ILPP2/4512-1-453/15-2/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dni - brak daty sporządzenia (data wpływu 10 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania czynności przywrócenia obiektów do stanu przed zniszczeniem wskutek zdarzeń losowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz dokumentowania czynności przywrócenia obiektów do stanu przed zniszczeniem wskutek zdarzeń losowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem rolnym. Działalność gospodarczą prowadzi w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przy czym produkcję rolną prowadzi m.in. w oparciu o dzierżawione od Agencji grunty rolne związane z nimi budynki i budowle. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Ubezpiecza dzierżawione od Agencji budynki od zdarzeń losowych. Ponosi koszt polis, na których ustanawia cesję z tytułu odszkodowania na rzecz Agencji za ewentualne szkody w mieniu. W razie zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem ubezpieczyciel oblicza zgodnie z o.w.u. należne odszkodowanie, pomniejszając je o podatek od towarów i usług. Na podstawie cesji odszkodowanie należne wnioskodawcy ubezpieczyciel przekazuje Agencji. Po usunięciu szkód Agencja powinna dokonać zwrotu odszkodowania na rzecz dzierżawcy. Na początku ubiegłego roku, wskutek wichur o znacznym nasileniu, uszkodzeniu uległy dachy w niektórych dzierżawionych obiektach. Faktury za naprawę uszkodzonych obiektów wystawiane są na wnioskodawcę. Są to zarówno faktury za remont od firmy zewnętrznej, jak i faktury za materiały niezbędne do usunięcia szkód. Poniesione przez wnioskodawcę koszty usunięcia szkód znacznie przekraczają wartość odszkodowania. We wrześniu 2014 r. ubezpieczyciel na mocy cesji należne wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie netto (ponieważ Wnioskodawca jest podatnikiem VAT) przekazał Agencji. Wnioskodawca nie wykonuje na rzecz Agencji żadnych robót, dostaw ani nie świadczy usług. Relacje umowne stron oparte są wyłącznie na dzierżawie nieruchomości rolnych, z którego to tytułu wnioskodawca cyklicznie uiszcza czynsz dzierżawny. Ewentualne remonty obiektów wynikające z normalnej eksploatacji rzeczy wnioskodawca przeprowadza za własnym staraniem i na własny koszt. Z tego tytułu strony nie dokonują żadnych rozliczeń. Analogicznie jest przy przeprowadzeniu robót związanych z koniecznością usunięcia szkód powstałych ze zdarzeń nadzwyczajnych i nieprzewidzianych, jakim m.in. jest huragan czy inne zjawiska pogodowe. Tego rodzaju remonty również obciążają dzierżawcę - wnioskodawcę, bowiem to wnioskodawca zobowiązany jest ubezpieczać przedmiot dzierżawy i dochodzić odszkodowania od ubezpieczyciela w razie powstania szkody z powodu zdarzeń objętych ubezpieczeniem, w tym przypadku zdarzeń jako skutku zjawisk pogodowych. Tylko wskutek cesji wypłata odszkodowania ma miejsce za pośrednictwem Agencji, która po stwierdzeniu przywrócenia obiektów do stanu sprzed zniszczeń winna odwrotnie przekazać przejęte wcześniej odszkodowanie na rzecz wnioskodawcy jako ubezpieczającego i poszkodowanego jednocześnie. Odszkodowanie powinno zostać zwrócone automatycznie, w wysokości uzyskanej od ubezpieczyciela, bez dodatkowej dokumentacji czy warunków. Agencja jednak warunkuje wypłatę odszkodowania wystawieniem przez wnioskodawcę faktury, przy czym kwotę otrzymanego odszkodowania traktuje jako kwotę brutto. Wystawienie faktury tworzy po stronie wnioskodawcy obowiązek podatkowy, skoro wartość jej opiewać ma na kwotę równą odszkodowaniu, podatek VAT zapłacony przez wnioskodawcę dodatkowo (powtórnie) pomniejszy należne odszkodowanie o wartość tego podatku. W razie braku cesji na rzecz Agencji wnioskodawca otrzymałby odszkodowanie bezpośrednio od ubezpieczyciela w pełnej wyliczonej przez niego kwocie, bez potrzeby wystawiania faktury. Ustanowienie cesji miało na celu zapewnienie kontroli Agencji jako właściciela nieruchomości nad realnym usunięciem szkód, co zabezpiecza jej interes właścicielski. W razie rezygnacji z tego zabezpieczenia wnioskodawca w analogicznej sytuacji otrzyma od ubezpieczyciela odszkodowanie bez potrzeby wystawiania jakiejkolwiek faktury. Tożsamość świadczenia powinna przesądzać o sposobie wypłaty i skutkach podatkowych, bez względu na to czy jest ono wypłacane bezpośrednio od ubezpieczyciela, czy za pośrednictwem innego podmiotu. Zwrot odszkodowania przez Agencję kończy rozliczenie szkód z ubezpieczycielem i Agencją jako właścicielem budynków. Odszkodowanie wypłacone przez ubezpieczyciela pokrywa tylko część kosztów poniesionych przez wnioskodawcę w celu usunięcia skutków huraganu, bo jak wskazano wyżej ubezpieczyciel stosuje określone w ogólnych warunkach ubezpieczenia zasady wyliczenia odszkodowania. Pozostałą część wydatków nie pokrytych odszkodowaniem ponosi wnioskodawca. W razie wystawienia faktury na wartość odszkodowania koszty wnioskodawcy powiększy podatek VAT, który będzie musiał uiścić na rzecz urzędu skarbowego. W przypadku stwierdzenia po stronie wnioskodawcy obowiązku wystawienia faktury jako jej hipotetyczny przedmiot należałoby wskazać: "roboty remontowe - usuwanie szkód pohuraganowych". Oczywiste jest, że wystawienie takiej faktury rodzi po stronie wnioskodawcy obowiązek podatkowy, jednak odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu, a Agencja jest tylko pośrednikiem w wypłacie tego odszkodowania. Zatem brak podstaw do fakturowania w opisanym stanie faktycznym.

Wyjaśnienie opisanego zdarzenia pod kątem obowiązku podatkowego jest istotne, ponieważ ewentualne podważenie stanowiska wnioskodawcy zaprezentowanego niżej skutkować będzie po jego stronie zobowiązaniem w podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przywrócenie obiektów do stanu przed zniszczeniem wskutek zdarzeń losowych stanowi usługę podlegającą fakturowaniu, a wypłata tytułem zwrotu odszkodowania na rzecz poszkodowanego stanowi zapłatę za fakturę, czy też wypłata odszkodowania w trybie opisanym w stanie faktycznym jw. nie wymaga faktury, a tym samym płatność z tego tytułu nie podlega podatkowi w świetle przywołanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie podlega fakturowaniu wypłata odszkodowania za szkody wywołane zdarzeniem losowym objętym ubezpieczeniem. Nie zmienia tego fakt, iż odszkodowanie na mocy cesji ubezpieczyciel wypłaca właścicielowi uszkodzonego majątku, a ten zwraca odszkodowanie ubezpieczającemu (dzierżawcy) po usunięciu przez niego szkód w obiektach. Przedstawiony tryb wypłaty odszkodowania nie zmienia charakteru świadczenia, jest to dalej świadczenie odszkodowawcze, a nie usługa ze strony Wnioskodawcy. Brak zabezpieczenia w postaci cesji wierzytelności powoduje wypłatę odszkodowania na rzecz Wnioskodawcy w pełnej kwocie wyliczonej przez ubezpieczyciela. Wypłata odszkodowania za pośrednictwem Agencji nie wpływa na rodzaj świadczenia i nie tworzy nowych stosunków umownych. A zatem wystawienie faktury i odprowadzenie podatku VAT od kwoty odszkodowania Wnioskodawca uważa za nieprawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak wynika z powyższych przepisów w obowiązującej ustawie o podatku od towarów i usług pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo uniwersalnie. Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Nie ma więc znaczenia osoba odbiorcy świadczenia. Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i dla przedsiębiorców, a usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Należy wyjaśnić, że przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.

Ponadto zauważyć należy, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

W tym miejscu warto podkreślić, że nie każde działanie, zaniechanie działania lub tolerowanie czynności uważane jest za świadczenie usług. Dla stwierdzenia, czy dana czynność albo brak podejmowania czynności stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, należy ocenić przedmiotową transakcję w kontekście całego systemu podatku VAT, a w szczególności jego głównych założeń i celów. Podatek od wartości dodanej jest z założenia podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Chociaż płatnikiem podatku są wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W świetle powyższych założeń opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Z powyższego wynika, że usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie.

Zatem dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Można w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie "odpłatności" pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin "zapłata" stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w przypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał zauważył, że czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Aby dana czynność była opodatkowana podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest producentem rolnym. Działalność gospodarczą prowadzi w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przy czym produkcję rolną prowadzi m.in. w oparciu o dzierżawione od Agencji grunty rolne związane z nimi budynki i budowle. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Ubezpiecza dzierżawione od Agencji budynki od zdarzeń losowych. Ponosi koszt polis, na których ustanawia cesję z tytułu odszkodowania na rzecz Agencji za ewentualne szkody w mieniu. W razie zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem ubezpieczyciel oblicza zgodnie z o.w.u. należne odszkodowanie, pomniejszając je o podatek od towarów i usług. Na podstawie cesji odszkodowanie należne wnioskodawcy ubezpieczyciel przekazuje Agencji. Po usunięciu szkód Agencja powinna dokonać zwrotu odszkodowania na rzecz dzierżawcy. Na początku ubiegłego roku, wskutek wichur o znacznym nasileniu, uszkodzeniu uległy dachy w niektórych dzierżawionych obiektach. Faktury za naprawę uszkodzonych obiektów wystawiane są na wnioskodawcę. Są to zarówno faktury za remont od firmy zewnętrznej, jak i faktury za materiały niezbędne do usunięcia szkód. Poniesione przez wnioskodawcę koszty usunięcia szkód znacznie przekraczają wartość odszkodowania. We wrześniu 2014 r. ubezpieczyciel na mocy cesji należne wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie netto (ponieważ Wnioskodawca jest podatnikiem VAT) przekazał Agencji. Wnioskodawca nie wykonuje na rzecz Agencji żadnych robót, dostaw ani nie świadczy usług. Relacje umowne stron oparte są wyłącznie na dzierżawie nieruchomości rolnych, z którego to tytułu wnioskodawca cyklicznie uiszcza czynsz dzierżawny. Ewentualne remonty obiektów wynikające z normalnej eksploatacji rzeczy wnioskodawca przeprowadza za własnym staraniem i na własny koszt. Z tego tytułu strony nie dokonują żadnych rozliczeń. Analogicznie jest przy przeprowadzeniu robót związanych z koniecznością usunięcia szkód powstałych ze zdarzeń nadzwyczajnych i nieprzewidzianych, jakim m.in. jest huragan czy inne zjawiska pogodowe. Tego rodzaju remonty również obciążają dzierżawcę - wnioskodawcę, bowiem to wnioskodawca zobowiązany jest ubezpieczać przedmiot dzierżawy i dochodzić odszkodowania od ubezpieczyciela w razie powstania szkody z powodu zdarzeń objętych ubezpieczeniem, w tym przypadku zdarzeń jako skutku zjawisk pogodowych. Tylko wskutek cesji wypłata odszkodowania ma miejsce za pośrednictwem Agencji, która po stwierdzeniu przywrócenia obiektów do stanu sprzed zniszczeń winna odwrotnie przekazać przejęte wcześniej odszkodowanie na rzecz wnioskodawcy jako ubezpieczającego i poszkodowanego jednocześnie. Odszkodowanie powinno zostać zwrócone automatycznie, w wysokości uzyskanej od ubezpieczyciela, bez dodatkowej dokumentacji czy warunków. Agencja jednak warunkuje wypłatę odszkodowania wystawieniem przez wnioskodawcę faktury, przy czym kwotę otrzymanego odszkodowania traktuje jako kwotę brutto. Wystawienie faktury tworzy po stronie wnioskodawcy obowiązek podatkowy, skoro wartość jej opiewać ma na kwotę równą odszkodowaniu, podatek VAT zapłacony przez wnioskodawcę dodatkowo (powtórnie) pomniejszy należne odszkodowanie o wartość tego podatku. Ustanowienie cesji miało na celu zapewnienie kontroli Agencji jako właściciela nieruchomości nad realnym usunięciem szkód, co zabezpiecza jej interes właścicielski. Odszkodowanie wypłacone przez ubezpieczyciela pokrywa tylko część kosztów poniesionych przez wnioskodawcę w celu usunięcia skutków huraganu, bo jak wskazano wyżej ubezpieczyciel stosuje określone w ogólnych warunkach ubezpieczenia zasady wyliczenia odszkodowania. Pozostałą część wydatków nie pokrytych odszkodowaniem ponosi wnioskodawca. W przypadku stwierdzenia po stronie wnioskodawcy obowiązku wystawienia faktury jako jej hipotetyczny przedmiot należałoby wskazać: "roboty remontowe - usuwanie szkód pohuraganowych".

Biorąc pod uwagę informacje wynikające z opisu sprawy w kontekście dokonanej powyżej analizy powołanych przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że opisane we wniosku czynności - usunięcia szkód powstałych ze zdarzeń nadzwyczajnych i nieprzewidzianych czyli innymi słowy przywrócenia obiektów do stanu przed zniszczeniem wskutek zdarzeń losowych - wykonywane na podstawie porozumienia między Wnioskodawcą (dzierżawcą) a Agencją (właścicielem nieruchomości) - podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dana czynność podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną, a otrzymanie odszkodowania wiąże się ze świadczeniem wobec Agencji.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca usuwa szkody dotyczące dzierżawionych obiektów, które są własnością Agencji, a które to szkody powstały ze zdarzeń nadzwyczajnych i nieprzewidzianych. Jako właściciel nieruchomości to Agencja jest zainteresowana naprawieniem szkody i doprowadzeniem budynków do stanu pierwotnego. Obowiązek ten w przedmiotowej sprawie został przerzucony na Wnioskodawcę. Z wykonanej przez Zainteresowanego usługi Agencja ma zatem tę korzyść, że nie musi wykonywać tych czynności samodzielnie lecz korzysta z usług innego podmiotu.

Jednocześnie Wnioskodawca realizując ww. czynności otrzymuje od Agencji konkretne środki pieniężne.

Z powyższego wynika, że w analizowanym przypadku pomiędzy Wnioskodawcą a Agencją istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymane środki pieniężne z tytułu usunięcia szkód dotyczących dzierżawionych obiektów stanowią de facto wynagrodzenie za wykonaną usługę. A zatem jest to wynagrodzenie za wykonanie konkretnego świadczenia.

W tym stanie rzeczy należy stwierdzić, że usuwanie szkód powstałych ze zdarzeń nadzwyczajnych i nieprzewidzianych czyli innymi słowy przywrócenia obiektów do stanu przed zniszczeniem wskutek zdarzeń losowych, wpisuje się w definicję świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i w konsekwencji - na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Stosownie do art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Co powinna zwierać faktura wskazuje przepis art. 106e ustawy.

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Podsumowując, czynność przywrócenia obiektów do stanu przed zniszczeniem wskutek zdarzeń losowych poprzez usunięcie powstałych szkód stanowi usługę jaką Wnioskodawca świadczy na rzecz Agencji, a środki pieniężne przekazywane w związku z tym Wnioskodawcy przez Agencję stanowią zapłatę za wyświadczona usługę. Powyższą czynność Wnioskodawca powinien udokumentować wystawieniem faktury VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.