ILPP2/4512-1-666/15-4/OA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2015 r. (data wpływu 1 września 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 października 2015 r. (data wpływu 2 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

Wniosek został uzupełniony w dniu 2 listopada 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 9 czerwca 2015 r. została podpisana umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości, będącej własnością Wnioskodawcy i jego żony, oznaczoną nr ewidencyjnym działki, która położona jest w obrębie (...), gm. (...), powiat, woj. (...). Działkę Wnioskodawca nabył wraz z żoną na podstawie umowy darowizny w dniu 12 listopada 1991 r. i stanowi ona majątek oparty na prawie wspólności ustawowej. Działka ta jest niezabudowana i stanowi grunty orne klasy RIIIb, RIVa i RV.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym w dniu 28 kwietnia 2005 r. Uchwałą Rady Gminy w (...) powyższa działka położona jest na obszarze: PU - pod tereny działalności produkcyjno - usługowej oraz składowania i magazynowania, a częściowo symbolem Dl - pod drogi i ulice dojazdowe wewnętrzne.

Działka była wystawiona w internecie w zakresie chęci sprzedania jej przez Zainteresowanego. Wnioskodawca posiada również umowę z agencją doradczą zajmującą się sprzedażą nieruchomości.

Wnioskodawca dokonywał wcześniej (wraz z żoną) sprzedaży działek pod zabudowę mieszkaniową - ostatnia sprzedaż miała miejsce ok. 15 lat temu.

Umowa zawarta jest na okres do 15 grudnia 2015 r. i posiada szereg warunków, które muszą się spełnić by doszło do sprzedaży działki. Najważniejsze to:

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 29 października 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował, iż:

1. Nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

2. Nabytą działkę zamierzał wykorzystywać na potrzeby własnego gospodarstwa rolnego.

3. Przedmiotowa działka była wykorzystywana w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Była to produkcja warzywnicza i roślinna. Była to działalność zwolniona od podatku.

4. Występował do Urzędu Gminy o przekształcenie działki z funkcji rolniczej na funkcję pod zabudowę.

5. Nie były wydane decyzje o warunkach zabudowy, nie występował o nie. Działka jest objęta planem miejscowym.

6. Udostępniał przedmiotową nieruchomość osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej ustnej, nieodpłatnej innemu rolnikowi w okresie od 1999 r. do dziś.

7. Nie ponosił i nie zamierza ponosić nakładów w celu przygotowania działki do sprzedaży. Jednym z warunków sprzedaży jest natomiast dokonanie podziału działki, który obecnie trwa. Koszty tego podziału pokrywane są przez Spółkę zainteresowaną kupnem działki. Wnioskodawca ogłaszał się również w internecie z zamiarem sprzedaży działki, ogłoszenie było umieszczone nieodpłatnie.

8. Posiada również inne grunty rolne oraz pod zabudowę mieszkaniową.

9. Nie planuję w przyszłości sprzedaży kolejnych gruntów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy

Działka stanowiąca własność Wnioskodawcy i jego żony wchodzi w skład gospodarstwa rolnego. Za działkę odprowadzany jest podatek rolny. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Ubezpieczony jest w KRUS-ie. Działkę tą nabył Wnioskodawca na podstawie umowy darowizny do celów rolniczych. Nie prowadził nigdy działalności gospodarczej na ww. działce, jak również działka nie była związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. Działkę Wnioskodawca oddał w nieodpłatne użytkowanie osobie trzeciej (umowa ustna), która ją uprawia i pobiera dopłaty rolne z ARiMR.

Zainteresowany występował do gminy o przekształcenie ww. działki pod zabudowę. Działka jest nieogrodzona, nie "ulepszał" działki pod kątem ich przyszłej zabudowy, tj. nie dokonywał uzbrojenia działki w infrastrukturę techniczną.

Wnioskodawca ogłaszał się w internecie w zakresie chęci sprzedania ww. działki, gdyż działka ta jest przeznaczona pod zabudowę przemysłowo - magazynową. Posiada również umowę z agencją doradczą zajmującą się sprzedażą nieruchomości.

Zainteresowana nabyciem działki Spółka zgłosiła się do Wnioskodawcy, a w ich zainteresowaniu są także działki sąsiednie, które mają stanowić jeden teren inwestycyjny.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że przedmiot sprzedaży (wydzielona działka z działki nr) nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, mocą art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 s. 1 z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi przecież wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W tym miejscu - dla wyjaśnienia zakresu zwykłego wykonywania prawa własności - konieczne jest sięgnięcie do zapisów prawa cywilnego, tj. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 140 ww. Kodeksu, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Rozporządzanie rzeczą jest drugim spośród wymienionych wyraźnie w art. 140 k.c. uprawnień właściciela do rozporządzania rzeczą (ius disponendi). Podkreślić także należy, iż ustawodawca nie definiuje używanego pojęcia rozporządzenia. Nie klasyfikuje też postaci rozporządzenia. W literaturze zaś podkreśla się zazwyczaj, że chodzi o uprawnienie do wyzbycia się własności i uprawnienie do obciążania prawa własności. Wyzbycie się własności w pierwszym rzędzie obejmuje dokonywaną (inter vivos) czynność przeniesienia własności, dalej zaś czynność rozporządzenia testamentowego (...) (Edward Gniewek "Kodeks cywilny, Księga Druga. Własność i inne prawa rzeczowe. Komentarz, Zakamycze, 2001, Komentarz do art. 140 k.c.).

Z powyższych wyjaśnień wynika zatem, że dokonanie sprzedaży określonej rzeczy materialnej stanowi naturalny (oczywisty, podstawowy) element wykonywania prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 9 czerwca 2015 r. została podpisana umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości, będącej własnością Wnioskodawcy i jego żony, oznaczoną nr ewidencyjnym działki, która położona jest w obrębie (...), gm. (...), powiat, woj. Działkę Wnioskodawca nabył wraz z żoną na podstawie umowy darowizny w dniu 12 listopada 1991 r. i stanowi ona majątek oparty na prawie wspólności ustawowej. Działka ta jest niezabudowana i stanowi grunty orne klasy RIIIb, RIVa i RV.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym w dniu 28 kwietnia 2005 r. Uchwałą Rady Gminy w (...) powyższa działka położona jest na obszarze: PU - pod tereny działalności produkcyjno - usługowej oraz składowania i magazynowania, a częściowo symbolem Dl - pod drogi i ulice dojazdowe wewnętrzne.

Działka była wystawiona w internecie w zakresie chęci sprzedania jej przez Zainteresowanego. Wnioskodawca posiada również umowę z agencją doradczą zajmującą się sprzedażą nieruchomości.

Wnioskodawca dokonywał wcześniej (wraz z żoną) sprzedaży działek pod zabudowę mieszkaniową - ostatnia sprzedaż miała miejsce ok. 15 lat temu.

Umowa zawarta jest na okres do 15 grudnia 2015 r. i posiada szereg warunków, które muszą się spełnić by doszło do sprzedaży działki. Najważniejsze to:

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a działka nr została nabyta na potrzeby własnego gospodarstwa rolnego i była wykorzystywana w działalności rolniczej - produkcja warzywnicza i roślinna - o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Była to działalność zwolniona od podatku. Następnie udostępniał przedmiotową nieruchomość osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej ustnej, nieodpłatnej innemu rolnikowi w okresie od 1999 r. do dziś.

Zainteresowany występował do Urzędu Gminy o przekształcenie działki z funkcji rolniczej na funkcję pod zabudowę. Działka jest objęta planem miejscowym, nie były wydane dla niej decyzje o warunkach zabudowy. Zainteresowany nie ponosił i nie zamierza ponosić nakładów w celu przygotowania działki do sprzedaży. Jednym z warunków sprzedaży jest natomiast dokonanie podziału działki, który obecnie trwa. Koszty tego podziału pokrywane są przez Spółkę zainteresowaną kupnem działki. Wnioskodawca ogłaszał się również w internecie z zamiarem sprzedaży działki, ogłoszenie było umieszczone nieodpłatnie. Posiada również inne grunty rolne oraz pod zabudowę mieszkaniową. Nie planuje jednak w przyszłości sprzedaży kolejnych gruntów.

Odnosząc się do powyższego, zauważyć należy, że zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

W związku z nieodpłatnym użyczeniem przez Wnioskodawcę powyższej działki należy wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C -89/81 St (...) tssecretaris van Financiën v. Hong-Kong Trade Development Council, w którym wskazano, że podmiot prowadzący stale i wyłącznie działalność nieodpłatną nie może być uznany za podatnika.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika zatem taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających na uznanie Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać zatem należy, że Zainteresowany dokonując sprzedaży działki nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działki przeznaczonej pod zabudowę, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w opisanej sytuacji Zainteresowany, zbywając nieruchomość stanowiącą jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanej we wniosku działki nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem Zainteresowany, w związku z dostawą tej nieruchomości, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.