ILPP2/4512-1-743/15-5/OA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości-jest nieprawidłowe.

W dniu 6 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości. Wniosek został uzupełniony w dniu 11 grudnia 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

W rozpatrywanym stanie faktycznym Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego będąca czynnym podatnikiem VAT jest właścicielem mienia, w tym nieruchomości stanowiących lokale oraz grunty pod zabudowę, które nabyła nieodpłatnie (w drodze darowizny, spadkobrania oraz z mocy z ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach). W chwili obecnej Gmina dokonuje zbycia w ramach zarządu części wyżej wskazanych nieruchomości w przyszłości również ma zamiar je sprzedawać zgodnie z zasadami racjonalnej gospodarki. Wobec faktu, że organy podatkowe z reguły przyjmują zasadę, że gmina jako osoba prawna podlega obowiązkowi podatkowemu na ogólnych zasadach i będąc czynnym podatnikiem VAT jest również podatnikiem w zakresie sprzedaży nieruchomości, bowiem przedmiotem zbycia są jej składniki majątku, i bez znaczenia pozostaje fakt, że nabycie tych składników nastąpiło nieodpłatnie. W związku z tym pojawiły się wątpliwości czy sprzedaż nabytego uprzednio nieodpłatnie mienia, podlegać powinna opodatkowaniu podatkiem VAT. Złożony wniosek obejmuje w istocie zdarzenia przyszłe, przy czym wnioskodawca składając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej rozciąga ją, co do zakresu na transakcje obejmujące II półrocze roku 2014 oraz umowy zbycia mające miejsce w okresie od 1 stycznia 2015 r. do dnia złożenia wniosku tj. 18 maja 2015 r., albowiem zgodnie z art. obowiązek podatkowy ciąży.

Granice i ramy czasowe złożonego wniosku wyznaczają przepisy prawa podatkowego, co do których wnioskodawca złożył wniosek i wskazał w formularzu.

Wniosek dotyczy (w zakresie rodzaju..., typu zbycia...) umów dwustronnych sprzedaży prawa własności nieruchomości, prawa wieczystego użytkowania, prawa wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem związanym zawieranych przez gminę jako osobę prawną uprawnioną i zobowiązaną do gospodarowania zasobem mienia komunalnego (władztwo publiczne). Czynności gminy, co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT wykonywane są przez gminę w ramach sprawowanego przez nią władztwa publicznego.

Zbywane przez gminę mienie znajduje się jedynie w jej zasobach komunalnych i nie było nigdy wykorzystywane w jakiejkolwiek działalności, tj. gmina pełni w tym przypadku wyłącznie funkcje właścicielskie.

Nabycie z mocy prawa i w drodze spadkobrania jest niezależne od woli gminy, natomiast wykonywanie jedynie funkcji właścicielskich nie przynosi żadnych wymiernych korzyści zarówno tworzącym wspólnotę samorządową mieszkańcom jak i samej gminie.

Jak wskazano w wniosku ten obejmuje transakcje zbycia (sprzedaży) nieruchomości odpłatnie. Zbycie nieruchomości poprzez umowę sprzedaży nieruchomości, prawa wieczystego użytkowania, prawa wieczystego użytkowania nieruchomości (objętych wnioskiem) następuje wyłącznie na podstawie umów cywilnoprawnych zawieranych zgodnie z art. 158 k.c. w formie aktów notarialnych (forma zastrzeżona).

Jak wyżej wskazano powyżej wniosek dotyczy prawa własności (incydentalnie prawa wieczystego użytkowania) nieruchomości, a zbycie to ma charakter umów sprzedaży, który na mocy bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa sporządzane są w formie notarialnej. Obowiązujące przepisy prawa w zakresie procedur zbycia nieruchomości stanowiących własność gminy, a to, obok przepisów kodeksu cywilnego ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami dopuszcza szereg możliwości odpłatnego zbycia, nakładając na gminę szereg ograniczeń w stosunku do innych sprzedających tj. po przeprowadzeniu przetargu oraz bez przeprowadzenia przetargu np. rokowania, za zgodą organu stanowiącego. Procedury zbycia nieruchomości przez wnioskodawcę nie niweczą, przy tym rynkowego charakteru transakcji (umów) albowiem jak wynika z art. 151 ugn ww. niemożliwym jest zbycie nieruchomości za cenę inną niż rynkowa.

Niemniej jednak sprzedaż dokonywana przez gminę, w ramach uprawnień właścicielskich poddana jest ograniczeniom, wynikających z ciążących nań obowiązków publicznoprawnych oraz nie odpowiada co do zakresu oraz swobody zbycia prawom podmiotów gospodarczych.

Sprzedaż ta nie wiąże się z działalnością gospodarczą, lecz realizacją zadań organu władzy publicznej, którym jest gmina jako osoba prawna.

Nieruchomości, o których mowa we wniosku stanowią tzw. zasób mienia komunalnego a oznacza to, że stanowiące mienie gminy do daty przeniesienia własności stosowną umową były i są wykorzystywane przez gminę w ramach jej uprawnień właścicielskich bez prawa do odliczenia podatku VAT

Z chwilą przeniesienia własności (a wynika to z treści czynności prawnej) nieruchomości (prawo) będzie wykorzystywane przez nabywcę czyli Kupującego.

Będące przedmiotem zbycia nieruchomości zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, względnie decyzji o warunkach zabudowy, wykorzystywane mogą być do różnych celów, z przeznaczeniem na cele mieszkalne i użytkowe. O sposobie ich wykorzystywania do ww. celów decydują nabywcy.

Przed sprzedażą wchodzące w skład zasobu mienia komunalnego i nabyte przez gminę w różnych formach nieruchomości sporadycznie mogły być przedmiotem umów obligacyjnych tj. umów najmu, względnie dzierżawy w zależności od zróżnicowanego przedmiotu sprzedaży. Wniosek, co do zasady nie obejmuje takich nieruchomości, lecz inne nieruchomości nabyte przez gminę nieodpłatnie i wchodzące w zasób jej mienia komunalnego ex lege.

Niejednokrotnie gmina dysponując mieniem stanowiącym jej własność dokonuje podziałów nieruchomości nabytych nieodpłatnie, z przeznaczeniem na sprzedaż w celu zaspokojenia potrzeb nabywców oraz realizacji zadań własnych gminy jako osoby prawnej polegających na racjonalnej gospodarce własnym mieniem, nabytym poprzez komunalizację darowizny, spadki itp.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 7 grudnia 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż:

1. Wniosek dotyczy wyłączenie działek nie zabudowanych położonych w A., stanowiące zasób mienia komunalnego. Wnioskiem objęto działki zgodnie z zestawieniem dołączonym do wniosku. Wszystkie ww. nieruchomości nabyte zostały przez gminę zgodnie z ustawą z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych nieodpłatnie. Wymienione działki posiadają kw numer urządzoną w Sądzie Rejonowym.

2. W zakresie wszystkich ww. działek niezabudowanych gmina nabyła je nieodpłatnie co wynika z ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych.

3. Ww. nieruchomości nie były zabudowane i w żaden sposób wykorzystywane przez gminę, a stanowią wyłącznie tzw. zasób mienia komunalnego.

4. Wszystkie wymienione nieruchomości nie były wykorzystane, a zatem gmina nie wykonywała czynności zarówno zwolnionych, jak i opodatkowanych zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (podatku VAT).

5. Objęte wnioskiem nieruchomości nie były zasiedlone w rozumieniu art. 2 punkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

6. Nie dotyczy nieruchomości z wniosku, albowiem te nie były zasiedlone.

7. Gmina nie poczyniła żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

8. W stosunku do nieruchomości, które zamierza sprzedać Wnioskodawca, a nabytych nieodpłatnie, został w 2012 r. sporządzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przyjęty uchwałą numer z dnia r. Grunty stanowiące działki oferowane do sprzedaży stanowią grunty budowlane, co do których plan jako funkcję dominującą przewiduje funkcję MN względnie SUR - tj. zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a w odniesieniu do działki (wide załącznik) usługi komercyjne. Oznacza to, że wszystkie oferowane działki łącznie z działką to działki budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie doprecyzowane w uzupełnieniu.

Czy transakcja zbycia nieruchomości nabytych nieodpłatnie (na podstawie ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach) przez Gminę jest czynnością opodatkowaną, a tym samym czy podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku w odpowiedzi na pytania: "określenie jakich konkretnie nieruchomości dotyczy przedmiotowy wniosek oraz wskazanie, w jaki sposób Wnioskodawca wszedł w posiadanie tych nieruchomości. Należy podać oddzielnie dla każdej nieruchomości." Wnioskodawca wskazał nieruchomości, które są przedmiotem wniosku oraz wskazał, że w zakresie wszystkich ww. działek niezabudowanych gmina nabyła je nieodpłatnie co wynika z ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zbycie nieruchomości przez Gminę nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług ponieważ, aby dana transakcja gospodarcza podlegała opodatkowaniu VAT, powinna stanowić czynność opodatkowaną w rozumieniu przepisów o VAT oraz zostać dokonana przez podatnika VAT, działającego w tym charakterze w odniesieniu do tej transakcji. Zbywane przez gminę mienie znajduje się jedynie w jej zasobach komunalnych i nie było nigdy wykorzystywane w jakiejkolwiek działalności gospodarczej, zatem gmina pełni w tym przypadku wyłącznie funkcje właścicielskie. Towary stanowiące przedmiot dostawy zostały nabyte z mocy prawa lub pod tytułem darmym (poprzez darowiznę, lub spadkobranie), zatem w konsekwencji czynności, z którymi nie wiązało się prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabycie z mocy prawa i w drodze spadkobrania było niezależne od woli gminy, natomiast wykonywanie jedynie funkcji właścicielskich nie przynosiło żadnych wymiernych korzyści gminie.

Podsumowując stanowisko wnioskodawcy do pytania określonego w pkt 69 oznacza, że sprzedaż przez Gminę na podstawie umów cywilnoprawnych mienia nabytego z mocy prawa czy jako spadkobierca, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ gmina przy tych transakcjach nie występowała w roli podatnika podatku VAT.

Ponadto stanowisko wnioskodawcy potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 grudnia 2014 r., sygn. akt I FSK 1547/14 orzekając, że "w przypadku gdy gmina nie pozyskała mienia w konkretnym celu, np. prowadzenia działalności gospodarczej, to samo nieodpłatne nabycie mienia i jego posiadanie nie jest wystarczające do uznania, iż konstytuuje ono działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT". Sąd uznał zatem ostatecznie, że sprzedaż przez gminę na podstawie umów cywilnoprawnych mienia nabytego z mocy prawa w ww. przypadku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ gmina przy tych transakcjach nie występowała w roli podatnika podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

o czynności - co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT - muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,

o ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Oznacza to, że wyłączona z opodatkowania jest działalność podmiotu publicznego, która wykonywana jest w charakterze organu władzy publicznej. Odnośnie warunku dotyczącego statusu podmiotu publicznego, TSUE orzekł, że osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. pkt 56 wyroku z dnia 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudacor, ECLI:EU:C:2015:733 oraz powołane tam orzecznictwo).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej takimi czynnościami są czynności wykonywane przez pomioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nich na tych samych warunkach prawnych, co przez prywatne podmioty gospodarcze. Trybunał orzekł ponadto, że przedmiot lub cel takiej działalności nie ma w tym zakresie znaczenia. Ponadto okoliczność, iż wykonywanie czynności wiąże się ze stosowaniem prerogatyw władztwa publicznego, pozwala na ustalenie, że działalność ta podlega reżimowi prawa publicznego (zob. pkt 70 ww. wyroku C-174/14). W tym kontekście Trybunał wskazał, że zwolnienie przewidziane w art. 13 ust. 1 akapit pierwszy dyrektywy 2006/112/WE obejmuje zasadniczo czynności wykonywane przez podmioty publiczne działające jako organy władzy publicznej, które to czynności, pomimo że mają charakter gospodarczy, są ściśle związane z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego (zob. pkt 71 ww. wyroku C-174/14).

Z opisu sprawy wynika, że wskazane w uzupełnieniu do wniosku działki niezabudowane zostały przez Gminę nabyte nieodpłatnie na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 32, poz. 191 z późn. zm).

Zainteresowany wskazał, że nieruchomości te nie były w żaden sposób wykorzystywane przez Gminę, ani do czynności zwolnionych, ani do czynności opodatkowanych. Oznacza to, że działki te nie były wykorzystywane również przez Gminę jako organ władzy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Tym samym sprzedaż przez Gminę wskazanych nieruchomości stanowi element zwykłej jej działalności jako podatnika.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy - przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazać jednocześnie należy, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają z VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę". Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Jak wskazała Gmina, sprzedawane przez nią niezabudowane działki przeznaczone są/będą pod zabudowę mieszkaniową lub/i komercyjną, a przeznaczenie tych działek pod zabudowę, w zależności od konkretnego przypadku, wynika z klasyfikacji w aktualnym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, dostawa tych działek nie korzysta/nie będzie również korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Tym samym sprzedaż działek, będących przedmiotem zapytania, podlega/będzie podlegać opodatkowaniu według podstawowej stawki podatku VAT, tj. 23%.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r., dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wynika z wniosku - nieruchomości będące przedmiotem wniosku nie były wykorzystywane przez Gminę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Tym samym, w przedmiotowej sprawie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - nie ma zastosowania.

Reasumując Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT. Wobec tego, dokonywana przez Gminę sprzedaż działek podlega/będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, i w myśl art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, opodatkowana jest/będzie według podstawowej stawki w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.