ILPP2/4512-1-359/15-2/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 6 maja 2015 r. (data wpływu 8 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, wspólnie ze swoją małżonką, 9 listopada 2006 r. nabył na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej niezabudowaną nieruchomość, stanowiącą działkę o nr ewidencyjnym 68/2, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, o powierzchni 2593 m². W stosunku do terenu, na którym położona jest przedmiotowa działka nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na wniosek Wnioskodawcy wydana została przez Prezydenta Miasta, wobec działki nr 68/2, 15 grudnia 2014 r. decyzja o warunkach zabudowy, przewidująca możliwość wzniesienia czterech budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie wolnostojącej. Wobec tego, działka nr 68/2 stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. Zamiarem Wnioskodawcy jest podzielenie działki nr 68/2 na pięć działek, z czego cztery działki (po około 500 m² każda) miałyby zostać przeznaczone pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną, zaś jedna działka na drogę wewnętrzną służącą skomunikowaniu tych czterech działek z drogą publiczną (bez wydzielenia drogi wewnętrznej działki nie posiadałaby dostępu do drogi publicznej), a następnie dokonanie ich sprzedaży.

Celem uatrakcyjnienia oferowanych do sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza wzniesienie na każdej z działek powstałych w wyniku podziału działki nr 68/2 (za wyjątkiem działki mającej stanowić drogę wewnętrzną) wolno stojących, trwale z gruntem związanych, drewnianych budynków gospodarczych o powierzchni zabudowy do 25 m², w stosunku do których nie jest wymagane w świetle przepisów prawa budowlanego uzyskanie pozwolenia na budowę, lecz konieczny jest obowiązek zgłoszenia ich budowy właściwemu organowi nadzoru budowlanego (art. 30 ust. 1 pkt 1 prawa budowlanego). Budynki te miałyby służyć nabywcom działek jako zaplecze placu budowy dla wznoszonych przez nich na działkach domów mieszkalnych. Przy wznoszeniu przedmiotowych budynków gospodarczych Wnioskodawca nie będzie dokonywać obniżenia kwoty należnego podatku od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego z uwagi na fakt, że wydatki na wzniesienie budynków poniesie jako konsument, nie zaś w ramach którejkolwiek z działalności profesjonalnej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie będzie przysługiwać mu do tych budynków prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca do czasu sprzedaży działki nie będzie ponosić żadnych nakładów na ulepszenie wzniesionego na działce budynku.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z pozarolniczą działalnością gospodarczą prowadzoną od 1990 r., w ramach której świadczy usługi agencji reklamowych. Nieruchomość objęta wnioskiem nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w działalności rolniczej. Wnioskodawca nie udostępniał oraz nie udostępnia nieruchomości objętej wnioskiem jakimkolwiek osobom trzecim pod żadnym tytułem prawnym. Wnioskodawca nie ponosił oraz nie zamierza ponosić na nieruchomości objętej wnioskiem żadnych innych nakładów oprócz wyraźnie wskazanych w treści opisu stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji, gdy z tytułu sprzedaży działek gruntu powstałych w wyniku podziału działki nr 68/2 Wnioskodawca posiadać będzie status podatnika podatku od towarów i usług, sprzedaż wzniesionego przez Wnioskodawcę na takiej działce gruntu drewnianego budynku gospodarczego o powierzchni zabudowy do 25 m² korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

2. Czy w sytuacji, gdy sprzedaż budynku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, zwolniona od podatku od towarów i usług będzie także sprzedaż gruntu, na którym wzniesiony został budynek.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na obydwa pytania powinna być twierdząca. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów usług, zwolniona od podatku jest dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, jak też z wyjątkiem sytuacji, gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, zwolniona od podatku jest dostawa budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zaś dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Dostawa wzniesionego przez Wnioskodawcę budynku gospodarczego korzystać będzie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż zaistnieje określona w lit. a tego przepisu przesłanka braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz określona w lit. b tego przepisu przesłanka w zakresie poniesienia nakładów na ulepszenia budynków (brak w ogóle nakładów na ulepszenia). Stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przedmiotowa regulacja art. 29a ust. 8 ustawy powoduje, że w sytuacji, w której przedmiotem dostawy jest budynek lub budowla, transakcja będzie opodatkowana według zasad właściwych dla sprzedaży budynku (budowli). Jeżeli zatem dostawa budynku (budowli) będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to wówczas zwolnienie ma zastosowanie w stosunku do pełnej wartości transakcji. Konstrukcja art. 29a ust. 8 ustawy skutkuje tym, że w przypadku sprzedaży budynku czy budowli o stawce podatku decydować będzie status samego budynku czy budowli, nie zaś gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 195 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.) - własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W świetle powyższych przepisów, w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel w zakresie wysokości udziału.

Zatem, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie nieruchomości, a także udziału w nieruchomości należy traktować w kategorii sprzedaży towarów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca precyzuje zakres przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz pytania wskazując, że złożony wniosek dotyczy sytuacji, gdy z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek gruntu powstałych w wyniku podziału działki nr 68/2 posiadać on będzie status podatnika podatku od towarów i usług. Ponadto, Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

Z kolei, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowania w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych - korzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć sprzedaż, a także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment sprzedaży w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, wspólnie z małżonką, 9 listopada 2006 r. nabył niezabudowaną nieruchomość. Wnioskodawca zamierza wzniesienie na każdej z działek powstałych w wyniku podziału działki nr 68/2 (za wyjątkiem działki mającej stanowić drogę wewnętrzną) wolno stojących, trwale z gruntem związanych, drewnianych budynków gospodarczych o powierzchni zabudowy do 25 m², w stosunku do których nie jest wymagane w świetle przepisów prawa budowlanego uzyskanie pozwolenia na budowę, lecz konieczny jest obowiązek zgłoszenia ich budowy właściwemu organowi nadzoru budowlanego. Nieruchomość objęta wnioskiem nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz w działalności rolniczej. Wnioskodawca nie udostępniał oraz nie udostępnia nieruchomości objętej wnioskiem jakimkolwiek osobom trzecim pod żadnym tytułem prawnym.

Tym samym, przedmiotem wniosku jest dostawa nieruchomości, które - zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 14 lit. b ustawy - odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia, a w konsekwencji - ze względu na wypełnienie przesłanki negatywnej określonej w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy - nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednakże, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość objęta wnioskiem nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz w działalności rolniczej. W konsekwencji, przepis art. 43 ust. 7a ustawy w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania.

Z treści wniosku wynika również, że przy wznoszeniu przedmiotowych budynków gospodarczych Wnioskodawca nie będzie dokonywać obniżenia kwoty należnego podatku od towarów i usług o kwotę podatku naliczonego z uwagi na fakt, że wydatki na wzniesienie budynków poniesie jako konsument, nie zaś w ramach którejkolwiek z działalności profesjonalnej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, a w konsekwencji nie będzie przysługiwać mu do tych budynków prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy - nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest podstawowym i fundamentalnym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od wartości dodanej. Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w zasadzie nie może być ograniczone ani pod względem czasu, ani pod względem zakresu przedmiotowego. TSUE zwracał uwagę, że właśnie zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności podatku. System odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama jest opodatkowana VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Pozwala to na zachowanie zasady potrącalności, która powinna być na gruncie ustawy o VAT rozumiana możliwie najszerzej. Oznacza to, że zawsze ma ona zastosowanie przy nabyciu towarów i usług dokonanym z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar czy usługa ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych bądź dających prawo do odliczenia podatku naliczonego wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych bądź dających prawo do odliczenia podatku naliczonego. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem, mając na względzie zakres wniosku, z którego wynika, że dotyczy on sytuacji, gdy z tytułu sprzedaży przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawca posiadać będzie status podatnika podatku od towarów i usług (zarejestrowanego dla potrzeb tego podatku w związku z pozarolniczą działalnością gospodarczą), stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wzniesieniem przedmiotowych budynków gospodarczych. Wnioskodawca ma zamiar wznieść budynki gospodarcze jako podatnik podatku od towarów i usług. Budynki zostaną wzniesione w celu uatrakcyjnienia oferowanych do sprzedaży działek. Kolejne działania podejmowane przez Wnioskodawcę zmierzać będą do sprzedaży wydzielonych działek, których to sprzedaż (w związku z wydaną decyzja o warunkach zabudowy) jest czynnością opodatkowaną 23% stawką podatku. Każda sprzedaż, w świetle przepisu art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Natomiast, stawki obniżone i zwolnienie od podatku VAT stanowią wyjątek od zasady, o której mowa powyżej. W konsekwencji, przy wznoszeniu przedmiotowych budynków gospodarczych przysługiwać będzie Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Dodać należy, że możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi prawo podatnika, a nie jego obowiązek. Tym samym, nawet jeżeli Wnioskodawca nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nie skorzysta z przysługującego mu prawa), nie zmieni to faktu, że będzie on to prawo posiadał i będzie mógł z niego skorzystać na zasadach określonych w art. 86 ustawy.

Tym samym, nie zostaną spełnione warunki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Reasumując, w sytuacji, gdy z tytułu sprzedaży działek gruntu powstałych w wyniku podziału działki nr 68/2 Wnioskodawca posiadać będzie status podatnika podatku od towarów i usług, sprzedaż wzniesionego przez Wnioskodawcę na takiej działce gruntu drewnianego budynku gospodarczego o powierzchni zabudowy do 25 m² nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Na mocy art. 29a ust. 8 ustawy - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że - co do zasady - grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu nie korzysta ze zwolnienia od podatku.

W konsekwencji, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, w związku z treścią art. 29a ust. 8 ustawy, nie będzie korzystać także sprzedaż gruntu, na którym wzniesione zostały przedmiotowe budynki gospodarcze.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej - składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku - zapytania sformułowanego na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.