ILPP2/4512-1-506/15-4/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2015 r. (data wpływu 30 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 2 września 2015 r. (data wpływu 8 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży posiłków za dostawę towarów oraz stawki podatku dla tych czynności - jest prawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży posiłków za dostawę towarów oraz stawki podatku dla tych czynności. Wniosek został uzupełniony pismem z 2 września 2015 r. (data wpływu 8 września 2015 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługi przygotowania i sprzedaży gotowych posiłków typu fast-food (kurczak z rożna, frytki, zapiekanki), prowadzoną w mobilnych punktach sprzedaży.

Opisaną wyżej sprzedaż można podzielić na następujące kategorie:

1. Sprzedaż posiłków z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu bez obsługi kelnerskiej.

2. Sprzedaż posiłków z dostawą do klienta.

3. Sprzedaż posiłków do konsumpcji, odbiór własny.

Ad. 1. W przypadku sprzedaży posiłków z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu bez obsługi kelnerskiej, klient składa zamówienie na posiłek, który zapakowany i wydawany jest klientowi w sposób umożliwiający zabranie posiłku i konsumpcję poza lokalem. Głównym celem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż posiłków na wynos. Towar jest sprzedawany i wydawany w mobilnym punkcie sprzedaży.

Ad. 2 W przypadku sprzedaży posiłków z dostawą do klienta, klient składa telefoniczne zamówienie na posiłek z listy oferowanej przez Wnioskodawcę a następnie pracownik Wnioskodawcy gotowy posiłek, zapakowany w sposób umożliwiający zabranie i konsumpcję poza punktem sprzedaży, dostarcza na wskazany przez klienta adres.

Ad. 3 W przypadku sprzedaży posiłków do konsumpcji, odbiór własny, klient składa zamówienie na posiłek w mobilnym punkcie sprzedaży, po czym wydawany jest dla klienta gotowy posiłek, zapakowany w sposób umożliwiający zabranie i konsumpcję poza mobilnym punktem sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że opisane posiłki to posiłki gotowe z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, objęte PKWiU 10.85.1. Ze świadczonymi usługami sprzedaży posiłków do konsumpcji na miejscu bez obsługi kelnerskiej nie wiążą się usługi wspomagające charakterystyczne dla usług restauracyjnych lub cateringowych. Nie ma szatni, toalet oraz ogrzewanego lokalu z których mogą skorzystać klienci. Posiłki nie są podawane na talerzach, nie występuje serwis w ścisłym znaczeniu tego słowa. Klient otrzymuje zamówiony towar, np. frytki lub kurczaka z grilla w papierowym opakowaniu lub tackach jednorazowych (papierowych lub plastikowych) wraz z załączonym jednorazowym widelcem umożliwiającym ewentualne spożycie posiłku przy stolikach rozmieszczonych w bezpośrednim sąsiedztwie mobilnego punktu sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydawanie przez Wnioskodawcę posiłków na wynos przy mobilnych punktach sprzedaży oraz dostarczenie gotowych posiłków uprzednio zamówionych telefonicznie przez klienta na wskazany adres jest w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dostawą towarów i świadczeniem usług.

2. Jaką stawką podatku od towarów i usług (VAT) opodatkowane będzie wydawanie na wynos gotowych posiłków oraz dostawa gotowych posiłków zamówionych telefonicznie i dostarczonych do klienta.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gotowych posiłków na wynos, jak również z dostawą posiłków do klienta pozwala zakwalifikować taka sprzedaż jako dostawę towarów. Wnioskodawca przygotowuje gotowy posiłek w sposób umożliwiający jego spożycie poza punktem sprzedaży, Wnioskodawca dostarcza klientom sztućce pozwalające na konsumpcję posiłku poza mobilnym punktem sprzedaży.

Podobne stanowisko zawarte jest w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lipca 2014 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, sygn. IPTPP4/413-387/14-2/ALN.

Wspomniane elementy usługowe przedmiotowej transakcji, tj. ustandaryzowane przygotowanie posiłku, pakowanie posiłków i ich dowóz do klienta, są jedynie częścią świadczenia złożonego - dostawy towarów i nie mogą decydować o charakterze usługowym całej transakcji. Klient nabywając towar na wynos bądź z dostawą zawiera umowę na z góry określonych warunkach, tj. nie korzysta z obsługi kelnerskiej czy też z infrastruktury wewnątrz lokalu przeznaczonej dla klientów zamawiających dania na miejscu.

Podsumowując Minister Finansów wskazał że w punkcie 63 wyroku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 z dnia 10 marca 2011 r., TSUE wskazał, że przy sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towarów na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów (wyrok z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie C-491/03 Hermann). TSUE orzekł m.in.: "że art. 5 i 6 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków

W ocenie Wnioskodawcy oferowane przez Niego usługi sprzedaży posiłków oraz ich dostarczenie we wskazane przez klienta miejsce podlegają 5% stawce podatku VAT na mocy art. 41 ust. 2A ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 28 załącznika nr 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 2 pkt 1 lit. a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), opodatkowaniu VAT podlegają (...) odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z treści natomiast art. 14 ust. 1 Dyrektywy wynika, że "dostawa towarów" oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W świetle art. 24 ust. 1 Dyrektywy "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługi przygotowania i sprzedaży gotowych posiłków typu fast-food (kurczak z rożna, frytki, zapiekanki), prowadzoną w mobilnych punktach sprzedaży.

Opisaną wyżej sprzedaż można podzielić na następujące kategorie:

1. Sprzedaż posiłków z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu bez obsługi kelnerskiej.

2. Sprzedaż posiłków z dostawą do klienta.

3. Sprzedaż posiłków do konsumpcji, odbiór własny.

Ad. 1. W przypadku sprzedaży posiłków z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu bez obsługi kelnerskiej, klient składa zamówienie na posiłek, który zapakowany i wydawany jest klientowi w sposób umożliwiający zabranie posiłku i konsumpcję poza lokalem. Głównym celem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż posiłków na wynos. Towar jest sprzedawany i wydawany w mobilnym punkcie sprzedaży.

Ad. 2 W przypadku sprzedaży posiłków z dostawą do klienta, klient składa telefoniczne zamówienie na posiłek z listy oferowanej przez Wnioskodawcę a następnie pracownik Wnioskodawcy gotowy posiłek, zapakowany w sposób umożliwiający zabranie i konsumpcję poza punktem sprzedaży, dostarcza na wskazany przez klienta adres.

Ad. 3 W przypadku sprzedaży posiłków do konsumpcji, odbiór własny, klient składa zamówienie na posiłek w mobilnym punkcie sprzedaży, po czym wydawany jest dla klienta gotowy posiłek, zapakowany w sposób umożliwiający zabranie i konsumpcję poza mobilnym punktem sprzedaży.

Opisane posiłki to posiłki gotowe z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, objęte PKWiU 10.85.1. Ze świadczonymi usługami sprzedaży posiłków do konsumpcji na miejscu bez obsługi kelnerskiej nie wiążą się usługi wspomagające charakterystyczne dla usług restauracyjnych lub cateringowych. Nie ma szatni, toalet oraz ogrzewanego lokalu z których mogą skorzystać klienci. Posiłki nie są podawane na talerzach, nie występuje serwis w ścisłym znaczeniu tego słowa. Klient otrzymuje zamówiony towar, np. frytki lub kurczaka z grilla w papierowym opakowaniu lub tackach jednorazowych (papierowych lub plastikowych) wraz z załączonym jednorazowym widelcem umożliwiającym ewentualne spożycie posiłku przy stolikach rozmieszczonych w bezpośrednim sąsiedztwie mobilnego punktu sprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy wydawanie przez niego posiłków na wynos przy mobilnych punktach sprzedaży oraz dostarczenie gotowych posiłków uprzednio zamówionych telefonicznie przez klienta na wskazany adres jest w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług dostawą towarów czy świadczeniem usług oraz jaką stawką podatku od towarów i usług (VAT) opodatkowane będzie wydawanie na wynos gotowych posiłków oraz dostawa gotowych posiłków zamówionych telefonicznie i dostarczonych do klienta.

Na wstępie należy zaznaczyć, że mając do czynienia z kilkoma czynnościami, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze, możemy mówić o pewnym kompleksie usług. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE, jak i sądy administracyjne. Wspólną tezę jaką można wyciągnąć na ich podstawie, jest twierdzenie, że w sytuacji gdy "dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej".

Należy również podkreślić, że w wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd, TSUE stwierdził, że "pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

Rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Zagadnienie odróżnienia dostawy posiłków i napojów od świadczenia usług gastronomicznych i cateringowych uregulowane jest w Rozporządzeniu wykonawczym Rady UE Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 77, s. 1). Było ono również przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepisy Rozporządzenia wykonawczego stanowią w Polsce prawo bezpośrednio obowiązujące, które wiąże zarówno jednostki jak i organy państwowe. Zgodnie z preambułą do Rozporządzenia wykonawczego, wprowadzenie definicji usług restauracyjnych oraz cateringowych ma zapewnić jednolite traktowanie tego typu usług na terytorium Unii Europejskiej. Jednym z celów Rozporządzenia wykonawczego jest więc zagwarantowanie, że na obszarze całej Unii Europejskiej usługi restauracyjne i cateringowe definiowane i traktowane będą jednolicie. Stosowanie przepisów Rozporządzenia wykonawczego pozwala w szczególności na wykluczenie z kategorii usług restauracyjnych i gastronomicznych czynności, które w ogóle usług takich nie stanowią. Powyższe rozważania wskazują jednoznacznie na obowiązek stosowania definicji sformułowanej w Rozporządzeniu wykonawczym przy rozstrzyganiu czy na gruncie prawa polskiego dana czynność stanowi usługę gastronomiczną, czy też jest dostawą towarów (posiłków i napojów).

Definicja usług restauracyjnych i cateringowych sformułowana została w art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Ust. 2 art. 6 Rozporządzenia wykonawczego precyzuje natomiast, jakie czynności nie wchodzą w zakres usług restauracyjnych i cateringowych.

Zgodnie z tym przepisem "za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających".

Z przywołanego przepisu art. 6 Rozporządzenia wykonawczego wynika literalnie, że usługa restauracyjna lub cateringowa składać się musi z następujących niezbędnych elementów:

Decydującym warunkiem za uznaniem danej czynności za usługę restauracyjną lub cateringową jest istnienie "usług wspomagających", co do których Rozporządzenie wykonawcze wskazuje, że:

Wskazana definicja sformułowana w Rozporządzeniu wykonawczym stanowi implementację do aktu prawa stanowionego tez postawionych przez TSUE, dlatego też warto w tym zakresie odwołać się do orzecznictwa TSUE, które wskazuje na szereg zewnętrznych cech pozwalających na rozróżnienie usługi restauracyjnej od dostawy towarów.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło stanowi dostawę towarów wskazał, że "w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych."

W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że "elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów".

Ponadto Trybunał zauważył, że: "przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (...), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (...) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru".

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż posiłków na wynos lub z dostawą bezpośrednio do kupującego, na zasadach opisanych we wniosku, stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie świadczenie usług. Jak wskazał Wnioskodawca Klienci w okolicznościach przedstawionych we wniosku zamawiają zapakowane dania na wynos, telefonicznie bądź bezpośrednio w mobilnym punkcie sprzedaży i konsumują je poza tym punktem - bez obsługi kelnerskiej i innych usług wspomagających restauracyjnych i cateringowych.

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca częstokroć odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Zatem z powyższego wynika, że opodatkowaniu obniżoną stawką podatku w wysokości 8% podlegają towary i usługi wymienione m.in. w załączniku nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 "Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką 8%" umieszczono w poz. 42 - PKWiU ex 10.85.1 "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%".

Należy w tym miejscu wskazać, że z treści art. 2 pkt 30 ustawy wynika, że przez zapis PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do wyrobów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce - nazwa wyrobu/usługi. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danej usługi/towaru z danego grupowania - konkretnej usługi/towaru wymienionej/wymienionego obok symbolu PKWiU.

Zauważa się też, że w świetle objaśnienia do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy.

Na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 10 do ustawy, który zawiera wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wymieniono w poz. 28 sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1 "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%".

Z opisu sprawy wynika, że posiłki będące przedmiotem zapytania to posiłki gotowe z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, objęte PKWiU 10.85.1.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji gdy, jak wskazał Wnioskodawca, opisane we wniosku gotowe posiłki na wynos lub z dostawą bezpośrednio na wskazany adres do kupującego, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 10.85.1 i nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%, to ich dostawa podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 5%, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy w związku z poz. 28 załącznika Nr 10 do ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.