ILPP2/443/W-12/08-4/SJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 marca 2008 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP2/443/W-12/08-4/SJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W odpowiedzi na Pani wezwanie z dnia 5 lutego 2008 r. (data wpływu 11 luty 2008 r.) do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 stycznia 2008 r. znak ILPP2/443-96/07-2/TK, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wyjaśnia, co następuje.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzono podstawę do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynęło pismo Pani z dnia 5 lutego 2008 r. (data nadania 6 luty 2008 r.).

W piśmie tym, skierowanym do Ministra Finansów działającego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Pani wzywa Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 22 stycznia 2008 r. znak ILPP2/443-96/07-2/TK. Strona nie zgadza się z rozstrzygnięciem zawartym w ww. interpretacji, w którym stwierdzono, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek budowlanych nosi znamiona działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dotychczasowy przebieg sprawy:

W dniu 22 października 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca uzyskał tytuł własności gospodarstwa rolnego w wyniku przepisania go przez matkę na podstawie aktu notarialnego z roku 1991. W 2000 r. w wyniku decyzji (uchwały Rady Miejskiej) część ziemi wchodząca w skład gospodarstwa rolnego została przekształcona na działki budowlane, powstałe w wyniku podziału geodezyjnego części gruntu.

Od dnia przekształcenia tych działek na grunty budowlane nie są one częścią gospodarstwa rolnego i stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy. Działki te nie są uzbrojone i nie były także dokonywane czynności mające na celu doprowadzenie do nich mediów.

Od dnia przekształcenia działek na cele budowlane nie była na nich prowadzona żadna działalność gospodarcza, wytwórcza ani rolnicza.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Ponadto w stosunku do wyżej wymienionych działek nie podejmował żadnych działań reklamowych ani promocyjnych, których celem miało być znalezienie potencjalnych kupców. W dniu 1 czerwca 2007 r. Zainteresowany zbył jedną z posiadanych działek budowlanych, a w 2008 r. planuje dokonać sprzedaży kolejnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż drugiej działki podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca wyraził pogląd, że przedstawione okoliczności sprawy nie wskazują na to, iż czynności dostawy przedmiotowych działek wykonywane były z zamiarem ich powtarzania i nie zmierzają do nadania im stałego charakteru, a grunty nie były nabywane w celu ich zbycia.

Zainteresowany stwierdził, iż dokonana sprzedaż działek nie może być uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, czyli ich dostawa nie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem.

W wydanej w dniu 22 stycznia 2008 r. interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - działając w imieniu Ministra Finansów na mocy upoważnienia wynikającego z § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) - uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W wydanej interpretacji wskazano na treść art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Treść zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa:

Strona nie zgadza się z wydaną interpretacją stwierdzając, że:

1.

interpretacja indywidualna wydana przez Ministra Finansów, reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu jest błędna i winna zostać zmieniona,

2.

błędnie zinterpretowano przepisy obowiązującego prawa podatkowego, w tym Dyrektywę 2006/112/WE, zgodnie z którą podatek VAT wiąże się z profesjonalnym obrotem gospodarczym, w związku z czym nie można uznać za podatnika VAT osób, które nie prowadzą działalności gospodarczej choć wykonują czynności dostawy towarów,

3.

nie uwzględniono w wydanej interpretacji orzecznictwa sądowego, które zdaniem Strony stanowi środek pomocniczy do stwierdzenia przepisów prawnych.

Odpowiedź na zarzuty:

W odpowiedzi na powyższe zarzuty, tut. Organ zmienia swoje stanowisko zawarte w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 stycznia 2008 r. znak ILPP2/443-96/07-2/TK i stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją podmiotu dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie zmierza do nadania mu stałego i powtarzalnego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowej działki i zamiar sprzedaży drugiej, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że działki będące przedmiotem okazjonalnej sprzedaży, Wnioskodawca otrzymał od matki w 1991 r. Nieruchomości stanowiły składnik majątku osobistego Zainteresowanego i od dnia przekształcenia działek na cele budowlane (rok 2000) nie była na nich prowadzona jakakolwiek działalność gospodarcza, w tym również rolnicza.

W świetle powyższego tut. Organ zgadza się ze Stroną, iż sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, dokonana z majątku osobistego jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika podatku VAT, a okolicznościom dokonania transakcji nie można przypisać znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawca sprzedając grunty korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku podkreślić ponadto należy, iż definicja działalności rolniczej do przepisów ustawy o podatku i usług wprowadzona została od 4 września 2000 r., a więc w okresie gdy Wnioskodawca nie użytkował już rolniczo sprzedawanej ziemi.

Ustawą z dnia 20 lipca 2000 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i ustawy o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 68, poz. 805) wprowadzono do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) m.in. definicje działalności rolniczej i rolnika ryczałtowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, oraz fakt, iż Wnioskodawca od 2000 r. zaprzestał wykonywania działalności rolniczej na przedmiotowych gruntach uznać należy, że grunty te nie służyły działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Odnośnie zarzutu dotyczącego błędnej interpretacji obowiązującego prawa podatkowego, w tym Dyrektywy 2006/112/UE, tut. Organ wyjaśnia, że:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (poprzednio: art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy), za podatnika uważa się każdą osobę, która prowadzi w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty tej działalności. Definicja ta wprowadza szerokie rozumienie pojęcia "podatnik", którym jest każda osoba prowadzącą działalność gospodarczą w dowolnym miejscu, zarówno na terenie Wspólnoty, jak i poza jej granicami.

Postanowienia art. 9 ust. 1 powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady uzależniają posiadanie statusu podatnika od prowadzenia działalności gospodarczej. Termin ten obejmuje "wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu".

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w odniesieniu do transakcji sprzedaży wcześniej otrzymanych, w wyniku przepisania gospodarstwa rolnego, działek budowlanych, o których mowa we wniosku z dnia 16 października 2007 r., w świetle art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (poprzednio: art. 4 VI Dyrektywy), Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika, tj. jako podmiot działający w warunkach niepewności co do popytu, konkurencji, a także ostatecznego rezultatu finansowego podjętych działań.

W konsekwencji powyższa czynność, również na mocy Dyrektywy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej (podatkiem od towarów i usług).

Nadmienia się, że powołane w ww. wniosku wyroki polskich sądów administracyjnych, dotyczą konkretnych spraw podatników, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów administracyjnych w indywidualnych sprawach.

Wobec powyższego, po ponownej analizie całości sprawy, uwzględniając zarzuty przytoczone w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznaje się za prawidłowe. Dostawę przedmiotowych gruntów należy potraktować jako sprzedaż majątku prywatnego Zainteresowanego, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie ze wskazanymi przepisami ustawy.

Na zmienioną niniejszym aktem pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie z dnia 22 stycznia 2008 r. znak ILPP2/443-96/07-2/TK Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenie niniejszej odpowiedzi (art. 53 § 2 ww. ustawy) za pośrednictwem organu, który wydał interpretację (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl