ILPP2/4512-1-771/15-3/SJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z 30 września 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.) uzupełnionym pismem z 3 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania różnic kursowych. Wniosek uzupełniono 4 grudnia 2015 r. poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskująca Spółka prowadzi m.in. działalność polegającą na udostępnianiu klientom indywidualnym (osobom fizycznym) miejsc parkingowych. Za postój pojazdów pobierana jest opłata parkingowa. Do tego celu Wnioskodawcy służą specjalistyczne automaty parkingowe. Rozliczenie transakcji zawieranych przy opłacie za postój odbywa się za pomocą gotówki. Wysokość opłat została określona przez Spółkę w walucie krajowej - polskich złotych. Ewidencja sprzedaży również dokonywana jest przez automat jedynie w złotówkach (raport miesięczny obrotów zawiera wartości brutto w PLN z wyszczególnioną kwotą podatku VAT). W konsekwencji klient po dokonaniu opłaty otrzymuje paragon potwierdzający sprzedaż w PLN.

Natomiast zapłata za usługę, dokonywana za pośrednictwem automatów, może zostać uiszczona przez klienta w dwóch rodzajach walut: w PLN lub w EURO. Przy czym automat stosuje stały przelicznik PLN-EURO po kursie 1 euro = 3,5 złotego. Automat wydaje resztę jedynie w polskiej walucie (nawet przy płatności w Euro).

Automat działa według następującej zasady: klient wrzuca monetę lub wkłada banknot do automatu, otrzymuje paragon oraz ewentualnie resztę (w złotówkach), gdy nominał wrzuconej monety lub banknotu był wyższy niż cena biletu. Automat podczas wykonywania transakcji zakupu pokazuje przy pomocy jakich nominałów może być zrealizowana transakcja.

Rozliczenie:

Kasety z gotówką są wyjmowane raz na miesiąc (ostatniego dnia każdego miesiąca). W momencie wyjęcia kasety sporządzony jest raport z wyjęcia kasety z wyszczególnieniem waluty, nominałów, ilości, wartości (monet, banknotów). Następnie gotówka zostaje zaewidencjonowana na kasę z podziałem na rodzaj waluty (Wnioskodawca nie prowadzi rachunku bankowego w Euro).

Wnioskodawca ujmuje w ewidencji sprzedaży VAT kwoty z raportu wydrukowanego przez automat (w którym to raporcie zawarte są jedynie wartości w złotówkach, co odzwierciedla realną kwotę opłat uiszczonych w złotówkach oraz kwotę opłat uiszczonych w Euro pomnożoną o kurs 3,5).

W konsekwencji Zainteresowany uzyskuje przychód wynikający z różnicy kursowej pomiędzy kwotą przychodów uzyskanych w walucie Euro obliczaną po narzuconym przez Wnioskodawcę kursie wynoszącym 1 euro = 3,5 złotego, a kwotą przychodów uzyskanych w walucie Euro obliczoną po kursie z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień opróżnienia kasety automatu z gotówki (dzień powstania obowiązku podatkowego).

Na przykładzie:

1. Automat naliczył opłatę w kwocie 350 zł. Opłata została uiszczona przez klienta w walucie, po kursie 3,5 zł za 1 Euro. Tym samym klient wpłacił do automatu 100 Euro.

2. Automat zaewidencjonował ww. opłatę w walucie krajowej, tym samym w raporcie zostanie ujęta kwota 350 złotych.

3. Następnie Wnioskodawca opróżnił kasetę automatu (dzień powstania obowiązku podatkowego). Kurs Euro z dnia poprzedzającego to zdarzenie wyniósł 4,0000.

Tym samym po stronie Wnioskodawcy powstał przychód z różnicy kursowej w wysokości 50 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z 3 grudnia 2015 r.).

Czy różnice kursowe opisane w stanie faktycznym sprawy, winny zostać objęte rozliczeniem podatku od towarów usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, różnice kursowe powstałe w wyniku różnicy pomiędzy kursem ustalonym przez Wnioskodawcę i stosowanym przez automaty (1 Euro = 3,5 złotego), a kursem z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień opróżnienia kasety automatu z gotówką nie powinny zostać objęte podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług: zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną. Natomiast zgodnie z ust. 13 ww. artykułu: zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7.

W sytuacji, w której automat dokonuje niejako operacji finansowej polegającej na wymianie waluty zagranicznej wpłacanej przez klienta (o czym świadczy m.in. wydawanie reszty tylko w złotówkach) na walutę krajową, uznać należy, że każde wpłacone przez klienta jedno Euro należy traktować jako:

Jest to uzasadnione tym, że automat, przy płatności w euro, w pierwszej kolejności dokonuje transakcji polegającej na przeliczeniu waluty obcej na polskie złotówki, a dopiero później pobiera opłatę, już w przeliczonych w opisany sposób (po kursie I Euro = 3,5 zł) złotówkach. Gdy wpłata klienta w walucie obcej jest zbyt wysoka, automat resztę wydaje już w złotówkach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle z art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak stanowi art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a -30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku (art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy).

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Zauważyć należy, że przepisy unijne regulujące zasady ustalania podstawy opodatkowania są ścisłe i mają charakter obligatoryjny, nie pozostawiając państwom członkowskim w tym zakresie dużej swobody.

Zatem biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania będzie wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej.

Natomiast w myśl art. 31a ust. 1 ustawy - w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Z analizy powyższego przepisu wynika, że odnosi się on generalnie do sytuacji, w których podstawa opodatkowania (wszystko, co stanowi zapłatę) wyrażona jest w walucie obcej, co jak wynika z opisu ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Z opisu sprawy bowiem wynika, że Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność polegającą na udostępnianiu klientom indywidualnym (osobom fizycznym) miejsc parkingowych. Za postój pojazdów pobierana jest opłata parkingowa. Do tego celu Spółce służą specjalistyczne automaty parkingowe. Rozliczenie transakcji zawieranych przy opłacie za postój odbywa się za pomocą gotówki. Wysokość opłat została określona przez Wnioskodawcę w walucie krajowej - polskich złotych. Ewidencja sprzedaży również dokonywana jest przez automat jedynie w złotówkach (raport miesięczny obrotów zawiera wartości brutto w PLN z wyszczególnioną kwotą podatku VAT). W konsekwencji klient po dokonaniu opłaty otrzymuje paragon potwierdzający sprzedaż w PLN. Natomiast zapłata za usługę, dokonywana za pośrednictwem automatów, może zostać uiszczona przez klienta w dwóch rodzajach walut: w PLN lub w EURO. Przy czym automat stosuje stały przelicznik PLN-EURO po kursie 1 euro = 3,5 złotego. Automat wydaje resztę jedynie w polskiej walucie (nawet przy płatności w Euro). Automat działa według następującej zasady: klient wrzuca monetę lub wkłada banknot do automatu, otrzymuje paragon oraz ewentualnie resztę (w złotówkach), gdy nominał wrzuconej monety lub banknotu był wyższy niż cena biletu. Automat podczas wykonywania transakcji zakupu pokazuje przy pomocy jakich nominałów może być zrealizowana transakcja. Rozliczenie - kasety z gotówką są wyjmowane raz na miesiąc (ostatniego dnia każdego miesiąca). W momencie wyjęcia kasety sporządzony jest raport z wyjęcia kasety z wyszczególnieniem waluty, nominałów, ilości, wartości (monet, banknotów). Następnie gotówka zostaje zaewidencjonowana na kasę z podziałem na rodzaj waluty (Wnioskodawca nie prowadzi rachunku bankowego w Euro). Zainteresowany ujmuje w ewidencji sprzedaży VAT kwoty z raportu wydrukowanego przez automat (w którym to raporcie zawarte są jedynie wartości w złotówkach, co odzwierciedla realną kwotę opłat uiszczonych w złotówkach oraz kwotę opłat uiszczonych w Euro pomnożoną o kurs 3,5). W konsekwencji Spółka uzyskuje przychód wynikający z różnicy kursowej pomiędzy kwotą przychodów uzyskanych w walucie Euro obliczaną po narzuconym przez Wnioskodawcę kursie wynoszącym 1 euro = 3,5 złotego, a kwotą przychodów uzyskanych w walucie Euro obliczoną po kursie z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień opróżnienia kasety automatu z gotówki (dzień powstania obowiązku podatkowego).

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia, czy różnice kursowe opisane w stanie faktycznym, winny zostać objęte rozliczeniem podatku VAT.

W odpowiedzi na powyższe, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 29a ust. 1 ustawy, który stanowi, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą sprzedawca otrzymał z tytułu sprzedaży.

W rezultacie, w sytuacji gdy Wnioskodawca świadcząc usługi parkingowe pobiera zapłatę w euro, podstawą opodatkowania jest kwota którą otrzymuje od nabywcy. Zatem, jeśli zapłata następuje w euro, Wnioskodawca powinien dokonać przeliczenia na złote według kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

W konsekwencji, różnice kursowe (nadwyżka) powstałe w wyniku różnicy pomiędzy kursem ustalonym przez Wnioskodawcę i stosowanym przez automaty (1 euro = 3,5 złotego), a kursem z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego - należy zaliczyć do podstawy opodatkowania i opodatkować podatkiem od towarów i usług na ogólnych zasadach.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku.

I tak, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy - zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy, lub które mają wartość numizmatyczną.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Jednocześnie zauważyć należy, że wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy zwolnienia odnoszą się do transakcji dotyczących walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy. W przedmiotowej sprawie usługi, które świadczy Zainteresowany nie stanowią jednak transakcji dotyczących walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy. Wnioskodawca świadczy bowiem wyłącznie usługę polegającą na udostępnianiu klientom indywidualnym miejsc parkingowych. Zatem, w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania ww. przepis art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności sprawy momentu powstania obowiązku podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.