ILPP2/4512-1-303/15-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwot podatku z faktur od kancelarii - jest prawidłowe.

W dniu 13 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwot podatku z faktur od kancelarii.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Gmina zawarła z Kancelarią (dalej: Kancelaria) umowę na świadczenie usług doradztwa prawnego polegających na zastępstwie procesowym i doradztwie w zakresie zastępstwa procesowego, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa w postępowaniu o zwrot nadpłaty w podatku VAT. W ramach szerokiego zakresu prac Kancelarii znalazły się świadczone przez nią na rzecz Gminy usługi prawnicze, które dotyczyły w szczególności następujących działań:

Wyświadczone przez Kancelarię na rzecz Gminy usługi prawne obejmują swym zakresem w szczególności:

* przygotowanie i złożenie w imieniu Gminy (na podstawie stosownego pełnomocnictwa udzielonego doradcy podatkowemu Kancelarii przez Gminę) wniosków do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnych dotyczących wszystkich kwestii wskazanych w punktach od a do c,

* przygotowanie dokumentów do urzędu skarbowego dotyczących wystąpienia Gminy o zwrot podatku naliczonego VAT od wydatków inwestycyjnych poniesionych w obszarach, o których mowa w punktach od a do c,

* reprezentację Gminy we wszystkich prowadzonych postępowaniach interpretacyjnych, postępowaniach podatkowych przed organami podatkowymi i w postępowaniach sądowo-administracyjnych związanych z odliczeniem VAT w obszarach, o których mowa w punktach od a do c.

Po wykonaniu przedmiotowych usług Gmina otrzymuje od Kancelarii faktury VAT z wykazanymi kwotami podatku. Usługi nie dotyczą innych obszarów, niż wskazane w punktach a do c - w szczególności nie dotyczą analiz innych obszarów działalności Gminy czy odliczenia VAT z innych tytułów niż wskazane powyżej.

Dla Gminy wydatki poniesione na nabycie usług prawniczych w zakresie zastępstwa procesowego były niezbędne i związane z opodatkowaną VAT działalnością gospodarczą prowadzoną przez Gminę. Gmina skorzystała bowiem z doświadczenia i wiedzy Kancelarii, która wykonała prace, o których mowa w punktach od a do c powyżej oraz udzieliła Gminie istotnego wsparcia, bez którego Gmina nie byłaby w stanie dokonać samodzielnie odliczenia VAT od poniesionych wydatków. Usługi Kancelarii w sposób oczywisty związane są z działalnością Gminy opodatkowaną VAT - gdyby bowiem dotyczyły one innych obszarów niż działalność gospodarcza Gminy, Gmina nie uzyskałaby potwierdzenia pełnego prawa do odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych wskazanych w punktach od a do c, a organy podatkowe i sądy administracyjne nie potwierdziłyby prawa do odliczenia wnioskowanych kwot VAT przez Gminę.

Gmina nie dokonywała dotychczas odliczenia VAT z faktur otrzymanych od Kancelarii. Intencją Gminy jest potwierdzenie w drodze niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawa Gminy do odliczenia VAT z faktur otrzymanych od Kancelarii za wyświadczenie usług, o których mowa w opisie sprawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ma prawo do pełnego odliczenia kwot podatku VAT z faktur od Kancelarii w związku z usługami dotyczącymi odliczenia VAT, o których mowa w pkt a-c.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina ma prawo do pełnego odliczenia kwot podatku VAT z faktur od Kancelarii w związku z usługami dotyczącymi odliczenia VAT, o których mowa w pkt a-c.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina jest wyposażona w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w związku z czym należy uznać, iż w określonych sytuacjach spełnia zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. W szczególności, w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez Gminę, nawet gdy dotyczą one zadań własnych, Gmina jest podatnikiem VAT.

Zatem w przypadku, gdy Gmina realizuje należące do niej zadania na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą - powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa ona de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści wskazanej regulacji wynika zatem, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.: nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku powyższe przesłanki będą spełnione i tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia usług Kancelarii, o których mowa w opisie sprawy. W ocenie Gminy, za bezsporny należy uznać fakt, iż ponoszenie wydatków na usługi Kancelarii związane z pełnym odliczeniem VAT od wydatków inwestycyjnych Gminy wskazanych w pkt a-c jest związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi VAT po stronie Gminy - w przeciwnym razie organy podatkowe nie potwierdziłyby prawa do pełnego odliczenia VAT od wydatków Gminy w tych obszarach. Ponadto, jak Gmina wskazała w opisie sprawy, usługi Kancelarii nie dotyczyły innych obszarów, niż wskazane w punktach a do c - w szczególności nie dotyczyły analiz innych obszarów działalności Gminy czy odliczenia VAT z innych tytułów niż wskazane powyżej.

Tym samym, w ocenie Gminy usługi Kancelarii są wydatkami bezpośrednio związanymi z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych stawkami VAT (w przypadkach opisanych w punktach od a do c ze świadczeniem przez Gminę usług dzierżawy/odpłatnego udostępnienia obiektów i urządzeń wymienionych w opisie sprawy - tj. obiektu wielofunkcyjnego szatni, wybranych lokali remizy strażackiej przeznaczonych na powierzchnie magazynowe oraz infrastruktury wodno-kanalizacyjnej wykorzystywanej do świadczenia usług użyteczności publicznej).

Gmina pragnie wskazać, że nabycie usług Kancelarii było dla Gminy istotne i potrzebne. Jak bowiem Gmina wskazała w opisie sprawy, Gmina skorzystała z doświadczenia i wiedzy Kancelarii, która wykonała prace, o których mowa w punktach od a do c oraz udzieliła Gminie istotnego wsparcia, bez którego Gmina nie byłaby w stanie dokonać samodzielnie odliczenia VAT od poniesionych wydatków.

Gmina pragnie przy tym ponownie podkreślić, że usługi Kancelarii nie są związane z innymi niż wymienione w opisie sprawy czynnościami, które są przez Gminę wykonywane w ramach reżimu publicznoprawnego (np. wydawanie decyzji administracyjnych, budowa dróg gminnych, pobór podatków, itp.) czy w ramach reżimu cywilnoprawnego, ale które są zwolnione z VAT. Z tego powodu, zdaniem Gminy, nie sposób zaprzeczyć istnieniu związku pomiędzy poniesionymi wydatkami na usługi Kancelarii, a działalnością opodatkowaną VAT Gminy - gdyby Gmina nie wykonywała czynności opodatkowanych VAT nabycie usług Kancelarii byłoby dla niej nieuzasadnione.

Bez wsparcia wyspecjalizowanego podmiotu zewnętrznego, przeprowadzenie działań ukierunkowanych na potwierdzenie możliwości odliczenia VAT w obszarach wskazanych w opisie sprawy byłoby utrudnione, tym bardziej, że jak wskazano powyżej Gmina, co do zasady, nie korzystała dotychczas z prawa do odliczenia VAT i nie ma w tym zakresie odpowiedniego doświadczenia.

Gmina pragnie w tym miejscu podkreślić, że zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem sądów administracyjnych, o tym, który wydatek jest celowy i potrzebny w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: "WSA") we Wrocławiu z 9 czerwca 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 67/05).

Gmina pragnie podkreślić, iż stanowisko prezentowane w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów potwierdza, że podatnicy mają prawo do odliczania VAT naliczonego od wydatków związanych z nabyciem usług prawnych i podobnych (tekst jedn.: pośrednio związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT). Przykładowo stanowisko takie zostało wyrażone w:

* w analogicznej sprawie w interpretacji indywidualnej z 14 lutego 2014 r. o sygn. ILPP1/443-1051/13-4/AI, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, uznał, że: "Gmina ma/będzie miała prawo do odliczenia pełnych kwot VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Kancelarii prawnej, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca, poniesione wydatki są związane z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanym pod warunkiem niezaistnienia przesłanek, o których mowa art. 88 ustawy";

* interpretacji indywidualnej z 15 października 2014 r. o sygn. IPTPP1/443-552/14-2/MH, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, stanął na stanowisku, że: "wydatki na ww. usługi doradcze nie mają/nie będą miały bezpośredniego związku z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, jednakże pośrednio maja/będą miały związek z uzyskaniem przez Wnioskodawcę obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia został/zostanie spełniony, albowiem Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a nabyta usługa prawnicza związana jest/będzie z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego (...) należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do odliczenia pełnych kwot podatku VAT z faktur otrzymanych od Kancelarii prawniczej, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca - wydatki te są/będą związane z wykonywanymi przez Gminę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług";

* interpretacji indywidualnej z 29 sierpnia 2014 r. o sygn. ILPP2/443-610/14-2/EN, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, potwierdził, że: "Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT a poniesione wydatki na usługi prawnicze dotyczą/będą dotyczyć inwestycji oraz wydatków bieżących uprawniających do pełnego odliczenia podatku naliczonego (jak wskazano we wniosku) - Gminie przysługuje/będzie przysługiwało także prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od Kancelarii prawnej, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy";

* interpretacji indywidualnej z 10 września 2013 r. o sygn. IPTPP1/443-498/13-2/RG, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, że: "w kontekście brzmienia art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawniające do odliczenia są również inne, ponoszone przez podatników wydatki, związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, w tym np. wsparcie prawne, usługi doradcze (...). Usługi te mają wprawdzie pośredni, aczkolwiek niewątpliwie klarowny, konkretny oraz istotny związek z czynnościami opodatkowanymi VAT";

* interpretacji indywidualnej z 16 kwietnia 2013 r. o sygn. IPTPP1/443-82/13-4/MH, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi stwierdził, że: "ww. usługi prawnicze nie mają wprawdzie bezpośredniego związku z czynnościami opodatkowanymi, jednakże pośrednio wpływają na uzyskiwanie przez Wnioskodawcę obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. (...) w sytuacji gdy poniesione wydatki wykorzystywane będą przez Wnioskodawcę, będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarówno do działalności opodatkowanej tym podatkiem, jak i do działalności niepodlegającej opodatkowaniu i nie będą wykorzystywane do działalności zwolnionej od podatku, a ponadto nie będzie obiektywnej możliwości przyporządkowania dokonywanych zakupów do jednego konkretnego rodzaju prowadzonej działalności, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur od Kancelarii prawnej".

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Gminy, Gmina ma prawo do pełnego odliczenia kwot podatku VAT z faktur od Kancelarii w związku z usługami dotyczącymi odliczenia VAT, o których mowa w pkt a-c.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy ww. art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa od odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zawarła ona z Kancelarią umowę na świadczenie usług doradztwa prawnego polegających na zastępstwie procesowym i doradztwie w zakresie zastępstwa procesowego, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa w postępowaniu o zwrot nadpłaty w podatku VAT. W ramach szerokiego zakresu prac Kancelarii znalazły się świadczone przez nią na rzecz Gminy usługi prawnicze, które dotyczyły w szczególności następujących działań:

Wyświadczone przez Kancelarię na rzecz Gminy usługi prawne obejmują swym zakresem w szczególności:

* przygotowanie i złożenie w imieniu Gminy (na podstawie stosownego pełnomocnictwa udzielonego doradcy podatkowemu Kancelarii przez Gminę) wniosków do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnych dotyczących wszystkich kwestii wskazanych w punktach od a do c,

* przygotowanie dokumentów do urzędu skarbowego dotyczących wystąpienia Gminy o zwrot podatku naliczonego VAT od wydatków inwestycyjnych poniesionych w obszarach, o których mowa w punktach od a do c,

* reprezentację Gminy we wszystkich prowadzonych postępowaniach interpretacyjnych, postępowaniach podatkowych przed organami podatkowymi i w postępowaniach sądowo-administracyjnych związanych z odliczeniem VAT w obszarach, o których mowa w punktach od a do c.

Po wykonaniu przedmiotowych usług Gmina otrzymuje od Kancelarii faktury VAT z wykazanymi kwotami podatku. Usługi nie dotyczą innych obszarów, niż wskazane w punktach a do c - w szczególności nie dotyczą analiz innych obszarów działalności Gminy czy odliczenia VAT z innych tytułów niż wskazane powyżej.

Jak zostało podkreślone kilkukrotnie we wniosku, dla Gminy wydatki poniesione na nabycie usług prawniczych w zakresie zastępstwa procesowego były niezbędne i związane z opodatkowaną VAT działalnością gospodarczą prowadzoną przez Gminę. Gmina skorzystała bowiem z doświadczenia i wiedzy Kancelarii, która wykonała prace, o których mowa w punktach od a do c powyżej oraz udzieliła Gminie istotnego wsparcia, bez którego Gmina nie byłaby w stanie dokonać samodzielnie odliczenia VAT od poniesionych wydatków. Wnioskodawca podaje, że usługi Kancelarii w sposób oczywisty związane są z działalnością Gminy opodatkowaną VAT - gdyby bowiem dotyczyły one innych obszarów niż działalność gospodarcza Gminy, Gmina nie uzyskałaby potwierdzenia pełnego prawa do odliczenia VAT od wydatków inwestycyjnych wskazanych w punktach od a do c, a organy podatkowe i sądy administracyjne nie potwierdziłyby prawa do odliczenia wnioskowanych kwot VAT przez Gminę.

Gmina nie dokonywała dotychczas odliczenia VAT z faktur otrzymanych od Kancelarii.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii prawa do pełnego odliczenia kwot podatku VAT z faktur od Kancelarii w związku z usługami dotyczącymi odliczenia VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W świetle powyższego, z uwagi na fakt, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a poniesione wydatki na usługi prawnicze (w zakresie, jak wskazano we wniosku) będą dotyczyć czynności opodatkowanych podatkiem VAT uprawniających do pełnego odliczenia podatku naliczonego (jak wskazano we wniosku) - Gminie będzie przysługiwało także prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od kancelarii prawnej, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Ponadto, Tut. organ pragnie zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.