ad 1.

W ocenie Spółki, dla zakupów surowego oleju rzepakowego w składzie podatkowym lub nabycia wewnątrzwspólnotowego poprzez zarejestrowanego handlowca, zasadne jest zastosowanie zwolnienia od akcyzy ze względu na przeznaczenie, wyrobu energetycznego, jakim w tym przypadku jest surowy olej rzepakowy, zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, w części przeznaczonej na zużycie oleju do produkcji energii elektrycznej. Część przeznaczona do produkcji energii cieplnej podlegać będzie wg Spółki opodatkowaniu.

Zdaniem Spółki w części dostaw oleju rzepakowego przeznaczonego dla produkcji energii elektrycznej winna ona spełnić dodatkowe warunki, o których mowa w art. 32 ust. 5-13 ustawy.

Ad 2.

Zakładając pozytywne stanowisko w zakresie powyższego pytania, Spółka uważa, że dla ustalenia jaka część dostawy oleju rzepakowego jest zwolniona od podatku akcyzowego zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 1, a jaka jest opodatkowana podatkiem akcyzowym, należy zastosować obliczenie ustalające proporcję wynikającą z udziału w planowanej średniorocznej wartości ogółem, wartości energii elektrycznej obliczoną w okresie średniorocznym. Zastosowanie wartości średniorocznej ma swe uzasadnienie w fakcie, że produkt uboczny jakim będzie energia cieplna może być sprzedawany jedynie w okresie sezonu grzewczego, a w pozostałych okresach nie będzie wykorzystywany.

Ad. 3

Spółka stoi na stanowisku, że dla tej części dostaw oleju rzepakowego, która podlega opodatkowaniu należy zastosować stawkę akcyzy na wyroby energetyczne określoną w art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Surowy olej rzepakowy spełnia bowiem warunki jakie określa ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych. Natomiast art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym mówi, iż dla biokomponentów stanowiących samoistne paliwa, wyprodukowane w składzie podatkowym (...) bez względu na kod CN- 10,00 zł/1 000 litrów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie oleju rzepakowego zużywanego w procesie produkcji energii elektrycznej i ciepła w kogeneracji,

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku.

Polskie uregulowania dotyczące opodatkowania energii elektrycznej, zawarte zostały m.in. w ustawie z dnia z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Spółka wskazała we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, iż zamierza wybudować i uruchomić elektrownię. Będzie ona wytwarzać energię elektryczną o mocy 8,4 MW i energię cieplną o mocy 7,2 MW. Dzienne zapotrzebowanie na paliwo (surowy olej rzepakowy) wynosić będzie około 40 ton. W wyniku kogeneracji zostanie wytworzona energia elektryczna oraz jako produkt uboczny energia cieplna.

Wątpliwości Spółki związane są w szczególności z postanowieniami art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy.

Wyjaśnić zatem należy, iż zgodnie z ww. przepisem zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie również wyroby energetyczne zużywane w procesie produkcji energii elektrycznej - wyłącznie w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1-5, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

Przedmiotowe zwolnienie - co należy podkreślić - dotyczy wyłącznie produkcji energii elektrycznej. Interpretacja gramatyczna ww. przepisu wskazuje, iż zwolnienie od akcyzy nie dotyczy innych rodzajów produkcji niż produkcja energii elektrycznej, co oznacza w szczególności, iż nie może ono zostać zastosowane w odniesieniu do energii cieplnej.

Wnioskodawca wskazał natomiast, iż jego zamiarem będzie produkcja energii elektrycznej i cieplnej w kogeneracji.

Przypadek ten uregulowany został w przepisie § 10 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070), zgodnie z którym zwalnia się od akcyzy olej opałowy, inny niż określony w art. 90 ust. 1 pkt 1 ustawy, wykorzystywany do produkcji energii elektrycznej i ciepła w skojarzeniu, w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 ustawy, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 32 ust. 5-13 ustawy.

W przypadku zatem produkcji energii elektrycznej w skojarzeniu z ciepłem prawodawca przewidział wyłącznie zwolnienie wyrobów energetycznych w postaci olejów opałowych.

Paliwo opałowe, jako wyrób energetyczny zostało zdefiniowane w art. 86 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Do produkcji energii elektrycznej - jak wskazał Wnioskodawca - będzie stosowane biopaliwo w postaci surowego oleju rzepakowego. Elektrownia składać się będzie z bloku kogeneracyjnego (produkcja energii elektrycznej i energii cieplnej) złożonego z dwóch silników dwusuwowych typu ZZ napędzających prądnice.

Taki sposób wykorzystania wyrobu energetycznego oznacza, iż surowy olej rzepakowy wykorzystywany będzie jako paliwo silnikowe, gdyż w myśl art. 86 ust. 2 ustawy, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

Wnioskodawca nie będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia od akcyzy uregulowanego w przepisie § 10 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia.

Reasumując, przepis art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy, dotyczy zwolnienia wyrobów energetycznych wykorzystywanych wyłącznie do produkcji energii elektrycznej. Pozostałe przepisy prawa akcyzowego przewidują co prawda wykorzystanie takich wyrobów jak opisane we wniosku do produkcji energii elektrycznej i ciepła w kogeneracji, ale jedynie jako paliwa opałowego.

Jeśli więc Wnioskodawca zamierza produkować energię elektryczną i ciepło w skojarzeniu nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia uregulowanego w art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 i ust. 2 lit. b) Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r., od dnia 1 stycznia 2004 r., do produktów wykorzystywanych jako paliwo silnikowe do celów określonych w ust. 2, obowiązują minimalne poziomy opodatkowania ustalone w załączniku I tabela B.

W myśl ust. 2 lit. b) niniejszy artykuł ma zastosowanie do silników stacjonarnych.

W załączniku I tabela B do ww. Dyrektywy zostały wymienione minimalne poziomy opodatkowania mające zastosowanie do paliw silnikowych wykorzystywanych do celów określonych w art. 8 ust. 2 dla:

* oleju gazowego o kodach CN 2710 19 41 do 2710 19 49,

* nafty o kodach CN 2710 19 21 i 2710 19 25,

* gazu płynnego o kodach CN 2711 12 11 do 2711 19 00,

* gaz ziemny o kodach CN 2711 11 00 i 2711 21 00.

Zatem mając na uwadze ww. uregulowania oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż przepisy te nie znajdą zastosowania w przypadku zużycia oleju rzepakowego w silnikach stacjonarnych wskazanych przez Wnioskodawcę.

Tut. Organ zauważa, iż rozwiązania przyjęte w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym odnoszące się do zakresu opodatkowania ww. podatkiem nie są sprzeczne z rozwiązaniami obowiązującymi w prawie europejskim.

Stosownie do art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy, stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla biokomponentów stanowiących samoistne paliwa, wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczonych do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN - 10,00 zł /1000 litrów.

Wnioskodawca wskazał, iż w silnikach dwusuwowych typu ZZ napędzających prądnice w wyniku kogeneracji zostanie wytworzona energia elektryczna oraz okresowo w sezonie grzewczym jako produkt uboczny energia cieplna.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż w przypadku użycia do napędu jako paliwa, w przedmiotowych silnikach, biokomponentów stanowiących samoistne paliwa, wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach zastosowanie znajdzie stawka 10,00 zł/1000 litrów.

Nadmienia się, że treść art. 89 ust. 1 pkt 8 ustawy, została zmieniona na mocy art. 28 pkt 5 ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej z dnia 26 listopada 2010 r. (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. Otrzymał on następujące brzmienie: "biokomponentów stanowiących samoistne paliwa, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach, przeznaczonych do napędu silników spalinowych, bez względu na kod CN - 1 048,00 zł/1 000 litrów".

W związku z udzieleniem na pytanie pierwsze odpowiedzi negatywnej, pytanie drugie stało się bezprzedmiotowe.

Zaznaczyć również należy, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.