ILPP2/4512-1-384/15-3/JK - Zwolnienie od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 27 lipca 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/4512-1-384/15-3/JK Zwolnienie od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z 20 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek. Wniosek uzupełniono 25 maja 2015 r. o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (dalej: "Wnioskodawca", "Zleceniobiorca").

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę współpracy ze Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. (dalej: "Zleceniodawca", "Spółka").

Zleceniodawca prowadzi działalność w zakresie udzielania pożyczek na rzecz osób fizycznych. Do głównych zadań Wnioskodawcy należałoby pozyskiwanie nowych klientów oraz ich analiza przedsprzedażowa zgodnie z obowiązującymi u Zleceniodawcy procedurami, w tym weryfikacja danych oraz szacowanie zdolności kredytowej tak, aby w jak największym stopniu zminimalizować ryzyko udzielania niejakościowych pożyczek. Szczegółowy zakres obowiązków Wnioskodawcy określony byłby w umowie współpracy (dalej: "Umowa współpracy"), w której wskazuje się dodatkowo na następujące obowiązki Zleceniobiorcy:

1. Informowanie potencjalnych klientów Zleceniodawcy o ofercie Zleceniodawcy oraz o korzyściach wynikających ze współpracy ze Zleceniodawcą;

2. Weryfikacja danych adresowych klientów pod kątem terenu działalności Spółki;

3. Weryfikacja danych klienta pod kątem zgodności numeru PESEL;

4. Sprawdzanie klienta w bazie Zleceniodawcy w zakresie następujących informacji:

* czy klient posiada obecnie pożyczkę u Wnioskodawcy (sprawdzenie poprzez podanie numeru PESEL i adresu),

* czy pod weryfikowanym adresem jest bądź była udzielona pożyczka na inną osobę,

* jeśli jest lub była udzielona pożyczka, przeprowadzenie analizy spłat klienta oraz jego sytuacji finansowej;

5. Kontakt z przedstawicielem będącym pracownikiem Wnioskodawcy obsługującym ww. klienta i przeprowadzenie wywiadu na temat sytuacji w gospodarstwie domowym (przychody, wydatki, inne stałe zobowiązania jak pożyczki czy kredyty bankowe, sytuacja majątkowa);

6. Sprawdzenie źródła dochodu potencjalnego klienta:

* w przypadku gdy klient jest zatrudniony, Zleceniobiorca jest zobowiązany do kontaktu z pracodawcą lub inną osobą reprezentującą zakład pracy w celu potwierdzenia zaświadczenia o zatrudnieniu i dochodach,

w przypadku działalności gospodarczej, Zleceniobiorca jest zobowiązany do sprawdzenia danych wynikających z KRS;

7. Jeśli dana osoba jest zainteresowana możliwością nawiązania współpracy ze Zleceniodawcą i wstępna weryfikacja wskazuje, że może ona uzyskać pożyczkę, to Zleceniobiorca zobowiązany jest do uzyskania od potencjalnego klienta upoważnienia do przekazania Zleceniodawcy jego danych, wraz z oświadczeniem o fakcie pozyskania informacji o ofercie Zleceniodawcy od Zleceniobiorcy;

8. W przypadku pożyczek refinansowanych powyżej 1500 złotych, Zleceniobiorca jest zobowiązany do wystawienia stosownej akceptacji.

Za wykonywanie obowiązków Zleceniobiorcy będzie wypłacane wynagrodzenie ustalone według zasad określonych w Umowie współpracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy usługi określone w Umowie współpracy świadczone przez Wnioskodawcę będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy usługi określone w Umowie współpracy świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych i do ich świadczenia Wnioskodawca będzie miał prawo stosować zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Na poprawność wskazanego stanowiska wskazuje literalne brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT "zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę". W świetle powyższej regulacji, przedstawione w stanie faktycznym pośrednictwo w świadczeniu usług finansowych oferowanych przez Wnioskodawcę, a świadczone przez Zleceniodawcę, polegające na udzielaniu pożyczek korzysta ze zwolnienia z VAT. Biorąc pod uwagę charakter świadczenia usług przez Wnioskodawcę stanowi ona usługę pośrednictwa przy udzielaniu kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Według art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT zwolnieniu od podatku podlegają również usługi stanowiące element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41 Ustawy o VAT, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Przepisu ustęp 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13 nie mają do zastosowania do:

1.

czynności ściągania długów, w tym faktoringu;

2.

usług doradztwa;

3.

usług w zakresie leasingu.

Powyższe regulacje stanowią implementację do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Analiza wskazanych przepisów wskazuje, że podstawą zwolnienia opisanych we wniosku usług pośrednictwa przy zawieraniu pożyczek pieniężnych stanowi samodzielnie art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

Z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi - cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Można zatem stwierdzić, że według TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05, w którym TSUE stwierdził, że: "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Z kolei w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Zatem, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca spełnia wszystkie powyższe warunki wskazane w orzeczeniu TSUE, ponieważ Wnioskodawca za świadczone usługi otrzymywać będzie wynagrodzenie od Zleceniodawcy. Podstawą wypłaty wskazanej kwoty będą działania Wnioskodawcy zmierzające do zawarcia umowy z potencjalnymi pożyczkobiorcami np. informowanie potencjalnych klientów o możliwości zawarcia takiej umowy, czy weryfikacja ich zdolności pożyczkowych. Wszystkie te działania mają na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy stronami.

Ponadto, z punktu widzenia nabywcy usługi te świadczy Wnioskodawca ponieważ to on jest dla potencjalnego pożyczkobiorcy osobą kontaktową. To jemu przedstawiane są wszelkie dokumenty niezbędne do zawarcia umowy i Wnioskodawca udziela mu wszelkich istotnych informacji dotyczących transakcji.

Po trzecie, jedynym celem Wnioskodawcy jest chęć pozyskania kolejnych osób zainteresowanych zawarciem umowy pożyczki na warunkach ustalonych przez Zleceniodawcę, ponieważ wpływa to na wysokość jego wynagrodzenia. Nie ma on jednak żadnego wpływu na treść nawiązanego stosunku obligacyjnego pomiędzy Stronami a jedynie wyszukuje klientów, którzy są gotowi zawrzeć umowę na warunkach Zleceniodawcy. Jedynym zadaniem Wnioskodawcy jest doprowadzenie do zawarcia umowy pożyczki o ustalonej treści przez Zleceniodawcę.

Charakter świadczonych usług spełnia również ostatni warunek wskazany w orzecznictwie TSUE, tj. podejmowane przez Wnioskodawcę czynności nie mają jedynie charakteru informacyjnego. W trakcie pośredniczenia przy zawarciu umowy oprócz obowiązków informacyjnych na Wnioskodawcy ciąży również szereg obowiązków mających na celu zweryfikowanie pożyczkobiorców pod względem bezpieczeństwa przyszłej transakcji np. ustalanie źródła dochodów pożyczkobiorcy czy weryfikacja podanych informacji.

W związku z powyższym podejmowane przez Wnioskodawcę działania spełniają wszelkie kryteria pozwalające na zakwalifikowanie ich jako świadczenie usług pośrednictwa przy świadczeniu usług udzielania kredytów oraz pożyczek pieniężnych.

Wobec powyższego usługi określone w Umowie współpracy świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania pożyczek pieniężnych i do ich świadczenia Wnioskodawca będzie miał prawo stosować zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 kwietnia 2014 r. (ILPP2/443-117/14-3/MR) która dotyczy analogicznej sytuacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl