ILPP2/4512-1-250/15-4/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 17 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 18 czerwca 2015 r. (23 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT rozliczeń kosztów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami;

* jest prawidłowe - w zakresie uznania za dostawę towarów czynności wynikających z rozliczeń kosztów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami (odsprzedaż części paliwa przeznaczonej na cele prywatne Pracowników) oraz w zakresie ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej rozliczeń kosztów paliwa stanowiących dostawę towarów pomiędzy Spółką a Pracownikami.

W dniu 23 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT rozliczeń kosztów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami, w zakresie uznania za dostawę towarów czynności wynikających z rozliczeń kosztów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami (odsprzedaż części paliwa przeznaczonej na cele prywatne Pracowników) oraz w zakresie ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej rozliczeń kosztów stanowiących dostawę towarów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami. Wniosek uzupełniono pismem z 18 czerwca 2015 r. (23 czerwca 2015 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Spółka jest producentem elastycznych pianek poliuretanowych oraz produktów ciekłych na bazie PCV i lateksu, w tym klejów wodnych do pianek poliuretanowych. Główną działalnością Spółki jest produkcja pianki poliuretanowej, komórkowej, w szczególności w formie bloków, płyt, formatek i granulatu, o różnych kształtach i wymiarach, które są stosowane przeważnie w przemyśle meblowym. Dodatkowo, Spółka zajmuje się produkcją klejów (na bazie kauczuków syntetycznych oraz klejów PCV), plastizoli oraz lateksów prewulkanizowanych.

Spółka dysponuje samochodami służbowymi, które stanowią jej własność bądź są użytkowane przez nią na podstawie umowy leasingu (dalej: Samochody służbowe lub Pojazdy). Są to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), Spółka odlicza zasadniczo 50% kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z Pojazdami.

Natomiast, w odniesieniu do wydatków na nabycie paliw silnikowych wykorzystywanych do napędu Pojazdów, z uwagi na ograniczenie w tym zakresie, przewidziane w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, Spółka dotychczas nie dokonuje odliczenia podatku naliczonego.

W Spółce obowiązuje "Regulamin użytkowania samochodów służbowych" (dalej: Regulamin). Samochody służbowe są przydzielone pracownikom Spółki (dalej: Pracownicy) ze względu na zajmowane stanowisko i zakres wykonywanych obowiązków służbowych. Korzystanie z Samochodu służbowego polega na używaniu go przede wszystkim do wszelkich podróży związanych z wykonywaniem czynności służbowych. W konsekwencji, Pojazdy są w tym zakresie wykorzystywane przez Spółkę w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT, tj. w szczególności z realizowanymi dostawami towarów. Pojazdy służą bowiem pracownikom Spółki do realizacji służbowych obowiązków z zakresu handlu, marketingu, finansów, zarządzania, etc.

Niemniej jednak, zgodnie z Regulaminem, Samochody służbowe mogą być również wykorzystywane do celów prywatnych Pracowników. Poprzez używanie Samochodu służbowego do celów prywatnych przez Pracowników należy rozumieć wykorzystywanie Samochodu służbowego poza godzinami pracy, w szczególności usprawiedliwionej i nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy, w trakcie weekendów, dni wolnych od pracy, urlopu wypoczynkowego, urlopu macierzyńskiego, wychowawczego, bezpłatnego lub niezdolności do pracy spowodowanej chorobą.

Zgodnie z Regulaminem, Spółka udostępnia Pracownikom Pojazdy do celów prywatnych nieodpłatnie, przy czym Pracownicy zobowiązani są do nabycia paliwa, niezbędnego do wykorzystywania Pojazdów do celów prywatnych, we własnym zakresie i na własny koszty. Ze względów technicznych jednak (wyposażenie samochodów w jeden bak paliwa), Pracownik tankuje paliwo w danym momencie de facto dla celów Spółki, jak i właśnie na cele prywatne, a ostateczna ilość paliwa nabyta dla celów prywatnych Pracownika, kalkulowana jest po jego faktycznym zużyciu. Jest ona kalkulowana w oparciu o prowadzoną ewidencję przebiegu danego Pojazdu, oświadczenia Pracownika oraz faktury VAT przedkładane przez Pracownika, któremu Samochód służbowy został udostępniony. Na tej podstawie Spółka oraz Pracownik dokonują stosownych wyliczeń i finansowych rozliczeń kosztów paliwa nabytego przez obie strony, tj. przez Spółkę i przez Pracownika (do baku Pojazdu).

Również ze względu na powyższe aspekty techniczne, tj. konieczność zatankowania paliwa do jednego baku Pojazdu, na stacji paliw wystawiana jest jedna faktura na "całe" paliwo, tj. część przypadającą na Spółkę, jak i część, która ma być następnie wykorzystana przez Pracownika na cele prywatne.

W praktyce, sposób dokonania rozliczenia, o którym mowa powyżej, przybiera w zależności od przypadku, jeden z dwóch możliwych wariantów:

a. Pracownik na stacji paliw tankuje paliwo do Samochodu służbowego. Dokonuje zapłaty za całość zatankowanego paliwa (które zostaje nabyte z przeznaczeniem zarówno na cele Spółki, jak i na cele prywatne Pracownika) przy użyciu firmowej karty płatniczej, otrzymuje fakturę VAT na całą ilość paliwa, na której jako nabywca wskazana jest Spółka. Z końcem miesiąca Spółka dokonuje kalkulacji wartości paliwa zużytego przez Pracownika do celów prywatnych. Następnie Pracownik dokonuje na rzecz Spółki zwrotu kosztów paliwa zużytego do jego celów prywatnych (stosowna kwota potrącana jest z wynagrodzenia Pracownika - przykładowo jest to 32% wartości faktury VAT zapłaconej na stacji paliw). Zwrot ten ma miejsce ze względu na przyjęte zamierzenia Spółki i Pracownika, zgodnie z którymi odpowiednia część paliwa na cele prywatne Pracownika miała być de facto nabyta przez Pracownika, który jedynie tymczasowo skorzystał ze środków płatniczych Spółki (płacąc za całość paliwa, w tym przede wszystkim za paliwo dla Spółki).

b. Pracownik na stacji paliw tankuje paliwo do Samochodu służbowego. Dokonuje zapłaty za całość zatankowanego paliwa (które zostaje nabyte z przeznaczeniem zarówno na cele służbowe, jak i na cele prywatne Pracownika) przy użyciu prywatnych środków płatniczych, otrzymuje fakturę VAT na całą ilość paliwa, na której jako nabywca wskazana jest Spółka. Z końcem miesiąca Spółka dokonuje kalkulacji wartości paliwa zużytego przez Pracownika do celów prywatnych. Następnie Spółka dokonuje zwrotu na rzecz Pracownika kosztów paliwa zużytego do celów służbowych (różnica pomiędzy skalkulowaną wartością a wartością wynikającą z faktury zakupu paliwa, tj. kwota, którą przyjmuje się jako stanowiącą wartość paliwa zużytego w celach służbowych, przelewana jest wraz z wynagrodzeniem na rzecz Pracownika - przykładowo jest to 68% wartości faktury VAT zapłaconej na stacji paliw). Zwrot ten ma miejsce ze względu na przyjęte zamierzenia Spółki i Pracownika, zgodnie z którymi odpowiednia część paliwa na cele służbowe miała być de facto nabyta przez Spółkę, która jedynie tymczasowo skorzystała ze środków płatniczych Pracownika (który zapłacił za całość paliwa, w tym przede wszystkim za paliwo dla Spółki).

W zależności do sytuacji, powyższe rozliczenia mogą się w całości lub częściowo kompensować w danym miesiącu - w zakresie rozliczeń pomiędzy Spółką i danym Pracownikiem mogą bowiem wystąpić oba powyższe warianty, tj. przepływy finansowe w odwrotnych kierunkach.

Podsumowując można by uznać, że na stacji paliw, część paliwa nabywa Spółka, np. 68% zatankowanego paliwa, a w pozostałej części natomiast nabywa paliwo do swoich celów prywatnych Pracownik, np. 32% zatankowanego paliwa (choć ze względów technicznych, ma to miejsce w tym samym momencie, łącznie do jednego baku Pojazdu, przy pomocy jednej płatności i na podstawie jednej faktury VAT). Do finansowych rozliczeń poniesionych kosztów paliwa pomiędzy stronami, dochodzi wyłącznie ze względów technicznych - niemożliwym jest bowiem zasadniczo fizyczne oddzielenie podczas tankowania paliwa nabytego na rzecz Spółki oraz paliwa nabytego na rzecz Pracownika.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że w obydwu przedstawionych przypadkach, wszelkie kwestie związane z miejscem nabycia, rodzajem, ilością nabywanego paliwa, czy sposobem jego wykorzystania - są regulowane w oparciu o okoliczności faktyczne występujące w danym momencie. Zasadniczo, to Pracownik będący w trasie - na podstawie obserwacji wskaźnika zużycia paliwa, przy uwzględnieniu planowanych ilości kilometrów do przejechania - decyduje w którym momencie, w jakim miejscu oraz jaki rodzaj paliwa zatankować. Sposób wykorzystywania nabywanego paliwa (cele prywatne Pracownika czy służbowe) również jest regulowany przez czynniki, których nie sposób przewidzieć - przykładowo, planowany wyjazd służbowy może zostać w ostatniej chwili odwołany, wtedy też paliwo zatankowane z zamiarem wykorzystania go na cele służbowe, może zostać ostatecznie wykorzystane na cele prywatne Pracownika. W każdym jednakże przypadku, mimo że to Pracownik "technicznie" wykonywać będzie czynności związane z miejscem nabycia, rodzajem, ilością nabywanego paliwa czy sposobie jego wykorzystywania, będzie on w tym zakresie działać w imieniu Spółki.

W obydwu przedstawionych przypadkach, prawo do zgłoszenia reklamacji w przypadku zakwestionowania jakości lub ilości zakupionego paliwa, czy też ewentualnej negocjacji ceny (w tym także upustów, rabatów, itp.) - będzie przysługiwało Spółce za pośrednictwem pracownika występującego w imieniu Spółki.

Pojazdy będące przedmiotem zapytania Spółki nie są pojazdami, o których mowa w art. 86a ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedmiotowej sytuacji, w związku z dokonywaniem rozliczeń kosztów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami w obu powyższych wariantach a. i b., dochodzi po stronie Spółki do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT względem Pracowników (a jeżeli tak, to do jakiego rodzaju), czy też rozliczenia te, jako mające charakter stricte finansowy (zwrot wydatków), pozostają poza zakresem ustawy o VAT.

2. W przypadku, gdyby Minister Finansów w odpowiedzi na pytanie nr 1, uznał jednak, że Spółka wykonuje w przedmiotowej sytuacji (mając na uwadze oba warianty), jakąkolwiek czynność opodatkowaną VAT na rzecz Pracowników, to czy po stronie Spółki dochodzi na gruncie VAT do odpłatnej dostawy towarów, tj. odsprzedaży części paliwa przeznaczonej na cele prywatne Pracowników.

3. W przypadku, gdyby Minister Finansów w odpowiedzi na pytanie nr 1, uznał jednak, że Spółka wykonuje w przedmiotowej sytuacji (mając na uwadze oba warianty) jakąkolwiek czynność opodatkowaną VAT na rzecz Pracowników, to czy Spółka jest zobowiązana do ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej obrotu generowanego z tytułu takiej czynności.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W przedmiotowej sytuacji, w związku z dokonywaniem rozliczeń kosztów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami w obu powyższych wariantach a. i b., nie dochodzi po stronie Spółki do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a rozliczenia te, jako mające charakter stricte finansowy (zwrot wydatków), pozostają poza zakresem ustawy o VAT.

2. W przypadku, gdyby Minister Finansów w odpowiedzi na pytanie nr 1, uznał jednak, że Spółka wykonuje w przedmiotowej sytuacji, jakąkolwiek czynność opodatkowaną VAT na rzecz Pracowników, po stronie Spółki dochodziłoby na gruncie VAT do odpłatnej dostawy towarów, tj. odsprzedaży części paliwa przeznaczonej na cele prywatne Pracowników.

3. W przypadku, gdyby Minister Finansów w odpowiedzi na pytanie nr 1, uznał jednak, że Spółka wykonuje w przedmiotowej sytuacji, jakąkolwiek czynność opodatkowaną VAT na rzecz Pracowników, Spółka byłaby zobowiązana do ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej obrotu generowanego z tytułu takiej czynności.

UZASADNIENIE stanowiska Spółki:

Ad. 1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Artykuł 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje natomiast, że świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z brzmienia powołanych przepisów wynika, że pojęcia dostawy towarów i świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT uzupełniają się w tym sensie, że co do zasady, czynności podejmowane przez podatników należy uznać za świadczenie usług, o ile nie stanowią one dostawy towarów. Takie skonstruowanie zakresu czynności opodatkowanych prowadzi do zapewnienia zasady powszechności opodatkowania.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Dana czynność podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy czynnością a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za czynności wykonywane w ramach stosunku prawnego. Zatem, otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towarów i wykonania usługi (wynagrodzenie musi być należne za dokonaną dostawę towarów lub za wyświadczoną usługę). Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy sprzedażą a uiszczanym za nią wynagrodzeniem, i to właśnie na rzecz dokonującego sprzedaży podatnika VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, istnieją dwa przypadki rozliczeń kosztów paliwa dokonywanych pomiędzy Spółką a Pracownikami. W zależności od tego, z których środków płatniczych zostanie uregulowana należność za całość zatankowanego paliwa (czy ze środków prywatnych Pracownika, czy też za pomocą karty firmowej Spółki), dana strona uiszcza na rzecz drugiej kwotę stanowiącą wartość paliwa nabytego na jej rzecz.

Zdaniem Spółki, niezależnie do obu wariantów rozliczeń pomiędzy nią a Pracownikiem, uznać należy, że na stacji paliw to Spółka nabywa zasadniczą część paliwa dla jej celów, np. 68% zatankowanego paliwa, a w pozostałej części natomiast nabywa paliwo dla swoich celów prywatnych Pracownik, tj. pozostałe 32%. Jedynie ze względów technicznych, oba nabycia mają miejsce w tym samym momencie, łącznie do jednego baku Pojazdu, przy pomocy jednej płatności i na podstawie jednej faktury VAT. Następnie, do stricte finansowych rozliczeń poniesionych kosztów paliwa pomiędzy stronami dochodzi wyłącznie ze względów technicznych - niemożliwym jest bowiem zasadniczo fizyczne oddzielenie paliwa nabytego na rzecz Spółki oraz paliwa nabytego przez Pracownika.

Zdaniem Spółki, w tej sytuacji nie dochodzi po żadnej stronie do czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Jak wskazano powyżej, wykonywanie czynności opodatkowanej VAT, zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który dokonuje dostawy towarów / świadczy usługę (sprzedawcy) oraz tego, który to świadczenie odbiera, czyli konsumenta. Skoro opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, to znaczy, że istnieje stosunek prawny pomiędzy sprzedawcą i nabywcą, a rezultatem tego związku jest wzajemne działanie tych podmiotów. Działanie to polega na tym, że wynagrodzenie otrzymywane przez sprzedawcę następuje w zamian za sprzedaż dokonaną na rzecz odbiorcy. Pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa, zdaniem Spółki, w przedmiotowej sytuacji, nie występują elementy czynności opodatkowanej VAT po stronie Spółki względem Pracowników. Spółka ponadto zauważa, że przedmiotem jej rozważań powinna być de facto forma rozliczeń kosztów paliwa opisana jedynie w wariancie a. Bowiem, w tym tylko przypadku, to ona otrzymuje jakąkolwiek kwotę - w tym przypadku stanowiącą wartość paliwa nabytego przez Pracownika do jego celów prywatnych. W drugim przypadku, to Spółka zwraca wydatki na rzecz Pracownika, więc w ogóle nie sposób mówić o ewentualnej czynności opodatkowanej VAT po stronie Spółki, skoro to Spółka dokonuje zwrotu środków na rzecz Pracownika.

Powyższe wynika, niemniej jednak, wyłącznie z konieczności dokonywania rozliczeń czysto finansowych pomiędzy Spółką a Pracownikami, wynikających ze względów technicznych. Niemożliwym jest bowiem fizyczne oddzielenie paliwa nabytego na rzecz Spółki oraz paliwa nabytego na rzecz Pracownika (paliwo jest towarem o charakterze jednorodnym). Otrzymywana przez Spółkę wartość pieniężna nie jest zatem zapłatą za dokonaną dostawę towarów bądź wyświadczenie usługi. Pomiędzy pobraniem (potrąceniem) przez Spółkę określonej kwoty od Pracownika (jako, że najpierw środki pieniężne niejako wykłada w całości Spółka - również w części przypadającej na paliwo dla Pracownika), a nabyciem przez niego paliwa do jego celów prywatnych, nie występuje związek, o którym mowa w art. 5 ustawy o VAT. Dokonywane rozliczenia poniesionych kosztów paliwa mają wyłącznie charakter finansowy.

Oznacza to, że w hipotetycznej sytuacji, w której na stacji paliw zatankowane zostałoby paliwo o wartości 123 zł brutto (100 zł netto, 23 zł VAT), przy czym paliwo nabyte przez Spółkę stanowiłoby 68% zakupu, należałoby uznać, że Spółka dokonuje nabycia paliwa o wartości 68 zł netto (100 zł * 68%) zaś kwota podatku naliczonego w tym przypadku wynosiłaby 15,64 zł (23 zł * 68%) - przy założeniu podstawowej stawki VAT dla dostawy paliwa.

Paliwo o wartości 83,64 zł brutto (123 zł * 68%) stanowiłoby zatem nabycie Spółki. Natomiast rozliczenie pozostałej kwoty z faktury VAT, tj. 39,36 zł (123 zł - 83,64 zł) pomiędzy Pracownikiem a Spółką miałoby wyłącznie charakter techniczny, finansowy - nie byłoby dokonywane w związku z jakąkolwiek czynnością opodatkowaną VAT.

Ad. 2. Zdaniem Spółki, w przypadku gdyby Minister Finansów w odpowiedzi na pytanie nr 1, uznał jednak, że Spółka wykonuje w przedmiotowej sytuacji (w obu wariantach) jakąkolwiek czynność opodatkowaną VAT na rzecz Pracowników (choć Spółka takiego ewentualnego poglądu nie podziela, co uzasadnia powyżej), to po stronie Spółki doszłoby na gruncie VAT do odpłatnej dostawy towarów, tj. odsprzedaży części paliwa przeznaczonej na cele prywatne Pracowników.

Spółka otrzymuje, jako nabywca, faktury VAT dokumentujące wydatki związane z nabyciem paliwa zarówno na cele służbowe, jak i paliwa zużytego przez Pracowników na ich cele prywatne. Nabywając zatem część paliwa zużywanego następnie przez Pracowników w ich celach prywatnych, Spółka ewentualnie działałby jako odsprzedający cześć paliwa (we własnym imieniu, lecz na rzecz Pracowników).

Przy czym zdaniem Spółki, tego typu ewentualny wniosek mógłby dotyczyć co najwyżej tylko i wyłącznie powyższego wariantu a. Tylko w tym wariancie to Spółka otrzymuje zwrot wydatków.

W hipotetycznej sytuacji zatem, w przypadku gdyby na stacji paliw zostało nabyte paliwo za 123 zł brutto (100 zł netto, 23 zł VAT), przy czym paliwo nabyte do celów prywatnych Pracownika stanowiłoby 32% zakupu, można byłoby uznać, że Spółka (choć z takim poglądem się nie zgadza) dokonywałaby dostawy paliwa o wartości 32 zł netto (100 zł * 32%) zaś podatek należny w tym przypadku stanowiłby kwotę 7,36 zł (23 zł * 32%) - przy założeniu podstawowej stawki VAT dla dostawy paliwa.

Ad. 3. Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem, jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dostawa towarów/świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolnicy ryczałtowi.

Jak wynika z art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia.

W zakresie zwolnień z obowiązku prowadzenia kasy rejestrującej obowiązuje obecnie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej: Rozporządzenie w sprawie zwolnień z kas).

Zgodnie natomiast z § 4 pkt 1 lit. m rozporządzenia w sprawie zwolnień z kas: "Zwolnień z obowiązku ewidencjonowania (...) nie stosuje się w przypadku wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych bez względu na symbol PKWiU".

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, jeżeli ewentualnie prawidłowym byłoby twierdzenie (choć Spółka nie zgadza się z takim poglądem), że dokonuje ona de facto dostawy paliwa na rzecz Pracowników, byłaby ona zobowiązana do ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej, obrotu generowanego z tytułu odsprzedaży paliwa na rzecz Pracowników.

Przy czym, zdaniem Spółki, tego typu ewentualny wniosek mógłby dotyczyć co najwyżej tylko i wyłącznie powyższego wariantu a. Tylko w tym wariancie to Spółka otrzymuje zwrot wydatków.

Biorąc powyższe pod uwagę, w hipotetycznej sytuacji, w której na stacji paliw nabyte zostałoby paliwo za 123 zł brutto (100 zł netto, 23 zł VAT), przy czym paliwo nabyte do celów prywatnych Pracownika stanowiłoby 32% zakupu, Spółka ewentualnie zobowiązana byłaby do wykazania na kasie fiskalnej kwoty 32 zł netto (100 zł * 32%) oraz 7,36 zł podatku należnego (23 zł * 32%) - przy założeniu podstawowej stawki VAT dla dostawy paliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

* jest nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT rozliczeń kosztów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami;

* jest prawidłowe - w zakresie uznania za dostawę towarów czynności wynikających z rozliczeń kosztów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami (odsprzedaż części paliwa przeznaczonej na cele prywatne Pracowników) oraz w zakresie ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej rozliczeń kosztów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Według art. 7 ust. 8 ustawy - w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Aby uznać daną dostawę towarów za odpłatną dostawę towarów, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą a odbiorcą towarów, a w zamian za dostawę towarów powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego dokonywana jest dostawa towarów, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dostawcy towarów.

Mając na względzie powyższe przepisy należy stwierdzić, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dostawa towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy ma charakter odpłatny (z pewnymi wyjątkami dotyczącymi nieodpłatnych świadczeń zrównanych z czynnościami świadczonymi odpłatnie).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka dysponuje Samochodami służbowymi. W Spółce obowiązuje Regulamin. Samochody służbowe są przydzielone Pracownikom ze względu na zajmowane stanowisko i zakres wykonywanych obowiązków służbowych. Korzystanie z Samochodu służbowego polega na używaniu go przede wszystkim do wszelkich podróży związanych z wykonywaniem czynności służbowych. Niemniej jednak, zgodnie z Regulaminem, Samochody służbowe mogą być również wykorzystywane do celów prywatnych Pracowników.

Zgodnie z Regulaminem, Spółka udostępnia Pracownikom Pojazdy do celów prywatnych nieodpłatnie, przy czym Pracownicy zobowiązani są do nabycia paliwa, niezbędnego do wykorzystywania Pojazdów do celów prywatnych, we własnym zakresie i na własny koszty. Ze względów technicznych jednak (wyposażenie samochodów w jeden bak paliwa), Pracownik tankuje paliwo w danym momencie de facto dla celów Spółki, jak i właśnie na cele prywatne, a ostateczna ilość paliwa nabyta dla celów prywatnych Pracownika, kalkulowana jest po jego faktycznym zużyciu. Jest ona kalkulowana w oparciu o prowadzoną ewidencję przebiegu danego Pojazdu, oświadczenia Pracownika oraz faktury VAT przedkładane przez Pracownika, któremu Samochód służbowy został udostępniony. Na tej podstawie Spółka oraz Pracownik dokonują stosownych wyliczeń i finansowych rozliczeń kosztów paliwa nabytego przez obie strony, tj. przez Spółkę i przez Pracownika (do baku Pojazdu). Również ze względu na powyższe aspekty techniczne, tj. konieczność zatankowania paliwa do jednego baku Pojazdu, na stacji paliw wystawiana jest jedna faktura na "całe" paliwo, tj. część przypadającą na Spółkę, jak i część, która ma być następnie wykorzystana przez Pracownika na cele prywatne. W praktyce, sposób dokonania rozliczenia, o którym mowa powyżej, przybiera w zależności od przypadku, jeden z dwóch możliwych wariantów:

a. Pracownik na stacji paliw tankuje paliwo do Samochodu służbowego. Dokonuje zapłaty za całość zatankowanego paliwa (które zostaje nabyte z przeznaczeniem zarówno na cele Spółki, jak i na cele prywatne Pracownika) przy użyciu firmowej karty płatniczej, otrzymuje fakturę VAT na całą ilość paliwa, na której jako nabywca wskazana jest Spółka. Z końcem miesiąca Spółka dokonuje kalkulacji wartości paliwa zużytego przez Pracownika do celów prywatnych. Następnie Pracownik dokonuje na rzecz Spółki zwrotu kosztów paliwa zużytego do jego celów prywatnych (stosowna kwota potrącana jest z wynagrodzenia Pracownika - przykładowo jest to 32% wartości faktury VAT zapłaconej na stacji paliw). Zwrot ten ma miejsce ze względu na przyjęte zamierzenia Spółki i Pracownika, zgodnie z którymi odpowiednia część paliwa na cele prywatne Pracownika miała być de facto nabyta przez Pracownika, który jedynie tymczasowo skorzystał ze środków płatniczych Spółki (płacąc za całość paliwa, w tym przede wszystkim za paliwo dla Spółki).

b. Pracownik na stacji paliw tankuje paliwo do Samochodu służbowego. Dokonuje zapłaty za całość zatankowanego paliwa (które zostaje nabyte z przeznaczeniem zarówno na cele służbowe, jak i na cele prywatne Pracownika) przy użyciu prywatnych środków płatniczych, otrzymuje fakturę VAT na całą ilość paliwa, na której jako nabywca wskazana jest Spółka. Z końcem miesiąca Spółka dokonuje kalkulacji wartości paliwa zużytego przez Pracownika do celów prywatnych. Następnie Spółka dokonuje zwrotu na rzecz Pracownika kosztów paliwa zużytego do celów służbowych (różnica pomiędzy skalkulowaną wartością a wartością wynikającą z faktury zakupu paliwa, tj. kwota, którą przyjmuje się jako stanowiącą wartość paliwa zużytego w celach służbowych, przelewana jest wraz z wynagrodzeniem na rzecz Pracownika - przykładowo jest to 68% wartości faktury VAT zapłaconej na stacji paliw). Zwrot ten ma miejsce ze względu na przyjęte zamierzenia Spółki i Pracownika, zgodnie z którymi odpowiednia część paliwa na cele służbowe miała być de facto nabyta przez Spółkę, która jedynie tymczasowo skorzystała ze środków płatniczych Pracownika (który zapłacił za całość paliwa, w tym przede wszystkim za paliwo dla Spółki).

W zależności do sytuacji, powyższe rozliczenia mogą się w całości lub częściowo kompensować w danym miesiącu - w zakresie rozliczeń pomiędzy Spółką i danym Pracownikiem mogą bowiem wystąpić oba powyższe warianty, tj. przepływy finansowe w odwrotnych kierunkach.

Podsumowując można by uznać, że na stacji paliw, część paliwa nabywa Spółka, np. 68% zatankowanego paliwa, a w pozostałej części natomiast nabywa paliwo do swoich celów prywatnych Pracownik, np. 32% zatankowanego paliwa (choć ze względów technicznych, ma to miejsce w tym samym momencie, łącznie do jednego baku Pojazdu, przy pomocy jednej płatności i na podstawie jednej faktury VAT). Do finansowych rozliczeń poniesionych kosztów paliwa pomiędzy stronami, dochodzi wyłącznie ze względów technicznych - niemożliwym jest bowiem zasadniczo fizyczne oddzielenie podczas tankowania paliwa nabytego na rzecz Spółki oraz paliwa nabytego na rzecz Pracownika.

W obydwu przedstawionych przypadkach, wszelkie kwestie związane z miejscem nabycia, rodzajem, ilością nabywanego paliwa, czy sposobem jego wykorzystania - są regulowane w oparciu o okoliczności faktyczne występujące w danym momencie. Zasadniczo, to Pracownik będący w trasie - na podstawie obserwacji wskaźnika zużycia paliwa, przy uwzględnieniu planowanych ilości kilometrów do przejechania - decyduje w którym momencie, w jakim miejscu oraz jaki rodzaj paliwa zatankować. Sposób wykorzystywania nabywanego paliwa (cele prywatne Pracownika czy służbowe) również jest regulowany przez czynniki, których nie sposób przewidzieć - przykładowo, planowany wyjazd służbowy może zostać w ostatniej chwili odwołany, wtedy też paliwo zatankowane z zamiarem wykorzystania go na cele służbowe, może zostać ostatecznie wykorzystane na cele prywatne Pracownika. W każdym jednakże przypadku, mimo że to Pracownik "technicznie" wykonywać będzie czynności związane z miejscem nabycia, rodzajem, ilością nabywanego paliwa czy sposobie jego wykorzystywania, będzie on w tym zakresie działać w imieniu Spółki. W obydwu przedstawionych przypadkach, prawo do zgłoszenia reklamacji w przypadku zakwestionowania jakości lub ilości zakupionego paliwa, czy też ewentualnej negocjacji ceny (w tym także upustów, rabatów, itp.) - będzie przysługiwało Spółce za pośrednictwem pracownika występującego w imieniu Spółki.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w przedmiotowej sytuacji, w związku z dokonywaniem rozliczeń kosztów paliwa pomiędzy Spółką a Pracownikami w obu powyższych wariantach a. i b., dochodzi po stronie Spółki do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a jeżeli tak, to czy czynności te stanowią odpłatną dostawę towarów, tj. odsprzedaż części paliwa przeznaczonej na cele prywatne Pracowników.

Odnosząc się do powyższego, w oparciu o przedstawiony opis sprawy, należy wskazać, że prawo do rozporządzania paliwem, w obu przedstawionych we wniosku przypadkach, nabywa Spółka, bowiem - jak wskazał Wnioskodawca - mimo że to Pracownik "technicznie" wykonywać będzie czynności związane z miejscem nabycia, rodzajem, ilością nabywanego paliwa czy sposobie jego wykorzystywania, będzie on w tym zakresie działać w imieniu Spółki, a ponadto prawo do zgłoszenia reklamacji w przypadku zakwestionowania jakości lub ilości zakupionego paliwa, czy też ewentualnej negocjacji ceny (w tym także upustów, rabatów, itp.) będzie przysługiwało Spółce za pośrednictwem pracownika występującego w imieniu Spółki. W konsekwencji, to Spółka w momencie zakupu paliwa przez pracownika nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel.

Natomiast, w momencie zużycia paliwa należącego do Spółki (nabytego przez Pracownika w jej imieniu) na potrzeby prywatne Pracownika - dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem (paliwem) jak właściciel, ze Spółki na Pracownika. Dodać należy, że w tym przypadku - z punktu widzenia opodatkowania podatkiem VAT - bez znaczenia pozostaje forma rozliczeń dokonywanych pomiędzy Spółką a Pracownikiem (zwrot środków przez Spółkę Pracownikowi, potrącenie wynagrodzenia Pracownika przez Spółkę, czy też wzajemna kompensata rozliczeń). Zatem, bez względu na powyższe formy rozliczenia, przeniesione zostaje prawo do rozporządzania paliwem jak właściciel, a beneficjentem tego prawa w obu opisanych przypadkach jest Pracownik.

Podkreślić należy, że - jak wskazano we wniosku - zgodnie z Regulaminem, Spółka udostępnia Pracownikom Pojazdy do celów prywatnych nieodpłatnie, przy czym Pracownicy zobowiązani są do nabycia paliwa, niezbędnego do wykorzystywania Pojazdów do celów prywatnych, we własnym zakresie i na własny koszty.

W konsekwencji, w obu przedstawionych przez Spółkę przypadkach, kiedy to Pracownik na stacji paliw tankuje paliwo do Samochodu służbowego i dokonuje zapłaty za całość zatankowanego paliwa, zarówno przy użyciu firmowej karty płatniczej, jak i przy użyciu prywatnych środków płatniczych, a następnie po dokonaniu kalkulacji wartości zużytego paliwa strony dokonują rozliczenia wydatków poniesionych na jego zakup - dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania nabytym przez Spółkę towarem (paliwem) na rzecz Pracownika, w części w jakiej paliwo to wykorzystane zostało do celów prywatnych Pracownika.

W konsekwencji powyższego, po stronie Spółki dochodzi do odpłatnej dostawy towarów (paliwa) na rzecz Pracowników, w części w jakiej paliwo to wykorzystane zostało do celów prywatnych Pracownika, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 6 i art. 7 ust. 1 ustawy.

W rezultacie, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie, oceniane całościowo, należało uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwości, czy w przypadku uznania, że Spółka wykonuje w przedmiotowej sytuacji czynność opodatkowaną VAT na rzecz Pracowników, byłaby ona zobowiązana do ewidencjonowania przy pomocy kasy rejestrującej obrotu generowanego z tytułu takiej czynności.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z treści art. 111 ust. 1 ustawy - który stanowi, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy - do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (...).

Zatem stosownie do powyższego, kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W obecnym stanie prawnym obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 rozporządzenia.

I tak, stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia - zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia - zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2014 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Z kolei § 3 ust. 2 rozporządzenia stanowi, że zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

W przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowdzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł (§ 5 ust. 1 rozporządzenia).

Jak stanowi § 5 ust. 2 rozporządzenia - w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności, w kwocie 20.000 zł.

Na mocy § 2 ust. 1 rozporządzenia - zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Jednocześnie wskazać należy, że w § 4 rozporządzenia wymienione zostały niektóre czynności wyłączające możliwość korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 2 i § 3.

I tak, zgodnie z § 4 pkt 1 lit. m rozporządzenia - zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU - z wyjątkiem dostawy, o której mowa w lit. b-I, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 35 załącznika do rozporządzenia.

Z powołanych przepisów wynika, że - w kwestii prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej - ustawodawca przewidział zwolnienia podmiotowe (§ 3), jak i przedmiotowe (§ 2) z tego obowiązku. Należy jednak zauważyć, że wykonywanie przez podatnika m.in. czynności wymienionych w powołanym § 4 pkt 1 wyklucza możliwość zastosowania przez niego zwolnień określonych w § 2 i 3. Zatem, bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku, na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Reasumując, w przypadkach opisanych w punktach a. i b., kiedy to po stronie Spółki dochodzi do odpłatnej dostawy towarów (paliwa) na rzecz Pracowników (zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 6 i art. 7 ust. 1 ustawy), Spółka zobowiązana jest do ewidencjonowania sprzedaży z tego tytułu przy pomocy kasy rejestrującej.

W konsekwencji, w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto, tut. Organ zauważa, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, § 2 i § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast, na podstawie art. 14c § 1 i § 2, tut. Organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego, tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania, przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zauważa się również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym / zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny / zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym / zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku - zapytania sformułowanego na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W pozostałym zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług - 3 lipca 2015 r. wydana została odrębna interpretacja indywidualna nr ILPP2/4512-1-250/15-5/MN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.