ILPP2/4512-1-361/15-4/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 2 maja 2015 r. (data wpływu 7 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z 28 lipca 2015 r. (data wpływu 28 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania i udokumentowania czynności przekazania składników majątkowych z prowadzonej działalności gospodarczej na cele osobiste;

* jest prawidłowe - w zakresie opodatkowania i udokumentowania czynności dalszej odsprzedaży składników majątkowych przekazanych na cele osobiste.

W dniu 7 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i udokumentowania czynności przekazania składników majątkowych z prowadzonej działalności gospodarczej na cele osobiste oraz w zakresie opodatkowania i udokumentowania czynności dalszej odsprzedaży składników majątkowych przekazanych na cele osobiste. Wniosek uzupełniono pismem z pismem z 28 lipca 2015 r. (data wpływu 28 lipca 2015 r.) wraz z załączonym wypełnionym formularzem ORD-IN z 27 lipca 2015 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do usunięcia braków wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (przedstawione w poz. 68 formularza ORD-IN z 27 lipca 2015 r.).

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem - hotelem. Nieruchomość nabył wspólnie z małżonką 16 listopada 2001 r. - do majątku wspólnego małżeńskiego, jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta od spółki jawnej. Transakcja ta została udokumentowana aktem notarialnym, spółka nie wystawiła z tego tytułu faktury VAT (mimo, że na tamten moment była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT). Zatem, z tytułu transakcji nabycia tej nieruchomości zabudowanej Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Stan techniczny budynku w momencie jego zakupu uzasadniał jego rozbiórkę lub remont kapitalny.

Następnie, 22 listopada 2001 r. Wnioskodawca rozpoczął jednoosobową działalność gospodarczą (uzyskał właściwy wpis do rejestru CEiDG). Zgodnie z tym wpisem, przeważająca działalność gospodarcza (kod PKD) to 55.10.Z - hotele i podobne obiekty zakwaterowania.

Wkrótce potem Wnioskodawca wpisał ww. nieruchomość zabudowaną jako środek trwały w swojej działalności gospodarczej.

Jak już wcześniej wskazano, nieruchomość, o której wyżej mowa wymagała generalnego remontu bądź rozbiórki. W związku z tym, że Wnioskodawca zakupił przedmiotową nieruchomość celem prowadzenia działalności gospodarczej (prowadzenia hotelu), na nieruchomości tej przeprowadził inwestycję polegającą na zrobieniu generalnego remontu. Wartość tej inwestycji (remontu i modernizacji) przekroczyła 30% wartości nieruchomości, a od tych wydatków Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku, z którego Wnioskodawca skorzystał.

W 2002 r. Wnioskodawca zakończył remont budynku i od tego czasu prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu hotelu, tj. budynek został oddany do użytkowania w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca wykorzystywał oraz wykorzystuje przedmiotową nieruchomość w celu wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

W ciągu ostatnich co najmniej 5 lat Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie nieruchomości, o której mowa we wniosku, a jeżeli takie wydatki ponosił to nie przekroczyły one 30% wartości początkowej nieruchomości. Jak wcześniej wskazano, nieruchomość zabudowana budynkiem hotelu była i jest nadal wykorzystywana w celu wykonywania czynności wyłącznie opodatkowanych podatkiem VAT.

W chwili obecnej, bądź w niedalekiej przyszłości, Wnioskodawca zamierza wycofać z działalności (przekazać na własne cele osobiste) wszystkie składniki - zarówno majątkowe (takie jak np. wszystkie środki trwałe i wyposażenie) oraz niemajątkowe (przykładowo: umowy, koncesje, pozwolenia) - wchodzące w skład hotelu, a następnie je sprzedać już jako osoba fizyczna poza prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przedmiotem nieodpłatnego przekazania oraz dalszej sprzedaży będą wszystkie aktywa, środki trwałe, wyposażenie oraz należności i zobowiązania związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Kupujący przejmie także wszelkie umowy, zarówno handlowe, jak i z dostawcami mediów, które ma zawarte sprzedający. Na kupującego przejdą także inne prawa, które dotychczas przysługują Wnioskodawcy, np. koncesje na sprzedaż alkoholu. Nabywca będzie miał także prawo do posługiwania się nazwą hotelu - Hotel X, który jest znakiem zastrzeżonym.

Nabywca na przedmiotowej nieruchomości będzie mógł prowadzić działalność gospodarczą. Wszystkie składniki sprzedawanego majątku pozwolą na kontynuowanie prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie hoteli i obiektów zakwaterowania.

Zatem, z powyższego wynika, że przekazywane nieodpłatne do majątku osobistego ww. składniki wchodzące w skład hotelu składają się na przedsiębiorstwo jako całość w rozumieniu art. 55 Kodeksu cywilnego. Czyli przedmiotem przekazania na potrzeby osobiste nie będą poszczególne składniki majątku, lecz przedsiębiorstwo jako całość.

Z faktur z tytułu zakupu składników ruchomych wchodzących w skład hotelu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Przekazane na własne cele osobiste składniki majątkowe nie będą przez Zainteresowanego wykorzystywane w jakikolwiek sposób.

Składniki majątkowe składające się na nieruchomość w postaci hotelu i wchodzące w jej skład, przekazane na własne potrzeby osobiste, a następnie mające być przedmiotem sprzedaży, będą wykorzystywane przez docelowego nabywcę do prowadzenia działalności gospodarczej - w tym również jako przedsiębiorstwo.

Na dzień dzisiejszy oraz na moment dokonania powyższych czynności, Wnioskodawca nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej oprócz prowadzenia hotelu w ww. budynku mającym być przedmiotem wycofania z działalności i sprzedaży. Po przeprowadzeniu transakcji sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca albo wypisze się z ewidencji CEiDG i nie będzie prowadził już żadnej działalności gospodarczej albo rozpocznie wykonywanie innej działalności, w innej branży. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w poz. 69 formularza ODR-IN z 27 lipca 2015 r.).

1. Czy czynność nieodpłatnego przekazania składników majątkowych z prowadzonej działalności gospodarczej na własne cele osobiste, a następnie ich sprzedaż (tychże składników majątkowych składających się na nieruchomość i wchodzące w jej skład) spowoduje, że Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), a czynności wymienione będą wykonywane w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 tej ustawy.

2. W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na powyższe pytanie, tj. w przypadku uznania przez organ, że z tytułu czynności wymienionych w ww. pytaniu Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT, to:

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w poz. 70 formularza ODR-IN z 27 lipca 2015 r.), czynność przekazania składników majątkowych z prowadzonej działalności gospodarczej na własne cele osobiste nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i w wyniku tej czynności Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W kwestii udokumentowania tej czynności, nie ma już obowiązku wystawienia faktury wewnętrznej, ale z drugiej strony nie ma także zakazu wystawienia takiej faktury. Zatem, Wnioskodawca może, ale nie musi, w celu udokumentowania tej czynności, wystawić fakturę wewnętrzną, bądź inny dokument. Składniki majątkowe wchodzące w skład hotelu składają się na przedsiębiorstwo, zgodnie z definicją zawartą w art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, a zatem w myśl art. 6 pkt 1 ustawy, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (jest wyłączona spod działania ustawy o VAT).

Natomiast, w przypadku dalszej odsprzedaży składników majątkowych wchodzących w skład nieruchomości (hotelu) spowoduje, że czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT i z tytułu tej czynności Wnioskodawca nie będzie podatnikiem tego podatku. Sprzedaż nastąpi w ramach majątku osobistego, prywatnego. W tej sytuacji, Wnioskodawca nie będzie musiał wystawić faktury i odprowadzić z tego tytułu podatku VAT należnego. Wystarczającym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji będzie akt notarialny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

* jest nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania i udokumentowania czynności przekazania składników majątkowych z prowadzonej działalności gospodarczej na cele osobiste;

* jest prawidłowe - w zakresie opodatkowania i udokumentowania czynności dalszej odsprzedaży składników majątkowych przekazanych na cele osobiste.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 7 ust. 2 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Niemniej aby dostawa towaru i świadczenie usług podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że aby wykonywaną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług, to istotne jest, aby podmiot wykonujący ją działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zaznaczyć, że aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać nawet jednorazową czynność, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedstawiona analiza znajduje odzwierciedlenie w ustawodawstwie unijnym. Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) - podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Powyższy zakres wyłączenia jest zgodny z zakresem wyłączenia przewidzianym w art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz.Urz.UE.L Nr 145, str. 1, z późn. zm.), którego implementację stanowi krajowy przepis art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Z kolei, odpowiednikiem art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy jest art. 19 obecnie obowiązującej Dyrektywy 2006/112/WE.

I tak, w świetle art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego.

W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

W wyroku z 27 listopada 2007 r., sprawa C-497/01, TSUE wskazał, że z uwagi na cele Dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając cel i kontekst regulacji. Zatem właściwego rozumienia pojęcia przedsiębiorstwa w znaczeniu nadanym przez przepis art. 6 pkt 1 ustawy, należy poszukiwać w orzecznictwie wspólnotowym, akcentującym aspekt funkcjonalny przedsiębiorstwa (możliwość samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej). I tak, w ww. wyroku TSUE wyjaśniał, że wyrażona w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 VI Dyrektywy zasada braku dostawy ma zastosowanie do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej jego części, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa mogącego prowadzić działalność gospodarczą.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Na mocy art. 55¹ Kodeksu cywilnego - przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego - czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że o tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 30 czerwca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 540/08). Ponadto - wyrok WSA we Wrocławiu z 6 czerwca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 355/08 - sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo jako przedmiot musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Podobnie definiuje Sąd Najwyższy w wyroku z 8 kwietnia 2003 r., sygn. akt IV CKN 51/01, zgodnie z którym przedsiębiorstwem w znaczeniu przedmiotowym jest pewien zorganizowany zespół dóbr materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Tak rozumiane przedsiębiorstwo może stanowić zakład lub oddział innego większego przedsiębiorstwa, w tym spółki prawa handlowego (...).

Zatem - stosownie do powołanych orzeczeń - zbycie przedsiębiorstwa winno być oceniane w każdej takiej czynności indywidualnie. Ponadto, kryterium uznania za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa przenoszonych składników, jest ich zorganizowany charakter, dzięki któremu mogą one realizować zadania gospodarcze. Kluczowa zatem jest ich wzajemna funkcjonalność oraz organizacyjna odrębność. Wskazać także należy, że muszą być to składniki zarówno materialne, jak i niematerialne ściśle związane z przedsiębiorstwem. Przy czym sama czynność przeniesienia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa dotyczy głównie kompletnego objęcia fizycznych elementów umożliwiających określone działanie, a jeśli z taką działalnością związane są także składniki niematerialne wówczas także i one winne zostać przeniesione na nowego nabywcę.

Ponadto, jak stwierdzono w orzeczeniu z 27 listopada 2003 r., sygn. akt C-497/01, zasada neutralności podatku od wartości dodanej wymaga, aby wszystkie aktywa przekazane podatnikowi były używane dla celów związanych z jego transakcjami podlegającymi opodatkowaniu.

W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia stosowania przepisów ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, w tym dóbr materialnych oraz, ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów zasobów, jeśli istnieją.

Z powyższego wyroku jasno wynika, że warunkiem wyłączenia spod działania ustawy zbycia przedsiębiorstwa lub jego części jest kontynuacja działalności przez nabywcę.

Pojęcie "transakcji zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem - hotelem. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu hotelu. Wnioskodawca zamierza wycofać z działalności (przekazać na własne cele osobiste) wszystkie składniki - zarówno majątkowe (takie jak np. wszystkie środki trwałe i wyposażenie) oraz niemajątkowe (przykładowo: umowy, koncesje, pozwolenia) - wchodzące w skład hotelu, a następnie je sprzedać już jako osoba fizyczna poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedmiotem nieodpłatnego przekazania oraz dalszej sprzedaży będą wszystkie aktywa, środki trwałe, wyposażenie oraz należności i zobowiązania związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Kupujący przejmie także wszelkie umowy, zarówno handlowe, jak i z dostawcami mediów, które ma zawarte sprzedający. Na kupującego przejdą także inne prawa, które dotychczas przysługują Wnioskodawcy, np. koncesje na sprzedaż alkoholu. Nabywca będzie miał także prawo do posługiwania się nazwą hotelu, który jest znakiem zastrzeżonym. Nabywca na przedmiotowej nieruchomości będzie mógł prowadzić działalność gospodarczą. Wszystkie składniki sprzedawanego majątku pozwolą na kontynuowanie prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie hoteli i obiektów zakwaterowania. Przekazywane nieodpłatne do majątku osobistego ww. składniki wchodzące w skład hotelu składają się na przedsiębiorstwo jako całość w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Przekazane na własne cele osobiste składniki majątkowe nie będą przez Zainteresowanego wykorzystywane w jakikolwiek sposób. Składniki majątkowe składające się na nieruchomość w postaci hotelu i wchodzące w jej skład, przekazane na własne potrzeby osobiste, a następnie mające być przedmiotem sprzedaży, będą wykorzystywane przez docelowego nabywcę do prowadzenia działalności gospodarczej - w tym również jako przedsiębiorstwo.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, cytowane przepisy oraz planowany przez Wnioskodawcę sposób przeprowadzenia transakcji, należy stwierdzić, że o tym, czy zbycie składników majątku winno być dla celów podatku od towarów i usług traktowane jako zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją.

Zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. Wynika to również z treści przepisu art. 91 ust. 9 ustawy, który stanowi, że - w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W opisanej sytuacji Wnioskodawca zamierza wycofać z działalności (przekazać na własne cele osobiste) wszystkie składniki wchodzące w skład hotelu, które następnie nie będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane w jakikolwiek sposób, a więc nie można w sprawie mówić o transakcji zbycia przedsiębiorstwa. Ponieważ w opisanej sytuacji wycofanie składników majątkowych przedsiębiorstwa na cele osobiste Wnioskodawcy nie jest przeprowadzane w celu kontynuowania przez niego działalności gospodarczej przy pomocy przekazanego majątku, a jedynie w celu dalszej sprzedaży na rzecz innego podmiotu (już z majątku prywatnego), to nie można uznać, że przekazanie składników umożliwi nabywcy (Wnioskodawcy) kontynuację działalności. W tej sytuacji nie będzie żadnej kontynuacji działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę w ramach dysponowania tym majątkiem - jako majątkiem osobistym/prywatnym.

Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w cytowanym wcześniej orzeczeniu TSUE z 27 listopada 2003 r. sygn. akt C-497/01, zgodnie z którym zasada neutralności podatku od wartości dodanej wymaga, aby wszystkie aktywa przekazane podatnikowi były używane dla celów związanych z jego transakcjami podlegającymi opodatkowaniu. W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia od opodatkowania korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, w tym dóbr materialnych oraz, ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów, jeśli istnieją.

Z powyższego wyroku jasno wynika, że warunkiem wyłączenia spod działania ustawy zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części jest kontynuacja działalności przez nabywcę.

Polska po przystąpieniu do Unii Europejskiej została zobowiązana do stosowania w całej rozciągłości orzecznictwa wynikającego z wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W konsekwencji, w opisanej sytuacji przekazanie na własne cele osobiste wszystkich składników majątkowych wchodzących w skład hotelu, które nie zostaną wykorzystane do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, który zamierza jedynie zbyć przekazany na własne cele osobiste majątek innemu podmiotowi, skutkuje tym, że Wnioskodawca nie będzie kontynuował działalności gospodarczej z wykorzystaniem przekazanego majątku, jako podatnik VAT.

W związku z tym w opisanej sytuacji składniki majątkowe przedsiębiorstwa, które Wnioskodawca zamierza przekazać na własne cele osobiste, nie powinny być dla celów podatku od towarów i usług traktowane jako przedsiębiorstwo.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie, dla czynności przekazania majątku przedsiębiorstwa na własne cele osobiste nie znajdzie zastosowania wyłączenie z opodatkowania określone w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie ulega też wątpliwości, że czynność ta jest dokonywana przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem dotyczy czynności ujętych w katalogu czynności opodatkowanych i jest wykonywana przez podmiot, który jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i w odniesieniu do tych czynności działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Oznacza to, że czynność - mająca tak określony cel i przedmiot obrotu, jak wskazany we wniosku o interpretację - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na zasadach ogólnych wynikających z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jako niewyłączona z systemu tego podatku na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, co powoduje, że powinna być dokumentowana fakturą VAT, spełniającą wymogi określone w art. 106a ustawy i następnych.

W takiej zaś fakturze należy podać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, co wymaga wymieniania szczegółowo wszystkich składników składających się na zbywane przedsiębiorstwo i - jako objęta regulacją tego podatku - występuje w obrocie nie jako masa majątkowa pozostająca poza regulacją tego podatku, której nie ma potrzeby wówczas uszczegóławiać, lecz jako zbiór pojedynczych składników majątkowych (towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy oraz usług) podatnika, których obrót podlega VAT, a tym samym wymaga jego szczegółowego wymieniania oraz określenia zakresu opodatkowania (stawki podatku), w zależności od przedmiotu obrotu (rodzaju towaru lub usługi).

Zatem, w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał również, że po wycofaniu przedmiotowych składników majątku z działalności gospodarczej, zamierza je sprzedać już jako osoba fizyczna poza prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedmiotem dalszej sprzedaży będą wszystkie aktywa, środki trwałe, wyposażenie oraz należności i zobowiązania związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przekazane na własne cele osobiste składniki majątkowe nie będą przez Zainteresowanego wykorzystywane w jakikolwiek sposób.

Zauważyć należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie. Po pierwsze, dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu odpowiednio art. 7 i art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać zatem należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży majątku wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego majątku prywatnego (po wycofaniu go z działalności gospodarczej) stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przedmiotowego majątku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę (jako osobę fizyczną, poza prowadzoną działalnością gospodarczą) opisanych we wniosku składników majątkowych, wycofanych uprzednio z działalności gospodarczej, na zasadach wskazanych powyżej - nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Bowiem Wnioskodawca, w związku z opisaną sprzedażą, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w odniesieniu do tej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, transakcja sprzedaży wyżej wskazanych składników majątku nie będzie stanowiła czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma obowiązku udokumentowania tej dostawy/świadczenia na zasadach przewidzianych w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku - zapytania sformułowanego na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.