ILPP2/4512-1-250/16-5/OA - Opodatkowanie wycofania z działalności gospodarczej samochodu osobowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2016 r. (data wpływu 14 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2016 r. (data wpływu 28 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania wycofania z działalności gospodarczej samochodu osobowego - jest prawidłowe.

* sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wycofania z działalności gospodarczej samochodu osobowego oraz sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony w dniu 28 czerwca 2016 r. o przeformułowane pytania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma, której dotyczy wniosek istnieje od 2001 r. Od początku jest podatnikiem VAT oraz prowadzi ewidencję - kpir. Z początkiem sierpnia 2010 r. nabyto samochód osobowy (używany), na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Przy nabyciu samochodu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Pojazd został wciągnięty do ewidencji środków trwałych i został całkowicie zamortyzowany. W trakcie użytkowania pojazdu nie nastąpiły koszty części składowych tego samochodu, a jedynie powstały koszty zakupu paliwa, wymiana oleju, przeglądów oraz koszty mycia samochodu.

W dniu 1 marca 2016 r. samochód został przekazany na cele osobiste Podatnika. Natomiast w dniu 9 kwietnia 2016 r. samochód przekazany na cele osobiste został sprzedany na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Pierwotnie Wnioskodawca uważał przekazanie samochodu firmowego na cele własne jako nieodpłatne przekazanie towaru należącego do jego firmy.

Zainteresowanego zastanawia jednak problem podatku VAT, gdyż czynność przekazania towaru jw., co do zasady nie podlega VAT. Wnioskodawca w Urzędzie Skarbowym uzyskał odpowiedź, iż bez względu na rodzaj przekazania towaru (tekst jedn.: sprzedaż, darowizna czy jw.), musi zapłacić podatek VAT - 23%, wystawiając sobie np. fakturę wewnętrzną, stwierdzającą ten fakt.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku).

1. Czy wycofanie samochodu z działalności gospodarczej nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

2. Czy sprzedaż samochodu przeznaczonego na cele prywatne będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

3. Czy w momencie sprzedaży tego samochodu należy wystawić fakturę VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie przekazania samochodu na cele osobiste nie występuje podatek VAT, gdyż nastąpiło przekazanie nieodpłatne przez podatnika - towarów należących do jego firmy, na jego potrzeby osobiste (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT). Ponadto, w ciągu całego okresu Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na nabycie części składowych do tego samochodu, które spowodowałyby wzrost jego wartości (art. 29a ust. 2 ustawy o VAT). Zainteresowany rozumie, iż w momencie sprzedaży samochodu, a więc sprzedaży środka trwałego z działalności gospodarczej innej firmie bądź osobie, podatnik musi wystawić fakturę VAT, co powoduje, iż powstaje podatek VAT - 23% (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

* w zakresie opodatkowania wycofania z działalności gospodarczej samochodu osobowego - jest prawidłowe,

* w zakresie sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Ponadto w myśl art. 29a ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w pkt 1 i 2, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Zgodnie brzmieniem art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem będzie podlegało również nieodpłatne przekazanie towarów, z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia i które spowodowały trwały wzrost wartości towarów "nieskonsumowanych" całkowicie do momentu ich bezpłatnego przekazania.

Zatem sam brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu np. samochodu nie jest wystarczającą przesłanką do uznania czynności przekazania samochodu na cele prywatne za czynność niepodlegającą opodatkowaniu.

Niezależnie od powyższego, podkreślić należy, że aby dostawa towaru podlegała opodatkowaniu powinna być wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powyższego wynika, że aby wykonywaną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług, to istotne jest, aby podmiot ją wykonujący działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 47 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Nie będą zatem spełnione przesłanki do opodatkowania w przypadku gdy wymienione towary będą uznane za przynależności, przez które zgodnie z art. 51 § 1 Kodeksu cywilnego rozumie się rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającemu temu celowi.

Przesłanka do opodatkowania wystąpi natomiast w przypadku, gdy fakt dokonania przez podatnika ulepszeń będzie wywierał wpływ na podwyższenie wartości np. samochodu w chwili przekazania samochodu na cele osobiste.

Reasumując, aby ocenić czy mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT należy ustalić również:

* czy zamontowanie wskazanych towarów nastąpiło w rezultacie dostawy towarów czy świadczenia usług - tylko w przypadku dostawy towarów spełniona zostanie przesłanka do ewentualnego opodatkowania,

* czy zamontowane towary spełniają definicję części składowej oraz

* czy poszczególne części składowe zostały "skonsumowane", tj. zużyte do momentu przekazania samochodu na cele osobiste.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany prowadzący od 2001 r. działalność gospodarczą jako podatnik VAT, w sierpniu 2010 r. nabył samochód osobowy (używany), na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Wnioskodawcy przy nabyciu samochodu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT. Pojazd został wciągnięty do ewidencji środków trwałych i całkowicie zamortyzowany. W trakcie użytkowania pojazdu nie wystąpiły koszty części składowych tego samochodu, a jedynie miały miejsce koszty zakupu paliwa, wymiana oleju, przeglądów oraz koszty mycia samochodu. W dniu 1 marca 2016 r. samochód został przekazany na cele osobiste Wnioskodawcy.

Zatem skoro, jak wskazał Wnioskodawca, z tytułu nabycia przedmiotowego pojazdu nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, a opisane we wniosku wydatki związane z używaniem samochodu nie dotyczą jego części składowych, to w świetle powyższego stwierdzić należy, że przekazanie samochodu na cele prywatne nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Zainteresowanego dotyczą opodatkowania sprzedaży samochodu wycofanego wcześniej z działalności gospodarczej i przeznaczonego na cele prywatne.

Z treści wniosku wynika, iż w dniu 9 kwietnia 2016 r. samochód wycofany z działalności gospodarczej i przekazany na cele osobiste został sprzedany na podstawie umowy kupna-sprzedaży.

W tym miejscu powtórzyć należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie. Po pierwsze, dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem, nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług, w rozumieniu odpowiednio art. 7 i art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać zatem należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego majątku prywatnego (po wycofaniu go z działalności gospodarczej) stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przedmiotowego samochodu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu tut. Organ podatkowy zwraca uwagę, że faktura VAT jest dokumentem wystawianym przez podatnika podatku VAT. Jak wskazano wyżej, opisana we wniosku sprzedaż pozostaje poza zakresem VAT, tzn. nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika. Wobec tego Wnioskodawca nie może wystawić faktury VAT.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę (jako osobę fizyczną, poza prowadzoną działalnością gospodarczą) opisanego we wniosku samochodu, wycofanego uprzednio z działalności gospodarczej, na zasadach wskazanych powyżej - nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Bowiem Wnioskodawca, w związku z dokonaną sprzedażą, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełnił przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpił w odniesieniu do tej transakcji w charakterze podatnika. Tym samym, transakcja sprzedaży samochodu nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie może być udokumentowana fakturą VAT.

Zatem, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 i 3 należy je uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy podkreślić, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W pozostałym zakresie wniosku dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z działalności gospodarczej (pytanie oznaczone w uzupełnieniu wniosku jako nr 4) wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.