ILPP2/4512-1-355/15-4/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku sygnowanym datą 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 7 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z 6 lipca 2015 r. (data wpływu 10 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu. Wniosek został uzupełniony pismem z 6 lipca 2015 r. (data wpływu 10 lipca 2015 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

W dniu 11 lipca 2003 r. (aktem notarialnym) Wnioskodawczyni wraz z mężem (posiadający ustawową wspólność majątkową) zakupili prawo wieczystego użytkowania terenów niezabudowanych, przemysłowych po upadłym "A". Sprzedaży wówczas dokonał Syndyk masy upadłości wspomnianej wyżej Spółki, a sprzedaż ta nie zawierała podatku VAT. Od dnia zakupu wyżej opisanego prawa wieczystego użytkowania, tereny nie zostały wprowadzone do działalności gospodarczej, którą Zainteresowana prowadzi jako osoba fizyczna i jest czynnym podatnikiem VAT, nie dokonywała wraz z mężem na zakupionym terenie żadnych czynności związanych z jakąkolwiek działalnością zarobkową. Teren ten jedynie kilka razy był koszony. Na wspomnianym terenie nie była prowadzona działalność rolnicza, a koszty podatku od nieruchomości i opłaty za użytkowanie wieczyste małżonkowie pokrywali z majątku osobistego. Mąż Zainteresowanej posiada numer producenta rolnego i wspólnie posiadają tereny rolnicze położone w gminie O., co do których do dnia dzisiejszego nie otrzymywali dopłat bezpośrednich, gdyż nie były one użytkowane rolniczo. W 2015 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpocznie użytkować posiadane przez nich tereny rolnicze i wystąpią o dopłaty bezpośrednie. Od dnia zakupu Zainteresowana nie dokonywała z małżonkiem sprzedaży nieruchomości niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Nieruchomości wykorzystywane na cele gospodarcze w działalności Wnioskodawczyni były przez nich sprzedawane. W marcu 2015 r. małżonkowie zawarli z osobą trzecią warunkową umowę sprzedaży. Zawarty w umowie sprzedaży warunek wynika z przepisów prawa polegający na możliwości skorzystania przez Burmistrza Miasta z prawa pierwokupu. Burmistrz Miasta wyraził chęć skorzystania z prawa pierwokupu. Jednak zarówno Pani Notariusz jak i Burmistrz Miasta wyrażają wątpliwość, czy transakcja ta powinna podlegać zapisom art. 15 z uwagi na to, iż tereny te nie zostały zakupione z podatkiem VAT, a co za tym idzie podatek ten nie został odliczony, nie zostały poniesione żadne nakłady zawierające podatek VAT, ani też żadne czynności zarobkowe, a także teren ten nie został wykorzystany do działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawczyni z mężem nie zamierzają dokonywać sprzedaży terenów przemysłowych niesłużących do działalności gospodarczej w przyszłości, a więc nie zachodzi zamiar ciągłego działania.

Ponadto Zainteresowana w piśmie z 6 lipca 2015 r. wyjaśniła, że:

1. Przedmiotowa nieruchomość położona w L. została w 2003 r. zakupiona jako lokata kapitału osoby fizycznej niezwiązana z prowadzoną działalnością gospodarczą.

2. Przedmiotowy grunt nie był udostępniany, wynajmowany czy dzierżawiony innym osobom.

3. Poza sprzedażą będącą przedmiotem zapytania w przeszłości (przed dniem zakupu prawa wieczystego użytkowania gruntu) Wnioskodawczyni nie dokonywała dostaw innych gruntów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

4. Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych czynności np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o warunki zabudowy i nie umieszczała ogłoszeń o sprzedaży, jedynie poza wystąpieniem do organów o dokumenty niezbędne do podpisania aktu notarialnego. Od 2003 r. teren ten jedynie był utrzymywany (koszenie, sprzątanie).

5. Zainteresowana załączyła pismo z Gminy o przeznaczeniu ww. terenu w planie zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle opisanego powyżej zdarzenia przyszłego sprzedający podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług transakcja sprzedaży dla Burmistrza Miasta terenów, zgodnie z opisem powyżej, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług, a sprzedający w stosunku do wyżej opisanej transakcji nie są podatnikami VAT.

Artykuł 15 ustawy o podatku od towarów usług stanowi:

Artykuł 15 ust. 1, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Artykuł 15 ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mimo iż Zainteresowana posiada działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT, to wyżej opisana sprzedaż nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży terenów przemysłowych niewprowadzonych do działalności gospodarczej, ani nie ma takiego ciągłego zamiaru - stąd Zainteresowana wnioskuje, iż w tej transakcji również nie podlega ustawie o podatku od towarów usług oraz nie jest podatnikiem tegoż podatku. Tak więc, zdaniem Wnioskodawczyni, transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zauważyć należy, że w wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Na podstawie art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towaru, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) - "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast "działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W niniejszej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Zainteresowana w celu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu, podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkować będzie koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta następuje w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady - a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy - jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 11 lipca 2003 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem (posiadający ustawową wspólność majątkową) zakupili prawo wieczystego użytkowania terenów niezabudowanych, przemysłowych. Sprzedaży wówczas dokonał Syndyk masy upadłości, a sprzedaż ta nie zawierała podatku VAT. Od dnia zakupu wyżej opisanego prawa wieczystego użytkowania, tereny nie zostały wprowadzone do działalności gospodarczej, którą Zainteresowana prowadzi jako osoba fizyczna (jest czynnym podatnikiem VAT), nie dokonywała wraz z mężem na zakupionym terenie żadnych czynności związanych z jakąkolwiek działalnością zarobkową. Teren ten jedynie kilka razy był koszony. Na wspomnianym terenie nie była prowadzona działalność rolnicza, a koszty podatku od nieruchomości i opłaty za użytkowanie wieczyste małżonkowie pokrywali z majątku osobistego. Mąż Zainteresowanej posiada numer producenta rolnego i wspólnie posiadają oni tereny rolnicze, co do których do dnia dzisiejszego nie otrzymywali dopłat bezpośrednich, gdyż nie były one użytkowane rolniczo. W 2015 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem rozpocznie użytkowanie posiadanych przez nich terenów rolniczych i wystąpią o dopłaty bezpośrednie. Od dnia zakupu Zainteresowana nie dokonywała z małżonkiem sprzedaży nieruchomości niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Nieruchomości wykorzystywane na cele gospodarcze w działalności Wnioskodawczyni były przez nich sprzedawane. Wnioskodawczyni z mężem nie zamierzają dokonywać sprzedaży terenów przemysłowych nie służących do działalności gospodarczej w przyszłości, a więc nie zachodzi zamiar ciągłego działania. Przedmiotowa nieruchomość została w 2003 r. zakupiona jako lokata kapitału osoby fizycznej niezwiązana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Grunt nie był udostępniany, wynajmowany czy dzierżawiony innym osobom. Poza sprzedażą będącą przedmiotem zapytania w przeszłości (przed dniem zakupu prawa wieczystego użytkowania gruntu) Wnioskodawczyni nie dokonywała dostaw innych gruntów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych czynności np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o warunki zabudowy i nie umieszczała ogłoszeń o sprzedaży, jedynie wystąpiła do organów o dokumenty niezbędne do podpisania aktu notarialnego. Od 2003 r. teren ten tylko był utrzymywany (koszenie, sprzątanie).

Przy tak postawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że Zainteresowana dokonując sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu, nie działa w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie występują.

Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię prawa wieczystego użytkowania gruntu będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Zainteresowana nabyła wraz z mężem opisane we wniosku prawo wieczystego użytkowania gruntu jako lokatę kapitału osoby fizycznej niezwiązaną z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedmiotowy grunt nie był udostępniany, wynajmowany czy dzierżawiony innym osobom. Poza sprzedażą będącą przedmiotem zapytania w przeszłości (przed dniem zakupu prawa wieczystego użytkowania gruntu) Zainteresowana nie dokonywała dostaw innych gruntów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ponadto nie podejmowała żadnych czynności np. uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o warunki zabudowy i nie umieszczała ogłoszeń o sprzedaży. Od 2003 r. teren ten jedynie był utrzymywany (koszenie, sprzątanie).

Zatem, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu, o którym mowa we wniosku, będzie korzystała z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie będzie stanowiło wykonywania działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego przymiotu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie ww. transakcji, a dostawę prawa wieczystego użytkowania gruntu - cech czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Zainteresowana w związku z tą dostawą będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.