ILPP2/4512-1-637/15-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2015 r. (data wpływu 19 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 21 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wyrejestrowania kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wyrejestrowania kasy rejestrującej. Wniosek uzupełniono pismem z 21 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.) o wniosek na formularzu ORD-IN wraz z wszystkimi elementami niezbędnymi do wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w przedmiotowej sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest z koleżanką współwłaścicielem części budynku (część budynku - pawilonu po byłym GS-ie z lat 80-tych), w którym prowadzą sklep ogólnospożywczy (bez alkoholu). Działalność prowadzą na przemian, tzn. jeden rok koleżanka, jeden rok Wnioskodawca. Każdy ze współwłaścicieli po roku likwiduje działalność gospodarczą. Każdy ze współwłaścicieli posiada swoją osobną kasę fiskalną. Każdy ze współwłaścicieli jest podatnikiem podatku VAT przez cały czas. Ten współwłaściciel, który nie prowadzi działalności gospodarczej wydzierżawia swoją część sklepu i co miesiąc rozlicza się z podatku VAT. Współwłaściciele nie dokumentują żadnej sprzedaży (w roku wolnym) na kasie fiskalnej, tylko rozliczają deklarację VAT-7 z tytułu dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, kiedy Wnioskodawca likwiduje działalność gospodarczą (nadal jest podatnikiem podatku VAT z tytułu dzierżawy sklepu koleżance) powinien wyrejestrować i wymontować moduł z kasy fiskalnej, chociaż wie, że znów za rok nadal będzie prowadził tę samą działalność gospodarczą, o tym samym profilu i w tym samym miejscu, z tym samym numerem NIP i REGON.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien wyrejestrowywać i wymontowywać modułu z kasy fiskalnej, gdyż i tak będzie prowadził tę samą, i w tym samym miejscu, działalność gospodarczą. Wiąże się to z dużymi kosztami finansowymi, a i tak nic się nie zmieni. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca posiada nową kasę fiskalną (ok. 1 rok) i bezcelowe byłoby znów za rok wmontowywać nowy moduł. Wnioskodawcy nie stać na coroczne wydatki tego typu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez pojęcie sprzedaży - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Według art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. Stosownie do ust. 1 tego przepisu - podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 1a ustawy - do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W myśl art. 111 ust. 3a ustawy - podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

Zgodnie z art. 111 ust. 3c ustawy - podatnicy mogą stosować do ewidencji obrotu i kwot podatku należnego wyłącznie kasy rejestrujące, które nabyli w okresie, kiedy kasy te były objęte potwierdzeniem Prezesa Głównego Urzędu Miar, o którym mowa w ust. 6b, z uwzględnieniem ust. 3d.

Na mocy art. 111 ust. 6a ustawy - kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 7a ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwane dalej rozporządzeniem.

Według § 13 ust. 1 rozporządzenia - rozpoczęcie prowadzenia ewidencji przez podatnika poprzedzone jest:

Zgodnie z § 13 ust. 2 rozporządzenia - w przypadku podatnika, który zamierza stosować do prowadzenia ewidencji jedną kasę, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być dokonane na formularzu zgłoszenia przez podatnika danych dotyczących kasy, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

W myśl § 13 ust. 5 rozporządzenia - w terminie 7 dni od dnia fiskalizacji kasy podatnik składa do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie danych dotyczących kasy, w celu otrzymania numeru ewidencyjnego.

Według § 14 ust. 5 rozporządzenia - podatnik w terminie 7 dni od dnia zmiany miejsca używania kasy informuje o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego, składając zgłoszenie aktualizacyjne danych dotyczących kasy, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Na mocy § 14 ust. 6 rozporządzenia - w przypadku zmiany miejsca używania kasy podatnik zapewnia dokonanie zmiany w książce kasy w zakresie określenia miejsca używania kasy oraz zapewnia dokonanie zmiany danych zapisanych w pamięci kasy dotyczących adresu punktu sprzedaży, w którym po dokonanej zmianie kasa będzie używana.

Zgodnie z § 14 ust. 7 rozporządzenia - zmiana miejsca używania kasy nie wymaga odczytania zawartości pamięci fiskalnej kasy.

Stosownie do § 15 ust. 1 rozporządzenia - w przypadku zakończenia przez kasę pracy w trybie fiskalnym podatnik:

Odczyt, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, powinien być zakończony protokołem z czynności odczytania zawartości pamięci fiskalnej kasy sporządzonym przez pracownika urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem § 27. Raport stanowi załącznik do protokołu. Wzór protokołu stanowi załącznik nr 4 do rozporządzenia (§ 15 ust. 2 rozporządzenia).

Wskazać należy, że kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży, gdyż zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane wykonane przez podatnika.

Wymóg stosowania przez określone grupy podatników kas rejestrujących został wprowadzony przede wszystkim ze względu na potrzebę zapewnienia kontroli nad rzetelnością deklarowanych przez pewne grupy podatników podstaw opodatkowania. Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy bowiem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej). W tym przypadku, przy braku innych form dokumentowania transakcji (utrwalania tego, że miały one miejsce), istniałoby realne niebezpieczeństwo zaniżania obrotów (podstawy opodatkowania). Ewentualne wykrycie tego faktu byłoby znacznie utrudnione w przypadku, gdyby sprzedaż bezfakturowa nie została udokumentowana w żaden inny sposób. Obowiązek ewidencjonowania sprzedaży w kasie rejestrującej ma dyscyplinować podatników i przeciwdziałać przypadkom zaniżana obrotów.

Należy zatem uznać, że celem wprowadzenia obowiązku ewidencjowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących było zobowiązanie podatników do ewidencjonowania tej sprzedaży, która nie jest dokumentowana w żaden inny sposób, a więc nie ma możliwości sprawdzenia, czy dana transakcja faktycznie miała miejsce.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem części budynku, w którym prowadzi wraz z innym podmiotem sklep ogólnospożywczy (bez alkoholu). Działalność prowadzona jest na przemian, tzn. jeden rok inny podmiot, jeden rok Wnioskodawca. Każdy ze współwłaścicieli po roku likwiduje działalność gospodarczą. Każdy ze współwłaścicieli posiada swoją osobną kasę fiskalną. Każdy ze współwłaścicieli jest podatnikiem podatku VAT przez cały czas. Ten współwłaściciel, który nie prowadzi działalności gospodarczej wydzierżawia swoją część sklepu i co miesiąc rozlicza się z podatku VAT. Współwłaściciele nie dokumentują żadnej sprzedaży (w roku wolnym) na kasie fiskalnej, tylko rozliczają deklarację VAT-7 z tytułu dzierżawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi obowiązek wyrejestrowania i wymontowania modułu z kasy fiskalnej w przypadku, kiedy likwiduje działalność gospodarczą, ale nadal pozostaje podatnikiem podatku VAT z tytułu dzierżawy sklepu, a po roku ponownie prowadzi działalność gospodarczą w formie sklepu ogólnospożywczego.

Na podstawie art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) - przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Dzierżawa jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Zatem oddanie w ramach umowy dzierżawy nieruchomości (lub jej części) skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po stronie podmiotu dokonującego dzierżawy.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, dzierżawa nieruchomości (lub jej części) stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na względzie powołane regulacje oraz opis sprawy wskazać należy, że w rozpoznawanej sprawie Wnioskodawca oddając w dzierżawę nieruchomość (jej część) po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej w formie sklepu ogólnospożywczego nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Powyższe wynika z faktu, że oddanie przedmiotowej nieruchomości w dzierżawę poza dotychczasową działalnością gospodarczą - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na dzierżawie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy oraz dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej, świadczenie usług dzierżawy stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli tylko jest świadczone w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, z przedstawionych informacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi dwa rodzaje działalności. Jeden to sprzedaż artykułów spożywczych (najczęściej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych), drugi - dzierżawa części nieruchomości (na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą). Z obu tych tytułów jest podatnikiem podatku VAT. Okresowo nie prowadzi sprzedaży towarów, wyrejestrowując działalność gospodarczą. Fakt ten jednak nie ma wpływu na rozliczenia w podatku VAT, gdyż z powodu dzierżawy nieruchomości prowadzone są nadal rozliczenia w zakresie tego podatku. Wnioskodawca nadal jest podatnikiem VAT. Mamy więc do czynienia z ciągłością podatkową.

Sprzedaż artykułów spożywczych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, obliguje Wnioskodawcę do ewidencjonowania jej za pomocą kasy rejestrującej. Okresowe przerwy w dokonywaniu tej sprzedaży nie są równoznaczne z zakończeniem pracy w trybie fiskalnym. Wnioskodawca ma bowiem zamiar dokonywać sprzedaży towarów handlowych po roku przerwy.

W związku z tym, należy przyjąć, że w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca nie ma obowiązku wyrejestrowywania kasy fiskalnej w momencie, gdy zaprzestaje czasowo jej wykorzystywania. Co za tym idzie, nie ma także obowiązku dokonywania czynności odczytu zawartości pamięci fiskalnej. Czynności tych dokonuje się bowiem, w momencie zakończenia pracy w trybie fiskalnym. Dopiero po definitywnym zakończeniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, dokumentowanych przy użyciu kasy rejestrującej, podatnik ma obowiązek dokonania przy pomocy serwisanta kasy odczytu zawartości pamięci fiskalnej kasy przez wykonanie raportu rozliczeniowego za cały okres pracy kasy w obecności pracownika urzędu skarbowego.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca likwiduje działalność gospodarczą, mając zamiar dalszego jej prowadzenia po roku i pozostaje czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu dzierżawy nieruchomości, nie ma obowiązku wyrejestrowywania kasy fiskalnej i przeprowadzania odczytu końcowego.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.