ILPP2/4512-1-390/15-3/EN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 14 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z 1 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z otrzymaniem od Darczyńcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku z otrzymaniem od Darczyńcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z 1 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.), w którym sprostowano błąd w opisie sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi aktualnie jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Ojciec Wnioskodawcy (dalej jako: Darczyńca) prowadzi również jednoosobową działalność gospodarczą o przeważającym profilu działalności oznaczonym kodem PKD 68.20.Z - wynajem zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. W swojej działalność skupia się na wynajmie trzech nieruchomości, do których przysługuje mu prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego.

W trakcie prowadzonej przez siebie działalności Darczyńca dokonywał w okresie 2000-2011 nabycia nieruchomości. Przy czym od tego czasu dokonał znacznych nakładów inwestycyjnych związanych z tymi nieruchomościami. Od wydatków przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT. Środki trwałe, z którymi związane były przysługujące Darczyńcy odliczenia VAT naliczonego były wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, dlatego nie dokonywał dotychczas korekt podatku naliczonego, o którym mowa w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca ma otrzymać w drodze darowizny zorganizowaną część przedsiębiorstwa Darczyńcy, co zostało potwierdzone w formie indywidualnej wiążącej interpretacji podatkowej wydanej przez Ministra Finansów na rzecz Darczyńcy. Prowadzona przez Darczyńcę działalność gospodarcza w sposób organizacyjny polega na tym, że każda z nieruchomości jest w pełni wyodrębnionym w ramach struktury organizacyjnej działalności Darczyńcy oddziałem. W szczególności każda z nieruchomości ma odrębnego zarządcę. Zarządcy Ci wykonują czynności związane z najmem takie jak: wydanie nieruchomości najemcy, usługi porządkowe, kontrola stanu technicznego nieruchomości, obsługa techniczna w zakresie napraw i remontów, itp.

Dla każdej z nieruchomości Darczyńca posiada osobne umowy na dostawę energii elektrycznej, gazu, wody, odprowadzenie ścieków, ochrona obiektu. Również do każdej nieruchomości przypisane są odrębne zobowiązania wynikające z umowy cywilnoprawnej zawartej z zarządcą każdej z nieruchomości. Działalność gospodarcza Darczyńcy została zatem podzielona w sposób organizacyjny, funkcjonalny i finansowy na trzy części, z których każda posiada przymioty do prowadzenia takiej działalności samodzielnie, w oderwaniu od pozostałych części.

Darczyńca posiada również dla każdego z oddziałów osobne konta bankowe. Ponadto poza księgowością prowadzoną dla całej działalności, dla każdego oddziału odrębnie jest prowadzona ewidencja księgowa zdarzeń gospodarczych, co umożliwia przyporządkowanie przychodów kosztów oraz należności i zobowiązania każdego z oddziałów. W chwili obecnej Darczyńca nie zawierał umów o pracę z pracownikami, którzy przypisani byliby wyłącznie do tylko jednej z nieruchomości (oddziałów) i takich umów również nie zamierza zawierać w przyszłości. Darczyńca jest obecnie pracodawcą, lecz jedynie dla osób, które są aktualnie na zwolnieniach lub urlopach macierzyńskich.

Zamiarem Darczyńcy jest przekazanie w drodze darowizny na rzecz Wnioskodawcy jednego z oddziałów składających się ze składników materialnych i niematerialnych, w tym z zobowiązań. W skład darowizny będą wchodziły nieruchomość położona w danej miejscowości oraz wszystkie umowy z dostawcami usług i zarządcami każdej z nieruchomości. Wobec braku pracowników przypisanych do jednej z nieruchomości przedmiotem darowizny nie będą stosunki pracy.

Po przeprowadzeniu transakcji, przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie nadal najem nieruchomości przy wykorzystaniu otrzymanych składników majątkowych, zachowana zostanie zatem ciągłość i kontynuacja działalności gospodarczej w zakresie wynajmu nieruchomości. Przedmiotem natomiast działalności gospodarczej Darczyńcy będzie wynajem nieruchomości położonej we W. W efekcie umów darowizn Darczyńcy na rzecz Wnioskodawcy i jego brata dojdzie zatem do podziału aktualnej działalności Darczyńcy na trzy części, z których każda prowadzić będzie odrębnie i całkowicie działalność w zakresie wynajmu nieruchomości. Samodzielność taka i wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne występuje jednak już obecnie, w chwili przed dokonaniem planowanych umów darowizny.

Otrzymane składniki będą wykorzystywane jedynie dla celów działalności gospodarczej.

Natomiast Wnioskodawca nie może wykluczyć, że w przyszłości wskutek zmiany rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej może wykorzystywać otrzymaną nieruchomość również do celów działalności zwolnionej z podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku dalszego prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej w całości podatkiem VAT w oparciu o otrzymaną zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawca, w świetle art. 91 pkt 9 ustawy o VAT, będzie musiał dokonywać korekty podatku naliczonego w związku z otrzymaniem od Darczyńcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

2. Czy w przypadku, gdy w przyszłości w odniesieniu do otrzymanej nieruchomości Wnioskodawca będzie prowadził również działalność zwolnioną od podatku VAT, to na podstawie art. 91 ust. 2 w zw. art. 91 ust. 7 i ust. 9 ustawy o VAT będzie on zobowiązany do korekty rozliczenia podatku naliczonego w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym nieruchomość ta została oddana do użytkowania przez Darczyńcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Otrzymanie przedmiotowych składników majątkowych nie będzie wiązało się dla Wnioskodawcy z obowiązkiem korekty w zakresie podatku naliczonego, gdyż takiego obowiązku nie miał również Darczyńca.

Ad. 2

W przypadku, gdy w odniesieniu do otrzymanej nieruchomości nastąpi zmiana wykorzystywania jej do celów działalności gospodarczej to na podstawie art. 91 ust. 2 w zw. art. 91 ust. i ust. 9 Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty rozliczenia podatku naliczonego w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym nieruchomość ta została oddana do użytkowania przez Darczyńcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 6 pkt 1 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy pojęcie transakcji zbycia, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów", w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj. odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego. Stosownie do art. 91 ust. 2, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje wciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Szczegółowy sposób dokonywania korekt określa art. 91 ust. 3-9 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie natomiast z art. 91 ust. 9 powołanej ustawy w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym przepis o korekcie w zakresie podatku naliczonego, o którym mowa w art. 91 ust. 9 ustawy nie nakłada na nabywcę odrębnego od zbywcy obowiązku dokonania korekty, a jedynie zakłada kontynuację korekty, gdy obowiązek taki ciążył na zbywcy. Oznacza to, że podatnik który nabył zorganizowaną część przedsiębiorstwa i nadal je prowadzi będzie dokonywał korekty podatku od towarów i usług tylko w zakresie, w jakim korekta ta była dokonywana przez zbywcę. Jeżeli więc na zbywcy nie ciążył obowiązek korekty podatku od towarów i usług obowiązek taki nie powstanie w odniesieniu do nabywcy w związku z czynnością mającą za przedmiot przedsiębiorstwo.

Takie stanowisko wyraził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 14 września 2010 r. (sygn. akt I SA/Rz 463/10). W wyroku tym zaznaczył, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, nabywca powinien być traktowany jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. Skutkiem tego następstwa jest przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem, na warunkach identycznych jakie obowiązywałyby zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło.

Wobec powyższego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym zdarzeniu przyszłym otrzymanie przedmiotowych składników majątkowych nie będzie wiązało się dla Wnioskodawcy z obowiązkiem korekty w zakresie podatku naliczonego, gdyż takiego obowiązku nie miał Darczyńca.

Ad. 2

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Istnienie związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Stanowisko powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 oraz art. 91 ustawy, które w sposób techniczno-prawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy - w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 - na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy - ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W art. 90 ust. 4 ustawy wskazano, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Z cytowanych powyżej regulacji art. 90 wynika, że proporcja ustalana jest w oparciu o obrót. Natomiast obrotem, w myśl art. 29 ust. 1 ustawy, jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku zmiany przeznaczenia wykorzystywanego przez podatnika środka trwałego w postaci nieruchomości - otrzymanej jako składnik zorganizowanej części przedsiębiorstwa w formie darowizny, zastosowanie znajdują przepisy art. 91 ustawy.

I tak, zgodnie z treścią art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na mocy art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Natomiast art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 12, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy. W myśl art. 91 ust. 4 ustawy - w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy - w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Według ust. 6 wskazanego przepisu, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

W myśl art. 91 ust. 7 ustawy - przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W świetle art. 91 ust. 7c ustawy - jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i ust. 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia nabytych towarów usług podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Ponadto również w wyroku NSA z dnia 23 kwietnia 2008 r. (sygn. akt I FSK 505/07) wskazano, że przepis art. 91 ust. 7 ustawy o VAT ma zastosowanie do wszystkich podatników VAT, w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od nabytego i wykorzystywanego przez siebie środka trwałego, i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru.

Jak wskazał Wnioskodawca w zdarzeniu przyszłym, w momencie otrzymania nieruchomości jako składnika zorganizowanej części przedsiębiorstwa otrzymanej jako darowizna, Wnioskodawca będzie wykorzystywał otrzymane składniki wyłącznie do działalności opodatkowanej. Natomiast nie może wykluczyć, że w przyszłości nie zacznie prowadzić działalności również zwolnionej w oparciu o otrzymane składniki majątku.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zmiany wykorzystywania nieruchomości zastosowanie będzie miał art. 91 ust. 7. Wówczas korekta podatku VAT naliczonego będzie przebiegała w oparciu o przepisy ust. 2 powoływanego artkułu. Zgodnie z tym przepisem jeżeli zmieni się przeznaczenie nieruchomości wciągu 10 lat licząc od roku, w którym została oddana do użytkowania, należy dokonać korekty podatku naliczonego wynikającego z ich nabycia lub wytworzenia. Natomiast okres korekty zdaniem Wnioskodawcy będzie liczony począwszy od oddania w użytkowanie nieruchomości przez Darczyńcę. Wniosek ten jest oparty na analizie art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w przepisach art. 91 ust. 1-8 dokonywana jest przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Warto zaznaczyć, iż przepis ten stanowi próbę zapewnienia zgodności polskich przepisów z regulacjami art. 19 dyrektywy 2006/112 (uprzednio art. 5 ust. 8 VI dyrektywy), który przewiduje, iż w przypadku, gdy państwa członkowskie uznają za nieopodatkowane przeniesienie całości lub części majątku podatnika, wówczas są obowiązane do uznania, że nabywca tego majątku będzie traktowany na potrzeby podatku VAT jako następca prawny zbywającego ten majątek. Przepisy omawianej ustawy o VAT w art. 6 pkt 1 przewidują, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, co stanowi realizację możliwości stworzonej przez art. 19 dyrektywy 2006/112 i zastosowanie art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

Oznacza to, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, nabywca powinien być traktowany jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia.

W związku z tym skutkiem tego następstwa jest przeniesienie na nabywcę zasad dotyczących opodatkowania VAT w odniesieniu do czynności związanych z nabytym mieniem, na warunkach identycznych jakie obowiązywałyby zbywcę, gdyby do zbycia nie doszło.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że treść artykułu 5 (8) VI Dyrektywy (obecnie art. 19 dyrektywy 2006/112) była przedmiotem analizy Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako: TSUE) w sprawie C-497/0I pomiędzy Zita Modes Sarl a Administration de I'enregistrement et des domaines. Wówczas TSUE podkreślił, że artykuł ten jest przepisem opcyjnym i państwa członkowskie nie mają obowiązku jego wprowadzenia do krajowej legislacji. Skorzystanie z tej opcji oznacza jednak, że przeniesienia zarówno całości, jak i części majątku przedsiębiorstwa, za wynagrodzenie lub bez wynagrodzenia, albo ich wniesienie w drodze aportu muszą zostać wyłączone z zakresu opodatkowania. Zdaniem sądu nie zgodne z przepisami VI Dyrektywy byłoby wprowadzenie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń, poza tymi, które są wprost określone w przepisie.

Wobec powyższych wyjaśnień, zdaniem Wnioskodawcy, należy wskazać, że art. 91 ust. 2 ustawy o VAT wprost wskazuje okres, w którym w razie zmiany wykorzystania nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów do celów działalności gospodarczej podatnik jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego. Natomiast z uwagi na brzmienie artykułu 91 ust. 9 ustawy o VAT Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jako następca prawny Darczyńcy powinien termin ten liczyć począwszy od roku oddania do użytkowania tej nieruchomości przez Darczyńcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto, tut. Organ zauważa, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, § 2 i § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast, na podstawie art. 14c § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, tut. Organ dokonuje oceny stanowiska wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności, w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym /zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które zostały przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku Wnioskodawcy a nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii czy otrzymane przez Wnioskodawcę składniki majątkowe będą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, oraz sposobu i terminu dokonania korekty. Jako element opisu sprawy przyjęto, że składniki majątkowe będą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Ponadto tut. Organ zaznacza, że od 1 stycznia 2014 r. powołany przez Wnioskodawcę art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązuje w następującym brzmieniu:

"Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Od 1 stycznia 2014 r. uchylony został powołany przez Wnioskodawcę art. 29 ust. 1 ustawy, a zaczął obowiązywać art. 29a ust. 1 ustawy o treści: "podstawa opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.