ILPP2/4512-1-220/15-3/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2015 r. (data wpływu 16 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku w stosunku do świadczonych kompleksowych usług księgowych - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku w stosunku do świadczonych kompleksowych usług księgowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu kompleksowych usług księgowych dla firm prowadzących działalność gospodarczą. Usługi te polegają na prowadzeniu ksiąg handlowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, oraz innych ewidencji wymaganych przez prawo podatkowe; sporządzaniu rocznych sprawozdań finansowych, rozliczaniu zaliczek i podatków związanych z prowadzoną firmą, składaniu w imieniu klienta deklaracji i informacji podatkowych związanych z działalnością gospodarczą, sporządzaniu dla klienta deklaracji i informacji podatkowych związanych z działalnością gospodarczą, sporządzaniu list płac, prowadzeniu ewidencji kadrowej, prowadzeniu rozliczeń z ZUS. Wszystkie te usługi świadczone są w ramach jednej umowy w zakresie obsługi księgowej firmy klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stosunku do świadczonych usług ma zastosowanie wyłączenie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży dokonywanej przez podatników u których wartość ze sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b UPTU.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie przez niego usług księgowych, których zakres został przedstawiony we wniosku, nie podlega wyłączeniu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży dokonywanej przez podatników, u których wartość ze sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b UPTU. Jako Wnioskodawca nie wykonuje on usług doradztwa podatkowego ani też nie udziela porad prawnych. Mimo, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) zwanej dalej u.d.p. czynności doradztwa podatkowego obejmują:

to są to czynności składające się jedynie na kompleksową obsługę księgową firm. Równocześnie składają się na nią, zgodnie z art. 76a ust. 1 Ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) zwaną dalej UOR, czynności wymienione w art. 4 ust. 3 pkt 2-6 UOR.

Całość świadczonych usług nie może być traktowana jako stricte doradztwo, ponieważ głównym celem świadczonych usług nie jest doradztwo podatkowe, lecz kompleksowa usługa księgowa, polegająca na rzetelnym i niewadliwym prowadzeniu dokumentacji i ewidencji firmowych dla celów kontroli i informacji wewnętrznej i zewnętrznej; analitycznej i statystycznej; oraz w celu wywiązania się z obowiązków wobec prawa, jak również w celach dowodowych. Należy również dodać, że Wnioskodawca nie posiada uprawnień doradcy podatkowego, nie świadczy i nie zamierza świadczyć żadnych usług księgowych dla osób indywidualnych oraz dla prowadzących działalność bez umowy na kompleksową obsługę księgową, nie udziela porad, nie interpretuje prawa podatkowego i nie reprezentuje klientów przed organami podatkowymi. Dodatkowo należy powołać się również na interpretację indywidualną Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 listopada 2014 r., potwierdzającą powyższe stanowisko. Wnioskodawca nadmienia ponadto, że wykonywane przez niego usługi księgowe stanowią faktycznie czynności typowo techniczne, które oparte są na zdarzeniach z przeszłości (księgowanie dokumentów po zakończonym miesiącu), natomiast czynności doradztwa podatkowego są oparte na działaniach, które mają zaistnieć w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. serii L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei, przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy - podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności.

Z art. 113 ust. 5 ustawy wynika natomiast, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy - zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

Zatem w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i lit. b ustawy, wskazano, że ze zwolnienia od podatku nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak w przepisach ustawy, tj. w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy ustawodawca zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, należy - wobec braku w ustawie/przepisach wykonawczych definicji doradztwa - posłużyć się znaczeniem językowym.

Termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa prawnego". Jak wyżej wskazano, wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Zauważyć należy, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest regulowany ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od dnia 10 sierpnia 2014 r. - czynności doradztwa podatkowego obejmują:

W myśl art. 2 ust. 1a cyt. ustawy - przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Jak już zostało wyżej wskazane ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym. Zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie na więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że są sporządzane na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych. Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 28I pkt 3).

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych.

Jak wynika z powyższego, czynności wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią one doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu kompleksowych usług księgowych dla firm prowadzących działalność gospodarczą. Usługi te polegają na prowadzeniu ksiąg handlowych, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, oraz innych ewidencji wymaganych przez prawo podatkowe; sporządzaniu rocznych sprawozdań finansowych, rozliczaniu zaliczek i podatków związanych z prowadzoną firmą, składaniu w imieniu klienta deklaracji i informacji podatkowych związanych z działalnością gospodarczą, sporządzaniu dla klienta deklaracji i informacji podatkowych związanych z działalnością gospodarczą, sporządzaniu list płac, prowadzeniu ewidencji kadrowej, prowadzeniu rozliczeń z ZUS. Wszystkie te usługi świadczone są w ramach jednej umowy w zakresie obsługi księgowej firmy klienta.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy świadcząc opisane usługi może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, czy też świadczenie takich usług wyłącza możliwość korzystania ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy.

Jak wynika z przywołanego wyżej art. 113 ust. 1 ustawy, podatnicy, u których wartość sprzedaży netto nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Ustawodawca postanowił jednocześnie, że ww. zwolnienie nie może mieć zastosowania m.in. w przypadku, gdy podatnik świadczy usługi w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego (art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy).

W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, w sytuacji gdy podmiot (niezależnie od jego statusu czy też posiadania określonych uprawnień) będzie świadczył wyłącznie usługi prowadzenia ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych lub też będzie sporządzał (wypełniał) zeznania i deklaracje podatkowe i nie będzie świadczył usług doradczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy. Podmiot taki będzie zatem mógł korzystać ze zwolnienia od podatku VAT wynikającego z art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Z powyższych rozważań wynika, że o wyłączeniu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Zatem w sytuacji świadczenia jedynie usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, należy stwierdzić, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (świadczenie kompleksowych usług księgowych dla firm prowadzących działalność gospodarczą) Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 113 ust. 1 ustawy, o ile wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła u Zainteresowanego kwoty 150 000 zł, bowiem świadczone przez niego, scharakteryzowane w opisie sprawy, kompleksowe usługi księgowe nie wpisują się w usługi doradztwa podatkowego, których świadczenie - zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy - wyłącza podatnika z możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku.

Ponadto, tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku w stosunku do świadczonych kompleksowych usług księgowych. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku w stosunku do usług księgowych, które Wnioskodawca zamierza świadczyć, polegających na kontroli księgowej i finansowej w firmie klienta - zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.