ILPP2/4512-1-28/16-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania przez komornika sądowego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 4 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania przez komornika sądowego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym, Kancelaria Komornicza. Zainteresowana prowadzi działalność od 1 października 2015 r.

W dniu 9 czerwca 2015 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną sygn.: PT1.050.1.2015.ILJU.19 w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług (Dz. Urz. Min. Fin. z dnia 15 czerwca 2015 r., poz. 41).

Interpretacja ta zmieniła dotychczasowe stanowisko Ministra Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 30 lipca 2004 r. (Dz. Urz. Min. Fin. z dnia 10 sierpnia 2004 r., Nr 10, poz. 93), zgodnie z którym komornicy sądowi nie byli uznawani za podatników podatku od towarów i usług. W interpretacji z dnia 9 czerwca 2015 r. stwierdzono, że wykonywane przez komorników czynności należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów usług świadczenie usług za wynagrodzeniem, bez zastosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. W interpretacji z 9 czerwca 2015 r. wskazano jednocześnie, że zwolnienie z zapłaty podatku od towarów i usług czynności wykonywanych przez komorników za wynagrodzeniem trwa do końca września 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu wykonywania czynności jako komornik sądowy Wnioskodawczyni może od 1 października 2015 r. korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 113 ust. 9, przy uwzględnieniu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a, jeżeli Zainteresowana przewiduje, że wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności (wyłącznie jako komornik sądowy - innej działalności zarobkowej Zainteresowana nie prowadzi) w roku podatkowym, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług VAT.

Stanowisko Wnioskodawczyni

Zdaniem Wnioskodawczyni, może ona korzystać ze zwolnienia opisanego w pytaniu. Podobne stanowisko zajął Minister Finansów w broszurze informacyjnej z dnia 21 września 2015 r. "Opodatkowanie podatkiem VAT czynności wykonywanych przez komorników sądowych" w Dziale V, w którym m.in. stwierdzono, że "świadczone przez komorników usługi nie są usługami prawniczymi w rozumieniu ustawy o VAT, nie znajduje zatem do nich zastosowania wyłączenie z możliwości stosowania zwolnienia podmiotowego".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy wyjaśnić, że przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.

Zauważa się, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej. Świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać związek pomiędzy otrzymaną usługą a wynagrodzeniem dla usługodawcy z tego tytułu.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego, we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest komornikiem sądowym prowadzącym działalność gospodarczą od 1 października 2015 r. Wątpliwości Wnioskodawczyni sprowadzają się do tego, czy w okresie od 1 października 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. może skorzystać ze zwolnienia, na podstawie art. 113 ust. 9 w związku z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy.

Należy wskazać, że stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze.

Powyżej cytowane przepisy przewidują dla podatników zwolnienie podmiotowe. Zwolnieniem tym mogą być objęci podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, u których wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 150.000 zł bez kwoty podatku oraz podatnicy rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie działalności gospodarczej, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży nie przekroczy - w proporcji do okresu prowadzonej działalności w roku podatkowym - kwoty 150 000 zł bez kwoty podatku. Jednocześnie należy wskazać, że powyższe zwolnienie nie obejmuje podatników świadczących usługi prawnicze.

Należy wskazać, że od dnia 1 października 2015 r., zgodnie z wydaną przez Ministra Finansów dnia 9 czerwca 2015 r. interpretacją ogólną sygn.: PT1.050.1.2015.ILJU.19 w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez komorników sądowych (Dz. Urz. Min. Fin. z dnia 15 czerwca 2015 r. poz. 41) wykonywane przez komorników sądowych czynności, w szczególności czynności egzekucyjne, należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług za wynagrodzeniem. Do momentu wydania wyżej wskazanej interpretacji ogólnej komornicy sądowi nie byli uznawani za podatników podatku VAT i zgodnie z powyższą interpretacją do końca września 2015 r. byli zwolnieni z obowiązku zapłaty tego podatku od wykonywanych przez nich czynności. Zatem na potrzeby stosowania zwolnienia podmiotowego komorników sądowych należy uznać za podatników rozpoczynających wykonywanie w trakcie roku podatkowego, tj. od 1 października 2015 r. czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy przy tym wskazać, że limit wartości sprzedaży dokonywanej przez komorników, którzy rozpoczęli działalność jako podatnicy podatku VAT od 1 października 2015 r., uprawniający do zwolnienia podmiotowego w roku 2015 wynosi 37.808 zł. Powyższe oznacza, że komornicy będą objęci tym zwolnieniem, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży (wszystkich świadczonych usług i dokonywanych dostaw towarów) do końca roku 2015 nie przekroczy kwoty 37.808 zł. Przez wartość sprzedaży mającą wpływ na prawo do korzystania z tego zwolnienia rozumie się otrzymane przez komornika wynagrodzenie oraz zaliczki otrzymane na poczet tego wynagrodzenia za wykonywane czynności.

Ponadto należy wskazać, że świadczone przez komorników usługi nie są usługami prawniczymi, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy. Działalność polegającą na świadczeniu pomocy prawnej określają m.in. przepisy ustawy z 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2015 r. poz. 615 z późn. zm.) oraz ustawy z 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 233). W rozumieniu wskazanych ustaw pomoc (usługi) prawna polega w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami.

Natomiast działalność komorników sądowych reguluje m.in. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2015 r. poz. 790 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 1 ww. ustawy, komornik jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym.

Na mocy art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych wykonuje wyłącznie komornik, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w innych ustawach. Komornik wykonuje także inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. Komornik pełni czynności osobiście, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach prawa.

Stosownie do treści art. 2 ust. 3 tej ustawy, komornikom powierza się w szczególności następujące zadania:

W rezultacie, mając na uwadze okoliczności przedstawione we wniosku oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, jako komornik sądowy będzie mogła korzystać ze zwolnienia, na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, o ile wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 150.000 zł, czyli o ile wartość świadczonych usług w okresie od 1 października 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. nie przekroczy kwoty 37.808,00 zł. W niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.