ILPP2/4512-1-906/15-5/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 16 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.) oraz pismem z 10 marca 2016 r. (data wpływu 11 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem składników majątkowych Komplementariuszowi - jest prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem składników majątkowych Komplementariuszowi. Wniosek uzupełniono 24 grudnia 2015 r. pismem z dnia 21 grudnia 2015 r., oraz w dniu 11 marca 2016 r. pismem z 10 marca 2016 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

"A" S.A. s.k. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zarządzania wartościami niematerialnymi i prawnymi (dalej: "WNiP"). Głównym wspólnikiem (komplementariuszem) posiadającym większościowy udział w zysku Spółki jest "A" S.A. (dalej; "Komplementariusz").

Zarówno Spółka jak i Komplementariusz są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. W związku z planowaną reorganizacją działalności w grupie, planowane jest zakończenie działalności Spółki poprzez jej likwidację lub rozwiązanie (bez przeprowadzenia jej likwidacji). W wyniku likwidacji/rozwiązania Spółki majątek Spółki zostanie w całości przeniesiony do majątku Komplementariusza. Drugi ze wspólników (komandytariusz) zostanie zaspokojony częścią środków pieniężnych będącymi w dyspozycji Spółki.

Na moment planowanej likwidacji/rozwiązania przedsiębiorstwo Spółki będzie funkcjonowało na następujących zasadach:

1.

Działalność gospodarcza Spółki w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa obejmuje odpłatne udzielanie licencji na znaki towarowe, których właścicielem jest Spółka (dalej: Znaki). Udzielenie licencji na Znaki stanowi usługę opodatkowaną VAT. Spółka rozlicza podatek VAT z tytułu świadczenia przedmiotowych usług.

Spółka pragnie wskazać, iż znaki te były przedmiotem wkładu niepieniężnego wniesionego do Spółki przez Komplementariusza na pokrycie podwyższonego wkładu w Spółce, które miało miejsce 28 kwietnia 2010 r.

Wniesienie wkładu zostało przez Komplementariusza opodatkowane VAT. Spółka obniżyła podatek należny o podatek naliczony na transakcji wniesienia Znaków.

2.

Oprócz Znaków w skład przedsiębiorstwa Spółki wchodzą także inne składniki majątkowe, takie jak:

* wierzytelności pożyczkowe, obejmujące kwotę główną pożyczki oraz odsetki;

* wierzytelności handlowe (tzn. należności z tytułu opłat licencyjnych);

* środki pieniężne na rachunku bankowym.

W skład przedsiębiorstwa Spółki wchodzi również dokumentacja związana z prowadzoną działalnością gospodarczą, obejmująca m.in. księgi rachunkowe, dokumentację kalkulacyjną sporządzoną w ramach rachunkowości zarządczej, dokumentację związaną z prawami ochronnymi do Znaków.

Przedsiębiorstwo Spółki nie obejmuje wyposażenia ani żadnych towarów, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o VAT (tzn. towarów własnej produkcji oraz towarów, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy).

3.

Oprócz umowy licencyjnej na Znaki (w ramach której Spółka pełni rolę licencjodawcy) Spółka jest stroną szeregu umów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym w szczególności:

* umów pożyczek;

* umowy o prowadzenie ksiąg rachunkowych;

* umowy na dzierżawę powierzchni biurowej wraz z wyposażeniem.

4.

W Spółce zatrudniona jest również jedna osoba (umowa zlecenie). Zakres jej obowiązków obejmuje czynności administracyjne, związane z prowadzoną działalnością Spółki (np. nadzór nad aktualnością praw ochronnych do Znaków, prowadzenie rozliczeń z kontrahentami itp.).

W wyniku likwidacji/rozwiązania Spółki Komplementariusz otrzyma wszystkie wymienione wyżej składniki majątku Spółki oraz stanie się stroną wszelkich umów zawartych przez Spółkę z podmiotami innymi niż sam Komplementariusz. W związku z powyższym, w momencie likwidacji/rozwiązania Spółki, w Spółce nie będą znajdować się żadne składniki majątkowe, gdyż z tą chwilą zostaną one przekazane Komplementariuszowi.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany doprecyzował, iż poprzez nazwane w opisie stanu faktycznego umowy, których stroną jest Spółka, tj.:

* umowę o prowadzenie ksiąg rachunkowych,

* umowę na dzierżawę powierzchni biurowej wraz z wyposażeniem,

rozumie odpowiednio:

* umowę o świadczenie usług wsparcia w prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie Polski w zakresie księgowości i kontrolingu oraz w zakresie usług IT i prawnych,

* umowę najmu powierzchni.

Ponadto, w kolejnym uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

* przekazanie składników majątku na rzecz Komplementariusza nastąpi w ramach podziału majątku Wnioskodawcy w wyniku uzgodnionego przez jej wspólników sposobu zakończenia działalności Wnioskodawcy. Podstawą dla przekazania składników majątku będzie jednomyślna uchwała wspólników spółki w przedmiocie jej rozwiązania bez przeprowadzania likwidacji, natomiast przeniesienie składników majątku nastąpi w wyniku zawarcia umowy rozporządzającej sporządzonej w wykonaniu ww. uchwały, bez zapłaty z tego tytułu na rzecz Wnioskodawcy jakichkolwiek środków pieniężnych przez Komplementariusza;

* przekazanie składników majątku na rzecz Komplementariusza nastąpi po podjęciu przez wspólników Wnioskodawcy jednomyślnej uchwały w sprawie rozwiązania Wnioskodawcy bez przeprowadzania likwidacji, jednak przed wykreśleniem Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego;

* na dzień likwidacji Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnych własnych składników majątkowych, w stosunku do których byłby zobowiązany do sporządzenia spisu z natury.

Równocześnie Wnioskodawca wyjaśnia, że zgodnie z art. 26 ust. 2 ustawy o rachunkowości inwentaryzacją drogą spisu z natury obejmuje się również znajdujące się w jednostce składniki aktywów, będące własnością innych jednostek, powierzone jej do używania, powiadamiając te jednostki o wynikach spisu. W konsekwencji, Wnioskodawca nie wyklucza, iż może on być zobowiązany do przeprowadzenia spisu z natury elementów wyposażenia, należących do innych podmiotów, które zostały przekazane Wnioskodawcy w ramach umowy dzierżawy.

* zakończenie działalności Spółki nastąpi w wyniku jej rozwiązania bez przeprowadzania likwidacji, w wyniku uzgodnienia przez wspólników innego sposobu zakończenia działalności Spółki. tj. na podstawie art. 67 § 1 w zw. z art. 58 pkt 2 Kodeksu spółek handlowych;

* przedmiotem przekazania na rzecz Komplementariusza będzie zespół następujących składników majątkowych, obejmujących:

o wartości niematerialne i prawne (Znaki towarowe);

o wierzytelności pożyczkowe obejmujące kwotę główną pożyczki oraz odsetki;

o wierzytelności handlowe (tzn. należności z tytułu opłat licencyjnych);

o środki pieniężne na rachunku bankowym.

W ramach wyczerpującego przedstawienia opisu zdarzenia przyszłego, o którym mowa w art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w gestii Spółki nie leży ustalenie, czy przedmiotowe składniki majątku spełniają definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku VAT. Przedmiotowe ustalenia stanowiłyby bowiem wykładnię przepisów ustawy o podatku VAT (m.in. art. 6 ust. 1 ustawy o VAT), która nie może być elementem opisu zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca przedstawia w opisie zdarzenia przyszłego jedynie opis okoliczności faktycznych (tzn. zespół składników majątkowych podlegających przekazaniu na rzecz Komplementariusza).

Dodatkowo Wnioskodawca wyjaśnił, że wskazane w wezwaniu Organu fragmenty treści złożonego Wniosku nie pozostają ze sobą w sprzeczności. Środki pieniężne na rachunku bankowym są składnikami majątku o charakterze materialnym, stąd Wnioskodawca w prawidłowy sposób posłużył się sformułowaniem "zespołu składników materialnych i niematerialnych". Równocześnie, opis zdarzenia przyszłego nie zawiera informacji, jakoby w skład majątku Wnioskodawcy wchodziły jakiekolwiek aktywa trwałe. Wnioskodawca stwierdził jedynie w treści Wniosku, iż ma świadomość ustawowego obowiązku korekty VAT naliczonego, określonego w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, dotyczącego VAT naliczonego z tytułu nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Używając powyższego sformułowania zamiarem Wnioskodawcy było jedynie prawidłowe (pełne) odniesienie się do treści przepisu (który dotyczy zarówno środków trwałych jak i wartości niematerialnych i prawnych), nie zaś uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego o informację dotyczącą istnienia środków trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem wszystkich składników majątkowych Spółki do majątku Komplementariusza powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem wszystkich składników majątkowych Spółki do majątku Komplementariusza nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT, przy czym czynność ta nie będzie wywoływać konsekwencji na gruncie VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Opodatkowanie towarów w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki (art. 14 ustawy o VAT)

Opodatkowanie likwidacji działalności wykonywanej przez osobę fizyczną oraz rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej zostało uregulowane w ustawie o VAT w sposób szczególny. Przepisy w tym zakresie znajdują się w rozdziale 4 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy VAT opodatkowaniu VAT podlegają towary własnej produkcji i towary, które nie były przedmiotem dostawy, w stosunku do których przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego.

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku likwidacji działalności wykonującej przez osobę fizyczną oraz rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej (w tym m.in. spółki komandytowej), podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (dalej: "spis z natury"). Informacja o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, powinna być załączona do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Przywołany powyżej art. 14 ust. 1 ustawy o VAT, nakazując, w sytuacji wskazanej w tym przepisie, opodatkowanie towarów, różnicuje je na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy. W obu tych grupach mogą mieścić się towary, które stanowią tzw. środki obrotowe, jak towary handlowe, surowce oraz towary, które zaliczone zostały przez podatnika do jego środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku likwidacji/rozwiązania działalności spółki komandytowej, opodatkowaniu podlegają zarówno towary handlowe, jak też środki trwałe czy wyposażenie, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pojęcie towaru zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również przeniesienie praw do WNiP, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Należy jednak zaznaczyć, iż jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy VAT opodatkowaniu VAT przy omawianej likwidacji podlegają jedynie towary (własnej produkcji i takie, które nie były przedmiotem dostawy, w stosunku do których przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego). Przepis ten (art. 14 ustawy o VAT) w żadnej mierze nie odnosi się do usług, zatem wydanie praw do WNiP w związku likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem wszystkich składników majątkowych Spółki do majątku Komplementariusza nie będzie wiązać się z powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT.

Mając zatem na uwadze fakt, iż:

* przedsiębiorstwo Spółki nie obejmuje żadnych aktywów trwałych/wyposażenia,

* przepisy art. 14 ustawy o VAT nie mają zastosowania do aktywów niebędących towarami (w szczególności nie będą miały zastosowania do praw majątkowych/WNIP).

* jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego - przeniesienie praw do Znaków nie mieści się w definicji towaru nie podlega ujęciu w spisie z natury,

zdaniem Spółki, wydanie WNIP Komplementariuszowi nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Korekta podatku naliczonego (art. 91 ustawy o VAT)

Pomimo braku opodatkowania na podstawie art. 14 ustawy o VAT w związku z wydaniem komplementariuszowi składników majątku Spółki stanowiących zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, Spółka ma świadomość istnienia obowiązku korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego od wybranych aktywów trwałych i wartości niematerialnych i prawnych

Zgodnie z rozumieniem Spółki przepis ten m.in. ma na celu objęcie swoim zakresem te aktywa, które nie zostały objęte spisem z natury w analizowanej sytuacji i nie podlegały opodatkowaniu w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT zbycie (w tym również przekazanie w ramach likwidacji/rozwiązania, o których mowa w art. 14 ustawy o VAT) środków trwałych i WNiP w okresie korekty wynoszącym zasadniczo 5 lat (10 lat w przypadku nieruchomości) skutkuje obowiązkiem korekty części uprzednio odliczonego podatku naliczonego.

Spółka pragnie jednak zwrócić uwagę, iż w omawianym przypadku likwidacja/rozwiązanie Spółki nastąpi po upływie 5 lat od nabycia Znaków (oraz innych składników majątkowych Spółki). W konsekwencji, z uwagi na upływ terminów wskazanych w tych przepisach obowiązek korekty nie znajdzie zastosowania.

Reasumując, zdaniem Spółki w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem wszystkich składników majątkowych Spółki do majątku Komplementariusza nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT, przy czym czynność ta nie będzie wywoływać konsekwencji na gruncie VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Mając na uwadze powyższe regulacje należy wskazać, że co do zasady, opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług, w tym przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Ponadto, usługa o charakterze nieodpłatnym, tj. w ramach której odbiorca świadczenia nie jest obowiązany do żadnego świadczenia ekwiwalentnego na rzecz świadczącego usługę, może podlegać opodatkowaniu, jeżeli świadczenie usługi nastąpi dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z art. 103 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030) w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Przepis art. 58 ww. ustawy wskazuje, że rozwiązanie spółki powodują:

Z kolei art. 67 § 1 cyt. ustawy wskazuje, że w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Dopuszczalnym sposobem likwidacji spółki komandytowej jest więc także procedura jej rozwiązania bez przeprowadzania procesu likwidacji - przy zachowaniu jednomyślności wspólników.

W myśl art. 82 § 1 k.s.h., z majątku spółki spłaca się przede wszystkim zobowiązania spółki oraz pozostawia się odpowiednie kwoty na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych.

Z § 2 powołanego artykułu wynika, że pozostały majątek dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy spółki. W przypadku braku stosownych postanowień umowy spłaca się wspólnikom udziały. Nadwyżkę dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczą oni w zysku.

Zgodnie z art. 84 § 1 i § 2 ustawy - Kodeks spółek handlowych, likwidatorzy powinni zgłosić zakończenie likwidacji i złożyć wniosek o wykreślenie spółki z rejestru. W przypadku rozwiązania spółki bez przeprowadzenia likwidacji, obowiązek złożenia wniosku ciąży na wspólnikach. Rozwiązanie spółki następuje z chwilą wykreślenia jej z rejestru.

Z kolei kwestie dotyczące opodatkowania przy likwidacji działalności spółki i zaprzestaniu działalności regulują przepisy art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

Jak wynika z art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Ponadto w świetle art. 14 ust. 2 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Stosownie do treści art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - art. 14 ust. 4 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Przywołany powyżej art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy, nakazując, w sytuacji wskazanej w tym przepisie, opodatkowanie towarów, różnicuje je na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy.

Zatem towary podzielono na takie, które zostały wytworzone przez podatnika oraz takie, które zostały przez niego nabyte. W obu tych grupach mogą mieścić się towary, które stanowią tzw. środki obrotowe, jak towary handlowe, surowce oraz towary, które zaliczone zostały przez podatnika do jego środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przypadku rozwiązania/likwidacji działalności spółki komandytowej, opodatkowaniu podlegają zarówno towary handlowe, jak też środki trwałe czy wyposażenie, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Tymczasem z informacji zawartych we wniosku wynika, że przedmiotem przekazania na rzecz Komplementariusza będzie zespół następujących składników majątkowych, obejmujących:

* wartości niematerialne i prawne (Znaki towarowe);

* wierzytelności pożyczkowe obejmujące kwotę główną pożyczki oraz odsetki;

* wierzytelności handlowe (tzn. należności z tytułu opłat licencyjnych);

* środki pieniężne na rachunku bankowym.

Przedsiębiorstwo Spółki nie obejmuje wyposażenia ani żadnych towarów, o których mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o VAT (tzn. towarów własnej produkcji oraz towarów, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy).

Na dzień likwidacji Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnych własnych składników majątkowych, w stosunku do których byłby zobowiązany do sporządzenia spisu z natury.

W konsekwencji przepis art. 14 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem składników majątkowych do majątku Komplementariusza nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT, na podstawie przepisów art. 14 tej ustawy.

Należy również zwrócić uwagę, że pomimo braku opodatkowania na podstawie art. 14 ustawy o VAT w związku z wydaniem Komplementariuszowi składników majątku przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, w pewnych określonych przez usługodawcę przypadkach istnieje obowiązek dokonania korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego m.in. od wartości niematerialnych i prawnych.

Z uwagi na powyższe, należy w przedmiotowej sprawie przeprowadzić analizę przepisów obligujących Podatnika do złożenia ewentualnej korekty podatku naliczonego.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy).

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Przepis art. 91 ust. 6 ustawy stanowi, że w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Na mocy art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W świetle art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Zatem w przypadku wartości niematerialnych i prawnych o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanej przez siebie usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tej usługi, korekty podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania (za lata pozostałe do końca okresu korekty). Roczna korekta w tym przypadku, dotyczy jednej piątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. Korekty należy dokonać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiła powyższa zmiana. Natomiast w przypadku wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z wniosku wynika, że w omawianej sprawie likwidacja/rozwiązanie Spółki nastąpi po upływie 5 lat od nabycia składników majątkowych Spółki. W konsekwencji, z uwagi na upływ terminów wskazanych w tych przepisach obowiązek korekty nie znajdzie zastosowania. Należy także wskazać, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania 10 letnia korekta podatku, gdyż z wniosku nie wynika, aby przedmiotem przeniesienia na rzecz Komplementariusza były nieruchomości lub prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Podsumowując, w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki i wydaniem składników majątkowych do majątku Komplementariusza nie powstanie obowiązek korekty podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ pragnie również zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska w sprawie Wnioskodawcy.

W związku z powyższym tut. Organ w niniejszej interpretacji odniósł się wyłącznie do kwestii będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.