ILPP2/4512-1-194/15-4/AD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 czerwca 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/4512-1-194/15-4/AD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 4 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku jest:

* prawidłowe - w odniesieniu do budynków, które nie są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym,

* nieprawidłowe - w odniesieniu do budynków, które są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku. Wniosek został uzupełniony 25 maja 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz dokument, z którego wynika prawo osoby podpisanej na wniosku do reprezentowania Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej (zwany dalej Zakładem) świadczy głównie usługi z zakresu dostawy wody za pomocą sieci wodociągowej i odbioru nieczystości płynnych za pomocą sieci kanalizacyjnej. Zakład świadczy również usługi budowy sieci wodnej i/lub kanalizacyjnej oraz wykonuje na zlecenie inwestorów przyłącza wodne i/lub kanalizacji sanitarnej. Obecnie budowa sieci, jak i przyłączy jest opodatkowana na zasadach ogólnych i naliczany jest podatek od towarów i usług w stawce 23%. Przez budowę sieci należy rozumieć świadczenie usługi polegającej na wykonaniu odpowiedniego wykopu, dostawę materiałów hydraulicznych, odpowiednie ich ułożenie i zespolenie z istniejącymi sieciami wodnymi i/lub kanalizacyjnymi oraz ponowne zasypanie wykopu. Stawka podatku od towarów i usług naliczana jest w wysokości 23% niezależnie od rodzaju (przeznaczenia) budynku, nie zależy również od powierzchni użytkowej tego budynku.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że obecnie ww. czynności klasyfikowane są pod kodem 42.21.22 Polskiej K1asyfkacji Wyrobów i Usług.

Przez przyłącze wodociągowe należy rozumieć odcinek przewodu łączącego sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości odbiorcy usług wraz z zaworem za wodomierzem głównym; przyłącze kanalizacyjne to odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną za pierwszą studzienką, licząc od strony budynku a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej. W przypadku przyłącza wodociągowego montaż wodomierza wraz z zaworem odbywa się w bryle budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy do budowy sieci i/lub przyłączy wodnych i/lub kanalizacyjnych należy zastosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 41 ust. 12-12c ustawy o podatku od towarów i usług, do budowy budynków zaliczanych do społecznego programu mieszkaniowego stosuje się stawkę w wysokości 8%. Przez budynki zaliczane do społecznego programu mieszkaniowego należy rozumieć obiekty zaliczone do działu 12 Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych oraz obiekty zaklasyfikowane do grupy ex 1264. Budynki mieszkalne jednorodzinne nie powinny przekraczać swoją powierzchnią użytkową 300 m kwadratowych, a lokale mieszkalne nie powinny przekraczać 150 m kwadratowych. W związku z powyższym zasadne wydaje się zastosowanie stawki 8% do budowy przyłączy wodnych i/lub kanalizacyjnych do budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni do 300 m2 oraz do budynków wielolokalowych, w których lokale mieszkalne posiadają powierzchnię użytkową mniejszą niż 150 m2. Takie samo rozwiązanie należy zastosować w przypadku budowy sieci wodnych i/lub kanalizacyjnych. W przypadku realizacji budowy sieci i/lub przyłączy do budynków nie spełniających ww. kryteriów zasadne jest zastosowanie stawki 23%. Na podstawie przedstawionego wnioskowania, w przypadku, gdy budynek ma pełnić funkcje mieszkalne i niemieszkalne należy zasadą proporcjonalności dokonać podziału należnej kwoty i cześć przypadającą na części mieszkalną opodatkować stawką 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe - w odniesieniu do budynków, które nie zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym oraz nieprawidłowe - w odniesieniu do budynków, które zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) - art. 8 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednak, zgodnie z art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

2.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się - w myśl art. 41 ust. 12a ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast jak stanowi art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,

2.

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z powyższych uregulowań wynika, że czynności, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywane w budynku mieszkalnym objętym społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisami, należy opodatkować 8% stawką podatku VAT (w myśl art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy).

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Część "mieszkaniowa" budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie, pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania, np. wózkarnie, suszarnie).

Wg podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

* Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112,

* Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Z powyższego wynika, że o możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 i 12a ustawy decyduje spełnienie przesłanek przewidzianych w tych przepisach.

Pojęcie infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu zdefiniowane zostało w art. 146 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tym przepisem przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:

1.

sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,

2.

urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,

3.

urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

- jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Należy zauważyć, że w przytoczonej definicji budynku nie mieszczą się elementy infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że ze stawki preferencyjnej korzystają wyłącznie usługi budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków, rozumianych jako obiekty budowlane wraz z wbudowanymi w bryle budynku instalacjami i urządzeniami technicznymi. Tym samym, obniżona stawka podatku nie obejmuje elementów towarzyszącej infrastruktury budowlanej znajdującej się poza bryłą budynku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy głównie usługi z zakresu dostawy wody za pomocą sieci wodociągowej i odbioru nieczystości płynnych za pomocą sieci kanalizacyjnej. Zainteresowany świadczy również usługi budowy sieci wodnej i/lub kanalizacyjnej oraz wykonuje na zlecenie inwestorów przyłącza wodne i/lub kanalizacji sanitarnej. Obecnie budowa sieci, jak i przyłączy jest opodatkowana na zasadach ogólnych i naliczany jest podatek od towarów i usług w stawce 23%. Przez budowę sieci należy rozumieć świadczenie usługi polegającej na wykonaniu odpowiedniego wykopu, dostawę materiałów hydraulicznych, odpowiednie ich ułożenie i zespolenie z istniejącymi sieciami wodnymi i/lub kanalizacyjnymi oraz ponowne zasypanie wykopu. Stawka podatku od towarów i usług naliczana jest w wysokości 23% niezależnie od rodzaju (przeznaczenia) budynku, nie zależy również od powierzchni użytkowej tego budynku. Obecnie ww. czynności klasyfikowane są pod kodem 42.21.22 Polskiej K1asyfkacji Wyrobów i Usług. Przez przyłącze wodociągowe należy rozumieć odcinek przewodu łączącego sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości odbiorcy usług wraz z zaworem za wodomierzem głównym; przyłącze kanalizacyjne to odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną za pierwszą studzienką, licząc od strony budynku a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej. W przypadku przyłącza wodociągowego montaż wodomierza wraz z zaworem odbywa się w bryle budynku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku jaką należy zastosować do budowy sieci i/lub przyłączy wodnych i/lub kanalizacyjnych.

W przypadku czynności objętych normą przepisu art. 41 ust. 12, kluczowym elementem pozwalającym prawidłowo określić stawkę podatku VAT jest rodzaj obiektu (budynku) oraz rodzaj czynności.

Należy zaznaczyć, że ze stawki preferencyjnej korzysta wyłącznie budowa a także inne wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy czynności dotyczące budynków, rozumianych jako obiekty budowlane lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wraz z wbudowanymi w bryłach tych budynków instalacjami i urządzeniami technicznymi. Obniżona stawka podatku nie obejmuje więc czynności dotyczących obiektów budowlanych lub ich części, których nie można zaliczyć do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Ponadto, preferencyjna stawka podatku w wysokości 8% dla budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym ma zastosowanie wyłącznie robót wykonywanych w bryle budynku, natomiast dla czynności wykonywanych poza bryłą budynku zastosowanie ma podstawowa stawka podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy.

Bowiem uznać należy, że jedynie sieci znajdujące się wewnątrz budynku (w jego bryle) są elementem tego budynku. Natomiast zewnętrzne (względem budynku) sieci rozprowadzające zalicza się do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

W tym miejscu należy również podkreślić, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), całe świadczenie złożone podlega takim regulacjom opodatkowania VAT, w tym w zakresie stosowania właściwej stawki VAT, jakie dotyczą świadczenia głównego. Oznacza to, że opodatkowanie świadczeń pomocniczych, składających się na świadczenie złożone, podlega takim samym zasadom opodatkowania, jakim podlega świadczenie główne.

Pogląd taki został ukształtowany w orzeczeniu TSUE w sprawie C-349/96, w którym TSUE stwierdził, że "Z jedną usługą mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jeden lub kilka elementów należy uznać za usługę główną, a jeden lub kilka elementów za usługi pomocnicze, objęte tym samym reżimem podatkowym, co usługa główna" (podobnie w orzeczeniu w sprawie C-41/04).

Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast, czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej usługi głównej.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej.

Zatem podsumowując powyższe, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W tym miejscu należy przypomnieć, że w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że w przypadku przyłącza wodociągowego montaż wodomierza wraz z zaworem odbywa się w bryle budynku.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że (w odniesieniu do budynków objętych społecznym programem mieszkaniowym) o ile przedmiotem umowy będzie usługa kompleksowa (na co wskazuje symbol PKWiU 42.21.22 - Roboty ogólnobudowlane związane z budową sieci rozdzielczych, włączając prace pomocnicze), to całość wykonywanych prac będzie dotyczyła infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu znajdującemu się poza budynkiem. Z kolei w przypadku, gdyby zostały zawarte odrębne umowy na montaż wodomierza wraz z zaworem, czynność tą należałoby potraktować jako usługę wykonaną w bryle budynku objętego społecznym programem mieszkaniowym. W przypadku budynków nie objętych społecznym programem mieszkaniowym podział na czynności wykonane w bryle lub poza bryłą budynku nie ma znaczenia, gdyż jak już wcześniej wspomniano wszystkie prace związane z tymi budynkami podlegają opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 23%.

Podsumowując, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że czynności wykonywane w budynkach, które nie są zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Natomiast w zakresie stawki podatku VAT dla czynności związanych z budynkami objętymi społecznym programem mieszkaniowym wykonywane przez Wnioskodawcę czynności należy uznać za usługę kompleksową dotyczącą infrastruktury towarzyszącej i opodatkować je stawką 23%.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Wyjątkiem do zastosowania 8% stawki podatku VAT byłoby w analizowanej sytuacji podpisanie odrębnych umów na wykonanie budowy sieci i/lub przyłączy wodnych i/lub kanalizacyjnych, a odrębnych na montaż wodomierza wraz z zaworem. Jednak z zadanego pytania nie wynika, żeby taka sytuacja była przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl